Israël: 40.000 vluchtelingen terug naar Afrika

Israël gaat 40.000 vluchtelingen al of niet gedwongen terugsturen naar Afrika. De Israëlische premier Netanyahu heeft zondag bekend gemaakt dat Israël ''een internationale overeenkomst'' heeft gesloten voor het terugsturen van ongeveer 40,000 Afrikaanse vluchtelingen. Tegelijkertijd heeft het Israëlische kabinet zondag besloten om het detentiecentrum Holot voor Afrikaanse vluchtelingen in de zuidelijke Israëlische Negev woestijn te sluiten. De vluchtelingen krijgen drie maanden de tijd om vrijwillig te vertrekken, zo niet dan zullen ze gedeporteerd worden. Het gaat om vluchtelingen die in de eerste jaren van deze eeuw voornamelijk uit Sudan en Eritrea, via de Sinaï naar Israël vluchtten. Aanvankelijk ging het om rond de 60.000 mensen, maar zo'n 20.000 van hen hebben zich in de loop der laatste paar jaren, na ontvangst van een kleine terugkeerpremie, al laten uitwijzen. Die terugkeer ging niet naar de landen van herkomst, maar naar Rwanda of Uganda waarmee afspraken waren gemaakt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Wilhelmus

Er was eens een politicus die grote waarde hechtte aan het Wilhelmus en de daarin vervlechte boodschap dat je én van buitenlandse afkomst kunt zijn, én patriot én op de een of andere manier loyaal aan een ander land, en die een lezing gaf bij Elsevier waarin hij … o wacht, hier gaat geloof ik iets niet helemaal goed.

Sorry, even overnieuw. De politicus herinnerde zich van de vaderlandse gloriedagen dat indertijd een handvol Europeanen eropuit trok om Amerika, Australië en een stuk Afrika duurzaam te ontwrichten. En nu was hij bang dat een handvol negers erin zou slagen hier hetzelfde te doen. Hij vond dat onwenselijk. Aan de vraag of het terecht zou zijn kwam hij niet toe.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Duncan Hull (cc)

Kunst op Zondag | Uit Afrika

Er gaat het verhaal dat het paradijs ergens in Afrika gelegen zou hebben. Heden ten dage denken nogal wat Afrikanen dat het paradijs in Europa ligt. Qua kunst zou dat Venetië moeten zijn.

In het vorige artikel zagen we al dat op de Biënnale in Venetië maar weinig Afrikaanse kunstenaars te zien zijn: 22 kunstenaars uit 9 Afrikaanse landen.

Daarmee is ruim 16 procent van het Afrikaanse werelddeel vertegenwoordigd. Azië heeft ruim 33 procent op de biënnale staan, Latijns Amerika 24 procent, Oceanië 25 procent en Noord-Amerika scoort makkelijk 100 procent door de aanwezigheid van de V.S. en Canada..

De Venetiaanse biënnale is uiteraard vooral een Europese aangelegenheid. Dik 89 procent van de Europese landen is met een nationale inzending aanwezig.

Vanaf de eerste biënnale in 1895 tot nu toe, 57 edities later, hebben 19 van de 54 Afrikaanse landen zich er wel eens gepresenteerd. Naast de landenexposities zijn via galeries ook individuele kunstenaars te zien. Dit jaar zijn van de 120 kunstenaars die langs deze weg worden gepresenteerd, slechts 6 van Afrikaanse origine. Wat nog stukken beter is dan die ene, sinds 1975 vermiste Nederlander.

Nu is de situatie in veel Afrikaanse landen van dien aard, dat je je kunt voorstellen dat kunst wel het laatste is waar men zich druk om maakt. Misschien verklaart dat waarom er op zo’n prestigieuze biënnale weinig Afrikaanse kunst is te zien. En het verklaart wellicht ook dat een groot deel van de kunstenaars buiten Afrika woonachtig en werkzaam is.

Foto: Pedro Ribeiro Simões (cc)

Kunst op Zondag – De Afrikanen komen

Het raadseltje van vorige week had moeten uitkomen bij de Biënnale in Venetië en werk van Afrikaanse kunstenaars.

Michaël Borrmeans was genomineerd, maar werd niet gekozen om België op de Biënnale te vertegenwoordigen. Hij was wel één van de kunstenaars die vier keer eerder in parallele tentoonstelingen in Palazzo Fortuny was te zien.
De andere drie genoemde kunstenaars hebben wel op de Venetiaanse Beinnale gestaan. Daniël Buren in 1986, Thomas Hirschhorn in 2011 en dit jaar is Jelili Atiku één van de Nigeriaanse kunstenaars er te gast.

Wendelien van Oldenborgh verzorgt de Nederlandse inzending op de Venetiaanse Biënnale. Haar bijdrage focussed op Neerlands koloniale verleden. In een interview met dagblad Trouw zegt ze daarover:

Als het gaat om de koloniale tijd, komen we niet verder dan het begrip schuld. Maar schuld heeft geen productieve uitwerking. Je moet ook bereid zijn de verantwoordelijkheid op je te nemen en er iets mee doen: de lijn van het verleden doortrekken naar het nu. En daar probeer ik een steentje aan bij te dragen.

Het zou dus voor de hand liggen om vandaag in Kunst op Zondag uit te pakken met werk van Surinaamse, Antilliaanse, Indonesische en Molukse kunstenaars. Daar komen we zeker nog eens op terug, maar we kwamen in Afrika uit omdat Neerlands historische bijdrage aan het kolonialisme ook bestond uit het op gang brengen van migratiestromen, die Afrikanen over de hele wereld verspreidden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geluk (3): de gelukkige planeet?

ACHTERGROND - Maandag 20 maart vierden we de ‘Internationale Dag van het Geluk.’ Ter gelegenheid daarvan werd onder auspiciën van de Verenigde Naties het World Happiness Report 2017 uitgebracht. Naar aanleiding hiervan brengt Sargasso een aantal artikelen over geluk, hoe onderzoekers dat trachten te meten en de conclusies die we daaruit kunnen trekken.
In deel 3: de Happy Planet Index.

In deel 1 van deze serie stond het World Happiness Report 2017 centraal; in deel 2 ‘geluksprofessor’ Ruut Veenhoven. Veenhoven is sinds 1985 directeur van de World Database of Happiness. Beide ranglijsten gaan over individueel geluk, wat resulteert in een ranglijst met gelukkige, minder gelukkige en ronduit ongelukkige landen.

De Happy Planet Index

Van een heel andere orde is de index die de New Economics Foundation (NEF) opstelt, de Happy Planet Index (HPI). De NEF is een Britse denktank. De denktank werd in 1986 opgericht door de leiders achter The Other Economic Summit (TOES) met als doel het ontwerpen van een model en nieuwe indicatoren voor welvaart gebaseerd op gelijkheid, diversiteit en stabiliteit:

‘There has never been a greater need for a new economy or a more important moment to act than right now, because a storm that has been gathering for decades is firmly upon us.
Millions of people feel they have lost control over their lives and are now being left behind by changes in the economy, technology and climate, even while being promised a parody of control that threatens to make matters worse.
We believe change begins when people recognise that the spiralling chaos and insecurity of daily life is caused by concentrations of power and ownership – whether old or new – operating increasingly beyond their control.’

Foto: Brian Negin (cc)

Over Shaka Zulu en ons eurocentrische wereldbeeld

COLUMN - “Ik vind het dom volk ook. Wat hebben die mensen nou voor cultuur?” Ik was eens een lokale wijkvereniging binnengelopen, om te kijken of het schaken wat voor mij zou zijn. Ik speel wel achter de computer, maar om nu te zeggen dat ik sprongen vooruit maak, nee.

Na de wedstrijd werd er nog een drankje gedaan aan de bar. Al snel ging het gesprek over Sylvana, Zwarte Piet, Surinamers en Antillianen. Daar moest mijn gesprekspartner namelijk niets van hebben. Hij debiteerde het ene racistische cliché na de andere, op een toon alsof ‘ie het over zijn voorkeuren en weerzin jegens bepaalde formule-1 teams had.

“Kijk nou naar Afrika, dat is toch drie keer niks? De Chinezen, die hebben de grote muur, en de Arabieren de piramiden, maar wat hebben die Afrikanen nou helemaal gepresteerd?”

Ik mompelde nog wat over de grote bibliotheek van Timboektoe. Dat Egypte ook in Afrika lag en de Farao’s geen Arabieren waren en er ook Nubische farao’s zijn geweest, liet ik maar wijselijk achterwege. Ik weet er het fijne ook niet van, en het was me wel duidelijk dat het op dove oren zou vallen.

Dekolonisering van de geest

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Paille (cc)

Is bevolkingsgroei in ontwikkelingslanden onze zorg?

ACHTERGROND - De Verenigde Naties verwachten dat de wereldbevolking in 2050 maar liefst 9,7 miljard mensen telt. In 2100 zijn dit er naar verwachting 11,2 miljard – een toename van ruim 50% ten opzichte van nu. De grootste groei zal zich bovendien voordoen in landen die een bevolkingsaanwas het minst kunnen verdragen. Moeten wij ons hier zorgen over maken; en zo ja, kunnen we er iets aan doen?

Het groeitempo van de wereldbevolking vlakt al een tijdje af, maar in sommige gebieden (Afrika en Zuidwest-Azië) zal de bevolking naar verwachting de komende decennia nog fors toenemen.

Afrika is met afstand de grootste groeier. De komende 35 jaar zullen er naar verwachting 1,3 miljard Afrikanen bijkomen. Dat is meer dan de helft van de totale verwachte wereldwijde bevolkingsgroei gedurende die periode.

Het is op zijn zachtst gezegd onwaarschijnlijk dat er tegen die tijd genoeg land, water, energie en vooral ook werk voor al die mensen zal zijn.

Als het vruchtbaarheidscijfer in snelgroeiende landen niet tijdig afneemt, lopen deze bovendien het risico terecht te komen in een zogenaamde demographic trap, waarbij de groei van economische productiviteit geen tred kan houden met de extra bevolkingsaanwas die moet worden gevoed, gekleed en van onderwijs voorzien.

De resulterende druk op de bestaande voorzieningen stimuleert ouders vervolgens om maar vooral veel kinderen te krijgen (bijvoorbeeld om nog van iets van een oudedagsvoorziening verzekerd te zijn) wat de druk op de aanwezige faciliteiten nog verder vergroot, waardoor het land of de regio ten slotte in een vicieuze cirkel belandt.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Hongersnood

Het Rode Kruis heeft een gironummer geopend in verband met de op handen zijnde hongersnood in Afrika. Niet om een extra hoog hek aan de Middellandse Zee op te trekken, maar voor voedselhulp. Het linkse complot in deze is uiteraard dat de overlevende Ethiopiërs aangezogen zullen worden door de gedachte dat er in Europa genoeg te eten is.

Of wacht, het linkse complot is dat de hongersnood het gevolg zou zijn van El Niño, een klimaatverzinsel. Er zijn dus helemaal geen hongerige Ethiopiërs. Die voedselpakketten zijn bedoeld als rantsoen voor de Saharareis die ze naar de Libische kust moet brengen, vanwaar ze snel naar Nederland reizen om hier in 2017 op de PvdA te kunnen stemmen. Of zoiets.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: SP Groningen (cc)

Asielzoekers 2015 per continent en land.

DATA - Hoeveel asielzoekers in Nederland komen er uit Europa? Hoeveel uit Afrika? Hoeveel uit moslimlanden*? Uit welke landen? Hoe zit het met de Noord-Afrikaanse asielzoekers?

Het zijn vragen die voortdurend worden gesteld. In dit stuk de resultaten van een onderzoek naar het aantal asielzoekers 2014 en 2015 en het verschil tussen die twee jaren.

Ik bespreek eerst 2015, daarna het verschil met 2014 en tot slotte de top 20 herkomstlanden.

2015
In onderstaande tabel over 2015 van het aantal eerste aanvragen asielzoekers heb ik in het bovenste stukje een uitsplitsing gemaakt naar continent.
Van de 43.000** asielzoekers kwam het grootste deel –bijna twee op de drie- uit Azië. Niet raar is dat uit Amerika en Oceanië vrijwel niemand hier asiel aanvroeg.

De groep staatlozen bedroeg 2.500. Staatlozen zijn mensen waarvan officieel vaststaat (VN) dat zij geen nationaliteit hebben. Het overgrote deel van de staatlozen uit 2015 waren Palestijnen uit Syrië. Van een paar honderd mensen werd de nationaliteit niet vastgesteld.  Eén op de vijf aanvragers, 9.100, kwamen uit Afrika.
Flip van Dyke 2015-2(Hier vind je dezelfde tabel over 2014).

Ik heb de Syriërs (inclusief staatlozen) en Eritreeërs apart gezet in het tweede blokje omdat uit die twee landen de meeste asielzoekers kwamen en zij ook bijna zeker zijn van een verblijfsvergunning. Syriërs vormen de helft van alle aanvragen. Syrië en Eritrea zijn goed voor twee op iedere drie aanvragen.
In het derde blokje heb ik uit Azië en Afrika resp. Syrië (incl. staatloos) en Eritrea gehaald. Dan blijkt dat uit overig Azië, twintig procent komt. Het meest interessante is misschien dat zonder Eritrea slechts 1.700 Afrikanen in ons land asiel aanvroegen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Afrikaanse studenten naar China

DATA - Vandaag werd bekend dat China een gigantisch bedrag gaat investeren in Afrika: meer dan alle andere landen bij elkaar. Dat er al langer sprake is van intensievere contacten, is mooi te zien aan het aantal Afrikaanse studenten dat in China gaat studeren. Met die strategie probeert China de toekomstige elite van Afrika aan zich te binden.

Dat is niet uniek: ook landen als Noorwegen hebben specifiek beleid om studenten uit Afrika te werven, vaak op vakgebieden die de toekomstige economische banden versterken.

Onderwijsgrafiek - Afrikaanse studenten naar China

Bron: Bloomberg Business (November 2015). Here’s One More Way China Is Trying to Win the Future of Africa. China’s advantage over the U.S. in attracting African students continues to grow.

Overigens heeft de daling van de US en UK ook te maken met de verhoging van de collegegelden. Britse studenten komen om die reden inmiddels behoorlijk massaal naar Nederland, zo schreef The Guardian onlangs. De titel van het artikel is veelzeggend: “Go Dutch and save yourself £50.000”.

Via Onderwijs in grafieken.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende