Hoop

Dinsdagnacht verging een bootje met zeker driehonderd vluchtelingen voor de kust van Lampedusa. Ze kwamen vooral uit de Hoorn van Afrika en konden de oversteek wagen omdat het Libische regime zich niet meer gebonden voelt aan de afspraken met de regering-Berlusconi over het tegenhouden van de vluchtelingenstroom. Een reis van maanden eindigde voor maar 51 van hen aan boord van een schip van de Italiaanse kustwacht. Het lot van de rest laat zich raden. Ze hebben naar verluid vierhonderd dollar moeten betalen voor het laatste stuk van hun reis. Iemand heeft er dus minstens 120.000 dollar aan verdiend. Het is geld, dat weten we inmiddels, dat door hele families en dorpen is opgehoest om althans sommigen de kans op een menswaardig bestaan te gunnen, en de hoop om iets van de gedroomde vetpotten van het rijke Europa terug te zien komen. IJdele hoop in verreweg de meeste gevallen, dat weten we natuurlijk ook.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | Lampedusa legt EU lam?

, door

“It’s fine when Italy contributes to euro bail-outs, to wars, but on this very specific issue of helping us out, EU states are absolutely not willing to show solidarity.. .. [my country has to] consider if it is still worth being part of the EU” (EUObserver)

De Italiaanse minister Roberto Maroni, lid van anti-immigratie partij Lega Nord, dreigt het EU-lidmaatschap in twijfel te trekken als Europa niet bijspringt bij zijn ‘immigrantenprobleem’. In de afgelopen weken ontving Italië (60 miljoen inwoners) via het eilandje Lampedusa meer dan 23 duizend Tunesische immigranten. Italië geeft deze mensen nu een tijdelijke verblijfsvergunning waarmee ze vrij kunnen reizen in het Schengen-gebied: van Kreta tot Reykjavik. Maar Frankrijk heeft de eerste Tunesiërs alweer bij haar grens teruggestuurd. Oostenrijk waarschuwt voor het einde van het Schengen verdrag, Duitsland maant Italië zich aan de regels te houden en de kwestie niet politiseren ..en minister Leers is ontzettend boos.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stagnerende vernieuwing in Egypte

, door

In mijn laatste blog pleitte ik voor minder aandacht voor bommen en kruisraketten en meer steun voor de knarsende vernieuwing in Egypte. De inspiratie daarvoor kwam van een inmiddels vergeten mediadeskundige, die de televisie analyseerde als hongerend naar beelden met “Reizwert”, prikkelende waarde. Deze wetenschapper, Wember, illusteerde dat met ontploffingsbeelden, rennende voeten, enzovoort; maar wat er nu precies aan de hand was in Noord Ierland, kwam de arme TV-kijker niet aan de weet.

Dat gevoel bevangt mij bij het kijken naar reportages uit Libië. Wat is er daar aan de hand? Waarop berust de machtsbasis van Gadaffi? Was er burgerlijk verzet? Zitten de gevangenissen van het regime vol? Is er een vakbeweging? Een grondwet? Ik heb niets tegen de Libische opstand, maar we weten er zo weinig over. Dat was beter in Egypte: de opstand viel te bekijken, de spandoelen te lezen, de mensen konden vertellen wat hen bewoog.

Met de revolutie in Egypte gaat het niet zo geweldig: Mubarak is dan wel weg, maar een regime is geen meneer. Over de revolutie in Egypte ben ik wel enthousiast, omdat de mensen dingen zeggen, die in Oost Europa werden gezegd, in 1989. Op het Tahrirplein in Cairo was zoveel humor en creativiteit, dat je elk ogenblik kon verwachten dat 100.000 mensen met hun sleutelbossen het regime zouden wegrammelen, zoals destijds op het Wenceslausplein in Praag. Garton Ash was er bij en schrijft dat het een geluid was dat hij nooit meer vergeet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alliantie roept op tot Europees onderzoek naar gebruik van biometrie

, door

Londen 31/03/2011 – Een internationale alliantie van maatschappelijke organisaties en personen roept de Raad van Europa in een petitie op om een diepgaand onderzoek te starten naar het afnemen en opslaan van biometrische gegevens door lidstaten.

Overheden eisen in toenemende mate biometrische gegevens (met name vingerafdrukken en gezichtsscans) van mensen op. Deze persoonsgegevens worden opgeslagen op contactloze ‘RFID’-chips in paspoorten en/of identiteitskaarten. Sommige landen, zoals Nederland, Frankrijk en Lithouwen, gaan nog verder en slaan deze zelfs op in databanken.

De alliantie van meer dan 80 ondertekenaars heeft Secretaris-Generaal Thorbjørn Jagland van de Raad van Europa schriftelijk verzocht om de betrokken landen zo spoedig mogelijk om uitleg te vragen of hun wetgeving over dit onderwerp overeenstemt met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en de uitspraken van het Europees Hof voor de Mensenrechten. De secretaris-generaal heeft deze bevoegdheid op grond van artikel 52 EVRM.

In de petitie naar Straatsburg stelt de alliantie: “Het is van vitaal belang om een overzicht te krijgen van de ‘lappendeken’ van verschillende nationale wetten, die dit gevoelige en belangrijke onderwerp reguleren. Er dient een diepgaand onderzoek te worden ingesteld of de mensenrechtengaranties en criteria met betrekking tot de noodzaak (evenredigheid, subsidiariteit en veiligheidsgaranties) die het EVRM eist, ook inderdaad worden gerespecteerd.” In een recent rapport (zie C5) van diezelfde Raad van Europa wordt dit sterk betwijfeld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Toekomstvisie op transport in Europa mist focus?

, door

In 2050 mogen benzine- en dieselauto’s niet meer de Europese steden in. Dit is één doel uit de toekomstvisie op transport in de Europese Unie. Het moet koolstofarmer, efficiënter en minder afhankelijk van het buitenland. De transportsector is de enige sector die achterloopt bij de Kyoto reductiedoelen. De Europese wegen slibben langzaam dicht en de EU haalt 84% van haar olie van buiten Europa [check die facts]. De Roadmap to a Single European Transport Area in 2050 moet hier verandering in brengen met doelen als: vliegtuigbrandstof minstens 40% koolstofarm, een 40% emissiereductie in de scheepvaart en de helft van het vracht- en personenvervoer van de weg af naar het spoor en water. Het overkoepelende einddoel is 60% minder CO2 uitstoot in 2050. Het bijbehorende white paper [pdf] kiest echter nog regelmatig voor een middle of the road strategie. Zo mogen individuele lidstaten niet volledig overschakelen op elektrisch rijden of juist biobrandstof want dan zijn ze niet meer compatibel met de rest. Klinkt redelijk maar er mist een overtuigende eensluidende visie en bij divergentie dreigt het verlies aan kracht op de afzonderlijke paden. Belangengroepen tuimelen inmiddels over elkaar heen om hun zaak te bepleiten. Zo ziet autofabrikant Ford niets in het verbod op benzineauto’s in steden en claimt ePURE de brancheorganisatie van Europese ethanolproducenten nu juist grote kansen voor biobrandstoffen. Wordt vervolgd…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn | Uitkleden omgevingsrecht

, door

Logo kamerstukken van de dagOoit liet Minister Pronk de wet aanpassen zodat gemeenten meer verantwoordelijkheid kregen over het groen gebied. Gevolg: nog meer losse bebouwing in dat groen, want dat leverde lekker veel geld op.
Recent is de crisis- en herstelwet er doorheen gedrukt onder het mom van noodzaak i.v.m. een of andere crisis. Maar eigenlijk was het gewoon een wet om bouwend Nederland meer vrijheid te geven. Gevolg: nog minder groen.
En nu komt de volgende slag er aan. Onder de subtiele titel “Omgevingsrecht vernieuwd” gaat minister Schultz het omgevingsrecht, inclusief de regels van natuur- en milieurecht en het algemeen bestuursrecht “bundelen, vereenvoudigen, moderniseren en versoberen”.

Daar is toch niemand op tegen? Maar lees gerust tussen de regels door. Dan proef je dat men graag af wil van allerlei verplichtingen (zoals bijvoorbeeld milieu-effect-rapportages) die het snel bouwen in de weg staan.
Het meest duidelijk is dit nog te lezen in de volgende uitspraak:
“vereenvoudiging van regels door aan te sluiten bij wat in Europese regels verplicht is gesteld en schrappen van overbodige regels. Ook met het oog op een gelijk speelveld binnen de EU.”

Vrij vertaald, we halen alle regels uit de Nederlandse wet die strenger zijn dan die van Europa. Klaar ben je.

En ook dit keer kiest men er voor de gemeenten en provincies meer “regie” te geven. Oftewel, ieder voor zich en niemand voor het algemeen belang.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Bruine Ratten Plein …viva Europa!

, door

Polen en Turken hoeven beide niet op waardering van de PVV te rekenen. Maar een Pool die Turken verslaat die krijgt zijn eigen plein. Althans als het aan de PVV-er Machiel de Graaf ligt, die wil namelijk het Atrium van het Haagse stadhuis omdopen tot Jan Sobieski-plein. Deze vorst van het Pools-Litouwse Gemenebest versloeg in 1683 de Ottomaanse troepen voor de poorten van Wenen. Een veldslag die tegenwoordig door menig angstblogger wordt verheerlijkt. “Zonder Sobieski was Den Haag nooit de internationale stad van Vrede en Recht geworden” zo doceert burger-historicus de Graaf ons. De Graaf, die bekend staat om zijn Gouden Eeuw sikje en hoofse blik, heeft uitgebreid gewikipediaat naar Europeanen die ooit streden tegen moslims of wat daar voor doorging. Mocht Sobieski het niet worden dan zitten Don Pelayo van Asturië, Karel Martel, Marco da Aviano en Janos Hunyadi al klaar op de reservebank voor een eervol straatnaambordje. Toch is historisch gezien de islam niet de grootste bedreiging voor de Europeanen geweest. De pest: een dodelijke ziekte die werd overgebracht door de zwarte rat heeft van de 14e tot de 19e eeuw de Europese bevolking bijna gedecimeerd. Wie of wat versloeg deze vreselijke vijand van Europa? Betere hygiëne is belangrijk geweest. Maar als de Graaf iets verder dan zijn snuffelende snuitje lang is had gewikipediaat dan had hij kunnen lezen dat: “na de verdringing van de zwarte rat door de bruine rat er in West-Europa rond 1670 een einde aan deze ziekte kwam”. Europa dankt haar bestaan aan de bruine rat, dat mag duidelijk zijn. Het Bruine Ratten Plein dus, iedereen akkoord?

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende