In een winkelstraat, in een provinciestadje hier ver vandaan en lang geleden, stond buiten bij een platenzaak een bak met afgeprijsde elpees. Verzamelelpees, Alle 13 Goed, winkeldochters en wat onbekend gebleven artiesten. Ik bladerde door de bak en bleef hangen bij The Saints. Geen idee wat dat was. Maar de bandnaam was kort, net zoiets als The Clash ofzo, dus ik dacht, ik val me geen buil voor twee gulden. Ik hoopte (de platen in de bak buiten, mocht je niet binnen eerst beluisteren) op wat vlotte pop.
The Saints bleken uit Australië te komen, en ik had nog nooit van hen gehoord. En ze bleken punk te zijn, of ze werden tot de punk gerekend. Bij gebrek aan beter label. Want, de muzikanten van de band hadden te lang haar, en ze hadden ook blazers in hun songs: zo zag punk er niet uit in Europa. Maar de muziek klonk lekker: strakke bas en snerende zang die geen vrolijke boodschap verkondigde. Net wat ik leuk vond.
De twee leden van de band, gitarist Ed Kueper en zanger Chris Bailey waren later nog actief in andere (solo) projecten.
Reacties (2)
De band de Ed Kueper na The Saints begon heette The Aints. Het verhaal is dat hij nog een basdrum had liggen met de bandnaam erop geplakt, maar dat de S had losgelaten. Het zou kunnen verklaren waarom ze geen hoofdletters in hun bandnaam gebruikten, in elk geval niet op de hoes van hun eerste plaat.
En hier werd dit schijfje uit zijn soloperiode nog wel ‘ns gedraaid, rustige muziek
https://en.wikipedia.org/wiki/Today_Wonder