Closing Time | India.Arie & Raul Midon – Back to the middle

Weergaloze uitvoering van ‘Back to the middle’ van India.Arie en Raul Midón. https://www.youtube.com/watch?v=355rFCfDsRE

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Closing Time | Macy Gray – Creep

Een heel lekkere cover. Macy Gray vetolkt ‘Creep’ van Radiohead.

Typisch voorbeeld van een heerlijk nummer, met eigenlijk een verschrikkelijke tekst. Gebeurt me wel vaker: de muziek is het eerste wat me opvalt, dat lekkere sensuele  ritme, achter die heerlijk strakke bas en drums, dat mooi vette orgel, die fantastische, toch wat bluesy rauwe stem van Macy Gray.

De tekst luister ik amper naar en dan blijkt achter dat fraai geluid een toch wat akelig liefdesliedje schuil te gaan.

Closing Time | Sinnerman

Tussen Kerst en Oudjaar las ik De Avonden – nee, geintje, ik heb me vermaakt met een hedendaags boek: De Beesten, van Gijs wilbrink. Ik had het gekregen van een vriend (bedankt Alex), als verjaarscadeau, maar ik was er sowieso al nieuwsgierig naar.

Het boek speelt voor het grootste gedeelte in het oosten van het land, De Achterhoek. Nou ben ik meer bekend met Twente en Salland, maar iets zei me dat ik met dat boek op bekend terrein zou komen.

Closing Time | Respect The Meat

America burns too much oil’

Een gloedvolle soulsong met daarin een millieu-aanklacht tegen Amerika, dan kan deze Closing Time vast wel in de lopende klimaatreeks Moeder Aarde.
Had ik eindelijk een favoriete televisie serie, houdt-ie na vier seizoenen ermee op. Terwijl allerlei andere series, die niet half zo geestig zijn, tot in den treure op de televisie te zien zijn.

My Name Is Earl was mijn favoriet destijds vanwege de humor, natuurlijk. En ook vanwege de personages. Die onnozele broer van Earl, Randy, die (ex-) vrouw van Earl, Joy, haar nieuwe geliefde: Darnell, en Catalina met haar charmante accent. Allemaal personages om van te houden. Maar wat Earl ook bijzonder maakte was de aandacht die binnen de serie was voor mensen met een beperking, een handicap, een rugzakje. Die hadden volwaardige rollen in de afleveringen, zoals een prostituee, of een vrouw met een kunstbeen.

Closing Time | Burning

Waarom zou je zoeken naar een eigen geluid als dat geluid al bestond in de jaren zestig? Je hoef alleen maar het stof eraf te blazen, wat aanpassen aan de eigen tijd, wat moderniseringen, elektronica, en voila, lekkere nostalgische soul die niet zou misstaan in een James Bond film. Een genrestukje van de Yeah Yeah Yeahs, maar aanstekelijk gedaan.

Closing Time | Row Row

Gierende gitaren, beukende drums – maar er is ook soul en een (min of meer) interessante tekst.
Dit is vast geen doorsnee metal, maar wat weet ik ervan. Lekker is het wel: Zeal & Ardor.

 

Row Row you’re never gonna go
Shapeless forms you didn’t even know
Now Lord behold they’re taking me below
Cast my name in the salt and stone
Now Row Row you’re never gonna go
Shapeless forms you didn’t even know
Lord behold they’re taking me below
Cast my name in salt and stone
Take my name (You ain’t ever get me)
And take my life (You ain’t ever gonna leave)
Take my name (You’re never gonna get me)
And take my life (You ain’t ever gonna leave)
Row Row you’re never gonna go
Shapeless forms you didn’t even know
Lord behold they’re taking me below
Cast my name in the salt and stone
We are are the last of the legion!
The last of the bastion!
We are the best of the bastards!
Enslaved to none! I lost it all!
Row, row Row you fool!
Row row Row you fool!
Row Row you’re never gonna go

 

 

Closing Time | Bloodline (live)

Gisteren Gabriels. Een nummer van die plaat waarvan M. had gezegd dat ie verder wat minder was.
Dat is dus niet waar.
Blame was een goeie song, en Bloodline is dat ook, minstens, zo niet mooier/beter/goeier.

Closing Time | Blame

Dat kun je soms hebben, dat je, toevallig, er stond een deur open, iemand zette net de radio aan, dat je iets hoort waardoor je gelijk vraagt: wie was dit? Dat had ik vandaag. M. was bezig met haar Spotifylijst en toen hoorde ik die soulstem, en dat koortje.
Wie was dit?
Gabriels is dat. Het nummer heet Blame’.
Mooi nummer.
‘Ja, maar ik luisterde nog wat nummers van zijn nieuwe plaat beluisterd, maar die vond ik tegenvallen. Maar Blame is prachtig.’

Closing Time | How Does It Feel Now??? (Live)

Wat Akua Naru op het podium brengt is geen rap, geen hiphop, geen spoken word,  geen soul, geen jazz, maar een energieke mengeling van dat alles, met een band, (waarin een saxofoon). Kritische politieke teksten, sociale actuele kwesties, en ook liefdesliedjes, alles zit erin, soms smooth verpakt, maar het swingt. En in april 2023 treedt ze op in Nederland.

My, I want to drink the sweat off your intellect
reflect,and watch your light passion off my neck
caress the sight of your presence with no question
undress, to the nakedness of love, pure love
I want to make love to my soul mate
my soul mate. make love to my soul mate
my soul mate make
love to my soul mate
shit.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Volgende