Today was a good day (deel 1)

Today was a good day! Ik moest de deur uit om een pakje te versturen. Een paar dagen geleden had ik een topje op Vinted geplaatst, en die was de volgende dag verkocht. Het levert weinig op; ik vroeg maar 3 euro en ik heb de gewoonte om er een klein cadeautje bij te doen als ik iets verkoop. In dit geval een paar zelfgemaakte oorbellen, die ik er wel bij vond passen. Ik maak dus dik verlies zelfs, maar het is gewoon de lol. Ik leuk het pakje ook altijd een beetje op met geinige stickers, gebruik daarvoor de papieren zakjes die ik met de bezorgde boodschappen van Appie krijg. Niet helemaal eco-friendly, want er gaat natuurlijk wel wat plastic tape, een geprint label en die plastic stickers op het pakketje. Maar ik doe mijn best om te recyclen en het ook nog leuk te houden. [caption id="attachment_345446" align="aligncenter" width="899"] Bron: eigen foto's[/caption] Daarom word ik ook altijd zo moe van die rechtsdraaiende zeikerds die oreren over de hypocrisie van milieuactivisten en ambtsbekleders die zelf vliegen, autorijden, in een groot huis wonen en wegens hun activiteiten waarschijnlijk een CO2-footprint van heb ik jou daar hebben. We zitten nu eenmaal allemaal vast in een systeem dat we zelf gecreëerd hebben. Dat was vast niet met hele kwade bedoelingen, mensen zijn – over het algemeen – gewoon kortzichtig, egoïstisch en vooral nieuwsgierig. Maar ik dwaal af; daar wil ik het helemaal niet over hebben. Want ik had juist zo’n fijne dag! Het is nu 9 uur ’s avonds en nog 25 graden, eerder was het veel warmer, maar wel met een fikse bries, dus het was goed te doen. Na het versturen van mijn pakje ben ik een stukje verderop naar de markt in Ganzenhoef gegaan. Hier in Zuidoost is het 6 dagen markt; 3 keer in de Amsterdamse Poort, dinsdag hier vlakbij bij Kraaiennest, woensdag een stukkie verder in Reigersbos en zaterdag dus op Ganzenhoef. Allemaal bereikbaar binnen 20 minuten met OV, al kan ik in die tijd ook naar Kraaiennest lopen. Doe ik vrijwel nooit, want ik word toch echt wel een dagje ouder. Maar het is wel een mooie wandeling, bovenop de Gaasperdammertunnel is een fijn park aangelegd. Die doe ik binnenkort nog wel eens, maar dan om bloemen te plukken, die ik dan kan drogen. Nieuwe hobby. Pakt niet altijd goed uit, maar het doet me wel goed om rond te kijken wat er allemaal groeit en bloeit. De markt was ook een succes. Ik heb sinaasappels en 2 rozenplantjes voor een prikkie op de kop getikt, en een XL portie kibbeling gescoord. Een van de weinige visvarianten die ik lekker vind. Dat eet ik niet in 1 keer op natuurlijk, mijn maag is - ehh - heul snel vol, zeg maar. Dus de rest vries ik in. En bij de terugtocht kreeg ik zomaar een compliment over mijn uiterlijk. De leuke variant hè, niet van “schatje kom ’s hier” of “waarom lach je niet”, maar gewoon “jij ziet er goed uit”. Well thank you very much, I try my best. Ik ben 52 en dat is op het eerste gezicht niet heel erg zichtbaar. Gelukkig heb ik geen verzakt of gerimpeld gezicht, ik ben zo slank als een den, weet ik me te kleden en vooral de onvolkomenheden goed te verbergen. Geen shorts of korte rokjes/jurkjes met blote benen, halslijn niet al te laag, niet te veel make-up, wel een grote zonnebril, schoenen meestal gehakt, maar vandaag waren lage slippers geoorloofd. And swag and a smile on my face, ‘cause I had music in my ears, the sun was shining brightly and I had good food and roses in my shopping bag. I was happy as Larry. [caption id="attachment_345447" align="aligncenter" width="602"] Bron: eigen foto's[/caption] En dan thuiskomen in mijn geweldige park, waar ik een omweggetje maakte om de bloemenpracht te bekijken. Via het verzorgingstehuis dat we hier hebben, waar een oude meneer op een bankje zat bij een struik met prachtige bloemen. Waar ik er eentje van heb gepikt, om te drogen natuurlijk, met zijn goedkeuren en wat nu ons geheimpje is. Toen ik de sleutel in het slot van het voorportiek stak, was er een andere oude man met zijn fiets en - heel verstandig - een helm op, die vroeg of ik de even deur voor hem open wilde houden, wat ik natuurlijk deed. "Jij woont hier beneden toch? Ik zie je niet zo vaak?" "Nee meneer dat kan wel kloppen, ik ben nogal op mezelf. En waar woont U?" "Op de derde." "Nou, U zult me de komende tijd zeker vaak in de tuin zien struinen, hoewel het vandaag wel heel erg warm is." "Niet als je fietst, meisje" (Op dat moment smolt ik tot een plasje ongeloof en adoratie.) "Oh ja, er stond best een stevig windje, dus dat zal wel prettig zijn geweest. Fijne avond meneer!" "Ja jij ook meid" Eenmaal binnen de katjes natuurlijk getrakteerd op een paar stukjes kibbeling – Marbles taalt er niet naar, maar die geef ik dan gewoon een andere snack. Waarna ze gelukzalig hebben liggen roly-polyen in de tuin. Ik had net geveegd voor ik wegging, maar ach… Today was a good day. [caption id="attachment_345448" align="aligncenter" width="604"] Bron: eigen foto's[/caption]

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: rocor (cc)

Kunst op Zondag | Plastic overlevenden

Veel mensen hebben al geen goed beeld van het dier achter hun plakje fricandeau op de boterham, maar als het kabinet de boerenopstand weet neer te slaan valt er amper meer en stuk vee in levende lijve te zien.

Maar geen gezeur!  Er zijn nog zoveel andere beesten. En nog wel van een uiterst milieuaardig kaliber. Sterker nog: ze halen plastic “uit zijn giftige rol in de natuur en communiceert, door middel van een onconventionele taal, het belang van sterke aandacht voor onze planeet”.

Was getekend: Cracking Art Group. In 1993 opgericht door vijf Italiaanse kunstenaars. Het collectiefje betstaat nu uit vier Italianen en een Belg.

‘Cracking’ is kraken, het raffinageproces dat uit ruwe olie stoffen voor plastics haalt. Dat plastic krijgen we de wereld niet meer uit, dus kunnen we het beter hergebruiken. Aldus een beknopte weergave van de filosofie van Cracking Art. En zo zenden zij hun dieren de wereld in.

Pinguïns

Waarom eten we eigenlijk geen pinguïns? Ze schijnen erg goed te zijn voor de biodiversiteit dankzij hun (let op!) stikstofproductie. Dat zou volgens een in 2019 gepubliceerd onderzoek het geval zijn op de (nog) ijskoude Antartica.

Een poolonderzoeker van de Rijksuniversiteit Groningen keek er van op dat ammoniadampen zo’n belangrijke input leveren op het voedingsarme Antarctica. Maar hij vond het wel merkwaardig dat de onderzoekers biodiversiteit voorspelden op plekken “waar geen plant of geleedpotige te vinden is”. (bron: bionieuws 16-07-2019)

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

China laat Britten stikken in eigen afval

NIEUWS - Terwijl het nog volstrekt onzeker is hoe Groot-Brittanië de Brexit zal overleven, wordt het land op één aspect getroffen door buitenlandse “hulp’ bij interne problemen. De Britten moeten op zoek naar een oplossing voor hun gigantische berg plastic afval. China wil de Britse troep niet meer en dat is een probleem.

Staatssecretaris voor milieu Michael Gove erkent dat de regering het probleem te laat zag aankomen maar stelt dapper dat de UK moet stoppen met “off-shoring its dirt”.

Foto: Michael Coghlan (cc)

Recycling van plastic: schone schijn?

ACHTERGROND - door Ellen Mohlmann

De geringe recycling van plastic legt de moeilijkheden van de circulaire economie bloot. Waarom is recycling zo moeilijk? Wat doen we nu, en wat moeten we verbeteren voor de toekomst?

Wie wel eens heeft geprobeerd om minder plastic te gebruiken zal herkennen dat dit frustrerende momenten kan opleveren. Plastic is moeilijk te vermijden, het zit om iedere komkommer in de supermarkt. Tegelijkertijd luidt de noodklok, want we vinden microplastics overal terug: van op de hoogste toppen van de Himalaya tot in de diepste krochten van de oceaan. Zelfs in ongeboren baby’s worden al microplastics gevonden, die zijn doorgegeven door de moederkoek. Nu de vergaande gevolgen van plastics tot ons beginnen door te dringen, wordt er volop ingezet op recycling, zou je denken. Toch zijn we niet zo goed in recycling als we graag zouden willen. Recycling is het fundament van de circulaire economie: je kunt lang producten hergebruiken, maar uiteindelijk moet alles een keer worden gerecycled. Hoog tijd dus, om dit probleem onder de loep te nemen.

Waarom is recycling zo moeilijk?

Van al het plastic wordt slechts twee procent gerecycled. Waarom is dit percentage zo schrikbarend laag? Hier zijn verschillende redenen voor, recycling is namelijk niet zo makkelijk als het lijkt. Ten eerste: het ene plastic is het andere niet, maakt chemicus dr. Ina Vollmer (UU) duidelijk. Plastic is heel veelzijdig en kan voor veel verschillende toepassingen worden gebruikt. Hoewel dit één van de grote voordelen van plastic is, is het een groot nadeel wanneer het aankomt op recycling. Een wegwerpflesje bevat bijvoorbeeld al drie verschillende soorten plastic: één voor het flesje, één voor de dop, en één voor het etiket. Je kunt je misschien voorstellen dat het lastig is om dit te scheiden. Maar als verschillende soorten plastic bij elkaar worden omgesmolten, zal het plastic zijn eigenschappen verliezen en voor geen van deze toepassingen meer geschikt zijn.

Foto: Mizzou CAFNR (cc)

EarthBNB

COLUMN - Sinds een week of wat heb ik nieuwe huisgenoten. Nogal veel: inmiddels een paar honderd, schat ik. Ze hebben geen longen en in de open lucht stikken ze binnen het kwartier; als hun omgeving te nat is, verdrinken ze. Ze hebben liefst tien hartjes, die gepaard in hun lijfje zitten: vijf setjes van twee. Ze zijn verrassend sterk: als ze kronkelen, voel je de kracht waarmee ze zich verzetten. (Ik durf alleen de grote op te pakken, bij de kleintjes ben ik enigszins benauwd dat ik ze bezeer.)

Mijn huisgenoten zitten in een wormenton, waar ze mijn huis-, tuin- en keukenafval voor me composteren. Plus een boel karton, dat ze nodig hebben voor de cellulose. Ze zijn nu hard bezig de doos waarin zij en hun nieuwe onderkomen hier arriveerden, in stukjes en beetjes op te eten: een prachtig voorbeeld van de kleinschalige recycling waarvoor ik ze in huis heb gehaald.

Maar een roedel compostwormen verzorgen is iets anders dan omgaan met een kat of hond: je kunt niets aan hun snoetjes aflezen. Je moet hun gedrag bestuderen, en kijken of het goed gaat in hun EarthBNB. Dat kost tijd: je ziet de invloed van elke ingreep op z’n vroegst een paar dagen later. Alsof je een olietanker bestuurt, een mammoetschip gemaakt van tijgerwormen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Marc Wathieu (cc)

Kunst op Zondag | Pizzadozen

Enig idee hoeveel kunst we weggooien? Misschien zijn we zo nonchalant omdat we het gratis en in enorme hoeveelheden krijgen aangeboden. En dikke kans dat die berg weggegooide kunst in tijden van corona fiks groter is geworden.

We gaan eens kijken  naar ‘verpakkingskunst’. Daar moet je nog goed mee oppassen, want het coronavirus schijnt het goed vol te kunnen houden op plastic en ook op karton blijft het een dag in leven. Een kartonnen preventiescherm biedt dus misschien niet de beste bescherming.

Maar er wordt met ‘verpakkingskunst’ nog aardige dingen gedaan. Bijvoorbeeld de vet fraaie kunst op pizzadozen.

Kunst op pizzadozen

Een voor de hand liggende variant: reproducties van meesterwerken op de doos. De Finse Kirsi Karppinen beschilderde tien pizzadozen met oude kunst. Hier haar versie van de Narcissus van Caravaggio.

Kirsi Karppinen - Pizza box 8, 2014, oil on pizza box. cc Flickr pizzadozen

Kirsi Karppinen – Pizza box 8, 2014, oil on pizza box. cc Flickr

Is de spotprent kunst? En kunt u zich dan voorstellen dat een Nederlandse horecaondernemer een cartoonist vraag zijn pizzadozen te voorzien van een Rutte, De Jonge. Koolmees en Wiebes die het land opvreten? In Italië meende een pizzabakker in Turijn dat Berlusconi en coalitiegenoten het land aardig verdeelden.

régine debatty Pizza Box Flickr CC BY-SA 2.0 pizzadozen

régine debatty Pizza Box Flickr CC BY-SA 2.0

Foto: UNclimatechange (cc)

Wapenfeiten in Katowice

COLUMN - De klimaattop in Katowice loopt ten einde. En wat een succes heeft Nederland geboekt. Niks gedraai, maar de handen ineengeslagen om het ontbrekende puzzelstukje te leggen dat de doelstellingen van het Parijse klimaatakkoord zal helpen realiseren.

If you think of the Paris climate goals as a jigsaw puzzle, the circular economy is one of the missing pieces

Kloek gesproken van staatssecretaris Stientje van Veldhoven bij een door haar ministerie georganiseerde bijeenkomst tijdens de klimaattop in Katowice. En prachtig dat in ieder geval maar liefst vijf landen (Nederland, Argentinië, Japan, Noorwegen en Zuid-Afrika) nu gezamenlijk hebben beslotenom een economie zonder afval hoog op de agenda te zetten en te houden”.

Laten we daar niet te cynisch over doen. Alle kleine beetjes helpen, ook elk mini-akkoord.

En dat is niet het enige Nederlandse wapenfeit op de klimaattop.

De Rijksoverheid laat weten:

Nederland krijgt een nog prominentere rol in het helpen van ontwikkelingslanden bij de vermindering van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen en de aanpassing aan klimaatverandering.

Die prominente rol bestaat uit het voorzitterschap van het NDC partnership dat Nederland, samen met Costa Rica, de komende twee jaar op zich neemt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Heinrich-Böll-Stiftung (cc)

Rwanda, tweedehandskleding en de ‘donuteconomie’

ANALYSE - Vandaag is het Donut-D-Day. Geïnspireerd door de alternatieve economie van Kate Raworth gaan mensen uit de milieubeweging, de monetaire hervormers en de voorstanders van het basisinkomen de ‘donuteconomie’ handen en voeten geven. Gastschrijver S. de Beter ziet in de invoerrechten die Rwanda heft op tweedehandskleding een voorbeeld.

Kate Raworth pleit met haar economisch model voor het respecteren van sociale en planetaire grenzen (de binnen resp. buitenring van de donut) bij alle economische activiteiten. Vrijwel alle Nederlandse economen vinden het boek Doughnut Economics van Kate Raworth maar niks, zelfs als ze het nog niet hebben gelezen – zoals Bengeltje Bouman. Lees maar de column van Ewald Engelen n.a.v. haar eerste bezoek aan ons land. Of het artikel van Rob Hagendijk en Paul Kalma in De Groene Amsterdammer.

Zijn de economen misschien stikjaloers op Raworth? Omdat ze volle zalen trekt, terwijl in economenland alleen de eigen parochie luistert, meestal louter pro forma. Plus natuurlijk opportunistische politici in het geval zij hun cijfers, argumenten of visie goed kunnen gebruiken.

Op één punt hebben die kritische economen echter wél gelijk: Raworth is niet bepaald scheutig met de concretisering van haar Doughnut Economics. Dat is jammer omdat zij wel degelijk in de juiste richting wijst. Het menselijk ras – nog erger: planeet Aarde – stevent immers af op zijn eigen ondergang. Om de doodeenvoudige reden dat ons economische systeem onvoldoende rekening houdt met sociale behoeften en ecologische grenzen, dus met de binnenste en de buitenste ring van de doughnut. Iedereen die niet ziende blind is, weet dat deze randvoorwaarden voortdurend worden genegeerd, en zeker wat de ecologie betreft in een verontrustende tempo – denk alleen al aan de plastic soep die in de oceanen drijft. Het gilde van economen – overwegend van neoklassieke allure – is er nog steeds niet in geslaagd om daar verandering in te brengen, door mens en maatschappij – en politici in het bijzonder – te inspireren met vruchtbare ideeën voor economische alternatieven in gedrag en beleid. Raworth slaagt daar beter in, maar het enthousiasme dat zij losmaakt, zal in deze vluchtige samenleving snel verdampen, zeker als haar benadering zo weinig concreet blijft.

Foto: Kevin Dooley (cc)

Vergeet bij recycling de kritische grondstoffen niet

ACHTERGROND - Nederland doet het wat recycling betreft al heel goed. Maar de recycling van ‘kritische grondstoffen’ zoals indium en tantaal kan nog veel beter, vinden onderzoekers André Krom en Arnoud van Waes.

Afgelopen week debatteerde de Tweede Kamer over het Europese plan voor de omschakeling naar een circulaire economie, waarin grondstoffen zoveel mogelijk worden hergebruikt en zo min mogelijk afval ontstaat. Een aantal zaken stond buiten kijf: de circulaire economie moet er komen, recycling van grondstoffen is hiervoor cruciaal, en Nederland doet het qua recycling al heel goed. Maar klopt dat laatste wel? Ja en nee. Ja, wat betreft bijvoorbeeld recycling van plastic verpakkingen, papier en glas. Nee, als het gaat om recycling van grondstoffen die juist cruciaal zijn voor onze economie.

Recycling is van groot belang voor de omschakeling naar een circulaire economie. Nederland heeft wat betreft de recycling van sommige grondstoffen al heel goede papieren. Zo voerde Nederland in 2012 de Europese lijst aan wat betreft recycling van plastic verpakkingen. Ruim 50% van de plastic verpakkingen werd gerecycled. Het Europese gemiddelde was 34,7%. Malta scoorde het laagst met 22%. Ook wat andere grondstoffen betreft doet Nederland het goed. Ook bij recycling van bijvoorbeeld papier en glas behoort Nederland tot de Europese kopgroep. We hoeven ons dus weinig zorgen te maken over de beschikbaarheid van deze grondstoffen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Cliff (cc)

Kunst op Zondag | Stof

Hoe verzamel je stof tot nadenken? De NRC doet dat door een debat te stimuleren, dat al volop woedt. In dat debat ziet de NRC directeuren en bestuurders in de culturele sector volop aan het woord en mist de stem van de stem alle anderen die in de sector werken. Het debat gaat natuurlijk over hoe de culturele sector verder moet nu er snoeihard op ingehakt is.

Hoe verzamelen kunstenaars stof en wat doen ze ermee?

Kim Abeles verzamelde ‘smog’.  Fijnstof dus. Onder andere verwerkt in serviesgoed.

Kim Abeles – Presidential Commemorative Smog Plates.
cc flickr dave-griffiths photostream kim abeles  presidential commemorative smog plates


Igor Eskinja veegt huisstof niet onder het tapijt, maar maakte er eentje mee.

Igor Eskinja – Tappeto, 2004.
cc Flickr Paolo Tonon photostream Igor Eskinja dust carpet

Hoewel huisstof van zichzelf al bizarre sculptuurtjes vormt, weet Paul Hazelton er veel meer van te maken.

Paul Hazelton – Depart, 2012.
© Paul Hazelton Depart 2012

Andere kunstenaars verzamelen op andere manieren stof. James Croak heeft een tijdvretend en ingewikkeld proces om standbeelden te maken waar stof in is verwerkt.

James Croak – Dirt Man with shovel II, 1993.
 © James Croak Dirt Man with shovel II -1993.

Zhang Huan maakte diverse werken van as.

Zhang Han – Ash Army No. 1, 2008.
cc Flickr wcedward photostream Ash Army by Zhang Huan

Het moet gezegd: het kabinet overtreft menig kunstenaar in de kunst van weglaten. Deze techniek ligt overigens binnen handbereik van iedereen. ‘Reverse graffiti’ is juist stof weghalen. Erg bekend van de ‘kunst’ op vuile auto’s. Scott Wade is in gespecialiseerd in flink bestofte autoramen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende