Amerikaanse militaire inzet in Afrika

De afgelopen maanden horen we veel berichten over terreuraanslagen in Afrikaanse landen. In Nigeria pleegt de terreurgroep Boko Haram aanslagen. In Kenia viel de islamitische terreurbeweging Al Shabab een winkelcentrum aan. Ook in Libië en Mali plegen moslimextremisten aanslagen. Tot dusver proberen de lokale regeringen de terroristen aan te pakken, maar hoelang zal het nog duren voordat er buitenlandse militaire hulp ingeroepen wordt? De afgelopen jaren heeft het Amerikaanse leger al in veel Afrikaanse landen voet aan de grond gekregen. In 2008 werd door het Pentagon AFRICOM opgezet, een nieuwe tak van het Amerikaanse leger dat de Amerikaanse belangen in Afrikaanse landen zal gaan verdedigen, als dat nodig is. Op de website van AFRICOM kun je lezen wat de doelstellingen van dit legeronderdeel zijn. Op internet zijn al een paar kritische beschouwingen geschreven over de Amerikaanse (neokoloniale) inmenging in Afrika. Nick Turse gaf op TomDispatch.com een overzicht van de snel groeiende activiteit van AFRICOM. Op het kaartje na de streep kun je zien dat Amerikaanse militairen actief zijn in 49 van de 54 Afrikaanse landen.

Foto: michaeljzealot (cc)

Overheid ligt stil, en play-offs van start

ELDERS - De VS is bevangen door de shutdown, het zal niemand ontgaan zijn. Omdat het congres de begroting niet op tijd heeft goedgekeurd, zijn vrijwel alle overheidsdiensten tot nader order gesloten, want er is geen geld om personeel en onkosten te betalen. De Republikeinen weigeren de begroting goed te keuren als de Democraten niet eerst wijzigingen in het reeds goedgekeurde Obamacare aanbrengen. Een bizarre situatie. Jon Stewart had er in zijn Daily Show een aantal hele fijne clips over. En Mother Jones legde in tien redenen uit waarom het allemaal de schuld van de Republikeinen is.

De situatie kan niet al te lang doorgaan. Uiterlijk 17 oktober moeten de VS het schuldenplafond verhogen zodat ze hun schulden kunnen blijven aflossen. Dat lijken ook de Republikeinen in te zien: het lijkt erop dat ze het beëindigen van de shutdown willen bewerkstelligen door te onderhandelen over het schuldenplafond. Obama wil er niets van weten, volgens The Wall Street Journal. Volgens Obama moet het congres het schuldenplafond verhogen zónder aanvullende eisen. Toch zei Obama tegen NPR dat hij wel tot onderhandeling bereid was, maar:

I’m happy to negotiate with you on anything. I don’t think any one party has a monopoly on wisdom. But you don’t negotiate by putting a gun to the other person’s head.

Foto: Victoria Pickering (cc)

Capitol Nihil

ANALYSE - Misschien moeten we de Amerikaanse shutdown niet duiden in termen van een actuele machtsstrijd, maar voortvloeiend uit een lezing van de verkiezingsuitslag van 2012. John Sides, hoogleraar politicologie en redacteur van de Washington Post schrijft op het uitstekende blog The Monkey Cage de stalemate toe aan een tegengestelde uitleg van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van vorig jaar. Daarmee verklaart hij de ernst van het conflict en de diepte van de loopgraven waar Republikeinen en Democraten zich in verschansen – beide partijen claimen te handelen vanuit een duidelijk electoraal mandaat. En dat geef je niet zomaar op.

Democraten denken, volgens Sides, dat met de herverkiezing van Obama zijn Obamacare is gepacificeerd. Republikeinen hebben gepleit tegen de invoering van het plan en hebben die strijd met vijf miljoen stemmen verloren. Dat Republikeinen nu achteraf proberen om Obamacare alsnog te ‘repareren’, met de shutdown als gevolg, is niet alleen ondemocratisch, het ontkent het electorale mandaat waarmee Obama handelt.

Republikeinen geven toe dat ze de presidentsverkiezing hebben verloren, maar ze hebben een duurzame meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Obama is weliswaar president, maar heeft geen enkel electoraal mandaat. De Democraten kunnen er nog fijntjes op wijzen dat die meerderheid in het Huis vooral te danken is aan het verleggen van grenzen in Republikeinse kiesdistricten (redistricting) en dat Democratische afgevaardigden nationaal meer stemmen kregen dan Republikeinen, feit is dat er meer Republikeinen in het Huis zitten dan Democraten.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Patrick Feller (cc)

Ted Cruz’ eenzame kruistocht tegen Obamacare

ANALYSE - Nee, het is geen filibuster en zelfs een meerderheid Republikeinen is het niet met de Texaan Cruz eens, toch blokkeerde hij gisteren de Senaatsvloer met een uren durende speech. Nou ja, speech. De senator reeg anekdotes aan kinderrijmpjes, ontboezemingen aan inspiratie en biechtte zijn voorkeur op voor hamburgers. Na ruim twaalf uur moest Cruz toch echt naar het toilet en verliet hij de Senaat. Zijn poging om de financiering van Obamacare tegen te houden, strandde.

En strandde eigenlijk al bij voorbaat. Cruz heeft geen steun voor zijn stunt – waarom stond hij dan toch uren achtereen te speechen als iedereen, hij incluis, wist dat zijn poging geen enkele effect zou sorteren? Aandacht, vermoedt ABC-verslaggever Arlette Saenz:

This is largely a made-for-cable-TV demonstration. The Texas Republican can’t talk more than 15 hours, according to the Senate’s rules. Cruz’s aides won’t say how long he’ll speak, but one Republican leadership source suggested he might go on only long enough to reach the prime time audience on Fox News Channel.

Cruz is in de race voor 2016 en moet zich profileren. Zijn haat jegens Obamacare is een ideale gelegenheid om zijn standvastigheid te tonen. Uren lang, uit principe, staan voor je zaak wordt in Amerika gewaardeerd. Des te pijnlijker als ook Cruz moet toegeven niet zo heel principieel te zijn.

Foto: CSIS PONI (cc)

Division and indecision over Syria

ANALYSE - The deal on chemical weapons reached by Russia and the United States marks the latest chapter in the West’s effort to stay out of Syria’s civil war. After Russia’s diplomatic initiative, a military strike has been avoided. The White House says that diplomacy backed by a credible military threat has succeeded, and European leaders claim that their appeal for a UN process was heard. Obama’s wish to avoid military solutions may have created new momentum for negotiations with Iran. But this moment of jubilation could be short-lived: a daunting task at the UN awaits; military action may still be needed; and transatlantic cohesion has been damaged.

For more than two years, US and European governments have successfully navigated developments that could otherwise have formed a casus belli and led to Western entanglement in Syria. In the summer of 2012, the Syrian military shot down a Turkish air force jet, and was accused by Ankara of lobbing mortars over the Turkish-Syrian border and staging car bombings in southern Turkish towns. The attack on a NATO member-state could have triggered military action against Syria, but instead the alliance showed restraint and sent German, Dutch and US air defence batteries to southern Turkey.Closest to military intervention

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Center for American Progress Action Fund (cc)

Kiplekkere Kerry

ACHTERGROND - John Kerry: 60 procent, Joe Biden: 51 procent, Barack Obama: 45 procent. Job approval dat is. Het is geen unicum dat de minster van Buitenlandse Zaken beter scoorde dan zijn/haar president. Condoleeza Rice deed het onder Bush Jr.. Rice scoorde 61procent, de president die zij diende 52 procent (dat was in maart 2005). En ook Henry Kissinger was populairder dan zijn meester (Ford). Alleen Eisenhower draaide de percentages om: hij scoorde een job approval van 61 procent, John Foster Dulles scoorde 39 procent.

De waardering voor Kerry is om een reden verbazingwekkend. Terwijl Obama keihard wordt afgestraft voor de ‘rode ijn in het zand’ waar Assad straffeloos overheen mag stappen, mag Kerry zijn oorlogsretoriek ongestraft inruilen voor hoog diplomatiek spel. Het was de minister van Buitenlandse Zaken die zeker wist dat het regime achter de gifgasaanval zat. Hij noemde die aanval ‘moreel obsceen’. Een vraag tijdens een persconferentie – kan Assad militair ingrijpen voorkomen? – zette hem op een andere koers, lijkt het.

Dat kon – als Assad zijn chemische wapens zou overdragen aan de internationale gemeenschap. Moest die internationale gemeenschap nog wel worden gesmeed. Morele obsceniteit veronderstelt hard ingrijpen, maar blijkt niet zo’n diepe streep in het zand te zijn. Het oordeel klinkt harder dan de mogelijke consequenties die eraan verbonden zijn. Kerry sloeg moreel superieur op de trom, maar keerde toch ook weer op zijn schreden terug. Net als Obama. Grote verschil: 15 procent tussen beider job approval. Grootste verschil: Obama trok anderhalf jaar geleden een streep in het zand, Kerry deed dat anderhalve week geleden. De draai is sneller, de waardering hoger.

Foto: copyright ok. Gecheckt 22-02-2022

En de winnaar is: de wapenindustrie

OPINIE - Chemische wapens zijn armelui’s wapens en leveren doorgaans minder slachtoffers op dan conventionele wapens. Ze zijn goedkoop en makkelijk te maken met alledaagse middelen en recepten van het internet. Dus heeft het Amerikaanse, Britse, Franse, Israëlische of Russische militair-industriële complex er baat bij om ze te verbieden. Wapenleveranciers verdienen immers niks aan chemisch tuig.

Nu Syrië heeft besloten om tot de Chemical Weapons Convention (CWC) toe te treden is niet alleen het gezicht van president Obama gered. Alle partijen in Syrië moeten hun chemische wapens nu vervangen met meer conventioneel wapentuig. De wapenhandelaars uit bovengenoemde landen hebben over de schouders van de Russische en Amerikaanse ministers meegeluisterd en zullen binnenkort bij president Assad aankloppen. Want dit soort wapens mag hij volgens de spelregels van oorlogvoering rustig gebruiken. Zo bleek ook direct na het Syrisch-Russisch-Amerikaans onderonsje. Binnen een dag na het “historisch compromis” bombardeerden de regeringstroepen van president Assad een stadswijk in Damascus zonder ook maar een krimp van Amerikaans protest te horen.

De van blaam geredde Amerikaanse president sputtert weliswaar dat hij de optie van een vergeldingsaanval achter de hand houdt. Voor wanneer Assad zijn belofte niet houdt en de voorraden chemische wapens niet ontmantelt. Verhaspel u nu niet weer, meneer Obama! De wereldgemeenschap weet dat uw land de CWC heeft geratificeerd, volgens welke productie, opslag, transport en gebruik van chemische wapens is verboden. Uw land zou zijn arsenaal chemische wapens tot 2012 vernietigen. Dit is niet gebeurd. Zodoende heerst u nog steeds over 5430 ton mosterd-, sarin- en andere gifgassen. Moeten we als verontwaardigde wereldburgers dan op uw pakhuizen een kort, maar krachtig salvo lossen, om u aan de niet nagekomen belofte te herinneren? Het is geen troost voor de wereld dat uw Russische tegenpool net zo onbetrouwbaar handelt, hetzelfde CWC-akkoord aan zijn laars lapt en zelfs nog 20.500 ton aan chemisch wapengif achter de hand houdt. Mogen we u er ook aan herinneren dat dat witte fosfor dat uw manschappen in 2004 over Falluja (Irak) uitstrooiden normaliter als chemische wapens wordt gecategoriseerd? Wat betekent dan een ratificatie van een CWC wanneer hij direct wordt genegeerd? U wilt vast niet dat meneer Assad de CWC net zo losjes interpreteert als u en uw voorgangers dat deden. Het is trouwens ook aan uw voorgangers te danken dat napalm en andere brandbommen niet in het CWC zijn opgenomen – alsof het hier niet om schadelijke chemische substanties gaat met massavernietigingswerking. Zo hoeft meneer Assad zijn chemisch pakhuis toch niet helemaal uit te mesten. En wanneer hij die brandbommen inzet tegen zijn volk, dan blijft hij aan de goede kant van de “rode lijn”. Is het sterven in vuur dan minder erg dan te sterven door uitval van het zenuwstelsel in een sarin-aanval?

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Vorige Volgende