Nieuws: Volkskrant schijnt opiniepagina te hebben?
, door
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De dagelijkse Voetnoot van Arnon Grunberg
, door
Arnon Grunberg heeft heel veel succes met zijn boeken en daarnaast ook met van alles en nog wat en het zij hem gegund. Ook al heeft hij enige tijd geleden in een reclamespotje meegespeeld. Ik vind dat zoiets toch altijd imagoschade oplevert, ook al was het maar een keer en slechts voor iets zo weinig verwerpelijks als de Telefoongids. Hoe ging het ook alweer? Grunberg houdt een lezing en een mooie jonge vrouw hangt aan zijn lippen terwijl hij alleen maar uit het bedrijvengedeelte van de Telefoongids voorleest. Uiteindelijk schijnt zij van verlangen te smelten als hij zegt: “Geen voorrijkosten”. Uiteraard leest hij alleen een simpele zakelijke mededeling voor, maar door de hele setting lijkt deze een heel andere betekenis te hebben.
Het viel mij een keer op dat hij daarnaast een zekere belangstelling voor algemeen economische theorieën heeft. Nu hij het door zijn succes naar ik aanneem altijd heel druk heeft, kan hij daar ongetwijfeld ook zijn voordeel mee doen of doet hij het zelfs al, want in die theorieën gaat het doorgaans om de efficiënte omgang met schaarste. Als rationele schrijver zou Grunberg gewoon prioriteiten moeten stellen en beginnen met het werk dat voor hem het meeste oplevert. Dat is dan in het eenvoudigste geval gewoon geld, maar dat hoeft niet, het kan ook zoiets abstracts als nut zijn. Op deze manier waarborgt hij in ieder geval dat hij altijd de voor hem meest nuttige dingen doet. Verder zou hij zijn nutsoptimum bereiken als het voor het laatste woord waar hij mee bezig is precies niet meer uitmaakt of hij het nog net wel of net niet meer opschrijft. Als dit punt eenmaal is bereikt, is hij gewoon klaar. Hij zit dan in zijn optimum. Hij heeft alles opgeschreven wat de moeite waard was en nog meer schrijven is de moeite niet meer waard.
In de praktijk zal het er ongetwijfeld niet van komen dat iemand bij elk woord deze afweging maakt, maar misschien wel bij elke bijkomende opdracht, bij elke bijkomende column bijvoorbeeld. Het kan aan mij liggen, maar bij Arnon Grunberg heb ik altijd het gevoel dat zijn in deze zin marginale column zijn dagelijkse Voetnoot op de voorpagina van de Volkskrant is. Als de dokter hem ooit zou aanraden het, om welke reden dan ook, iets rustiger aan te doen, zou de Voetnoot vermoedelijk het eerste zijn waarmee hij zou stoppen. Altijd denk ik dat deze column het laatste is wat hij er nog net even bij doet, als het maar niet te lang duurt, omdat er nog vele belangrijkere dingen op hem wachten. Misschien vertelde hij zoiets ooit in een interview en heb ik daarom altijd het gevoel dat hij zijn Voetnoten vaak op een luchthaven schrijft als hij even op een overstap moet wachten. Laptop op schoot, columnpje schrijven, verzenden en dan snel weer verder. Of dat hij ’s ochtends bij het ontbijt zit, krantje erbij, even een voetnootje schrijven en dan maar weer beginnen met het echte werk, een roman of zo.
Enkele voorbeelden:
Foto:
copyright ok. Gecheckt 25-10-2022
“Linkse kerk” maakte Geert Wilders groot
, door
Niet de rechtse media, maar de linkse kranten en omroepen zijn degenen die Geert Wilders en de PVV groot maakten. Ze boden een spreekbuis, zegt freelance journalist en voormalig Volkskrant-journalist Frits van Veen.
Dat er iets heel griezeligs in dit land aan de hand is, werd mij afgelopen dinsdag duidelijk toen ik naar het debatprogramma Pauw & Witteman keek. De twee topinterviewers hadden gehoord dat vier van de vijf Marokkanen en Turken “nog steeds” met andere Marokkanen respectievelijk Turken trouwen. Hoewel de tafelgasten hun best deden wat tegengas te geven (“Zou het bij autochtone Nederlanders niet veel anders zijn?”), waren de twee interviewers niet te stuiten. Het schuim stond hen bijna aan de mond. Dit kon toch niet? Dit duidde toch op een op een volstrekt gebrek aan integratie?
Het ging dus niet om importhuwelijken, waarbij de bruid of bruidegom uit het land van herkomst wordt gehaald. Dat is tegenwoordig nog maar een miniem deel van de huwelijken in deze kringen.
Dat 20 procent van de Turken en Marokkanen met iemand uit een andere bevolkingsgroep trouwt, lijkt mij eerlijk gezegd een verrassend positieve wending in de integratie. Bij autochtone Nederlanders ligt dat percentage aanmerkelijk lager. En dat terwijl van immigrantengemeenschappen, waar ook ter wereld en van welke origine ook, bekend is dat zij meestal zo dicht mogelijk tegen elkaar aan kruipen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bla-bla-hasbara
, door
Vandaag het begin van een nieuwe rubriek: Bla-bla-hasbara. Daarin ga ik de halve en hele onwaarheden van de Israel- propagandisten aan de kaak stellen. En hun gebruik van kletskoek die is ontleend aan de Israelische mytholgie die daar nog steeds voor geschiedschrijving doorgaat. Ik heb daarbij in de eerste plaats mensen als Yochanan Visser van het schimmige organisatietje ‘Missing Peace’ op het oog. Maar niet noodzakelijkerwijs hem alleen.
Ik heb lang geaarzeld, of ik het zou doen. Ik zie Visser en soortgenoten niet als tegenstanders met wie ik in debat zou kunnen of willen gaan. Hun kennis is meestal niet groot en hun vermogen tot relativeren op zijn minst dubieus. Vaak zijn ze – zoals Visser – echte gelovigen. En die zijn, zoals we weten, ongevoelig is voor argumenten. Zoals sommigen zeker menen te weten dat God echt bestaat, zo weten deze gelovigen dat Israel altijd gelijk heeft, zelfs als het soms even in de fout zou gaan. En hoe meer de rest van de wereld dat in twijfel trekt, hoe meer dat voor hen als een paal boven water staat.
Maar… als ik niet met ze in debat wil, waarom dan toch deze rubriek? Dat is omdat niet iedereen altijd meteen de onzin van hun argumenten doorziet. En onzin, halve waarheden, schijnvoorstellingen doorprikken is misschien wel een van de belangrijkste opdrachten die ik mezelf gaf, toen ik met deze blog begon en juist Abu Pessoptimist koos als naam.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Overstapservice Volkskrant bloggers
, door
Beste VK blogger,
Voor u begint het nieuwe jaar met een teleurstellend bericht: uw webstek wordt per 1 maart opgeheven. Dat is op zijn zachtst gezegd: vervelend. Wij van Sargasso weten hoe belangrijk het is om een plek op het internet te hebben waar je je thuis voelt en je ei kwijt kan. Daarom willen wij (alleen de talentvolle onder) u helpen met een mooie doorstart in 2011. Bent u na 1 maart op zoek naar een nieuwe volledig geëquipeerde blogplek dan kunt terecht bij Sargasso: het grootste en oudste serieuze weblog van Nederland!
Via onze unieke overstapservice -die exclusief beschikbaar is voor VK bloggers- zit u in een handomdraai weer in een warm bad. Bovendien deelt u straks mee in de veelbelovende toekomstplannen van Sargasso: het wordt hier in 2011 alleen nog maar mooier en groter. Heeft u interesse? Mail dan snel naar overstappen at sargasso.nl o.v.v. “ja ik stap over” , voeg de URL van uw huidige VKblog toe en wellicht blogt u dan binnenkort op Sargasso?
Hoogachtend,
Carlos
hoofdredacteur Sargasso
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De massa-immigratie kwam van rechts
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Invloed
, door
Bernard Wientjes is de meest invloedrijke Nederlander van 2010, zo blijkt uit de Top 200 van de Volkskrant. Dat wil zeggen: Bernard bungelt zelf waarschijnlijk ergens rond positie 200, want er zijn nogal wat lieden uitgesloten van competitie. Om te beginnen zijn de 150 leden van de Tweede Kamer aan de kant geschoven, want ze ‘zijn democratisch gekozen, en worden daarom juist geacht hun invloed uit te oefenen’ – ja, zelfs in het jaar van de kopvodden, de kopstoten en de brievenbuspissers houden de onderzoekers vast aan deze traditionele, zij het inmiddels ietwat naïeve opvatting.
En zo kan het gebeuren dat Job Cohen, vorig jaar als hoofdstedelijke burgemeester nog goed voor plek 22, nu uit de lijst is verdwenen – terwijl het juist zo interessant was geweest om te weten hoe veel de in de Kamer wegkwijnende Job aan invloed heeft verloren. Maar geen nood: plek 22 is vacant, dus hop, daar zetten we Eberhard van der Laan neer. Dat hij de eerste maanden van het jaar nog minister was en Cohen pas halverwege het jaar democratisch werd gekozen, doet kennelijk niet ter zake: als je aan het eind van het jaar hoog in de lijstjes wil staan, moet je ook aan het eind van het jaar pieken.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.