Een gastbijdrage van Joyce Hes.
Er zijn veel dingen die opvallen bij deze verkiezingen.
Zo slaagde de man, onder wiens leiding de afstand overheid/burger met rasse schreden groeide, en die inmiddels Teflon Mark wordt genoemd, erin, weer het grootste aantal zetels te verwerven op persoonlijke titel en natuurlijk als manager van de BV Nederland in Corona-tijd.
Ook de grote winst voor D66 is opvallend en doet mij natuurlijk goed als oudje die met nostalgie terugkijkt op de jaren zestig en zeventig. Heel bijzonder dat die tijd, die inmiddels door velen als onrealistisch is getypeerd, nu zo wordt geëerd in de winst van Sigrid Kaag en haar partij.
Ik hoop vooral dat Sigrid haar been stijf houdt waar het gaat om Europa en mensenrechten. En zeker waar het de humanistische ethiek van D66 betreft: Voltooid leven, abortus en het homohuwelijk. Dat laatste is door paus Franciscus in de ban gedaan helaas. Homoseksuele relaties mogen niet ingezegend worden, aldus de door de paus getekende verklaring. Geen probleem natuurlijk dat Kaag gelovig katholiek is, maar ik hoop van harte dat ze wat dat betreft een eigen D66-koers blijft varen.
Hier wil ik het over het échec van GroenLinks hebben. Mijn focus ligt hierbij op Amsterdam. Het is de partij waar ik op stemde bij de vorige verkiezingen en met mij vele Amsterdammers.
Bij de Kamerverkiezingen in 2017 haalde GL in Amsterdam 19,8 procent van de stemmen en stond daarmee op kop. Bij de Gemeenteraadsverkiezingen in 2018 haalden ze zelfs 20,4 procent, en in 2019 bij de Europese verkiezingen 23,5 procent! Nu zijn ze dan gehalveerd tot 10,3 procent en moeten ze zowel de VVD als D66 boven zich dulden.
Hoe kan dit?
Ik praat nu even voor mezelf. Ik ben woonachtig op IJburg, dat het landelijke nieuws heeft gehaald met het verzet tegen windturbines, een verzet dat ook in de verkiezingsdebatten tegen Jesse Klaver in stelling is gebracht. Maar ook het onderwerp biomassa kwam aan de orde bij Nieuwsuur.
Fenna Swart, ex-lid van Stadsdeelcommissie Oost stelde Klaver zeer kritische vragen over biomassa. Zij is uit de Commissie gestapt als GroenLinks-vertegenwoordiger omdat ze zich niet meer kon vinden in het pro-biomassa partijstandpunt.
Het onderwerp speelt op IJburg omdat aanstaande bewoners van het in aanbouw zijnde Centrumeiland aldaar de vervuilende gevolgen gaan ondervinden van de biomassa-centrale in Diemen.
Zelf sinds vier jaar bewoner van deze wijk, woonde ik een avond bij met Johan Vollenbroek, bekend van de rechterlijke stikstofuitspraak door hem geïnitieerd, en liet mij overtuigen dat het GroenLinks-standpunt over biomassa volstrekt achterhaald is. Er is wel degelijk sprake van CO2-uitstoot en -vervuiling en misschien nog het belangrijkste: De bomen gaan eraan, en ook al is dat in andere landen zoals Estland. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een klimaattransitie. Ik schreef en publiceerde in ons blad IJopener, waar ik in de redactie zit, een gedicht met de titel:
“Geschiedenis van een foute investering, oftewel hoe bomen het loodje leggen”.
Ik beëindigde het gedicht met:
GroenLinks is om,
en vindt zichzelf voor de beoordeling van de benodigde vergunningen te dom,
een fikse miljoeneninvestering van Wiebes doet de rest,
en zo bevuilt Nuon’s opvolger
straks ons tot nog toe schone IJburgse nest,
legt het oerbos het loodje
en haakt de politiek ons pootje.
(IJopener, december 2019)
Ook over het verzet tegen de windturbines door Windalarm verscheen van mijn hand een stuk in de IJopener. Daarin gaf ik onder andere aan dat het geen zin heeft turbines op 350 m afstand van huizen te plaatsen omdat de praktijk leert dat je die te vaak zou moeten stilzetten.
Juist dat argument werd door het stadsbestuur en wethouder Van Doorninck gebruikt om uiteindelijk en veel te laat af te stappen van het idee om IJburg met deze korte afstand-turbines te belasten.
Er zijn wat mij betreft twee grote fouten die de GroenLinks-bestuurders maken zowel op het terrein van de biomassa als alternatief voor de fossiele industrie als op het terrein van de windturbines.
De ene is domheid (men had al sinds 1995 kunnen weten dat biomassa geen werkelijke optie kan zijn, aldus Vollenbroek) en de tweede is arrogantie van het type dat we kennen van CDA- en PvdA-bestuurders als ze te lang of te vanzelfsprekend de macht in handen hebben.
Wat dat betreft maakt het kennelijk niet zoveel uit van welke partij iemand is die op het pluche belandt.
Dit artikel van Joyce Hes verscheen eerder op haar eigen blog.
