Handlangers van de duivel

Een boekbespreking van de memoires van Kofi Annan confronteert ons met de schandes van de VN: de massamoord in Srebrenica, de genocide in Rwanda; weinig minder beschamend was de rol van de VN in de oorlog in Irak. Oprechte hoofdrolspelers komen niet onbeschadigd uit die oorlogen. Kofi Annan probeerde onlangs vrede te bereiken in Syrië, maar geloofde hij echt dat hij een kans op succes had? Of was zijn poging een verlate boetedoening voor het falen van de VN in Srebrenica en Rwanda? Dat zijn boeiende vragen. Hoge posities, morele autoriteit, het is allemaal niet veel waard als er geen geloofwaardige dreiging achter zit. Zonder dat houdt niemand de duivels op deze wereld tegen. Natuurlijk, er zijn "rules of engagement." Maar stel je voor dat je F-16 vlieger bent en je vliegt langs de Libische kust. Je ziet een dorpje aan zee, aan drie zijden omringd door tanks van het Libische leger, die vuren op het dorpje. Verweer van de dorpsbewoners komt er niet en militaire doelen zie je niet. Dat lijkt toch verdacht veel op een oorlogsmisdaad, maar je mag de wapens die je hebt niet  gebruiken. Dat is een behoorlijk frustrerende ervaring.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 18-02-2022

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Humanitaire corridor in Syrië? Kijk ook even naar Srebrenica

De Franse minister van Buitenlandse Zaken Alain Juppé pleit voor een humanitaire corridor waar Syrische burgers veilig zijn voor het geweld van dictator Assad. Hij wil deze mogelijkheid onderzoeken samen met Europese en Arabische bondgenoten. Turkije zou ook oren hebben naar zo’n bufferzone en zou een militaire inval in Syrië overwegen. Juppé toont met zijn voorstel dat hij les boules heeft om op te komen voor mensenrechten. Maar hij zou ook even met zijn landgenoot Philippe Morillon moeten praten over diens ervaringen in Srebrenica. Morillon toonde als blauwhelm les boules plus grandes toen hij in 1993 op zijn jeep klom en radeloze Bosnische vluchtelingen toesprak. Hij beloofde ze dat de Verenigde Naties hun veiligheid zouden waarborgen in deze safe haven.

Twee jaar later werd het gebied onder de voet gelopen door Servische troepen en vonden duizenden mannen en jongens de dood. Morillon heeft later op het Joegoslavië-tribunaal verklaard de tragedie te hebben voorzien: hij wist dat de aanvallen van moslimstrijders een Servische wraakactie zouden provoceren. In het geval van Syrië is het niet onwaarschijnlijk dat de Free Syrian Army vanuit de humanitaire corridor aanvallen gaat uitvoeren op het nog steeds veel sterkere regeringsleger van Assad. Zaak dus om bij het instellen van een dergelijk gebied het goed te doen of anders niet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schiet niet op de pianist

Het is geen heldentekst van Karremans, maar voor heldhaftigheid was hij niet ingehuurd. Er is een rapport van 7000 pagina’s over de massamoord van Srebrenica, die zich onder onze ogen heeft voltrokken. De regering Kok is twee weken te vroeg afgetreden, als symbolische boetedoening; een beetje hol gebaar, maar wat moet je anders? Generaal Mladic zit inmiddels opgehokt in Scheveningen en krijgt een ingewikkeld proces.

Moeten we nog iets met deze treurige zaak? De rechter vond onlangs dat Dutchbatt meer had kunnen doen om concrete personen te redden van een wisse dood. En daar was hij weer, overste Karremans, met een interview waar vooral misprijzend over werd gedaan. Ik vind dat misprijzen een beetje hypocriet. Zo ontstond opnieuw een realiteit, die juist door Karremans werd bestreden. Hij maakte bezwaar tegen de wijze waarop hij, als kleine vakman te velde, door zijn politieke en militaire leiding is gebruikt. De journaalbeelden lieten nog eens zien dat hij geen partij was voor Mladic, maar zou Couzy dat veel beter hebben gedaan? Of Joris Voorhoeve? Maar de klacht lijkt mij wel  terecht.

Dutchbatt zat klem in een situatie, waarin ze niet de goede wapens hadden, niet de goede opdracht, niet konden rekenen op luchtsteun of bevoorrading. Over aflossing werd al weken politiek geredekaveld, zonder enig uitzicht op een oplossing. Munitie, brandstof en voedsel raakten op; en toen kwam Mladic, met zware wapens, het voordeel van gijzelaars in zijn macht, een onmetelijk thuisvoordeel en een grote bek. Geen wonder dat Karremans het beeld van de brave pianist te binnen schoot.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Srebrenica: Nederland deels aansprakelijk

[qvdd]

Dit kan verstrekkende gevolgen hebben voor vredesmissies. Tot dusver was het zo dat daarvoor gold: ik lever troepen, VN heeft het bevel. Deze uitspraak maakt zonneklaar dat Nederland de effectieve controle over Dutchbat had en daarom aansprakelijk is, al geldt dit alleen in het geval van de drie die van de basis gestuurd werden.

NRC-verslaggever Cees Banning geeft commentaar op de uitspraak van het gerechtshof dat Nederland aansprakelijk is voor de dood van drie moslimmannen in Srebrenica. Zij werden vermoord nadat ze door Dutchbat van de basis werden afgestuurd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sport en Rouw

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Peter over een andere historische gebeurtenis aanstaande zondag.[/i]

Gelukkig is er geen directe band tussen het WK en de kabinetsvorming. Wie verder voetbal in verband met politiek wil brengen, krijgt natuurlijk absoluut geen gehoor. Al was het alleen maar omdat een legioen vuvuzela’s niet te overstemmen is. Hooguit maken we ons een beetje druk om de tirannie van de FIFA die een land dat de WK wil hebben, zo haar eigen regels betreffende bierconsumptie oplegt.

Geen land is van alle smetten vrij, dus is het Zuid-Afrika gegund. Een land waar heel wat loos is, maar nog altijd in opbouw. Daar draagt een WK een steentje aan bij, zo wil voetbalminnende politici doen geloven.

Boycotacties zoals in 1978, toen de WK in Argentinië werd gehouden, zijn niet aan de orde. Het Nederlands elftal speelde gewoon, maar verzuimde in de finale Argentinië te verslaan om nog enig statement te maken.

Moeten we sport altijd van politiek gescheiden houden, omdat het niets met elkaar te maken heeft? Velen menen van wel. Toch heeft journalist Leen Vervaeke in De Volkskrant een opening gezien, de vraag nog eens aan de orde te stellen. En wel omdat de herdenking van het Sebrenicadrama op dezelfde dag valt als “onze jongens” de WK-finale spelen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Genocide verantwoordelijkheid

SaillantLOGO“Door Rizo Mustafic en de familie van Hasan Nuhanovic van de compound af te zetten, hebben zij geholpen bij de genocide”.

Vier nabestaanden van de Srebrenica-slachtoffers hebben vandaag bij het Openbaar Ministerie in Arnhem aangifte gedaan tegen Dutchbat-commandant Thom Karremans, plaatsvervangend commandant Rob Franken en adjudant Berend Oosterveen (NRC). Deze Nederlandse militairen zouden zich na de val van Srebrenica schuldig gemaakt aan genocide en oorlogsmisdrijven. Niet door ze zelf uit te voeren, maar wel door de Servische troepen hierbij behulpzaam te zijn.

Bovenstaande stelling is een citaat uit de aangifte en niet mijn persoonlijke mening. Ik kan echter wel meekomen in de gedachtengang van de aanklagers die een sterk meewerkende rol van de Dutchbatters zien. Je zou het ook kunnen omdraaien: als Karremans niet had meegewerkt aan de genocide was het een heldhaftige verzetsdaad geweest die hem -al dan niet postuum- vele mooie onderscheidingen had opgeleverd. Hij was dan verantwoordelijk geweest voor het verzet tegen genocide. Het liep echter anders: Karremans hielp soepel mee, dus dat maakt hem (mede)verantwoordelijk aan genocide?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende