Staatswiettelers gezocht

Juist in deze moeilijke tijden biedt de overheid u gelegenheid op experimentele basis een verandering van beroep te verkennen. De toekomstbestendigheid is niet helemaal zeker, want het gaat om een vier jaar durend experiment, waarvan de uitkomsten nog ongewis zijn. Gisteren werden Eerste en Tweede Kamer per brief ingelicht over de inwerkingtreding van de Wet experiment gesloten coffeeshopketen, ofwel het ‘wietexperiment’.  Het wetsvoorstel is in 2019 door beide Kamers aangenomen (tegen waren alleen PVV, SGP en DENK) en na verdere voorbereidingen kan de wet per 1 juli aanstaande inwerking treden. Vanaf die datum kan iedereen die de ambitie heeft teler van staatswiet te worden zich aanmelden. De overheid zoekt slecht tien telers, die moeten gaan leveren aan alle 79 coffeeshops in tien geselecteerde gemeenten.

Door: Foto: Dave H (cc)
Foto: Dave H (cc)

Support your local dealer

OPINIE - Met de wietpas en de coffeeshopsoap in Maastricht in het achterhoofd, heeft gastschrijver Provo een revolutionair idee voor softdrugs: vooral niet legaliseren! Dat is beter voor iedereen.

Drugs zijn volgens de gangbare mening een probleem. Niemand durft in deze tijd op te staan om te verkondigen dat drugs gewoon lekker zijn en dat sommige drugs zelfs zo lekker zijn, dat  sommige mensen de mogelijkheid dat je door het gebruik ervan wat korter leeft, maar op de koop toe nemen.  En dat dit een beslissing is die elke burger in staat geacht moet worden om gewoon zelf te nemen. Stel je voor!

Het is dan ook niet de bedoeling om deze volkswijsheid ter discussie te stellen. Integendeel,  laten we er van uitgaan dat het gebruik van drugs verboden of gereguleerd moet worden. Nu zijn er nogal wat soorten drugs en nog meer wetten en regels die daar betrekking op hebben, maar deze bijdrage gaat over cannabis: een drug waarvan de consumptie zowel voor de consument als voor de maatschappij minder risico’s met zich meebrengt als welke andere drug dan ook.

Anders dan andere

Cannabis is in veel opzichten een buitenbeentje onder de drugs. De uitwerking van cannabis op de zintuiglijke waarnemingen is behoorlijk heftig, maar het verslavingsrisico ligt niet veel hoger als dat van bijvoorbeeld chocolade. Cannabis is het middel bij uitstek om je te ontspannen, om lol te trappen of om je over te geven aan schitterende esthetische ervaringen,  zoals het beleven van muziek.  Om problemen te verdringen zijn er andere middelen, zoals  alcohol. Middelen met die eigenschap worden vaak worden gezien als de oorzaak van veel problemen, omdat ze  bij sommige mensen een verslavende bijwerking blijken te hebben. Deels ten onrechte, want  overmatig gebruik is bijna altijd een symptoom van problemen en zelden de oorzaak.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Petra de Boevere (cc)

Goede Tijden, Slechte Tijden in Maastricht

OPINIE - In Maastricht is de laatste weken een soap-opera opgevoerd.  Niet alle afleveringen kunnen volgen? Geen nood. Alle gebeurtenissen zijn terug te lezen in dit korte overzicht van Matthijs Pontier.

De wietpas en het bijbehorende buitenlanderverbod werden een jaar geleden in Maastricht ingevoerd en sindsdien is een ware soap ontstaan. Aan het begin van de soap hadden slechte tijden de overhand. De tijd van onbezorgdheid was voorbij in het zuiden van het land. Coffeeshops liepen leeg. Ook Nederlanders bezochten de coffeeshops nauwelijks meer. Honderden medewerkers moesten ontslagen worden; niet alleen bij coffeeshops, maar ook bij andere middenstanders. Straatdealers vulden bijzonder efficiënt het gat in de markt dat ontstaan was. De criminaliteit en het aantal drugsincenten stegen hierdoor sterk. In Maastricht verdriedubbelde de overlast zelfs.

De beelden in de media van de ontstane situatie leidden ertoe dat de wietpas werd ‘afgeschaft’. Hier staat afgeschaft tussen haakjes, omdat eigenlijk alleen de pas zelf werd afgeschaft. Nederlanders moesten nog steeds met een uittreksel uit de Gemeentelijke Basis Administratie aantonen dat ze in Nederland woonden, en coffeeshops werden nog steeds verplicht buitenlanders te discrimineren.

Goede tijden?

Toch lijken na nieuwjaar goede tijden aan te breken. Steeds meer gemeentes weigeren het buitenlanderverbod te handhaven. De roep om regulering van cannabisteelt krijgt steeds meer bijval. In de VS wordt het goede voorbeeld gegeven en er wordt in Amsterdam een pleidooi gevoerd voor ‘geen limiet op THC, maar cannabis met BTW’. Op 25 april 2013 wint Marc Josemans, voorzitter van de Verenigde Officiële Coffeeshops Maastricht (VOCM), zijn rechtszaak tegen de wietpas en het buitenlanderverbod op alle fronten. Zijn coffeeshop Easy Going had niet gesloten mogen worden op basis van de weigering om buitenlanders te discrimineren. Op Bevrijdingsdag openen de Maastrichtse coffeeshops daarom hun deuren weer voor buitenlanders. De straatdealers verdwijnen als sneeuw voor de zon en het lijkt allemaal niet op te kunnen.

Foto: Shira Golding (cc)

Nederland blijft zwalken met coffeeshopbeleid

ANALYSE - Sinds eind jaren negentig is het aantal coffeeshops in Nederland met bijna een kwart afgenomen. Desondanks klinkt de roep om meer repressie. Gidsland Nederland blijft maar zwalken met zijn coffeeshopbeleid. Het wordt tijd om te kiezen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het Nederlandse softdrugsbeleid niet meer begrijp. Enerzijds voeren gemeenten een tamelijk pragmatisch beleid. Uit de meest recente meting blijkt dat weer meer gemeenten dan voorheen een coffeeshop toestaan binnen hun grenzen. Daarnaast lijken ze meer grip te krijgen op de shops die er zijn. De afgelopen tien jaar is in ieder geval een kwart van de shops verdwenen. Er zijn er nu nog 653 in Nederland, waarvan veruit de meeste in de grote steden.

Het geringe aantal incidenten suggereert dat de gemeenten redelijk grip hebben op wat er in en rond de shops gebeurt.

In 2011 zijn alle gemeenten weer bevraagd (respons 100 procent) op de zogenoemde AHOJ-G-criteria die voor coffeeshops gelden.

A=geen affichering
H=geen harddrugs
O=geen overlast in en rond de shop
J=geen verkoop en toegang aan jeugdigen (18minners)
G=geen grote hoeveelheden over de toonbank en op voorraad

Vorig jaar werden 38 overtredingen geconstateerd, waarbij het vaakst (dertien keer) de maximum hoeveelheid is overschreden. Slechts in een geval is harddrugs gevonden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Gedoogbeleid laten sloffen

[qvdd]

De ware oorzaak van de overlast door de softdrughandel is dat de overheid het gedoogbeleid heeft laten sloffen en daardoor ongewenste effecten zijn opgetreden.

Nicole Maalsté, onderzoeker van de Universiteit Tilburg, vindt dat het onzin is om te stellen dat het gedoogbeleid failliet is. Coffeeshops functioneren prima. Een van de doelstellingen van het gedoogbeleid was het scheiden van de markt voor hard- en softdrugs. Dit is geslaagd. Volgens Maalsté proberen politie, justitie en politici met ‘verkeerde cijfers en aannames’ te bewijzen dat coffeeshops een bedreiging vormen voor de veiligheid en dat er een einde moet komen aan het gedogen van cannabis.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onbegrijpelijke prioriteit

coffeeshop in Amsterdam/CC Wikimedia/ Bachrach44 Ik lees in de krant, onder de kop “Comazuipen neemt toe, reden is onduidelijk” het volgende nieuws:

Het aantal tieners dat een alcoholvergiftiging oploopt, was vorig jaar hoger dan in 2009. De jongste was elf, de oudste zeventien. Gemiddelde leeftijd: ruim vijftien jaar.

Het is niet zo duidelijk hoe dat komt, hoewel? Misschien toch wel:

Volgens Joris van Hoof, onderzoeker aan de Universiteit Twente, is er geen duidelijke verklaring voor de sterke toename van zogenoemde ‘comazuipers’. „Maar wat we wel weten is dat minderjarigen heel makkelijk aan alcohol kunnen komen.”

Bij eerder onderzoek stuurde Van Hoof vijfduizend 15-jarigen naar de winkel om alcohol te kopen. Meer dan de helft werd niet om identificatie gevraagd. Vier van de vijf konden volgens hem gewoon inkopen doen. „Supermarkten zijn de zwakke schakel”, zegt hij. „Ze mogen geen zwak- alcoholische drank aan jongeren onder de zestien verkopen en geen sterke drank aan jongeren onder de achttien. Onze ervaring is dat de wet op dit punt niet goed wordt nageleefd.”

Kinderen kunnen makkelijk aan drank komen omdat de wet niet goed wordt nageleefd is blijkbaar de verklaring. De regering is daarentegen wel bezig met het maken van een pasjes systeem voor coffeeshops. Alleen Nederlanders mogen van haar nog stoned worden. Als je hier niet woont en alleen maar op bezoek bent, jammer dan, koop het maar op straat bij een dealer, wat de overlast op straat alleen maar zal vergroten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gedoogbeleid verder in verdrukking

Coffeeshop in Leeuwarden (Foto: Flickr/FaceMePLS)

Vorige week verklaarde de rechter de mega- coffeeshop Checkpoint in Terneuzen tot een criminele organisatie en veroordeelde de eigenaar tot 14 weken cel en het betalen van 10 miljoen euro, die hij volgens de rechter met de illegale praktijken had verdiend.

Strikt gesproken heeft de rechter gelijk. De shop had slechts toestemming om 500 gram ‘handelsvoorraad’ tegelijkertijd in huis te hebben (goed voor ongeveer duizend joints), maar zat daar een factortje 20 overheen. Er kwamen dagelijks meer dan duizend klanten.

In de praktijk zit de Nederlandse coffeeshop nu echter ingeklemd tussen twee vuren. Het oorspronkelijke idee van het gedogen was, volgens de Adviescommissie Drugsbeleid: “een kleinschalige voorziening voor lokale behoeften“. Kleine coffeeshops dus, en geen grote.

Tegelijkertijd maken gemeenten het steeds moeilijker voor coffeeshops om zich te vestigen. De afgelopen 15 jaar is het aantal coffeeshops ruim gehalveerd. Het gaat er bij mij niet in dat gedurende die tijd de vraag ook gehalveerd is. De klanten worden daardoor geconcentreerd bij minder shops, en zo creëren de gemeenten vanzelf grotere coffeeshops die vervolgens makkelijk over de zojuist getrokken ‘georganiseerde criminaliteits’-grens gaan. Waarna deze, met de huidige uitspraak in de hand, kunnen worden aangepakt.

Zo wordt er een situatie gecreëerd waar er uiteindelijk niet voldoende aanbod zal zijn in de gedoogde en semi-gecontroleerde markt, waardoor de handel zich verder het illegale circuit in zal verplaatsen. Mogelijke consequenties zijn dat coffeeshops gedegradeerd worden tot tussenhandelaren, het drugsgerelateerde geweld zal toenemen, en dat we alle greep verliezen op de handel van deze drugs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pathetische vervolging van coffeeshops

Joint

“Ansichtkaarten en aanstekers zijn tegenwoordiger het mikpunt van politiecontroles bij coffeeshops,” meldt De Pers. In een kleinzielige poging om coffeeshops in de hoofdstad te vervolgen krijgen zij door de Amsterdamse Rechtbank boetes opgelegd voor het adverteren van hun ondernemingen op ansichtkaarten, visitekaartjes en aanstekers. Dat is reclame om mensen aan te zetten tot drugsgebruik, aldus de officier van justitie en dat “kan het hele Nederlandse drugsbeleid in diskrediet brengen.” Toe maar.

Volgens De Pers controleert het Horeca Interventie Team van de Amsterdamse politie coffeeshops ongeveer tweehonderd keer per jaar: geen is recentlijk op het verkopen van harddrugs of het plegen van zware overtredingen betrapt. “En dus worden ze vervolgd voor reclame maken.” Niet op billboards of middels advertenties in lokale media; nee, het vermelden van de naam en de website van een shop op een aansteker geldt nu als misdrijf. De rechtbank moest zich “diep in de krochten van de opiumwet wurmen” maar het resultaat mocht er zijn: de souvenirwinkels aan het Damrak mogen rustig asbakken met een wietblad erop verkopen maar de coffeeshop ernaast, die zich ook keurig aan de regels van de gemeente houdt, wordt ervoor bestraft.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende