De Belastingdienst en de politie sloten onlangs een nieuw convenant. Voortaan mag de Belastingdienst gebruik maken van de informatie die met behulp van langs de wegen opgestelde ANPR-camera’s (Automated Number Plate Recognition) door de politie wordt verzameld. Zo kan de Belastingdienst bijvoorbeeld controleren of mensen privé in hun lease-auto rijden. Volgens critici gaat dat veel te ver. Opsporingsmiddelen die zijn geoorloofd voor het bestrijden van specifieke criminaliteit, zijn te ingrijpend om zo algemeen te worden toegepast. EenVandaag dook in de materie en vroeg het CBP om een reactie: Wilbert Tomesen, collegelid en plaatsvervangend voorzitter van het CBP zet zijn vraagtekens bij de gegevensverzameling: 'Niet elke leaserijder is een fraudeur en niet elke Nederlandse automobilist tilt de Belastingdienst.' De gegevens van al deze mensen worden nu wel opgeslagen en de vraag is of dat gerechtvaardigd is. Volgens dit convenant krijgt de Belastingdienst automatisch al deze gegevens en we vragen ons af of dat niet veel te ver gaat'. Sargasso heeft zich de afgelopen jaren verdiept in het cameratoezicht in Nederland. Dat leidde tot een uitgebreid dossier over ANPR-camera's (Automated Number Plate Recognition) langs de Nederlandse snelwegen en toezichtcamera's in de publieke ruimte. Niet alleen hebben we geteld hoeveel camera's er in het publieke domein hangen, we hebben ook geschat hoeveel privécamera's daar aan toegevoegd moeten worden. Hieronder de belangrijkste artikelen op een rijtje.
In een korte toespraak gaat Catherine Crump in op het gevaar van het ongebreideld verzamelen van opnames van ANPR camera’s. Registratie van je nummerbord lijkt een klein detail, maar heeft vergaande consequenties.
Niet nieuw, zie het dossier Cameratoezicht hier op Sargasso, maar wel goed om nog eens de aandacht op te vestigen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
ANALYSE - Er dreigt nóg meer cameratoezicht aan te komen, zonder zin, nut of zelfs maar enigszins redelijke beperkingen.
De Tweede Kamer stemt morgen over het wetsvoorstel dat de inzet van mobiele camera’s voor toezicht door gemeenten mogelijk maakt. Hoewel niet is aangetoond dat gewoon cameratoezicht helpt in de bestrijding van criminaliteit, geeft de Tweede Kamer straks burgemeesters een vrijbrief om waar en wanneer zij maar willen burgers te bespieden.
Laat ik om het het merkwaardige debat rond dit onderwerp te illustreren beginnen met een eerdere reactie van de PvdA. De PvdA lijkt gewoon voor te gaan stemmen. Ondanks dit:
De leden van de PvdA-fractie zijn niet zo stellig als de regering ten aanzien van het nut van het gebruik van camerabeelden. De conclusies die in de memorie van toelichting over het succes van cameragebruik worden getrokken, zijn te stellig daar waar staat dat cameratoezicht een bijdrage levert aan de lokale veiligheid. Waar kan die conclusie worden teruggevonden in de Viermeting Evaluatie cameratoezicht op openbare plaatsen? Hoe verhoudt die conclusie zich tot de meerdere evaluaties die door de DSP-groep zijn gedaan van cameratoezicht in verschillende gemeenten waaruit slechts zelden blijkt dat cameratoezicht bijdraagt aan de veiligheid?
COLUMN - Ik zou zo verschrikkelijk graag eens iets aardigs willen schrijven over het – zoals ik me werkelijk kan herinneren – ooit prachtige voormalige rijksspoorwegbedrijf. Soms gaan op de rails de zaken namelijk nog altijd gewoon goed en ik heb ook wel eens iets aardigs kunnen vertellen. Als zich een gelegenheid voordoet, zal ik dat zeker nog eens doen, bijvoorbeeld als in de nieuwe dubbeldektreinstellen inderdaad een duidelijk onderscheid komt tussen werkplekken en gezelligheidsplekken.
Even leek het erop dat ik vandaag al iets leuks zou kunnen melden. Ik moest gisteren namelijk in Rotterdam zijn en verheugde me op het nieuwe station, dat ik in de afgelopen jaren heb zien veranderen. Het leek mooi te worden.
Het bleek ook mooi te zijn. Het gebouw is licht en ruim. De natuursteen op de grond heeft een zachte kleur en lijkt nauwelijks geluid te weerkaatsen. Er hangt een echt fijne sfeer. Ik liep er met een goed humeur doorheen, drentelde nog wat rond en constateerde met een glimlach dat op het eerste perron niet minder dan vier conducteurs zich verdrongen om een opvallend mooie vrouw te helpen: die kerels voelden zich op hun gemak en de dame leek het niet erg te vinden. Er is een ‘stationshuiskamer’ die weliswaar is bedoeld om je laptop neer te zetten en te werken, maar die me herinnerde aan de oude stationsrestauraties.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Gemeentelijke cameradrones worden – zoals voorspeld – werkelijkheid:
Een grote meerderheid van de Tweede Kamer heeft gisteren ingestemd met een wetsvoorstel dat gemeenten meer bevoegdheden geeft op het gebied van cameratoezicht. Gemeenten kunnen voortaan ook drones inzetten.
Wat zullen we binnenkort veilig zijn!
Sargasso staat voor nuance, discussie en als platform voor wat heel hip public journalism heet. We worden grotendeels gedragen door vrijwilligers, die vanuit hun eigen expertise en interesse opinie, analyses en achtergronden schrijven. En zo nu en dan ook onderzoek doen dat anderen (lees: journalisten) laten liggen. Het afgelopen jaar berichtten we over toegenomen regeldruk, het Rijk dat sjoemelstroom inkocht, het drama JSF en ontgassende binnenvaartschepen.
Hier een kort overzicht van onderzoeksdossiers die het afgelopen jaar speelde:
ACHTERGROND - Sargasso heeft zich de afgelopen jaren verdiept in het cameratoezicht in Nederland. Dat leidde tot een uitgebreid dossier over ANPR-camera’s (Automated Number Plate Recognition) langs de Nederlandse snelwegen en toezichtcamera’s in de publieke ruimte. Niet alleen hebben we geteld hoeveel camera’s er in het publieke domein hangen, we hebben ook geschat hoeveel privécamera’s daar aan toegevoegd moeten worden. De belangrijkste artikelen op een rijtje.
* Hoeveel camera’s hangen er in Nederland?
Sargasso deed 450 Wob-verzoeken (verzoek op basis van Wet openbaarheid bestuur) om te inventariseren hoeveel camera’s er in Nederland hangen bij of van publieke instanties. Nergens is een overzicht te vinden, dus alle gemeenten, provincies en politiekorpsen werden aangeschreven. Dat leidde na jarenlang onderzoek tot een inventarisatie van alle publieke camera’s, en een schatting van het aantal privécamera’s. Het zijn er minimaal 200.000.
* Waar hangen camera’s in Nederland?
Alle gegevens die in het onderzoek naar cameratoezicht naar voren zijn gekomen, zijn in een openbare database gezet en op een kaart van Nederland geprojecteerd. Zo is per woonplaats inzichtelijk waar de camera’s precies hangen. De database is als csv-bestand te downloaden, zodat u zelf met de data aan de slag kan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Glijdende schaal galore
Helaas en de rechter gaat daar in mee.