Noord-Ierland nog niet verlost van Brexit

Voor het eerst sinds juni vorig jaar zal het gezamenlijke VK-EU comité dat de Brexit moet afhandelen binnenkort weer bijeen komen, meldt Politico. Mogelijk wordt er een voorlopige deal gesloten over een van de losse eindjes in het akkoord over de handel met Noord-Ierland. Dat zou dan gaan over medicijnen. De overige conflictpunten worden naar verwachting in de ijskast gezet tot na de parlementsverkiezingen in Noord-Ierland op 5 mei. Onderhandelingen tussen EU-commissaris Šefčovič en de conservatieve minister van Buitenlandse Zaken Liz Truss (foto) hebben tot nu toe nog weinig opgeleverd. In Londen zijn ze nog even met andere zaken bezig. Zoals gewoonlijk. Unionisten kappen er mee Vorige week diende de Noord-Ierse premier Paul Givan van de protestantse DUP (Democratic Unionist Party) zijn ontslag in uit protest tegen het handelsprotocol. De DUP is van mening dat het hele akkoord van tafel moet. Nu dreigt de handel met Ierland voor de Noord-Ieren makkelijker te worden dan de handel met Engeland en dat is de Unionisten een doorn in het oog. Ze vrezen dat dit op den duur zal leiden tot eenheid op het Ierse eiland, een nachtmerrie voor de protestanten die onderdeel willen blijven uitmaken van het Verenigd Koninkrijk. Noord-Ierland moet volgens de DUP volledige medezeggenschap krijgen over het handelsakkoord. Nu gaat het in feite om een overeenkomst over de uittrede van het VK uit de EU die gesloten wordt tussen Londen en Brussel. Dit is volgens Givan in strijd met het vredesakkoord tussen katholieken en protestanten uit 1998. De DUP speelt hoog spel. De minister van Landbouw Edwin Poots waarschuwde dat er een einde komt aan het delen van de macht met de katholieken in de Noord-Ierse regering als de EU vasthoudt aan het protocol. Hij heeft vorige week zijn ambtenaren opgedragen te stoppen met de controles  van import uit het VK in Noord-Ierse havens. De vermaning van de Britse premier Johnson om het gezonde verstand te gebruiken had geen effect. Maar verder is er van de Britse regering weinig te verwachten. Londen wil zich niet inmengen in Noord-Ierse beslissingen. De Europese Commissie vindt zoals verwacht dat de Britse regering, als onderschrijver van het protocol, zich aan de afgesproken verplichtingen moet houden. Een onderbreking van de controles zou een "absolute schending van het internationaal recht" betekenen, laat de Commissie weten. Voorlopig lijken de controles nog door te gaan en lijkt Poots' opdracht meer op een verkiezingsstunt, zegt men in Brussel. Poots bestrijdt ook een voorlopig arrest van het Gerechtshof in Belfast dat de controles moeten worden hervat. Voor sommige producten is er nu nog een gedoogperiode waarin de bepalingen uit het handelsprotocol niet hoeven te worden toegepast. Als die periode eindigt ontstaan er gigantische problemen in de Noord-Ierse havens, verwacht Poots. Ondernemers zijn er minder bang voor. Keep calm and carry on, zegt een investeringsadviseur die het niet eens is met de DUP. Moeizame samenwerking De Noord-Ierse regering (Executive van de Assembly, het parlement) bestaat uit vijf partijen van zowel protestanten als katholieken. Het is een wankel geheel met een parlement dat sinds het 'Goede Vrijdag akkoord' van 1998 waarmee de vrede werd getekend al twee keer gedurende langere tijd stil lag vanwege hooglopende conflicten. Omdat de Britse minister voor Noord-Ierland niet bereid is de verkiezingen te vervroegen kunnen er nu tot 5 mei ook geen belangrijke besluiten meer worden genomen. De DUP heeft de laatste tijd aan populariteit ingeboet. Het ontslag van Givan kan er mee te maken hebben dat men vreest voor verlies van stemmen aan meer uitgesproken Unionisten zoals de UUP (Ulster Unionist Party) en de afgesplitste TUV (Traditional Unionist Voice). De republikeinse Sinn Féin staat volgens de laatste polls op winst. Dat kan een meerderheid voor uitvoering van het handelsprotocol opleveren. Maar als DUP de poot stijf houdt over het protocol en vervolgens ook weigert te regeren met een Sinn Féin premier, dan gaat Noord-Ierland een moeilijke periode tegemoet. De DUP is zeer waarschijnlijk wel nodig voor een nieuwe eenheids-Executive. En zonder een breed samengestelde regering komt het vredesakkoord op losse schroeven te staan. Identiteit Liz Truss heeft kort geleden wel beloofd zich hard op te stellen bij de onderhandelingen met de EU-Commissie. Ze vindt dat het protocol niet meer werkt 'omdat het de instemming van de Unionistische gemeenschap heeft verloren vanwege de angst dat hun identiteit - samen met de integriteit van ons land - wordt bedreigd. Ze wijzen op een fundamentele waarheid: dat de welvaart van Noord-Ierland voor een groot deel samenhangt met de plaats die het inneemt op de interne markt van het VK.' We hebben het geprobeerd met het protocol, zegt ze. 'Maar onze uitgebreide inspanningen zijn niet in staat om de talloze problemen op te lossen die zich voordoen, omdat het duidelijk is dat er intrinsieke fouten zijn met de huidige regelingen die moeten worden verholpen. Onnodig papierwerk heeft honderden bedrijven ervan weerhouden om binnen het Verenigd Koninkrijk handel te drijven. Regels frustreren de pogingen om alles naar Noord-Ierland te brengen, van geliefde huisdieren tot cruciale medicijnen.'  Truss erkent ook niet het Europese Hof als arbiter bij conflicten over de uitvoering van het protocol, een zwaarwegend onderhandelingspunt aan de kant van de EU.  Zo komt de Britse regering de DUP wel een eindje tegemoet, maar of het genoeg is zal nog moeten blijken. Hoe de Noord-Ierse bevolking er over denkt zullen we pas begin mei weten.

Door: Foto: UK Government (cc)

Closing Time | Different Strokes

, door

Van de week las ik vier overlijdensberichten van muzikanten, zangers: Betty Davis, George Crumb, Ian McDonald en Syl Johnson. Allemaal min of meer op leeftijd, de tragiek van de jonggestorvene bleef bij dit viertal gelukkig achterwege. En een oudere artiest heeft meestal een aardig oeuvre dat achtergelaten wordt: er is keuze. Maar wie moet er in de Closing Time? Ogen dicht en kiezen: Syl Johnson.

Syl Johnson kende ik eigenlijk niet. Maar ik kende hem eigenlijk wel: door zijn samples. Zijn werk is nogal vaak gebruikt in de muziek van onder andere  Cypress Hill, Wu-Tang Clan, Kanye West, Jay-Z, De La Soul, Public Enemy en nog zo her en der in de hiphop.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: cc Flickr Jernej Furman photostream Vaccine with a possible cure for Coronavirus and Planet Earth

Lange-termijn effecten en veiligheid van COVID-19-vaccinaties

, door

ACHTERGROND - Bezorgdheid over de langetermijneffecten van COVID-19-vaccinaties heeft gezorgd voor terughoudendheid bij het vaccineren. Immunoloog Andrew L. Croxford legt uit waarom we overtuigd kunnen zijn van de veiligheid van deze vaccins.

Voorwoord

Dit artikel is een vertaling en bewerking van een publicatie op Boston Review en met toestemming van de originele auteur overgenomen. Deze publicatie gaat over vaccinaties en desinformatie daarover. Waar van toepassing is deze bewerking aangepast aan de Nederlandse situatie en de ontwikkelingen sinds de originele publicatie van het stuk in september 2021, zoals bijvoorbeeld goedkeuring van de vaccins voor het gebruik bij kinderen.

Het recent gepubliceerde filmpje van Forum voor Democratie bevat enkele van de onderstaand beschreven foutieve argumenten en tactieken, bedoeld om twijfel te zaaien.

De eerste vertaling is gedaan door Martijn Tonies, controle, bewerking en toevoegingen met betrekking tot de laatste ontwikkelingen zijn gedaan door biochemicus Reinout Raijmakers.

Inleiding

Zo veel mogelijk mensen vaccineren wordt door velen gezien als de belangrijkste manier om uit de COVID-19 crisis te komen, en daar zijn goede redenen voor. In onze strijd tegen de COVID varianten, zien we consistent een vermindering van besmettingen, ziekte en overlijden in volledig gevaccineerden die het geluk hebben gehad in een land te leven waar de vaccins beschikbaar zijn. De beloften die eind 2020 werden gedaan bij langverwachte publicaties van de fase 2 en 3 studies van de eerste COVID vaccins wordt voor miljarden mensen waargemaakt.

Foto: Patrick Müller (cc)

Geen woning voor autobezitters

, door

Woningen aan de Wylerfeldstrasse in het Zwitserse Bern worden alleen verhuurd aan mensen zonder auto. Niet zozeer om het autobezit te ontmoedigen, maar om economische redenen. Verhuurders die op eigen terrein geen ruimte aan alle auto’s van de bewoners kunnen bieden moeten betalen voor het gebruik van parkeerplaatsen in de openbare ruimte. Dat kan flink in de papieren lopen. Aangezien een ondergrondse garage ook onvoldoende zou opbrengen heeft de eigenaar van dit complex met nieuwe woningen er voor gekozen alleen huurders zonder auto te accepteren. Met als gevolg ophef onder automobiele woningzoekenden: ‘de socialisten in de Gemeenteraad willen de arbeiders de stad uitjagen.’ Maar de Gemeente blijkt hier slechts zijdelings betrokken. Bouwondernemer Franziska Iseli benadert de omstreden ‘discriminatie’ liever positief:  ‘Waar kun je anders nog autovrij wonen?’

Autoloze of auto-arme wooncomplexen zijn niet helemaal nieuw in Zwitserland. In 2010 werd het eerste gebouwd in Bümpliz, een buitenwijk van Bern. Sindsdien heeft de Gemeente meer vergunningen verstrekt voor de bouw van auto-arme complexen onder de voorwaarde dat de bouwer een mobiliteitsplan opstelde. De Gemeente Bern bezit  volgens Dagmar Boss, afdelingshoofd Vastgoed, circa 2350 woningen. Die beschikken in totaal over zo’n 450 parkeerplaatsen. Dat is dus slechts 0,2 parkeerplaats voor één woning. Boss ziet geen probleem in het geval van de Wylerfeldstrasse. ‘Scholen, winkels en recreatievoorzieningen bevinden zich op loopafstand.’ Er is openbaar vervoer en er zijn huurauto’s en huurfietsen in de buurt. Maar tegenstanders vinden dat gezinnen met kleine kinderen de dupe worden van dit beleid. 

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour

Quote du Jour | Europa en de Amerikaanse democratie

, door

Europa moet er rekening mee houden dat het niet alleen in het oosten maar ook in het westen te maken zal krijgen met illiberale regimes, schrijft de politicoloog Bo Rothstein uit Göteborg vandaag op Social Europe.

Rothstein noemt enkele verontrustende ontwikkelingen in de Amerikaanse democratie, zoals de voortdurende weigering van 70% van de Republikeinen om de uitslag van de presidentsverkiezingen te erkennen en het gevaar dat de Republikeinse Partij de controle over de verkiezingsadministratie begint over te nemen en te politiseren. Hij citeert een verklaring van een groep politicologen die in een Statement of Concern onder meer schrijven dat verschillende staten niet meer aan de minimumvereisten voldoen om verkiezingen als ‘vrij en eerlijk’ te betitelen. ‘Men moet zich onderhand afvragen of de Verenigde Staten een democratie zal blijven.’ Sommigen speculeren openlijk op nieuwe gewelddadige confrontaties als het Trumpisme tot de volgende presidentsverkiezingen levend blijft.

Foto: R4vi (cc)

Man, o man

, door

Hoe is het toch mogelijk dat dit er nu nog steeds is, ruim vier jaar na Harvey Weinstein en MeToo?’ Nu snap ik die verzuchting gerust, en soms zucht ik hartgrondig mee – je hoopt tenslotte altijd dat mensen in staat zijn te leren en vooral: te veranderen – maar het is ook grenzeloos naïef. Natuurlijk was wat er allemaal na Weinstein aan misbruik boven tafel kwam, niet genoeg om het wangedrag bij The Voice te verhinderen, of het te stoppen.

Diep ingekankerd seksisme krijg je er niet uit met ophef over een enkele affaire, zelfs niet als die affaire miljoenen mensen in opstand doet komen. Racisme was ook niet over na de maandenlange demonstraties van Black Lives Matter nadat George Floyd in Minneapolis door een politieagent was vermoord, publiekelijk, op klaarlichte dag.

Net zoals Black Lives Matter al ver voor de moord op Floyd bestond – want brute moorden op zwarte mensen zijn geen incident, eerder een diep bedroevende traditie – was MeToo al veel ouder. Die leus, en de bijbehorende beweging, ontstond niet pas in 2017, maar in 2006, toen Tarana Burke hem introduceerde.

En feitelijk is die beweging nog veel ouder. De eerste keer dat ik er sjoege van kreeg is zelfs veertig jaar geleden, toen er een florerende vrouwenbeweging was en we ontdekten hoe afgrijselijk vaak mishandeling, verkrachting, seksuele intimidatie en aanranding van vrouwen eigenlijk voorkwamen.

Foto: Elvert Barnes (cc)

‘Sorry, not sorry’: Wat als excuses een PR-strategie worden?

, door

We zeggen niet alleen maar sorry om verantwoordelijkheid te nemen voor onze daden. Van klassieke dichters, tot moderne Big Tech-bedrijven; al eeuwen worden mooie woorden gebruikt om er vooral zelf beter van te worden. Hoe werken die retorische excuses precies? En waarom slikken we ze?

Tijdens onze zoektocht naar de waarde van verontschuldigingen, hoorden wij steeds weer: Excuses moeten gericht zijn op verbroedering. In de praktijk lijkt het woord sorry soms ook nog een andere bedoeling te hebben. Een sorry kun je ook inzetten om je eigen positie veilig te stellen en je verantwoordelijkheid juist af te schuiven. Als PR-strategie om je eigen imago te redden. Zo kleedde Chris Wetherell, ontwerper van de retweet-knop zijn excuses aan met het poëtische “We might have just handed a 4-year-old a loaded weapon. Social media is broken. And the retweet is a big reason why.” Wetherell bekende weliswaar schuld, maar kaatst met deze zinnen in feite het echte probleem terug naar de macht van ongrijpbare algoritmes. En bovendien: de retweet-knop bestaat nog steeds. Wij gingen op zoek naar het hoe en wat van de retorische sorry. Wat blijkt: de PR-excuses van vandaag de dag maken gebruik van eeuwenoude trucjes.

Dichterlijke onvrijheid

‘Ik heb echt geprobeerd om een heldendicht over U te schrijven. Maar plots dook Cupido op en stal mijn zesde versvoet. En met slechts vijf voeten in het metrum, kan ik alleen nog maar over de liefde schrijven’. Dit is, grof vertaald, waar de ‘Amores’ mee openen, de liefdespoëzie van de Latijnse dichter Ovidius. “Zijn beste woordkunsten zette Ovidius in om zijn excuses aan te bieden aan keizer Augustus”, vertelt classica prof. dr. Antje Wessels (LEI). Zij is als hoogleraar Latijnse Taal en Literatuur verbonden aan het departement voor ‘Arts in Society’. “Ik vind dit éen van de mooiste voorbeelden van een recusatio”. Een poëtisch stijlmiddel waarin een dichter uitlegt waarom hij niet in staat is zich aan zijn oorspronkelijke schrijfplan te houden, maar in plaats daarvan een andere stijl kiest.

Closing Time | Low

, door

Ik moest het even opzoeken, maar Low komt uit 1993. Hoe kom ik nu bij Low? Dat kwam via een omweg. Even kijken of ik de route nog weet. Ik hoorde een song op de radio van het bandje The Bug Club, If My Mother Thinks I’m Happy, en dat refreintje deed me denken aan Take The Skinheads Bowling van Camper Van Beethoven. Camper van Beethoven werd later Cracker en die hadden die lekkere jengelende gitaarplaat Low. Vermoeiend hoor,  al die linkjes in je hoofd.

Foto: roga muffin (cc)

Mannen weten exact hoe roofzuchtig hun soortgenoten kunnen zijn

, door

COLUMN - Hij begrijpt het gewoon niet. Die gedachte overheerste aanvankelijk toen ik naar John de Mol luisterde, terwijl Tim Hofman hem voorlegde wat zich in zijn bedrijf had afgespeeld. En daarna: hij wil het niet begrijpen. Want daar had hij geen belang bij.

Liever beriep De Mol zich op zijn papieren werkelijkheid. Getergd verzuchtte hij: er waren toch procedures, vertrouwenspersonen en volop loketten? Zolang die vrouwen daar geen gebruik van maakten, kon hij toch helemaal niet weten wat zich op zijn werkvloer (en daarbuiten) afspeelde?

Ik dacht aan het onbenul van veel mannen. Aan hun systematische blinde vlek, hun onvermogen – en soms: hun aperte onwil – om zich in een ander te verplaatsen, met name in iemand die bang is. Je hoefde er niet in mee te gaan! Je kon toch weglopen? Je kunt gewoon ‘nee’ zeggen. Je kunt na afloop zelfs klagen bij een loket.

Ik dacht aan al die mannen die geen idee hebben dat veel vrouwen, als ze ’s avonds op straat lopen, op voorhand hun sleutelbos in hun vuist klemmen, het scherpe metaal tussen hun vingers naar buiten gericht. Aan al die vrouwen die buitenshuis oordopjes dragen, als voorwendsel om niet te hoeven reageren op invitaties en ‘complimentjes’. Aan al die vrouwen die vrezen dat de man met wie ze de relatie willen verbreken, ‘uit zijn dak’ zal gaan. Aan al die vrouwen die een ‘kennis’ op bezoek krijgen en hem vervolgens met geen mogelijkheid hun huis uitkrijgen. Aan al die vrouwen die toegeeflijk blijven, uit angst dat wanneer ze dat niet doen, het geweld alsnog losbarst.

Foto: LAD0T (cc)

Wie wat woke

, door

RECENSIE - Ongelijkheid, achterstelling, discriminatie en vernedering zijn al eeuwenlang centrale drijfveren van emancipatiebewegingen. Het draait eigenlijk steeds om macht. De onderdrukte en achtergestelde betwist de macht van de onderdrukker. Die moet macht delen, op z’n minst, of geheel afstaan ten gunste van degenen die al eeuwenlang zijn vernederd, klein gehouden en niet konden delen in alle rijkdommen op aarde. We kennen uit de vorige eeuw socialisten, feministen, antikoloniale bewegingen, bewegingen voor gelijke burgerrechten en voor de emancipatie van homoseksuelen. In de nieuwe eeuw is daar vanuit de Angelsaksische wereld een allesomvattende beweging voor sociale rechtvaardigheid bijgekomen die met scherpe en principiële standpunten oproept alert te zijn voor alle vormen van sociale onrechtvaardigheid tegelijk.

Ontwaakt!

Een beweging kun je het eigenlijk niet noemen, schrijft de socioloog Walter Weyns in Wie Wat Woke. Er is geen sprake van een organisatie met leiders, noch van een gemeenschappelijk programma of zelfs een gemeenschappelijke ideologie. Afgaand op de beschikbare literatuur en de uitingen in de media noemt Weyns de woke cultuur een rommeltje met vele paradoxen. Toch probeert hij welwillend, soms ironisch, maar vooral kritisch grip te krijgen op de achtergronden en denkbeelden van die nieuwe emancipatiestromingen die het ‘Ontwaakt verworpenen der aarde…’ een 21e eeuwse inhoud proberen te geven. En hij is daar wat mij betreft zeker in geslaagd. Wie op een afstand de uitingen van de woke cultuur heeft gevolgd en moe is van de oppervlakkigheid en polarisatie in het debat krijgt van Weyns de nodige uitleg om een standpunt te kunnen bepalen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende