Kunst op Zondag | 125 tinten grijs

Oude meesters kennen we als dode kunstenaars. De vergrijzing raakt natuurlijk ook levende kunstenaars en wie weet spreken we over een jaar of vijftien van oude meesters die nog  ‘alive and kicking’ zijn. In ‘Levenswerk’, een videowerk van Margriet Luyten, zijn negen beeldend kunstenaars te zien, die tot op hoge leeftijd actief zijn. Of waren, want inmiddels zijn vijf van de geportretteerden overleden. Ata Kandó (100 jaar), Co Westerik (90), Nono Reinhold (85) en Armando (84) leven nog. Loes van der Horst (93), Ger Lataster (92) en J.C.J. Vanderheyden (83) overleden in 2012. Roger Raveel (91) en Henk Peeters (87) verstilden dit jaar. De negen portretten van elk ongeveer vier minuten zijn in een loop aan elkaar gemonteerd en worden op een groot scherm vertoond. Elke kunstenaar wordt eerst met een dubbelportret in zwart-wit gepresenteerd, waarna het beeld tot leven komt en je de kunstenaars ziet spreken over ouderdom of het kunstenaarschap. Margriet Luyten - Dubbelportret Ata Kandó, video still uit 'Levenswerk'  2009 – 2013 (linkerfoto © Ed van der Elsken - Courtesy Nederlands Fotomuseum). Tot 12 januari 2014 is ‘Levenswerk’ te zien in museum De Pont te Tilburg. “Als je oud bent, kan je veel minder”, zegt fotografe Ata Kandó in de video van Margriet Luyten. Een herkenbare constatering? Vergrijzing mag een pittig gespreksonderwerp zijn als het om kostenplaatjes en AOW-leeftijd gaat, Kandós constatering is een veel hardere waarheid. Ik weet niet hoe u tegen uw eigen vergrijzing aankijkt, maar ik koester enige bewondering voor kunstenaars die doorwerken tot ze echt niet meer kunnen. Daarom is 125 tinten grijs vandaag een ode aan 125 nog levende beeldende kunstenaars van 67 jaar en ouder.

Foto: Marina Noordegraaf (cc)

Gegijzeld door rollators, steunkousen en pillendoosjes

ACHTERGROND - Het spook van de vergrijzing komt dichter en dichter bij, nu de eerste babyboomers 67 jaar oud zijn geworden. We zijn er jarenlang bang voor gemaakt, maar nu gaat het toch echt gebeuren: de zorgkosten voor al die oudjes gaan de pan uit rijzen en wij, hardwerkende Nederlanders, moeten daarvoor krom liggen. Een grijze golf ter grootte van een tsunami gaat ons hele land onder water zetten. We zullen worden gegijzeld door rollators, steunkousen en pillendoosjes.

Tenminste, dat was lang de gedachte. Maar volgens de wereldgezondheidsorganisatie WHO valt het allemaal ontzettend mee. Gaat u dus rustig slapen, om premier Hendrikus Colijn te parafraseren. De WHO becijferde namelijk dat de zorgkosten per hoofd van de bevolking in Nederland de komende decennia met maximaal een procent per jaar zullen stijgen. Rond 2060 zal die stijging zelfs helemaal stilvallen, omdat de Nederlandse bevolking dan weer wat zal verjongen.

Dat betekent volgens de WHO niet dat Nederland simpelweg achterover kan leunen. Ons land moet zich wel degelijk aanpassen aan de vergrijzing van de samenleving. De komende jaren moet namelijk een relatief kleine groep werkenden de zorgkosten opvangen van een grote oudere generatie. Zorginstellingen moeten zich daarom beter aanpassen aan de behoeftes van bejaarden en er moeten voldoende mogelijkheden zijn voor senioren om deel te nemen aan de arbeidsmarkt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Vergrijzing niet overdrijven

Politici en bestuurders hebben in de campagne de neiging de feiten nogal te overdrijven. Bijvoorbeeld als het om vergrijzing en arbeidsparticipatie gaat, schrijft socioloog en loopbaancoach Mirjam Gaasterland

Op woensdagavond spraken demissionair minister Edith Schippers (VVD), Fleur Agema (nr. 2 PVV), Mona Keijzer (nr. 2 CDA) en Renske Leijten (nr. 2 SP) in Nieuwsuur over de zorg. “Nu doet u het weer … ” dacht ik. Weer werd alarm geslagen over de toenemende vergrijzing die ervoor zorgt dat de kosten van de zorg in Nederland de pan uitrijzen. Het groeiend aantal gepensioneerden ten opzichte van het aantal werkenden werd als zorgwekkend gepresenteerd. De factcheck corrigeerde Schippers: er zijn niet vier maar drie werkenden op één 65-plusser. Volgens berekeningen van het FD werkten er in 2001 nog 2,7 mensen per pensioengerechtigde tegen 2,3 in 2011.

Zou het niet reëel zijn om naar de totale demografische druk te kijken en de feiten echt laten spreken? De totale demografische druk is in de periode 1950 – 2011 gedaald van 81,9% tot 64,2%. De groene druk is als gevolg van het teruglopend geboortecijfer sterk gedaald. Terwijl in 1950 tegenover ieder kind/ oudere 1,2 werkende stond, was dit in 2011 1,6 werkende. De arbeidsparticipatie is in deze periode gestegen van 39% naar 47%. Er is dus weinig aanleiding voor paniekverhalen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Met gewoon Jos door Gewoon NL, afl. 1: Geertruidenberg

Waarin de auteur op pad gaat met gewoon Jos op campagne door gewoon Nederland. Aflevering 1: Geertruidenberg, verpleeghuis De Riethorst.

REPORTAGE – Geertruideberg. Daar zijn we op weg naartoe. Gewoon Jos heeft besloten dat Geertruidenberg de eerste plek wordt die de verkiezingskaravaan van Gewoon NL (lees: Jos Kuintjes op z’n Thomos met mij achterop) aandoet. Waarom Geertruidenberg, vraag ik. Jos haalt z’n schouders op. “Gewoon”, zegt hij. Voelde het goed? Niet per se. “Volgens mij wonen er louter gewone mensen in Geertruidenberg”, schreeuwt Jos boven het geknetter van zijn brommertje uit. Ik houd mijn broekspijpen vast.

“Welkom Fons.” Boven de ingang van bejaardentehuis De Riethorst hangt een zelfgeschreven spandoek. Jos staat er even bij stil. “Typisch”, mompelt hij. We lopen verder en worden ontvangen door een gezette vrouw van een jaar of vijftig met een sjaaltje om haar hals. Type Annemarie Jorritsma. Jos stelt zich voor. “Ik heb veel over je gehoord”, zegt de vrouw. Ze glundert. “Journalist”, zegt Jos terwijl hij naar mij wijst. De vrouw kijkt me niet aan terwijl ik haar de hand schud. Met haar vrije hand gebaart ze Jos voor te gaan. “De zaal heeft er zin in”, zegt ze. “Zul je net zien”, zegt Jos.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Zorgkostenzorgen

De AWBZ is ontspoord. Wat een collectieve verzekering zou moeten zijn voor onverzekerbare risico’s op langdurige (>1 jaar) ziekte, psychiatrische problemen of handicaps, is verworden tot een soort WAO: een vergaarbak voor van alles en nog wat waar niemand verantwoordelijkheid voor neemt. Volgens de econoom Marcel Canoy is het veel te makkelijk om in Nederland in een dure instelling terecht te komen en zit er teveel “onzin” in de AWBZ, zoals de doventolk, vaccinaties, of de blindengeleidehond.

Het is waar dat de AWBZ kosten sinds 1998 zijn verdubbeld. Er gaat in 2011 zo’n 25 miljard euro in om, wat maar voor tweederde door premieinkomsten en eigen bijdragen wordt gedekt. Maar in die verdubbeling is de inflatie niet verrekend. En als je de AWBZ uitgaven afzet tegen het BBP lijkt het best mee te vallen.

De relatieve uitgaven van de AWBZ schommelen rond de 4% van het BBP. De AWBZ groeit dus niet harder dan ons inkomen. Eigenlijk zijn het vooral de totale zorguitgaven die de pan uit rijzen, het afgelopen jaar tot  wel 90 miljard euro. Nu nog geeft een doorsnee gezin gemiddeld 11.000 euro per jaar uit aan zorg, maar dat zou volgens het ministerie van VWS met de huidige trends van vergrijzing, intolerantie van ongemakken, minder mantelzorg, en vooral ook in de toegenomen technologische mogelijkheden, binnen dertig jaar zo maar eens de helft van het inkomen kunnen opslurpen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-02-2022

D66 wil langer werken

D66 ziet de langere werkweek als oplossing voor de vergrijzing en de crisis. Nederlanders zouden veel te weinig werken. Maar deze analyse doet geen recht aan de werkelijke situatie. Ook is het geen passend antwoord op de problemen nu en in de toekomst.

Cijfers

Nederlanders werken nu gemiddeld 1377 uur per jaar, het minst van de geïndustrialiseerde wereld, zegt D66 in haar verkiezingsprogramma. Inderdaad, als we de cijfers erbij pakken dan blijkt dat de Nederlander gemiddeld nog geen 1400 uur per jaar volmaakt, terwijl de Britten tegen de 1700 uur per jaar werken, en de Grieken (de uitslovers) maar liefst 2100 uur per jaar halen.

Dat laatste zou ons al moeten doen afvragen of het niet veel belangrijker is wat je tijdens je werkuren doet, dan hoeveel uur het eigenlijk zijn. Maar er is een andere reden waarom deze cijfers bedrieglijk zijn. In Nederland is de arbeidsparticipatie bijzonder hoog. In ons land zijn ongeveer 5% meer mannen en vrouwen aan het werk dan in het Verenigd Koninkrijk. En maar liefst 10% meer mannen en twee keer zoveel vrouwen dan in Griekenland!

Nu is het zo dat veel van die mensen die wij extra aan het werk hebben in deeltijd werken. 25% van de mannen en maar liefst 75% van de vrouwen werkt in een deeltijdfunctie. Een en ander weegt natuurlijk tegen elkaar op. Klaarblijkelijk werken wij net zo hard, maar hebben wij het werk eerlijker verdeeld. Dat geeft ons tijd om dingen te combineren. Nederlanders zijn dan ook expert in het combineren van zorgtaken, het huishouden en vrije tijd met een werkend bestaan.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Hoe blijft de verpleging betaalbaar?

Het gebruik van verpleging en de verzorging voor mensen thuis of in instellingen zal de komende jaren blijven doorgroeien. Van 11 miljard in 2009 zal dit bedrag groeien tot 25 miljard in 2030. Gesteld dat we dit als een probleem zien, wat kunnen we ertegen doen? Een verhoging van de eigen bijdrage zal geen soelaas bieden, menen Evelien Eggink en Debbie Oudijk, beiden werkzaam bij het Sociaal en Cultureel Planbureau.

In 2009 gebruikten 940.000 mensen een vorm van publiek gefinancierde thuiszorg, verpleeghuiszorg of verzorgingshuiszorg. De vergrijzing zal het beroep op deze zorg opstuwen. Wij hebben becijferd dat er in 2030 intotaal 1,25 miljoen gebruikers kunnen worden verwacht. Dit betekent een stijging van ongeveer 1,5 procent per jaar. De meer intensieve vormen van zorg, met name van de instellingen, zullen sterker toenemen dan de lichtere en goedkopere zorgvormen.

Op basis van de vergrijzing hadden we wel een veel sterkere stijging van het gebruik verwacht. Zo komt de groei van het aantal 65-plussers tot 2030 uit op 2 procent per jaar, en die van het aantal 80-plussers zelfs op 2,5 procent per jaar. Het zorggebruik wordt gedempt doordat ouderen steeds langer in goede gezondheid verkeren en door een hoger inkomen en opleidingsniveau minder afhankelijk zullen zijn van publiek gefinancierde zorg. Bij deze berekeningen is geen rekening gehouden met moeilijk te voorspellen effecten van beleid of veranderde voorkeuren van gebruikers.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Op is op: 1 NedCar voor 1 euro

Dit is de eerste bijdrage van onze nieuwe blogger Ranko Rakkan. Zij woont en werkt in Tokyo.

Ook in Japan hebben de media uitgebreid het nieuws opgepikt dat Mitsubishi Motors Corporation (MMC) de productie bij NedCar in het Limburgse Born stopt. Hier ligt het accent natuurlijk ietwat anders. Men stelt vast dat het om de eerste Japanse automaker gaat die zijn productie uit West-Europa terugtrekt. De eerste! Want, zo de nieuwsmakers in Japan, er gaan er beslist meer volgen.

NedCar is definitief bezweken onder een wurgende wisselkoers. Een euro die tegenover de yen in drie jaar tijd 35 procent in waarde is gedaald. Dat betekent dus ook 35 procent minder inkomsten op iedere verkochte auto voor MMC. Tel op je verlies, vooral wanneer in een crisis geteisterd en snel vergrijzend Europa de autoverkoop sterk dalend is. MMC en de andere Japanse autoproducenten lijden gigantisch onder de dubbele last van krimpende verkoop met lage winstmarges (zo niet verlies).

Europa is voor hen dus nauwelijks nog lucratief. Daihatsu besloot daarom al eerder de verkoop van zijn auto’s vanaf 2013 in Europa te staken. Suzuki en Toyota outsourcen een deel van het verkoopproces aan resp. Fiat en BMW. Voor MMC was het al jaren kwakkelend succes in Born niet langer meer te verantwoorden. Want het was geen geheim dat NedCar minstens sinds midden 90-er jaren door MMC en de Nederlandse belastingbetaler genereus in de lucht werd gehouden. Natuurlijk ook dankzij de loonoffers die de werknemers in de loop der jaren brachten.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het grote genieten na 65: twee meningen

In onze samenleving bestaat er volgens mij een grote mythe: zodra je met pensioen gaat (met 65 jaar of eerder) gaat het grote genieten beginnen. Vandaag en morgen staat in de Tweede Kamer de pensioenvoorzieningen op de agenda. Veel mensen zijn tegen verhoging van de AOW leeftijd, ook aardig wat zijn voor verhoging. Een aantal aspecten uit deze discussie verdienen een nadere beschouwing. Bij elk aspect een korte reactie van Flip van Dyke.


We hebben ervoor betaald en dus ook recht op AOW vanaf 65. De AOW is gefinancierd op basis van het omslagstelsel. Dit betekent dat de de uitkering van de huidige AOW-ers wordt betaald door de huidige werknemers. Daar komt nog eens bij dat de babyboomers (vanaf 50+) gemiddeld genomen aanzienlijk minder AOW-premie hebben betaald dan dat mijn generatie gemiddeld zal moeten betalen. Dit komt omdat in het verleden er aanzienlijk minder gepensioneerden moesten worden onderhouden.  Dus als er al iemand recht op heeft dan zijn dat de jongere generaties.

Flip: Voor ieder jaar dat je verzekerd bent  -en je bent verzekerd tussen de 15e en 65ste- bouw je 2% AOW -rechten op. Omdat in 1957 nog niemand  iets had opgebouwd,  kwam er een overgangsregeling. Als je tussen de 59ste en 65ste in Nederland had gewoond dan kreeg je de jaren tussen je 15e en 1957 cadeau.  Dit maakte het mogelijk dat vrijwel iedereen een volledige AOW kreeg. Het systeem betekende ook dat pas in 2007 mensen pensioneerde die echt 50 jaar verzekerd waren geweest. Anders gezegd pas mensen geboren vanaf 1942 hebben de volle mep betaald. Daar zitten dus de babyboomers bij.

Op dit ogenblik zijn er op 100 mensen van de beroepsbevolking 26 65-plussers. In 2035 zal die verhouding 100:49 zijn, bijna een verdubbeling. Daarna zal het iets zakken, maar niet veel. Dat betekent dat niet jouw generatie de meeste lasten zal betalen, maar de kleuters van nu en de nog ongeborenen.

De jongeren zijn degenen die worden gepakt. Volgens een poster van de FNV dan. Jongere generaties zullen inderdaad door moeten werken tot 67 (of misschien nog wel langer). Daar is geen ontkomen meer aan. Maar het nu negeren van de noodzaak tot verhoging van de AOW leeftijd zorgt er alleen maar voor dat de rekening van de vergrijzing in de toekomst alleen maar hoger wordt en de noodzakelijke ingrepen pijnlijker. En bij wie komt dan die rekening te liggen? Juist, bij de huidige jongere generaties.

Flip: Jongeren mogen niet de dupe worden van de huidige crisis. Laat dat duidelijk zijn.  In ieder geval zijn nu al weer een paar jaar veel pensioenen bevroren. Dat betekent dat gepensioneerden, en zij die binnenkort pensioneren, een aardige achteruitgang meemaken.

Eerst moet de arbeidsparticipatie van 60-65 omhoog. Dit is een veel gehoord argument om ervoor te zorgen dat er meer schouders zijn die de lasten kunnen dragen. Maar ondanks dat dit al jaren wordt geroepen, is er nog niet veel bereikt op dit punt. Slechts één maatregel heeft een flink effect gehad, namelijk het afschaffen van de VUT. Dit geeft ook gelijk aan wat de beste methode is om een hogere effectieve pensioenleeftijd (nu 63 jaar) te realiseren: het moet financieel onaantrekkelijk worden. En hoe kan dat op een redelijk simpele wijze? Je raadt het al: verhoging van de AOW-leeftijd. Hoe later de AOW ingaat, hoe onaantrekkelijker het wordt om vroeg te stoppen met werken.

Flip: Tot 5-6 jaar geleden was de gemiddelde pensioen leeftijd 61 blijkt uit je bron. In die tijd is dus het eerder met pensioen gaan gehalveerd en die trend zet zich naar verwachting verder door. Het is dus de babyboomgeneratie die voor die halvering heeft gezorgd. Bovendien is het fiscaal onaantrekkelijk geworden om te sparen voor een prépensioen voor mensen geboren na 1949.

De lagere inkomens zijn de dupe. Gemiddeld genomen hebben mensen met een lager inkomen een lagere levensverwachting. Tevens doen ze ook vaker een beroep op de gezondheidszorg. De lagere inkomensgroepen hebben er dus alle belang bij dat er in de zorgsector voldoende arbeidskrachten beschikbaar blijven. De lagere levensverwachting en het grotere beroep op de zorg is een gevolg van levensstijl. Wel of niet gezond leven is een persoonlijke verantwoordelijkheid. Een lagere levensverwachting en een groter beroep op de gezondheidszorg is om die reden geen valide argument om de AOW niet te verhogen.

Flip: Zo vind ik dat vrouwen later met pensioen mogen. Ze leven immers drie jaar langer dan mannen.

Na je 65-ste begint het grote genieten. Hoewel dit een wijdverbreid beeld is, roept dit bij mij nog wel een aantal vragen op. Wordt er dan niet genoten voor je 65ste? Is werken dan zo’n straf? Ik ken verschillende mensen die bijna 65 zijn of de 65 al gepasseerd zijn die met nog veel enthousiasme door willen blijven werken en dit in sommige gevallen ook daadwerkelijk doen.

Flip: Hangt van ieder individueel af.

Solidariteit. Zowel de lusten als de lasten moeten gelijk verdeeld worden over de generaties. De lasten mogen dus niet alleen bij de jongere generaties komen te liggen. Als we z’n allen (dus ook de 55+ generaties) de lasten van de vergrijzing dragen, dan valt het voor iedereen wel mee.

Kortom de AOW mag van mij verhoogt worden. En wel per direct naar 67 jaar.

Flip: Degene die op het ogenblik het grootste risico lopen zijn de ouderen die nog niet met pensioen zijn, maar wel hun hele leven hebben betaald. Als de zaak in elkaar dondert dan hebben zij nog geen cent gezien, maar hebben ook nog maar weinig mogelijkheden om nog wat te sparen. Als je 40 bent dan heb je nog genoeg mogelijkheden.

Direct verhogen? Niet alleen technisch onmogelijk, maar het brengt velen in de problemen. Niettemin had het wel wat eerder gekund: in 2016 naar 66 jaar, in 2020 naar 67 jaar en in 2024 naar 68 jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De pensioenmythe doorgeprikt

Wederom nemen we een stuk over van het uitstekende Me Judice. Dit maal een boekbespreking van Bernard van Praag dat helemaal past binnen het actuele debat over het pensioenstelsel.

Het Nederlandse pensioenstelsel wordt vaak ten voorbeeld gehouden aan de rest van de wereld. In het onlangs verschenen boek De pensioenmythe wordt dit model en zijn vele bedenkers onder de loep genomen. De Amsterdamse hoogleraar Van Praag bespreekt het boek  en komt tot de conclusie dat de analyse van Pikaart scherp is, maar zijn aanbevelingen zijn mager. Een aanbeveling ondersteunt Van Praag echter van harte: een parlementaire enquête naar het demasqué van het Nederlandse pensioenmodel.

Pensioenmythe
Onlangs verscheen het boek De Pensioenmythe van Martin Pikaart (1968). Hoewel ik het niet met alles eens ben vind ik het een opmerkelijk boek, dat verplichte kost zou moeten zijn voor iedereen die zich in Nederland met de pensioenproblematiek bezig houdt. Ik denk hierbij aan politici, sociale partners, vakbonden, pensioenfondsbestuurder, en ambtenaren. Ik noem ze gemakshalve maar de pensioen–incrowd.

Houdbaarheid AOW
Er is in Nederland veel onrust over de pensioenen. Het gaat hierbij zowel om de houdbaarheid van de AOW als om de zogenaamde aanvullende pensioenen. Haast elke werknemer in Nederland is verplicht deelnemer aan een pensioenfonds, dat in ruil voor premiebetaling gedurende de actieve jaren een pensioen uitkeert na pensionering.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende