Anti

227 Artikelen
2 Waanlinks
Achtergrond: Jay Huang (cc)

Closing Time | Nabihah Iqbal

And all through midnight streets you’ll hear
How the youthful and the old
Party hard to numb the fear
No one wants to feel the cold
Escape on Friday
Get caught on Monday

‘Zone 1 to 6000’ staat op Nabihah Iqbals debuutalbum Weighing Of The Heart (2017).

Closing Time | Talaboman

Talaboman zijn John Talabot en Axel Boman die af en toe samen wat zij zelf noemen “chuggy, hypnotic, dub flavoured Latin-Scando house music” uitbrengen (de een komt uit Spanje, de ander uit Zweden). In hun eentje maken ze beiden best lekkere housemuziek, maar samen stijgen ze boven het housegenre uit. Na een album in 2017, brachten ze onlangs twee EP’s uit.

Closing Time | The Message

Bij Omroep ZWART kun je de vierdelige docuserie Fight The Power: How Hip-hop Changed The World (BBC) kijken. Het verhaal wordt verteld door Chuck D (Public Enemy) die ook andere artiesten en experts aan het woord laat. In de eerste aflevering gaat het over The Bronx in de jaren ’70 en begin ’80, institutioneel racisme en politiegeweld, de stadsplanning van Robert Moses, de aantrekkingskracht van graffiti spuiten op metro’s en “b-boys and b-girls”. Muziek en dans zijn de culturele manifestatie van het leven in een situatie van geweld en uitzichtloosheid, en het is gezien de achtergestelde positie van The Bronx dan ook onvermijdelijk dat muziek over politiek gaat. In 1982 werd hiphop volwassen, aldus de docu, toen het nummer ‘The Message’ van Grandmaster Flash & The Furious Five overal te horen was.

Closing Time | James Holden

James Holden is zo’n elektronische artiest die in de loop der jaren alleen maar interessanter wordt. Hij kreeg bekendheid als DJ die goede remixen maakte – en zijn mix-album At The Controls uit 2006 was toen (en nog steeds) inderdaad heel goed – maar Holden ging gelukkig steeds meer zijn eigen muziek maken en nam daarbij de experimentelere afslag. Het nummer ‘Common Land’ staat op zijn nieuwste album Imagine This Is A High Dimensional Space Of All Possibilities.

Closing Time | Two Fingers

Experimenteel artiest Amon Tobin maakte zijn nieuwe album Nomark Selects, Vol. 1 met enkele van zijn aliassen, waaronder Cujo en Two Fingers. Als Cujo is Tobin meer jazzy, als Two Fingers – samen met drum & bass-artiest Doubleclick – klinkt hij steviger. En als zichzelf is Tobin al niet goed in een hokje te vangen, wat het nogal een gevarieerd album maakt.

Closing Time | Grand River

Aimée Portioli is een componist en ‘sound designer’ die onder de naam Grand River experimentele elektronische muziek maakt. Voor haar nieuwe album All Above maakte ze ook gebruik van akoestische instrumenten, waarbij de piano centraal staat.

Closing Time | Ryuichi Sakamoto

Ik kende Ryuichi Sakamoto eigenlijk vooral als ambient-artiest (hij werkte onder meer samen met Alva Noto en Fennesz), maar nu ik zijn in memoriam lees – hij overleed deze week op 71-jarige leeftijd aan kanker – begrijp ik dat hij van veel meer markten thuis was, en die markten mee hielp definiëren. Dus draaien we vanavond het nummer ‘Riot in Lagos’ van zijn eerste solo-album B-2 Unit uit 1980 als eerbetoon, en wel om deze reden:

Foto: jm3 on Flickr (cc)

Kunst op Zondag | Drexciya

In de Kunsthal zag ik werk van visueel artiest Ellen Gallagher, die zich liet inspireren door de Drexciya-mythe, waarover ik gister een Closing Time maakte. Gallaghers werk in de Kunsthal is onderdeel van de expositie In The Black Fantastic (tot 10 april te zien) met werk van kunstenaars uit de Afrikaanse diaspora. Wat de kunstenaars gemeen hebben is dat zij mythes en science-fiction inzetten om racisme en onrechtvaardigheid – de “racialized imagination”, in de woorden van curator Ekow Eshun – te weerleggen en er een andere verbeelding tegenover te stellen.

Drexciya, van het gelijknamige Detroitse technoduo James Stinson en Gerald Donald, leeft niet alleen voort in hun muziek (en andere artiesten die zij inspireerden), ook meerdere kunstenaars hebben zich laten inspireren door de onderwaterwereld waarin Drexciyans, de ongeboren kinderen van de tot slaaf gemaakte vrouwen die tijdens de Middenpassage overboord werden gegooid, tot leven zijn komen. In deze KoZ een selectie van kunstprojecten (volg de links voor een impressie).

Ellen Gallagher maakte onder meer de serie Watery Ecstatic geïnspireerd op de Drexciya-mythe (zie hier een van de eerste werken uit 2001). Onderdeel van deze serie zijn ook deze aquarellen die hinten naar de portretten en stillevens van de 17e-eeuwse Nederlandse kunstenaar Albert Eckhout, die tijdens reizen naar Nederlands-Brazilië de oorspronkelijke bevolking en tot slaaf gemaakten vastlegde.

Closing Time | Drexciya

Drexciya was het duo James Stinson en Gerald Donald, onderdeel van de Detroit-technoscene van begin jaren ’90. Met hun muziek creëerden zij de mythische onderwaterwereld genaamd Drexciya. Met hoesteksten, kaarten en illustraties gaven ze leven aan de Drexciyans, de ongeboren kinderen van de tot slaaf gemaakte vrouwen die tijdens de Middenpassage overboord werden gegooid:

“During the greatest holocaust the world has ever known, pregnant america-bound african slaves were thrown overboard by the thousands during labor… Is it possible that they could have given birth at sea to babies that never needed air?” (in album The Quest, 1997)

Closing Time | Sorry To Bother You

Voordat de absurdistische antikapitalistische film Sorry To Bother You (2018) uitkwam, was er jaren ervoor een gelijknamig album van regisseur Boots Riley met zijn band The Coup. In 2012 had Riley het scenario al geschreven, maar geen geld om de film te maken, en dus maakte The Coup dit album.

I guess you all wonder why I called this meeting
Paycheck cut can’t stop the bleeding
Sharks are feeding, we ain’t eating
No more pleading, time for stampeding

Closing Time | Against All Logic

Against All Logic is de ‘dancefloor alias’ van Nicolaas Jaar. Niet mijn favo alias, want muziek voor de dansvloer is al snel een beetje saai (voor thuis dan tenminste). Maar er zitten fijne nummers tussen en vaak hoor je toch in de op het eerste gehoor gewone nummers ergens wel iets dat klinkt à la Jaar.

Closing Time | Azu Tiwaline

Azu Tiwaline (Berbers voor “ogen van de wind”) woont in de Tunesische Sahara en probeert zowel de stilte van de woestijn als de Berberse muziektradities te vangen in haar muziek. Maar ze maakte, onder meer tijdens haar jaren in Frankrijk, onder de naam Loân ook al twintig jaar techno, bass en dub, wat je óók hoort. En dan heeft haar EP Vesta ook nog iets kosmisch, geïnspireerd op de vondst van een stukje van de gelijknamige asteroïde in de woestijn.

Volgende