Acht nieuwe partijen doen mee aan de verkiezingen

Afgelopen vrijdag maakte de Kiesraad bekend welke politieke partijen en kandidaten definitief meedoen aan Tweede Kamerverkiezingen. Van de 29 partijen die eerder kandidatenlijsten inleverden, gaan er 26 door naar de verkiezingen op 22 november. Drie partijen krijgen geen plaats op het stembiljet omdat ze voor alle 20 kieskringen te weinig ondersteuningsverklaringen  hebben ingeleverd. Dat gaat om Jezus Leeft, Partij voor Ontwikkeling en een blanco lijst met als eerste kandidaat Geert Sterenborg. Van ‘Jezus leeft’ is dat enigszins verrassend. Bij de vorige twee verkiezingen lukte het de partij wél mee te doen: 2017 (7 kieskringen - 3.099 stemmen) en 2021 16 kieskringen - 5.015). Drie partijen doen niet mee in kieskring 20 (Bonaire): ‘LEF – Voor de Nieuwe Generatie’, de ‘LP (Libertaire Partij)’ en ‘Samen voor Nederland’. Ze leverden te weinig ondersteuningsverklaringen voor deze kieskring in. Bij drie andere partijen was een tekort aan voldoende ondersteuningsverklaringen ook reden om niet in het hele land verkiesbaar te zijn. ‘Nederland met een PLAN’ doet daarom in 17 kieskringen mee, ‘Partij voor de Sport’ in 11 kieskringen. De ‘Politieke Partij voor Basisinkomen’ wist in slechts acht kieskringen voldoende ondersteuningsverklaringen binnen te halen. Juist nu ‘bestaanszekerheid’ een top issue lijkt te worden in de verkiezingscampagnes is dat wat jammer, want misschien zijn er nu veel kiezers over te halen voor een ander soort ‘inkomensplaatje’. In theorie hoeft het niet uit te maken dat een partij in een beperkt aantal kieskringen op het stembiljet staat. Wie zijn  stempas inruilt voor een kiezerspas, kan door heel het land gaan stemmen. Iemand woonachtig in de kieskring Rotterdam kan gaan stemmen in kieskring Den Haag. Dat is nog te doen. Maar zou iemand in Groningen op 22 november naar Den Haag gaan, louter om op de ‘Politieke Partij voor Basisinkomen’ te stemmen? Hiermee hebben dan meteen partijen genoemd die niet eerder zetels haalden (maar wel meededen) en een paar echte nieuwelingen. Officieel heten de partijen van Pieter Omtzigt (Nieuwe Sociaal Contract) en van Wybren van Haga (BVNL) nieuw te zijn, omdat ze als zodanig niet eerder aan de Tweede Kamerverkiezingen meededen. De heren stonden bij de vorige verkiezingen wel op de stembiljetten, maar voor een andere partij. 50PLUS had na de vorige verkiezingen een zetel, maar raakte die kwijt aan ‘uitstapper’ Liane den Haan, die later de partij GOUD oprichtte. Nu ziet zij en haar partij van deelname af. Dat 50PLUS op de stembiljetten gaat verschijnen mag een klein wonder heten. De lijstrekker die nu op nummer één staat werd eind september, op verzoek van het bestuur,  door de politie uit de ledenraadvergadering gezet. De verkiezing voor het lijsttrekkerschap werd later digitaal voortgezet en meneer Van Hooft voert nu de lijst aan. Reden voor minstens één lokale 50PLUS-afdeling om uit de partij te stappen. We zetten de namen van de echte nieuwelingen en de partijen die eerder meededen maar geen zetels haalden hier op een rij. Indien van toepassing achter de namen de jaren waarin men eerder aan de verkiezingen meedeed (+ aantal stemmen dat werd gehaald). In komende artikelen zullen we nader aandacht aan ze besteden. Acht ‘nieuwelingen’. We hebben wel eens meer keuze gehad. LEF – Voor de Nieuwe Generatie LP (Libertaire Partij) - 1994 (2,745), 2012 (4.163), 2017 (1.492), 2021 (5.546) Nederland met een PLAN Partij voor de Sport Piratenpartij – De Groenen (*) Politieke Partij voor Basisinkomen Samen voor Nederland Splinter (met Femke Merel van Kooten – Arissen) (*) Piratenpartij en De Groenen komen deze keer met een gezamenlijke lijst. Hun eerder deelname: De Groenen:  1986 (18.641), 1989 (30.698), 1991 (13.902), 1998 (16.585) en 2021 (119) Piratenpartij: 2010 (10.471), 2012, (30.600), 20176 (35.478) en 2021 (22.816)

