Disney gaat een pro-fracking (schaliegasboren) onderwijsprogramma geven
Disney gaat in de VS een door de olie-industrie gesponsord onderwijsprogramma verzorgen over de fracking/schaliegas. Uiteraard geheel neutraal over de voordelen daarvan.
Feminisme is niet achterhaald, maar meer nodig dan ooit. Gedurende de afgelopen anderhalf jaar ben ik geleidelijk feminist geworden. Daarvoor was ik expliciet géén feminist; gelijke kansen bestonden al en we hoefden nou toch zeker niet de ongelijkheid om te draaien en vrouwen superieur te achten, meende ik. Inmiddels zie ik in dat ongelijkheid nog bestaat en dat feminisme niet draait om een vermeende superioriteit van vrouwen. Ik denk niet dat ik met deze blog fundamentele inzichten zal toevoegen aan de feministische literatuur. Ik wil gewoon wat voorbeelden met u delen. Een paar dagen geleden las ik deze blog op Vrij-Zinnig. De auteur haalt een onderzoek aan naar de afmetingen van vrouwelijke karakters in tekenfilms. Uit deze analyse blijkt dat 58 procent van de vrouwelijke tekenfilmfiguren letterlijk onmogelijk dunne tailles hebben. Bovendien zijn vrouwelijke figuren veel uniformer dan mannelijke figuren; die laatste komen in alle vormen en maten. Met die bevindingen nog voor in mijn hoofd, ging ik vrijdag naar de bioscoop. Daar kwam ik de set filmposters tegen die hierboven te zien is.
Disney gaat in de VS een door de olie-industrie gesponsord onderwijsprogramma verzorgen over de fracking/schaliegas. Uiteraard geheel neutraal over de voordelen daarvan.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Harm Hopman is als webontwikkelaar verbonden aan de Hogeschool van Amsterdam en publiceerde eerder artikelen over literatuur, filosofie en internet als middel in ontwikkelingssamenwerking.
De meeste internetters zijn er wel mee bekend: traag internet op dagen dat het regent, of Nederland massaal vrij heeft. Sommigen hebben zelfs ervaring met providers die p2p-verkeer afknijpen ‘om hun netwerk staande te houden.’ Wat als deze verschillen in internettoegang een vanzelfsprekend onderdeel worden van de infrastructuur van het internet?
Om de discussie over de journalistiek en het internet aan te scherpen wordt dikwijls media-magnaat Rupert Murdoch aangehaald. De steenrijke en karikaturale eigenaar van onder andere MySpace, die probeert zijn kranten weer winstgevend te maken door Google uit z’n achtertuin te bannen, en hoge paywalls op te richten. Het gerucht gaat dat hij zelf nog nooit een email heeft verstuurd, en onlangs voor een foto-moment voor het eerst een computer aanraakte: bij de introductie van de iPad, de hoop in bange dagen voor (kranten)uitgevers.
Uit de VS komt echter meer karikaturaal en verontrustend nieuws. Dinsdag heeft het federaal gerechtshof van het district Columbia een uitspraak gedaan in een zaak tussen provider Comcast en de Federal Communications Commission. De uitspraak zet de deur open naar meerdere digitale wegen. Een snelweg voor websites die betalen aan de providers, en een provinciaals landweggetje voor zij die dat niet doen, of zij die überhaupt niet in beeld komt als het gaat om deals met de providers.
Of Kopenhagen nu een succes wordt of niet het is goed om te zien dat de paradigma shift er al is: bedrijven willen uit zichzelf al klimaatneutraal worden en investeren in natuurbehoud. Disney gaat bijvoorbeeld een deel van haar CO2-uitstoot compenseren met bosbescherming in Congo en Peru (APnews). In totaal zal het entertainmentbedrijf vier miljoen dollar investeren het beschermen van bestaand bos: de Tayna and Kisimba-Ikobo Community Reserves in DRC en de Alto Mayo Conservation Corridor in het Peruaanse Amazonewoud. Drie miljoen dollar wordt gestoken in bosherstel en duurzaam bosbeheer in de Verenigde Staten. Het betreft een partnership met drie natuurbeschermingsorganisaties waaronder Conservation International.
De uitbater van pretparken, filmstudio’s en tv-kanalen heeft aangegeven op den duur volledig klimaatneutraal te willen zijn.
Maar aangezien het Amerikaanse entertainmentconglomeraat niet los staat van de koolstof-economie waarin wij allen leven zal het voorlopig dus ook nog moeten compenseren, bijvoorbeeld met investeringen die boskap tegengaan. Conservation International pakt dit voortvarend op terwijl andere natuur- en ontwikkelingsorganisaties juist fel tégen een dergelijke constructie zijn. Greenpeace ziet er een aflaat voor Westerse bedrijven in en vreest instorting van de koolstofmarkt door relatief goedkope bossencredits. Maar als het zo goedkoop is om bos te beschermen (en zo 20% van de mondiale CO2 uitstoot aangepakt kan worden) dan blijft er juist meer geld over voor kostbare emissiereductie maatregelen in het Westen? De cartoon Fighting over REDD blijft nog wel even actueel…
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
He’s back, het muzikale genie dat eerder al een muzikale samenvatting van zeven Harry Potter-boeken maakte, heeft nu een clip gemaakt waarin hij de happily ever afters van Disney te kakken zet. Misschien niet zo geschikt voor de kids.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.