De krokodillentranen van de VVD

dit land is voor de VVD niets meer dan een melkkoe voor aandeelhouders, al dan niet in het buitenland Een korte samenvatting Dit land wordt al decennialang geregeerd door CDA en VVD. Soms mag een andere partij een beetje meespelen, maar daar blijft het dan bij. Tot voor kort blokkeerden deze conservatieve partijen jarenlang iedere stap in een route naar een beter klimaat. Hierdoor loopt Nederland in Europa als het gaat om nieuwe energie achteraan. Waar elf EU-landen op meer dan 20% tot zelfs meer dan 50% duurzame energie draaien, is ons land qua energie voor geen 8% duurzaam. Vervolgens blijkt dan toch uiteindelijk dat ook Nederland als het lastigste tegenspartelende jongetje van de klas écht een keer aan de bak moet. Aan “de klimaattafels” wordt onder leiding van onze VVD-premier vervolgens draconisch beleid in elkaar gefrutseld, waarin een grote omslag wordt bepleit, die betaald wordt door de burger. Richting bedrijven gaat zoveel mogelijk subsidie in het kader van “zie maar of je er wat leuks mee doet”. Vervuiling wordt niet bijzonder belast, maar voor leuk gedrag kan wel belastingvoordeel gehaald worden.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022
Foto: Minister-president Rutte (cc)

Paars, toen en nu

ANALYSE - Sinds VVD en PvdA in 2012 samen zijn gaan regeren, is vaak een vergelijking gemaakt tussen Paars toen en nu. Daarbij valt overigens op dat we dit kabinet niet paars noemen, ook al is het dat in zuivere vorm: het mengen van blauw en rood leidt immers tot de kleur paars.

De kiezers

Hoe dan ook: die vergelijkingen zetten ons aan het denken. Zo schreef politiek commentator Tom-Jan Meeus in maart van dit jaar in NRC Handelsblad dat samenwerking tussen links en rechts in Nederland misschien wel per definitie  tot weerzin van de kiezers leidt. De kiezer wil het misschien wel gewoon niet. Punt. Paarshaat, noemt Meeus dat. Hij stelt dat dit gevoel leidde tot de verpletterende verkiezingsnederlaag van de paarse partijen in 2002. Die openbaarde volgens Meeus ‘hoe paradoxaal, een diepe weerzin tegen de professionals: tegen politici die moeiteloos samenwerkten hoewel hun partijen, PvdA en VVD, elkaar sinds de jaren vijftig naar het leven stonden’.

Nou denk ik dat die verkiezingsnederlaag van de coalitie in 2002 een meer gelaagde verklaring verdient, maar Meeus heeft zonder meer gelijk dat de soepele, niet-ideologische manier waarop PvdA en VVD in de paarse jaren samenwerkten de partijen in de problemen bracht: ‘de verdwijning van de politiek’ of zelfs ‘het einde van de politiek’ werd het wel genoemd, het ontbreken van ideologische discussie in de coalitie, en door het dominante monisme van de regeringspartijen ook in het parlement.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Het failliet van democratisch Europa

COLUMN - Door het schimmige proces van benoemingen zorgen de regeringsleiders ervoor dat de EU zich steeds verder van de kiezer vervreemdt.

Voor de EU zou deze week in het teken van benoemingen staan. Er vond echter maar één benoeming plaats. Zoals verwacht werd Juncker inderdaad voorzitter van de Europese commissie. De rest van de functies bleek vooralsnog te moeilijk om in te vullen. De regeringsleiders zijn er onderling nog niet uit.

Omdat Juncker toevallig precies de kandidaat is die het Europees Parlement eerder naar voren schoof, zien sommige commentatoren dit als een soort democratische doorbraak. Maar dat is natuurlijk onzin. Het benoemingsproces is en blijft uitermate schimmig, en kan bij de euro-kritische burger alleen maar irritatie en onbegrip opleveren. Het model van een set regeringsleiders die in een duister wandelgangencircus de topfuncties verdelen is dan ook volkomen ongeloofwaardig voor een Unie die door wil gaan als ‘democratisch’.

Sommigen menen dat het beter zou zijn als de mensen voor topfuncties gekozen zouden worden door het Europees Parlement. Maar om het vertrouwen van de bevolking terug te winnen lijkt mij dat niet genoeg. Dat parlement schuift immers nu Juncker naar voren omdat hij de leider is van de grootste fractie. Maar omdat we als bevolking voor het parlement alleen maar op landgenoten mogen stemmen heeft het merendeel van de kiezers nooit op deze kerel kunnen stemmen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Opstelten: domheid of kwade trouw

COLUMN - Er zijn maar twee verklaringen mogelijk voor het beleid van Opstelten ten opzichte van marihuana: domheid of kwaadaardigheid.

Zes maanden nadat de Staat Colorado in de VS de teelt van marihuana legaliseerde liegen de resultaten van dit ‘experiment’ er niet om: grote meevallers door BTW en accijns op marihuana, veel extra banen in de sector, en tevens een spectaculaire achteruitgang van criminaliteit. Dit laatste niet alleen doordat drugsgerelateerde criminaliteit door de legale concurrentie domweg niet meer loont, maar ook omdat met de gelijkgebleven politiemacht de overgebleven criminaliteit veel beter kan worden aangepakt. Het gebruik van drugs is bovendien niet toegenomen. De samenstelling van de drugs kan daarbij worden gecontroleerd.

Het is weer bevestigd. Het heldere denken over een beter drugsbeleid kan de criminaliteit sterk beperken, de staat veel geld opleveren en last but not least een sterke verbetering van de volksgezondheid betekenen.

Ondertussen weigert Opstelten hier in den lande nog altijd hardnekkig gehoor te geven aan de oproep van de PvdA en 54 burgemeesters om proeven te nemen met legaliseren. Waarom?

Officieel klampt Opstelten zich vast aan een onderzoek van de Radboud Universiteit dat uit zou wijzen dat legaliseren ‘juridisch onmogelijk’ zou zijn. Spong en andere juristen maken gehakt van dat onderzoek maar het mag niet baten: Opstelten kraait victorie, helemaal negerend dat het juist de taak van politici is om wetten die niet deugen aan te kaarten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-03-2022

Stoppen drugsverboden maakt bezuinigingen overbodig

OPINIE - Het opheffen van drugsverboden zou veel geld kunnen besparen en zelfs opleveren. Maar minister Opstelten wil er niet aan. Gastredacteur Matthijs Pontier betoogt waarom dat niet slim is.

Er wordt op dit moment veel bezuinigd door de overheid.  Zo krijgen mensen met een verslaving of andere geestelijke problemen hun zorg niet meer verzekerd uit het basispakket. En moet de Publieke Omroep flink de broekriem aanhalen. Maar veel van deze bezuinigingen zijn onnodig. We kunnen namelijk veel geld besparen door drugsverboden op te heffen. Frits Bolkestein riep het al eerder: ‘Het verbod op drugs kost miljarden. Het leidt tot misdaad en is slecht voor de volksgezondheid. Hef het op.’

En Bolkestein riep niet zomaar wat. De miljarden van Bolkestein kunnen prima door de factchecker. In Nederland wordt 27 tot 33% van de detentiejaren opgelegd wegens een opiumdelict. In 2006 was driekwart van de ruim driehonderd onderzoeken naar ernstige vormen van georganiseerde criminaliteit gericht op handel in en productie van drugs. Politieagenten en rechters zijn veel tijd kwijt aan drugsgerelateerde delicten. In sommige gevallen loopt dit zelfs op tot tweederde van hun tijd. Een last waar de agenten zelf ook helemaal niet op zitten te wachten. Ze gaan liever achter dieven en verkrachters aan. Maar dat heeft in Nederland momenteel schijnbaar minder prioriteit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alle drugs decriminaliseren?

Koffie op zijn Amsterdams (Foto: Flickr/lamazone)

Waarom zien politici toch zo vaak het licht nadat ze geen enkele politieke macht meer hebben? Hoogstwaarschijnlijk omdat ze dan geen rekening meer hoeven te houden met de belangen van derden. Zo ook Frits Bolkestein en Els Borst, beide oud-ministers en partijleiders, en daarmee indirect verantwoordelijk voor het Nederlandse drugsbeleid van nu. Zij pleiten, samen met enkele anderen, nu opeens voor het decriminaliseren maar wel reguleren van drugs. Alle drugs.

De argumenten lijken op eerste gezicht heel erg goed. Het strafbaar houden van drugsgebruik en -verkoop speelt criminaliteit juist in de hand, in plaats van deze te bestrijden. Het beste voorbeeld hiervan was de Amerikaanse Drooglegging, van begin vorige eeuw.

Drugsgerelateerde criminaliteit – het bestrijden en de gevolgen – kost meer dan 15 miljard per jaar, claimen de schrijvers, een bedrag dat ons aardig zou kunnen helpen in de huidige financiële crisis.

Ook blijkt dat er in Nederland niet meer softdrugs worden gebruikt dan in de ons omringende landen, waar deze drugs wel verboden zijn. Het grootste deel van de mensen gaat verantwoordelijk om met drugs. Internationale verdragen staan volgens de opstellers van de brief niet in de weg. We moeten het gedoogbeleid gewoon uitbreiden is de conclusie. Daarnaast kan de kwaliteit van de drugs beter gewaarborgd worden, wat voordelen voor de volksgezondheid meebrengt.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | De Europese cultuur heeft geen minderwaardigheidscomplex

SaillantLOGO
Respect voor democratie en voor mensenrechten zijn pas geloofwaardig als wij onze waarden ook over de grens uitdragen.

Frits Bolkestein schrijft in de Volkskrant dat “de Europese cultuur” vanuit het Christendom een gebrek aan zelfvertrouwen heeft meegekregen. Dit gegeven gebruikt hij om duidelijk te maken dat we in Europa daarom voor de islam buigen. Hij gebruikt een aantal inderdaad potsierlijke voorbeelden om dit illustreren.

Volgens mij ligt het echter helemaal niet aan het feit dat het “typerend voor het Westen is dat het zichzelf wegcijfert en andere culturen laat voorgaan”. Ik vraag me af of Bolkestein dat ook daadwerkelijk zelf gelooft, of dat het gewoonweg beter in zijn wereldbeeld past.

Het Westen cijfert zichzelf in de praktijk helemaal niet weg. Juist een vanuit militair en economisch overwicht geboren superioriteitsgevoel voert de boventoon. We do as we please. Regime-change vanwege gefingeerde massavernietigingswapens in Irak, geen probleem. Sterker nog in Nederland leggen we er niet eens op fatsoenlijke democratische wijze verantwoording voor af. Uw dictator wil militair met ons samenwerken en bovendien olieleveranties garanderen, dan is hij welkom op het Witte Huis. Ik denk dat de neiging van het Westen om de moslims hier te appeasen voortkomt uit een gerechtvaardigd schuldgevoel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Loyaal

“Uiteraard moeten we blijven strijden tegen de slachtoffermentaliteit en bepaalde religieuze interpretaties en culturele houdingen behoeven hervorming. Het gaat echter de goede kant op, en in plaats van het laatste controversiële nieuwsfeitje op te blazen tot een schrikbeeld, zouden we beter kunnen kijken naar de geweldige vooruitgang van de meeste moslims, die zich gewoon aan de wet houden, Nederlands spreken en loyaal zijn jegens hun land, Nederland.”

Tariq Ramadan dient Frits Bolkestein van repliek.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kapitalistisch activisme in de jaren ’80

“When Duyvendak lied nobody died…”

Nu we toch bezig zijn de bezem door de jaren ’80 te halen, waarom dan ook niet eens de handel en wandel van de Smaakmakers op Rechts onder de loep nemen? Vorig jaar werd Frans van Anraat in hoger beroep veroordeeld voor oorlogsmisdaden, hij kreeg 17 jaar. Zoals u wel weet leverde deze Hollandse handelaar de Iraakse dictator Saddam Hussein de grondstoffen voor zijn gifgasaanvallen waarbij duizenden Koerden en Iraniërs omkwamen. Oorlogscorrespondent Arnold Karskens zei over hem: “Van Anraat is de grootste Nederlandse oorlogsmisdadiger ooit. Er wordt geschat dat hij 120.000 slachtoffers heeft gemaakt, doden en gewonden. Dat is veel meer dan Nederlandse SS’ers voor hun rekening hebben genomen”.

Maar wie hield Van Anraat in die roerige jaren ’80 steeds de hand boven het hoofd? De VVD-er Frits Bolkestein vervulde als staatssecretaris voor Buitenlandse Handel aan het ministerie van Economische Zaken (EZ) op z’n minst een dubieuze rol. Tot op heden is deze rol nooit terdege onderzocht. Toch zijn er legio aanwijzingen dat er door de opstelling van zijn ministerie er onnodig veel slachtoffers zijn gevallen. Wanneer wordt hiervoor verantwoording afgelegd?

De toenmalige Nederlandse ambassadeur in Irak, Meindert Schorer verstuurde al in 1982 gecodeerde berichten naar Den Haag dat hij aanwijzingen had dat Saddam gifgas inzette tegen Iraanse troepen. Het ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) wilde daarom snel 21 stoffen die als basis voor gifgas konden dienen op een vergunningenlijst. EZ wilde echter de handelsbetrekkingen met het olierijke Irak op peil houden en de Saddam niet tegen de schenen schoppen. Er volgende een jarenlang getouwtrek tussen BuZa en EZ waarbij Bolkestein steeds tégen exportbeperkingen streed. Door het dwarsliggen van Bolkestein traden de exportbeperkingen pas in werking op 5 februari 1985.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.