https://www.youtube.com/watch?v=VRJecfRxbr8 Live from New York: It’s Saturday Night Live! Saturday Night Live is terug. En hoe! Waren we vorig seizoen misschien toch een klein beetje moe van Alec Baldwins Trump-imitaties geworden, deze eerste aflevering slaat de spijker weer op zijn kop. Op die van SCOTUS in spé Brett Kavanaugh welteverstaan. Het is natuurlijk ook mooi meegenomen dat die zich bij zijn hoorzitting nogal uhm, apart gedragen heeft, zullen we maar zeggen. De openingssketch is echt fenomenaal, met Matt Damon als Kavanaugh. En niet alleen zijn gedrag wordt op de hak genomen, ook de hele gang van zaken is één grote klucht. Het is een sketch van 13 minuten, die echter geen seconde verveelt.
Dit is het Sargasso-café van zondag 30-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
ANALYSE - Terwijl de Republikeinse senator Jeff Flake in de lift stapt wordt hij geconfronteerd door twee vrouwen, beiden in het verleden aangerand. ‘‘Wat u doet is niet acceptabel, u zorgt ervoor dat iemand die vrouwen aanrandt een plek krijgt in het hooggerechtshof. U heeft zelf ook kinderen!’’
Waarom belagen deze vrouwen uitgerekend de conservatieve senator Jeff Flake? Esquire zegt het volgende over hem: ‘Jeff Flake, een échte conservatief, is zo zeldzaam als een dodo.’ De senator uit Arizona is een symbool van het anti-Trump Republicanisme. Nadat hij bekend maakte zich niet verkiesbaar meer te stellen, vergeleek hij Trump met Jozef Stalin. Hij mag dan een conservatieve track record hebben, de twee vrouwen bij de lift hoopten in te spelen op zijn passie voor integriteit en rechtvaardigheid.
Enkele minuten voor dit voorval had Flake bekend gemaakt vóór de nominatie van Brett Kavanaugh te stemmen in de Senaatscommissie. Kavanaugh, de rechter die Trump voor het hooggerechtshof had benoemd, kwam onder vuur te liggen tijdens de Senaatscommissie. Dr. Christine Ford beschuldigde hem van aanranding tijdens zijn middelbareschooltijd. Hierna volgde meerdere vrouwen.
Voor de beschuldigingen leek de nominatie van Trump bijna verzekerd van succes: de Republikeinen hebben immers een krappe meerderheid (51-49) in de Senaat. In de politieke chaos die op de getuigenis van Dr. Ford volgde, waren alle ogen gericht op Flake.
Kunst mag jou raken, maar jij mag kunst niet (aan)raken. Dat is begrijpelijk, maar jammer.
Begrijpelijk omdat anders veel kunst zou bezwijken onder de zweetdruppeltjes en bacteriën die kunstliefhebbers aan hun klamme jatten hebben hangen. Jammer, want sluit ook maar één zintuig uit en de “totale beleving” is onmogelijk geworden.
Maar alle weerloze waarde “wordt van aanraakbaarheid rijk”, sprak de dichter. En daarom is het goed dat beeldhouwster Roelie Woudwijk een tentoonstelling ‘Voelbare Kunst’ organiseerde (gisteren geopend, tot 13 oktober te zien).
Misschien niet zo gek dat juist een beeldhouwer op zo’n idee komt. Velen zullen het herkennen: bij sculpturen is er, eerder dan bij schilderijen en tekeningen, een neiging ze te willen aanraken. Toch is dat ook bij sculptuur niet altijd toegestaan.
Bij de Britse Henry Moore Studios & Gardens mag je alleen de beelden die buiten staan aanraken. De organisatie waarschuwt wel: “On very bright, sunny days the bronzes can be quite hot, so be careful!”
Henri Moore – Double Oval. 1966.
In 1960 zei Henry Moore in een interview (te lezen in Henry Moore– Writings and Conversations):
Tactiele ervaring is zeer belangrijk als esthetische dimensie in de beeldhouwkunst. Onze kennis van uiterlijk en vormen blijft, in het algemeen, een mengsel van visuele en tactiele ervaringen… sculptuur met tactiele overdrijvingen kan zo veel spannender.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Nkisi is mede-oprichter van het label NON Worldwide, waarvoor ze elektronische muziek maakt vanuit een Afrikaans-diasporisch perspectief.
OPINIE - Een onvoorwaardelijk basisinkomen is geen goed idee volgens onze gastredacteur Hein Vrolijk. Hij heeft een beter alternatief en licht dat toe in twee delen. Vandaag deel 1.
De ‘Week van het basisinkomen’ is al enige dagen voorbij. Vrijwel onopgemerkt, als je afgaat op de progressieve media. Zelfs de speciale website meldde nauwelijks activiteiten. Rechtse media daarentegen hadden meer aandacht voor het basisinkomen. Zoals Das Kapital, dat een experiment in Liverpool bij voorbaat de grond inboort. Of De Telegraaf, die schrijft over een initiatief van de Zwitserse filmmaker Rebecca Panian. Zij wil 880 inwoners van een klein Zwitsers dorp een jaar lang een basisinkomen van 2200 euro per maand geven. Dan komt de aap uit de mouw: ‘Zij wil de proef financieren met crowdfunding en gaat er een film over maken.’
Als de vlag er zo bij hangt, dan is het hoog tijd om heel kritisch naar het onvoorwaardelijk basisinkomen te kijken. Voor een alternatief kunnen we ons laten inspireren door een ‘links’ idee van een ‘rechtse’ econoom.
Zelfs Rutger Bregman, in Nederland de meest bekende pleitbezorger, zette eind vorig jaar een andere koers in: ‘We schuiven het idee van een universeel basisinkomen op de lange baan.’
INTERVIEW - Door Daniel van Heijningen en Marcel Ham
De integratie van vluchtelingen is hèt hoofdpijndossier van veel gemeenten. Esseline van de Sande probeert te laten zien dat het anders kan.
Het vlot niet erg met de integratie van vluchtelingen in Nederlandse gemeenten. De Almeerse wethouder Froukje de Jonge sprak eerder met Sociale Vraagstukken openhartig over haar worsteling met statushouders. En recent luidden onderzoekers van het SCP de noodklok over Syrische vluchtelingen: ‘Zonder intensief beleid gaat het mis’.
Aan Esseline van de Sande is dat pessimisme niet besteed. Ze woonde zes jaar in Syrië en was bij verschillende humanitaire acties betrokken. Terug in Nederland maakte ze zich vanaf 2016 op verschillende manieren ferm om ‘het gat tussen vluchtelingen en de Nederlandse samenleving te overbruggen’. Ze organiseert bijvoorbeeld debatten maar ook diners, concerten en bijeenkomsten waar verhalen en gedichten uit Syrië worden voorgedragen.
Twee jaar geleden nam ze in Leidschendam-Voorburg het initiatief voor een ‘Pop-Up-bazaar’: een ontmoeting in de Voorburgse Herenstraat tussen gevluchte vakmensen uit onder meer Syrië met Nederlandse collega’s van hetzelfde beroep. Zo kwam een Syrische klokkenmaker over de vloer bij een Nederlandse klokkenwinkel, en een gevluchte bakker maakte kennis met een Nederlandse collega. Andere vluchtelingen die zo vakgenoten troffen: een patissier, een schoenmaker en een kok. De kennismaking van de horlogemaker met zijn Nederlandse collega leidde tot een serieuze baan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 29-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De nieuwste Britse controverse rondom ‘gewelddadige’ muziek betreft drill, een kruisbestuiving tussen Amerikaanse trap en Britse grime. De jongemannen in deze video werden tijdens de opname belaagd door de politie – in kogelvrije vesten begeleid door een helikopter – omdat er wapens zouden zijn gesignaleerd, die niet werden aangetroffen. Omdat drill volgens de Londense politie verantwoordelijk zou zijn voor de toename in ‘knife crimes’ en dodelijk geweld wil ze drill het liefst verbieden (op last van de politie haalde YouTube al 30 video’s offline). De jongemannen zelf zeggen dat drill juist een uitweg is uit hun wereld van geweld, armoede en uitsluiting.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 28-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.