Hongerige mannen vallen op dikke vrouwen

We volgen al enige tijd de ontwikkelingen rondom het Burgerforum kiesstelsel. De laatste paar keer lieten we leden van het forum aan het woord. Maar nieuwsgierig als we zijn, hebben we zelf ook een kijkje genomen op een van de bijeenkomsten in het land.
Enkele weken geleden was ik daarom aanwezig bij de bijeenkomst in Utrecht. Waarschijnlijk vanwege het mooie weer viel de opkomst waarschijnlijk wat tegen. Er waren ongeveer 40 mensen waarvan eenderde forumleden.
Wat verder opviel was het hoge percentage witte mannen. Van alle bezoekers lag dat op bijna 75%. Lekker representatief dus. Overigens was dat ook een van de discussiepunten van die middag. Of de Tweede Kamer met enige dwang een afspiegeling moet zijn van de samenleving. Uit de eerste stemming, met handige stemkastjes, kwam naar voren dat tweederde hier geen heil in zag. Tot een snuggere vroeg om een aparte stemming van de mannen en de vrouwen. U raadt het al, de mannen zagen hier niets in, de vrouwen wel. Maar toen werd het pas echt interessant. Er ontstond een discussie over waarom er nu relatief weinig vrouwen in de politiek zitten. In de zaal bleek wat gestaald partijkader aanwezig met ervaring op dit vlak. Daar kwam naar voren dat vrouwen (en jongeren) veel minder genegen zijn om de stap richting actieve politiek te maken. Vele partijen hebben heel hard gezocht en geworven op dit punt, zonder veel resultaat. De vervolgdiscussie over wat daar dan weer de achterliggende oorzaak was, liep gezellig uit de hand.

Maar even terug naar de opzet van de bijeenkomst. De discussies werden gevoerd aan de hand van stellingen. Eerst allemaal stemmen en dan praten over de uitkomst en de motivatie van het stemmen. Een aardige manier van werken en goed voor voldoende discussie. Het liet echter weinig ruimte over om te spreken over nieuwe varianten van een kiesstelsel. Wellicht dat dit in een later stadium komt.
Ook was het zo dat het merendeel van de bezoekers er zat met de wens tot verandering van het kiesstelsel. Of je daarmee een goede representatie hebt van de bevolking is maar de vraag.
Uit de zaal kwamen twee heel duidelijke punten naar voren. Veel mensen voelden absoluut geen band met de gekozen parlementsleden. Dat was voor velen ook de reden om aan te geven dat een regionale kandidaat een oplossing zou kunnen zijn (waarbij men er even niet op inging dat de meeste kieslijsten nu ook al regionale kandidaten kennen). Het tweede punt betrof het niet gekozen zijn van het kabinet. Het niet kunnen aangeven van een gewenste combinatie (of een ongewenste combinatie) of een voorkeur voor een premier werd door velen als een gemis ervaren. De afstand tot het parlement is al groot, de afstand tot het kabinet nog veel groter.
Wat me tot slot opviel was dat velen uitriepen dat ze geen flauw idee hadden waar partijen nu voor stonden. Maar dat op de vraag of ze dan dingen deden als partij- en verkiezingsprogramma’s lezen, bleef men het antwoord vaak schuldig. De passiviteit van de kiezer blijkt dus zelfs bij die mensen die bereid zijn om naar zo’n bijeenkomst te komen.