KoZ | Muziekles met het Wilhelmus

Ik dacht eerst dat het een grapje was, een heel geslaagd grapje bovendien, want het leek – in vergelijking met de plannen die de laatste tijd daadwerkelijk uit het oikofiele kamp kwamen – nog ruim binnen de suspension of disbelief te vallen: het had zomaar eens echt waar kunnen zijn. Maar nu blijkt het ook inderdaad echt serieus waar te zijn. De vier partijen die nu al zo’n 200 dagen proberen zoveel mogelijk water in elkanders wijn te doen (dank aan Wim Kan), overwegen verplichte les over het Wilhelmus op scholen in te voeren. Een volk dat zich onderscheidt van alle andere volken ter wereld door er trots op te zijn het volkslied niet uit het hoofd te kennen, gaat zijn kinderen les geven over dat volkslied.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Quote du Jour | Tradities

Misschien iets ter overweging bij een kampvuurtje op Oudejaarsavond?

De Groene Amsterdammer heeft een ‘extra dik winternummer’ gewijd aan ‘Familie & wat we willen doorgeven’. Daarin een artikel van Koen Kleijn over de omgang met geschiedenis en tradities. ‘Het woord traditie biedt geen houvast en geschiedenis blijkt te glibberig om zomaar door te geven.’

Twee voorbeelden uit Kleijn’s artikel ter relativering van ‘onze’ tradities, waar aan het einde van het jaar doorgaans hoog over wordt opgegeven:

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Erik bij de Vaate (cc)

Waar het niet over gaat

De onderwerpen in het verkiezingsdebat blijven verbazen. De wereld om ons heen lijkt volkomen verleerd rationeel en logisch te denken. Het verkiezingsdebat in Carré ging niet over de euro, het klimaat, nauwelijks over de EU of Brexit, niet over de bedreigde vrede en isolationisme van Trump.

Het ging om de AOW, om het eigen risico in de zorg, om de normen en waarden en de migranten, om de isolatie van de PVV. Naarmate de avond vorderde voelde ik paniek groeien: de sufferds praten over het Wilhelmus, dacht ik, alsof er niks aan de hand is.

En dan is er een moment van echtheid bij Pauw en Jinek: woedende Groningers, die de aardbevingen en de schadebehandelaars zat zijn. Jan Marijnissen beweert dat de kloof tussen de politiek en de gewone man te groot is geworden en dat dit een probleem is van bijna alle partijen.

Maar dat moment is vluchtig door tijdgebrek. Laten we proberen de onderwerpen te analyseren, waarover het niet mag gaan, omdat de politieke kaste daarover onzeker is. Ik noem er drie: de zorg, de toekomst van de EU en de sfeer in de wereld.

De zorg en het eigen risico

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Toevallig op Petrus Datheen stuiten

VERSLAG - https://commons.wikimedia.org/wiki/File:PetrusDathenus.gifWijlen Louis Peter Grijp was begrijpelijkerwijze trots toen er voor zijn dood een nieuw instituut werd ingericht – de Louis Peter Grijp-lezing, jaarlijks te houden rond 10 mei, de verjaardag van het Wilhelmus als Nederlands volkslied.

Hij was ook trots op de eerste spreker, de aanstormende Antwerpse literatuurwetenschapper Mike Kestemont. Gisteren liet Kestemont zien dat die trots volkomen gerechtvaardigd was: hij gaf een briljante, lezing, een onverwacht spannend verhaal over een op het eerste gezicht wat saai onderwerp: met de computer onderzoeken of Marnix van St. Aldegonde nu echt de auteur was van het Wilhelmus.

Sommige kranten (het Reformatorisch Dagblad bijvoorbeeld) brachten gisteren als nieuws dat Petrus Datheen misschien wel de auteur was van het Wilhelmus. Maar daar ging de lezing helemaal niet over!

Serendipity

Kestemont liet weliswaar met flair zien dat Datheen ten onrechte ontbrak in de lange lijst met kandidaat-auteurs, en hij gaf een aantal prikkelende redenen om eens verder in deze tot nu toe genegeerde richting te zoeken, maar hij wekte niet eens de indruk nu per se te boek te willen staan als de ontdekker van de ware auteur.

Eigenlijk wilde Kestemont geloof ik in zijn lezing illustreren wat hij op zijn website beschrijft als:

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour |

 

 

[einde quote]

Nadat de Nederlandse Leeuw ons in de reaguurderspanelen tot tweemaal toe perskaarten aanbood voor hun event gisteravond, besloten we deze unieke kans met beide linkerhanden te grijpen. Helaas viel bovenstaande reactie ons ten deel. Ook na een herinneringsmail bleef de stilte oorverdovend. Gelukkig maar, want nóg een Sargast erbij en het bier was al op geweest voor we “Mijn schild ende betrouwen, zijt Gij, o God mijn Heer, op U zo wil ik bouwen, Verlaat mij nimmermeer” hadden kunnen zingen.

Foto: Ilja Klutman (cc)

Zoete koek

COLUMN, SATIRE - Vandaag is een piekmoment voor de Oranjeverenigingen. Op zaterdag 9 april 2016 vond de jaarlijkse Algemene LedenVergadering (ALV) plaats van de Koninklijke Bond Van Oranjeverenigingen. Geen spraakmakende bijeenkomst.  Dat zal wellicht te maken hebben met het feit dat een paar bijdragen van enkele afgevaardigden uit de notulen zijn gebleven.

Zo zien we in de notulen niet terug dat een voorstel om koekhappen op het programma der koningsdagen voor altijd te handhaven, werd goedgekeurd door een overweldigende meerderheid. Het is namelijk het symbool voor alles wat wij voor zoete koek slikken. De Oranjebond houdt die traditie in ere omdat ook vandaag de dag nog erg veel voor zoete koek wordt geconsumeerd.

Verder hield één van de afgevaardigden op het congres een pleidooi om het Wilhelmus een grotere rol in de samenleving te geven. Ik heb de afgevaardigde in de wandelgangen aangsproken en gevraagd naar het hoe en waarom.

“Ja, ziet u, het Wilhelmus is niet zomaar een lied. Onze nationale hymne zit boordevol symboliek die, mits goed begrepen, de eenheid en saamhorigheid onder alle delen der bevolking een stuk sterker zou maken. Alleen die eerste regel al: Wilhelmus van Nassouwe ben ik van Duitsen bloed. Realiseren de mensen wel wat daar staat? Ons koningshuis heeft haar wortels in Duitsland. Ik begrijp best wel dat mensen in verwarring raken als er later ook nog een staat: een prinsen van Oranje…; tja, wat is ons koningshuis nou? Duits, Frans (afkomstig uit Orange in Frankrijk)?

Foto: XIR109911 Battle of Nimegen (War against France 1556-1558) (oil on panel) by Rodrigo of Holland (16th century) oil on panel Real Monasterio de El Escorial, El Escorial, Spain Giraudon Dutch, out of copyright copyright ok. Gecheckt 26-10-2022

Willem van Oranje was een jihadist

Dat de Nederlanders hun eigen volkslied slecht kennen, is al sinds jaar en dag bekend. Wie heeft niet de beelden van het Nederlandse voetbalteam op zijn netvlies staan, die tijdens het Europese of Wereldkampioenschap maar wat staan te mummelen terwijl hun nationale erfgoed klinkt?

Zou men dat volkslied beter kennen, dan zouden er ogenblikkelijk Kamervragen over gesteld worden. Want Willem van Oranje wordt daarin voorgesteld als een regelrechte jihadist. Kijkt u maar even mee:

“Na ’t zuur zal ik ontvangen
van God mijn Heer dat zoet,
daarna zo doet verlangen
mijn vorstelijk gemoed:
dat is, dat ik mag sterven
met eren in dat veld,
een eeuwig rijk verwerven
als een getrouwen held.”

Hier wordt een regelrechte martelaarscultus gepropageerd, waar Hezbollah nog een puntje aan kan zuigen. Sterf in de strijd, en win roem en eer en glorie en het “eeuwige rijk”. En naar die heldendood verlangt Willem intens, zegt de dichter ook nog. Als poldermoslim wordt je tegenwoordig voor minder achter slot en grendel gezet.

“Lijf en goed al te samen
heb ik u niet verschoond,
mijn broeders hoog van namen
hebben ’t u ook vertoond:
Graaf Adolf is gebleven
in Friesland in den slag,
zijn ziel in ’t eeuwig leven
verwacht den jongsten dag.”

Wie zijn leven geeft voor God en vaderland mag uitzien naar het eeuwig leven op de dag des oordeels. Bloody hell! Dat is exact dezelfde propaganda die Mohammed zijn kloeke soldaten voorhield.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Wilhelmus

Een storm in een glas water. De burgemeester van Zutphen, zo meldt de krant voor wakker Nederland, heeft bezwaar tegen het zingen van het zesde couplet van het Wilhelmus (dat toch al nauwelijks wordt gezongen) omdat het een religieuze inslag heeft. Ik voor mij vind het wat al te principieel, maar het lijkt me wel een respectabel standpunt.

Jammer, ondertussen, dat er nu over ons volkslied wordt gediscussieerd, want de tekst ervan is gewoon mooi. Het is geen Holland Holland boven alles, het is geen adoratie van de driekleur, het is geen oproep om met onzuiver bloed de akkers te bevloeien, maar een behoorlijk rebelse tekst. Willem de Zwijger beschrijft hoe hij steeds naar eer en geweten heeft gehandeld, dat het wanbeleid van de boven hem gestelde (den Coninck van Hispaengien) hem heeft gedwongen zich te verzetten en dat hij bereid is geweest daarvoor een hoge prijs te betalen – zijn broer Adolf was gesneuveld – omdat hij van mening was dat hij dit verplicht was aan zijn “ondersaten”.

Het is waar: de prins van Oranje beschouwt deze plicht als een religieuze: hij heeft, zoals het in de laatste strofe staat, de koning nooit veracht, maar moet God in gerechtigheid gehoorzamen. Dat laat echter onverlet dat de tekst tevens een profielschets is voor de ideale bestuurder: iemand die zorg draagt voor de gemeenschap en bereid is daarvoor lijf en goed op het spel te zetten. With great power comes great responsibility. Dat is een universeel-humanitaire moraal, die je kunt aantreffen in alle wereldliteratuur van de Ilias tot Spiderman.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende