[qvdd]En jawel hoor, daar gaan we weer: Dagblad de Pers: Raadsheer Schalken van Hof Amsterdam probeert getuige-deskundige Hans Jansen tijdens diner te beïnvloeden. Maffiapraktijken. Geert Wilders spint er lustig op los, en ons Nationale Showproces neemt steeds clowneskere vormen aan. Tom Schalken, hoogleraar en een van de raadsheren die het Openbaar Ministerie dwong om PVV-leider Geert Wilders te vervolgen, heeft in mei gegeten, gedronken en gediscussieerd met arabist Hans Jansen, getuige-deskundige voor Wilders. Jansen was uitgenodigd in een eetclubje waar Schalken toe behoort voor een debat over het Wildersproces, verklaart hij op zijn website. Is dit deftige oudeherendiner de Hollandse variant op het 'bordje spaghetti' van Jean-Marc Connerotte? Neen. Is hier sprake van maffiapraktijken? Natuurlijk niet - er wordt niemand omgekocht, er wordt slechts inhoudelijk gediscussieerd. Is het onhandig? Dat zeker - en vooral van Bertus Hendriks, die Jansen als Mystery Guest op het diner uitnodigde en de raadsheer en de getuige voor een fait accomplis stelde. Maar wat het laat zien is niet - zoals Wilders wil doen geloven - een rechterlijke macht die vooringenomen is en koste wat kost zijn gelijk wil halen, maar een rechterlijke macht die zich begeeft in kringen waar men de gevoeligheden en de valkuilen van dit moeilijke proces niet aanvoelt - en waar men maar niet begrijpt dat de verdedigende partij er alles aan gelegen is om hier een politiek proces van te maken. Wie treft hier nou blaam? Jansen, die weg had kunnen lopen, de raadsheer, die datzelfde had kunnen doen, of de organisator van dit alles? En hoe erg is het nou eigenlijk echt dat mensen over dit onderwerp van gedachten wisselen? We kunnen het ook omdraaien: wie zegt dat Jansen niet heeft geprobeerd het proces te beïnvloeden?
[qvdd]
Hoe hadden we ooit bij Vertigo zo’n pathologische griezel kunnen uitnodigen? Waarom word je altijd door een strontkar overreden en nooit door een diligence?
Raadsheer Tom Schalken heeft spijt als haren op zijn hoofd dat zijn eetclub “arabist” Hans Jansen uitnodigde op een diner. Hij gaf het Amsterdamse Hof opdracht om Wilders alsnog te vervolgen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.