Door: Foto: © Sargasso logo serie Nieuwe politieke partijen
Foto: drosen7900 (cc)

Recensie | De hackers die Nederland veranderden

, door

RECENSIE - Ergens in het voorjaar van 1993 ging ik voor het eerste met mijn eigen aansluiting het internet op. Bij een van mijn opdrachten had ik er al mee gewerkt. Maar ik zag daardoor dat het meer zou kunnen zijn dan alleen iets om te mailen. Het was het artikel van Francisco van Jole in de Volkskrant die me attendeerde op de mogelijkheid die stap voor mezelf te zetten. Veel is veranderd sindsdien. En juist daarom is het nieuwe boek van Maarten Reijnders over die periode nu meer dan welkom.

Het is trouwens helemaal geen saai geschiedenisboek geworden, integendeel. In een vlotte vertelling, zou bijna zeggen een page-turner, worden we aan de hand van persoonlijke verhalen van de latere sleutelfiguren door die tijd gesleurd. En vooral die persoonlijke achtergronden maakt het geheel bijna lezen als een avonturenroman waar je helemaal kunt opgaan in de helden en de schurken.
Vanaf het hacken om gratis te kunnen bellen, via het inbreken op de computer van het RIVM naar het oprichten van Hack-tic als “blaadje” en van daaruit door naar xs4all, met tussendoor een internationaal uitstapje. Allemaal losse personen en verhalen die allemaal steeds weer samenkomen en ertoe hebben geleid dat Nederland als een van de eerste landen in de wereld breed privé gebruik van internet kon uitrollen terwijl het hacken nog even doorging. Maar tegelijkertijd lees je ook over de worstelingen van de instanties met hackers en dat hele internet. Ik vond het fascinerend om te lezen dat de activistische houding van veel beeldbepalende hackers zoals Rop Gonggrijp er eigenlijk toe heeft bijgedragen dat de wetgever niet gelijk in een draconisch met wetten dichttimmeren van alles wat online kwam is doorgeschoten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | People Everywhere

, door

Sargasso heeft dit muzikale trio uit Houston, Texas al wel eens eerder onder het voetlicht gebracht. Khruangbin onderscheidt zich door haar gebruik van wereldmuziek en twee opvallende pruiken.

Foto: Bron: Livius.org

De Midden-Stoa (1): Panaitios van Rhodos

, door

In de derde eeuw v.Chr. kregen de Academie van Plato en de Peripatetische school van Aristoteles gezelschap van nieuwe filosofische stromingen, zoals het Cynisme, de Cyreense School, het Epicurisme, de Stoa en de Skepsis. Het was onvermijdelijk dat er ook combinaties zouden komen. Karneades was een eerste voorbeeld. De Midden-Stoa is een tweede.

Vorige week in deze serie zagen we hoe een breed gedragen, materialistische visie op de natuurlijke werkelijkheid was ontstaan. De filosofen die het best met dit wereldbeeld van totale fysische samenhang uit de voeten konden, waren de stoïcijnen. We spreken voor de laat-hellenistische, vroeg-Romeinse tijd wel van de Midden-Stoa.

De bekendste onder hen waren de Grieken Panaitios van Rhodos en Poseidonios van Rhodos. Hoewel van hen maar weinig geschriften bewaard zijn gebleven, verwijzen latere Romeinse voortdurend naar dit tweetal.

De filosofen van de Midden-Stoa waren minder streng in de leer dan hun voorgangers van de Vroege Stoa. Die vroege stoïcijnen waren starre denkers geweest, met een alomvattend model van de wereldse logica. Net als de sceptische academicus Karneades, combineerden Panaitios en Poseidonios hun eigen theorieën echter met ideeën uit andere filosofieën.

Panaitios

Panaitios leefde niet lang na Karneades, aan het eind van de tweede eeuw v.Chr. Hij verwierp het idee dat de wereld telkens opnieuw zou ontstaan uit een oervuur om daar uiteindelijk na een cyclus weer naar terug te keren. Dit was een rotsvast geloof van de oude stoïcijnen, die het idee op hun beurt van Herakleitos hadden overgenomen.

Foto: Matthew Peoples (cc)

Leider Zweedse drugsoorlog opereert vanuit Turkije

, door

Zweden wacht nog steeds op de definitieve ratificatie van het NATO-lidmaatschap. Gisteren vergaderden de ministers van Defensie van het bondgenootschap in Brussel. De Zweedse collega mocht er bij zijn, maar is nog steeds geen officieel lid van het gezelschap. Turkije en Hongarije hebben nog geen groen licht gegeven. Op de NATO-top in Vilnius in juli hebben Zweden en Turkije nieuwe afspraken gemaakt die ratificatie in oktober mogelijk zouden moeten maken. Daarna kwam de ophef over de koranverbrandingen, aanleiding voor een bondgenoot van president Erdogan om de toelating van Zweden tot de NAVO alsnog te blokkeren. En in Hongarije is vorige maand woedend gereageerd op een Zweeds educatief filmpje over het land waarin wordt gesproken over een ‘afbrokkelende democratie’. Minister van Buitenlandse Zaken Peter Szijjártó waarschuwde dat ratificatie van het NATO-lidmaatschap in het Hongaarse parlement niet moeten worden gezien als vanzelfsprekend. Gladden Pappin, de directeur van het Hongaarse Instituut voor Internationale Betrekkingen, sluit zich daar bij aan. Het is de vraag of Zweden überhaupt nog wel lid kan worden, schrijft hij. Zweden is op dit moment een instabiel land en dat brengt volgens hem risico’s met zich mee. Dat het land in EU-verband Hongarije miljarden steun onthoudt is volgens Pappin ook geen goed uitgangspunt voor gezonde diplomatieke relaties.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Waan van de dag

Als de eerste zonne-ondernemer niet was ontvoerd, zouden fossiele brandstoffen de 20e eeuw dan zo hebben gedomineerd?

, door

Eén argument ter verdediging van fossiele brandstoffen is dat ze een historische noodzaak waren, omdat er gedurende een groot deel van de 20e eeuw geen ander levensvatbaar alternatief was. We zijn de fossiele brandstoffen dank verschuldigd, zo luidt het argument, omdat ze onze ontwikkeling hebben gestimuleerd. Maar wat nou als er een levensvatbaar alternatief was dat vanaf het begin is gesaboteerd door de belangen van fossiele brandstoffen?

Foto: SouthEastern Star ★ (cc)

Loskomen van TINA

, door

RECENSIE - Margaret Thatcher suggereerde in de jaren tachtig met haar veel geciteerde slogan ‘There is no alternative’ dat er geen ander economisch systeem mogelijk is dan het kapitalisme. Alsof het een natuurwet betreft. Er is van begin af aan veel kritiek geweest op een dergelijke voorstelling die naast een kleine overheid ruim baan propageerde voor het geglobaliseerde bedrijfsleven. Toch is TINA, zoals de leuze doorgaans wordt afgekort, nog steeds een leidraad voor veel regeringen. Sinds de financieel-economische crisis die begin deze eeuw eerst de Verenigde Staten en later Europa trof krijgt de kritiek op het neoliberalisme en het vigerende financieel kapitalisme wel meer aandacht. Thomas Piketty, Kate Raworth, Mariana Mazzucato en Jason Hickel, om een paar auteurs te noemen, hebben laten zien dat het vigerende systeem rampzalige gevolgen heeft voor mens en natuur en dat we dringend moeten gaan nadenken over een andere inrichting van de economie. Want Er is wél een alternatief, schrijven de auteurs van een nieuwe bundel essays onder deze titel over ‘postkapitalisme – een einde aan de roofbouw op aarde en mens’.

Er is wél een alternatief heeft als motto: ‘Alleen als we zien én geloven dat we iets te kiezen hebben, kunnen we samen bouwen aan een betere samenleving.’ Daarvoor moeten we dan wel eerst afscheid nemen van die oude TINA-propaganda. Geen geringe opgave gezien het feit dat het kapitalisme inmiddels zozeer verweven is in ons denken en doen dat we ons nauwelijks kunnen voorstellen dat er echt alternatieven zijn. Loskomen van TINA dus. Goed dat er een boek is dat daaraan kan bijdragen.

Closing Time | Mean Town Blues

, door

Muziekmagazine Rolling Stone plaatst Johnny Winter op plaats 68 van de beste gitaristen aller tijden.

Als magere, schele albino oogde Winter nogal als een buitenbeentje in de bluesscène. Zijn performance maakte dat meer dan goed.

Closing Time | Zibu

, door

Als dit een B-kant is, kun je wel nagaan hoe getalenteerd Wim Janssens (ook actief als Joy Wellboy met zijn partner Joy Adegoke) is.

 

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende