Rapport: “Europa moet per direct zeldzame aardelementen gaan recyclen”

Zuurstof (O2), water (H2O) en koolstof (C) maken het leven mogelijk. Dankzij ijzer (Fe) ontworstelde de mens zich aan het dierenrijk. Aluminium (Al) geeft ons vleugels en uranium (U) schenkt ons licht in de duisternis. Maar het leven wordt pas écht leuk met Yttrium (Y), lanthanum (La), cerium (Ce), praseodymium (Pr), neodymium (Nd), promethium (Pm), samarium (Sm), europium (Eu), gadolinium (Gd), terbium (Tb), dysprosium (Dy), holmium (Ho), erbium (Er), thulium (Tm), ytterbium (Yb), lutetium (Lu) en scandium (Sc). Zonder deze zeldzame aardelementen zijn er ook geen smartphones, platte beeldschermen, high tech windmolens en hybride auto's. En die laatste twee zijn vrij essentieël in het overschakelen naar een duurzame -fossiel arme- economie. Europa haalt 90% van deze zeldzame aardelementen uit China en maakt zich hierdoor kwetsbaar. Europarlementslid Reinhard Bütikofer (De Groenen/VEA) liet voor de Industriecommissie onderzoeken hoe Europa haar toegang tot deze zeldzame grondstoffen kan zeker stellen. Bütikofer stelde als rapporteur van dit onderzoek [pdf] dat recycling van levensbelang: daar moeten we nu direct mee beginnen want het duurt 5 tot 10 jaar voordat dergelijke systemen operationeel zijn. Exporteer dit afval niet, maar win deze cruciale grondstoffen terug via urban mining. Dit zijn een energie-, chemie- en kennis-intensieve processen maar uiteindelijk goedkoper en betrouwbaarder dan nieuwe grondstof importeren. Daarnaast moeten we als de wiedeweerga alternatieven ontwikkelen, dit vergt innovatie van bestaande concepten. Ook hier moeten we direct mee beginnen want ook dit kost (veel) tijd voordat het iets oplevert. Maar als Europa hier in investeert stelt het haar toekomst -wat betreft zeldzame aardelementen- veilig in een wereld die steeds feller om de laatste restjes promethium, dysprosium en europium zal vechten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Arbeidstekort fictief probleem?

In juni vorig jaar voorspelde het CPB nog dat er een paar honderdduizend mensen extra werkloos zouden worden. Ik niet. Ik gebruik namelijk geen glazen bol, maar kijk naar de cijfers. Ook in juni daalde de werkloosheid al. Inmiddels hebben we (nog steeds) de laagste werkloosheid van Europa. De werkloosheid daalt nu tien maanden op rij. We horen het CPB niet meer over massawerkloosheid, maar de schade die ophitser Coen Teulings heeft aangericht is groot. Bangemaakt door de onheilsprofeten gingen de vorige verkiezingen massaal over de vraag hoe ‘mensen weer aan het werk konden komen’. Mark ‘orde op zaken’ Rutte won. Werkloosheid in Nederland was nauwelijks een probleem en is het nu al helemaal niet meer. De realiteit is juist een dreigend arbeidstekort.

Demografie is wat anders dan onheilsprofetie. Je kunt zien hoeveel mensen er met pensioen gaan en hoeveel mensen de arbeidsproductieve leeftijd gaan bereiken. Alleen de migratiecijfers zijn ongewis. Sinds januari van dit jaar gaan de babyboomers massaal met pensioen. De komende 20 jaar bereiken ongeveer 20.000 mensen meer de pensioengerechtigde leeftijd, dan dat er mensen de arbeidsmarkt opstromen. Ieder jaar. Twintig jaar lang. Nog duidelijker geformuleerd: iedere week komen er een paar honderd arbeidsplaatsen vrij die niet zijn op te vullen. Werkgevers doen niets. De overheid doet bijna niets. Wie doet er wel wat? De pensioenleeftijd verhogen is een druppel op de gloeiende plaat. Een hogere pensioenleeftijd is fijn voor de staatskas, maar mensen gaan er nauwelijks langer door werken. De gemiddelde leeftijd pensioenleeftijd is nu 62 en schuift maar tergend langzaam ietsje omhoog.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour | Bellegië

“Er is een massale transfer van financieel naar onroerend vermogen. Je ziet bijvoorbeeld dat de eigen financiële inbreng bij de aankoop van een woning tussen 2004 en 2008 is opgelopen van 20 naar 35 procent van de aankoopprijs.” [bron]

Die Belgen toch. Met alle gezeur er omtrent – ze blijven flink en braaf. Belgen zijn rijker dan België. De “inbreng van eigen vermogen” uit de QdJ is natuurlijk voornamelijk te verklaren van de inbreng van het zwart geld (België’s eigenlijke currency) in het daglichtcircuit. Sinds er de noodzaak is om toch ìets te recupereren is de Belgische staat ernstiger gaan controleren sinds een jaar of 5. Tweede verblijven in het buitenland screenen en een ridicuul lage boete bij witwas zijn de voornaamste methodes. Het is dan ook hard nodig, sinds er zoiets unieks als de ‘notionele interest’ bestaat. Dat is kort gezegd een belastingvermindering om de economie te stimuleren – lees investeers in het land te houden. Hoezeer dat systeem uit de hand is gelopen leest u hier.
Aardig om weten, in een versleuteld artikel is het verschil in netto financieel vermogen tussen België en Nederland duidelijk gemaakt: België: gezinnen +230 miljard, staat -73 miljard. Nederland: gezinnen +190 miljard, staat -28 miljard. Maar dat is nog los van het gigantische aandeel aan onroerend goed waar de Belg zich in genesteld heeft.
Het mag dus duidelijk zijn dat België niet echt een probleem heeft met eventuele kwaadaardige speculantenaanval. Nu nog een regering, en het is opnieuw het bourgondische luilekkerlandje wat het altijd al was.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Inkomensongelijkheid is slecht

SaillantLOGO Inkomensongelijkheid is slecht en het bewijs hiervoor is sterk.

Vele discussies over economie op Sargasso focussen zich uiteindelijk op hoe een maatschappij ingericht dient te worden: met een sterk sociaal vangnet en weinig ongelijkheid of omgekeerd? De eerste dag van het nieuwe jaar bracht mij in de vorm van de column van Nicholas Kristof in de New York Times het goede nieuws dat mij al een jaar ontgaan was. Vorig jaar is er een studie uitgekomen “The Spirit Level: Why Equality Makes Societies Stronger” van Wilkinson en Pickett. In dit boek wordt op basis van een overweldigende hoeveelheid statistisch bewijs door deze twee epidemiologen vastgesteld dat maatschappijen van ontwikkelde landen die meer gelijkheid kennen het op vrijwel alle sociale indicatoren beter doen.

Dus of het nu gaat over het aantal moorden, tienerzwangerschappen, geesteszieken, gevangenen, alcoholgerelateerde doden, mensen met overgewicht of het gemiddelde niveau van genoten onderwijs, hartfalen, levensverwachting, kindersterfte, geluk, innovativiteit en sociale mobiliteit: op al deze vlakken doen landen waar het inkomen meer gelijk is verdeeld het beter dan landen waar de ongelijkheid groot is. In andere woorden Scandinavië en Japan doen het het best, dan volgen Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en de rest van West-Europa en onderaan staan de V.S., G.B., Portugal en (meestal) Singapore. Sterker nog deze correlatie geldt net zo goed voor Amerikaanse staten onderling. Hoe ongelijker het inkomen verdeeld is, hoe slechter staten het doen op alle belangrijke sociale indicatoren. Opmerkelijk genoeg geldt dit niet alleen voor degenen aan de onderkant van een meer ongelijke maatschappij, maar net zo goed voor degenen aan bovenkant. (Belangrijkste grafieken uit het boek.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beleggen: wanneer instappen wanneer verkopen? Het antwoord!

Wat levert beleggen nu eigenlijk op? En maakt het wat uit als je langer wacht met het verkopen van je aandelen? “De beurs gaat op de lange termijn altijd weer omhoog”. “Wie op tijd verkoopt kan veel geld verdienen?” Kroegwijsheden en beursgoeroe’s zijn er genoeg, maar meten is weten!

De New York Times maakte een afstandstabel soort van, voor de S&P 500 index: de beursindex van de Verenigde Staten die het betrouwbaarste beeld geeft van de ontwikkelingen op de aandelenmarkt. De tabel is een soort koffiedik kijken met terugwerkende krach(t), zeg maar. Op de diagonaal: het jaar dat u (fictief) zou zijn ingestapt. Op de horizontaal het jaar dat u zou zijn uitgestapt. Donkergroen betekent: minstens 10% winst. Donkerrood betekent dat uw beleggingen niet eens de inflatie bijhielden, verlies dus.

Conclusie: heel veel rode vlekken en veel minder groen. Beleggen is een riskante bezigheid. Slimmerikken die een patroon zien mogen het zeggen. Ongevraagde adviezen over wanneer in te stappen en te verkopen mogen ook extragratis in de comments. We spreken elkaar over 20 jaar weer. [via: WIK]

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gerben Jan Gerbrandy: Zet in op een duurzame economie

Sargasso plaatst de serie Tien over Groen van Duurzaamnieuws.nl door op haar site.

Europa kán een aanjager zijn van duurzame ontwikkeling. Daar is Europarlementariër Gerben Jan Gerbrandy (D66) zeker van. Maar dan moet Brussel wel stoppen haar eigen beleid tegen te werken.

1.Waar gaat duurzaamheid volgens u over?
Duurzaamheid gaat over de toekomst. We kunnen het ons niet veroorloven niet te verduurzamen, want daarmee brengen we onze toekomst in gevaar. Het gaat dus over een welvarende toekomst voor onszelf en voor onze kinderen en kleinkinderen. Ik ben ervan overtuigd dat we alleen naar een duurzame samenleving gaan als we onze economie weten te verduurzamen.

2.Waarom is duurzaamheid zo belangrijk?
Er is altijd al een morele verplichting om te verduurzamen: om schoner te produceren en om de natuur niet aan te tasten. Maar duurzaamheid is nu extra belangrijk aan het worden. Vooral omdat we zo langzaamaan de grenzen beginnen te bereiken van onze huidige manier van leven. Dat zie je bijvoorbeeld terugkomen door de schaarste van grondstoffen. Ik bedoel dan fossiele brandstoffen, maar bijvoorbeeld ook hout, schone lucht en schoon water. Hier hebben we gewoon niet genoeg van.

3.Vindt u dat duurzaamheid in Nederland een goed imago heeft?
Op dit moment absoluut niet. Ik denk dat de polarisatie die je ook op andere terreinen ziet in Nederland ook bij duurzaamheid terugkomt. Het huidige rechtse kabinet heeft hemaal niets met duurzaamheid, en dan vooral niet met de morele kant ervan. Dat vinden ze onzin. Maar daarmee zien ze ook de economische kant van duurzaamheid volstrekt over het hoofd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Optimisme als plicht

Sargasso's week van het hardnekkig optimismeBij haar afscheid noemde Femke Halsema de filosoof Popper. Hij had ooit “optimisme een plicht” genoemd. Halsema maakte geen opgewekte indruk, zodat het citaat een beetje leek op een uitwijkactie om haar teleurstelling mee te verbloemen. Maar de formulering bleef bij mij hangen.

Na enig zoeken vond ik de tekst, in een speech van Popper uit 1992:

“Before I finish, I should just like to clarify this phrase, “Optimism is a duty”. The future is open. It is not fixed in advance. So no one can predict it – except by chance. The possibilities lying within the future, both good and bad, are boundless. When I say, “Optimism is a duty”, this means not only that the future is open but that we all help to decide it through what we do. We are all jointly responsible for what is to come. So we all have a duty, instead of predicting something bad, to support the things that may lead to a better future”. (p.143/144)

Ook in een interview in Der Spiegel liet Popper zich zo uit: “Optimism is a duty. One must focus on the things that need to be done and for which one is responsible.” (p.135)

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende