Tijd voor onze eigen revoluties

‘Bij al die mensen die nu zo enthousiast over Egypte doen vraag ik me af waar ze de afgelopen jaren waren.’ Zomaar een tweet op de avond van 11 februari, nadat Mubarak was afgetreden en Twitter inderdaad zinderde van hoopvolle opwinding. De tweet raakte bij mij een snaar, ook al was ik evenzeer als nogal wat anderen blij met wat verdacht veel op een geslaagde revolutie leek, een vreedzame bovendien. Hoe diep gaat ons idealisme als wij vooral de twitterende toeschouwers van andermans bloed, zweet en tranen zijn: anderen die in democratie geloven terwijl deze bij ons vooral een langgerekte geeuw oproept? De Arabische opstanden van de afgelopen maanden hebben in het Westen allerlei verschillende gevoelens losgemaakt. Sympathie en euforie bij wie zijn eigen voorkeur voor vrijheid en democratie weerspiegeld ziet in anderen, moslims nog wel. Wantrouwen en cynisme, onder degenen die maar niet kunnen geloven dat ook Arabieren en islamieten democratische hervormingen wensen, al definiëren zij deze wellicht anders dan wij in het Westen zouden doen. En verscheurende dilemma’s voor wie zoals Obama het twijfelachtige genoegen heeft om ook daadwerkelijk in te kunnen grijpen. De keuze dus tussen passiviteit of interventie, waarbij welke stap dan ook zal worden bekritiseerd.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | De zakmes legende

“[Vlaams Belang maakt zich] niet alleen schuldig aan de verspreiding van mogelijk gevaarlijke wapens, maar men kan er ook een aansporing tot geweld in zien”. (Volkskrant)

Martine Payfa, burgemeester van de Brusselse deelgemeente Watermaal-Bosvoorde uit haar zorg over een actie van het Vlaams Belang. Deze extreem-rechtse partij verspreidt dezer dagen een vragenlijst waarin onveiligheid aan migratie wordt gelinkt. Wie de vragenlijst invult en opstuurt krijgt een zakmes met VB-logo als beloning. Het creeëren van een sfeer van angst en geweld is rechts-populistische partijen eigen, maar met het uitdelen van kadootjes waarmee men anderen kan verwonden gaat het Vlaams Belang nu weer een stap verder. Alhoewel iedere geroutineerde messentrekker (blank, bruin of zwart) weet dat je nooit moet steken met een zakmes omdat dit kan terugklappen en je je vervolgens in je eigen vingers snijdt…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onvervalst racisme op webstek Joshua Livestro

‘Ik kom tegenwoordig niet meer in Amsterdam, want het ziet er zwart van de mensen! Ha ha ha!’ Iedere familie kent wel zo’n oom, die op feestjes en verjaardagen zijn foute grappen en grollen vertelt. Joost Niemöller is zo’n foute oom, maar in plaats hem naar de keuken te dirigeren, geeft de Dagelijkse Standaard deze verlopen schrijver een platform om zijn racistische praatjes te tappen.

“Europa kleurt donker door Arabische migranten”, zo schalt Niemöller op het podium van de buurttent. “Als sprinkhaanzwermen bezetten de donkerharige jongens met de sjofele leren jasjes het voormalige toeristeneiland Lampedusa.” (…) “De werkelijkheid is dat er op alle Noord Afrikaanse kusten massaal in bootjes wordt gestapt door uitkeringsbeluste beschavingvernietigers.” (…) “Libië, en -vooral- Egypte zullen pas echt de miljoenen gaan aanleveren die de Europese cultuur gaan verpletteren.”

‘Donker kleuren’, ‘donkerharige jongens’; de “spleetogen” van Arend Jan Boekestijn zijn er niets bij. Duizenden vluchtelingen worden hier bovendien even voorgesteld als vraatzuchtig ongedierte: sprinkhanen, een bekend beeld uit antisemitische lectuur. Oompje Niemöller kent z’n klassiekers: in de nazi-propagandafilm Jud Süß klonk het al over de Joden: “Als Sprinkhanen komen zij over ons land”. Ditmaal moeten de Arabische moslims het ontgelden. Nou hoeft dat niet te verbazen van iemand die meent dat Turken genetisch inferieur zijn aan Duitsers, maar toch.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Allochtonenprobleem

Zullen we het beestje maar gewoon bij de naam gaan noemen? De PVV is een racistische partij, wier campagne is gebaseerd op het exploiteren van vreemdelingenhaat. Als daar nog twijfel over bestond, dan maakt het volgende stuk, dat een dag voor de Provinciale Statenverkiezingen van 2 maart 2011 op de website van de PVV verscheen, dit wel duidelijk:

Ziet u wat hier gebeurt? De PVV typeert de aanwezigheid van niet-Westerse allochtonen als problematisch. Hele volksstammen Nederlanders worden hier als een “probleem” gedefinieerd op grond van hun etnische afkomst. En niet zo maar een probleem, maar het voornaamste probleem dat Nederland bedreigt. Niet voor niets staat het al tien dagen zo prominent op de voorpagina van de PVV-website.

Codetaal

Maar ‘niet-Westerse allochtonen’, dat is gewoon codetaal voor ‘vreemdelingen-met-een-kleurtje’. Bruinen, negers, ‘buitenlanders’. Nee geen dronken Poolse stucwerkers die om half acht ’s ochtends voor de Aldi ruzie staan te maken met hun liefje, want dat zijn blanken, en dus ‘Westerse allochtonen’. Het gaat hier om niet-Westerse allochtonen, mensen van buitenlandse origine met een bruin of zwart kleurtje, ook als die ‘buitenlanders’ al drie generaties het Nederlandse staatsburgerschap hebben. Achmed en Fatima worden hier tot “het probleem” verklaard. De buitenlanders zijn ons ongeluk!

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende