Is de SP(-kiezer) steeds gematigder geworden?
ACHTERGROND - De SP is allang geen maoïstische partij meer. De afgelopen vijftien jaar zijn de standpunten van de partij en haar kiezers echter behoorlijk stabiel gebleven, signaleert Matthijs Rooduijn.
Afgelopen weekend was het precies 25 jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel. Betekent de ‘overwinning’ van het kapitalisme destijds dat het radicaal linkse gedachtegoed helemaal is verdwenen? Nou, nee. De aan het bizarre grenzende aandacht die er vorige week was voor de komst van Thomas Piketty, en de daar mee samenhangende discussies over radicale inkomens- en vermogensherverdeling geven mooi weer dat de radicaal linkse geluiden in ons land allesbehalve verstomd zijn.
Het duidelijkste voorbeeld dat radicaal links alive and kicking is, is natuurlijk het electorale succes van de SP de afgelopen decennia. In 1994 kwam de partij met twee zetels in de Tweede Kamer. Dit aantal heeft de SP langzaam weten uit te breiden tot 25 zetels in 2006. In 2010 en 2012 wist de partij vijftien zetels te bemachtigen, en nu schommelt de partij in de peilingen rond de twintig zetels.
Maar hoe radicaal is de SP eigenlijk nog? Zijn de partij en haar kiezers met de jaren niet steeds gematigder geworden?
De standpunten van de partij