KRAS | Huidskleur

Net als elke stinkende blanke witte man van rond de vijftig ben ik dol op negers, zo lang ze maar niet op mijn verjaardag komen. Dat heet white privilege, weet ik sinds kort, en dat ga ik verdedigen, want anders ontneem ik anderen het genoegen om zich bij mijn feestje in te vechten. Dat die anderen zich aan het melden zijn zie ik met sardonisch genoegen tegemoet. In tijden van virulent racisme is het alle gutmensch aan dek, maar is er eenmaal een rechtsstaat die de grenzen bewaakt, dan breekt de volgende fase aan, het bevechten van een prominentere plek door degenen die eerst achtergesteld waren. Die plek krijg je niet cadeau. Emancipatie is geen strijd voor watjes.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Quote du Jour | Retoriek en geweld

Wanneer de massa voor zich zelf handelt, doet zij dit slechts op één manier – want een andere heeft zij niet – door te lynchen. Het is niet geheel en al toevallig dat de lynchwet Amerikaans is, daar Amerika in zekere zin het paradijs van de massa’s is.

Het zal dus nog veel minder verbazing kunnen wekken dat nu, nu de massa’s triomferen, het geweld triomfeert en men daarvan de enige ratio, de enige leer maakt.

Reeds lang geleden heb ik de aandacht op gevestigd, dat het geweld als norm steeds meer veld won. Nu is het tot zijn grootste ontwikkeling gekomen, en dat is een goed teken, want dat beduidt dat het nu weer automatisch zal gaan afnemen. Het geweld is nu al de woordenpraal van de dag; de redenaars, de dwergen, bezigen die stijl.

Wanneer een menselijke werkelijkheid zijn tijd heeft vervuld, gekenterd is en is verzonken, komt ze terecht in de retoriek, waar zij, een dood ding, nog een langdurig bestaan heeft.

De retoriek is het graf der menselijke werkelijkheden; op zijn hoogst kan ze het hospitaal der invaliden zijn. De naam overleeft de werkelijkheid, en al is die naam nu ook slechts een woord, hij is tenslotte toch een woord en behoudt dus altijd iets van de magische kracht daarvan.
– José Ortega y Gasset, De Opstand der Horden, 1933, 116v.

Foto: copyright ok. Gecheckt 17-10-2022

Oorzaak woningnood: VVD of asielzoekers?

ANALYSE - De VVD heeft haar perfecte zondebok gevonden. Na jarenlange VVD bezuinigingen op sociale woningen en zorg, krijgen nu asielzoekers de schuld van woningnood en zorgkosten. Maar heeft de VVD daar ergens een punt mee? Gastblogger Bas Thijs, “Grutjes”, legt het graag even uit. Dit stuk verscheen eerder onder zijn eigen blog.

Superkorte lompe samenvatting:
De zorg voor vluchtelingen kost inderdaad geld. Weet je hoeveel? 0,08% van het bedrag wat we jaarlijks aan zorg kwijt zijn met zijn allen.

Vergelijking: Als jij nu 120 euro per maand aan je zorg kwijt bent, en er komen twee keer zoveel vluchtelingen naar Nederland, dan ben je voortaan dus 9 cent meer kwijt. Is dat even schrikken zeg.

De VVD daarentegen heeft er in de afgelopen tien jaar voor gezorgd dat je zorgpremie drie keer zo duur is geworden. Niet 0,08%, maar 300%.

De woningnood wordt inderdaad door vluchtelingen beïnvloed. Hun invloed op onze sociale woningvoorraad is maar liefst 0,77%.

Vergelijking: Als er twee keer zoveel vluchtelingen naar Nederland komen, dan moet je nog niet eens één procent langer op je huis wachten. Heavy!

De VVD daarentegen heeft een rampzalig effect op onze sociale woningmarkt. Die wil ze dan ook het liefst afschaffen. Door de VVD zijn er steeds minder sociale huurwoningen, gaan de huren hard omhoog, en wordt in de toekomst waarschijnlijk de huursubsidie afgebouwd.

Foto: Kiss in SoS-racisme, Parijs (2010) - Philippe LeRoyer, (cc)

Wachten op de trotse racisten

ACHTERGROND, ANALYSE - Hoe verhard de maatschappelijke discussie ook mag zijn, er zijn nog steeds geen mensen die het leuk vinden om racist genoemd te worden.

Mensen kunnen rustig volhouden dat een andere huidskleur nu eenmaal een indicatie is van domheid, of grapjes maken als een aantal witte sociaal zwakkeren een aantal kinderen van net aangekomen vluchtelingen intimideert. Sommigen tonen zich trots op het feit dat het lot van anderen hen niet interesseert wanneer ze op een afstand van meer dan 250 kilometer geboren zijn, of laten weten dat Arabieren ‘nu eenmaal’ zus of zo zijn. Dat zijn allemaal zaken die mensen tien jaar geleden niet zo snel in het openbaar zouden zeggen, maar de term racisme is kennelijk een stap te verm. De sprekers reageren vrijwel onveranderlijk als door een wesp gestoken zodra iemand zegt dat ze racistisch zijn.

Wat zegt dat over het begrip racisme? Waarom zijn er geen trotse racisten?

Melk

In de eerste plaats is het racisme natuurlijk een wetenschappelijke theorie, en wel een die geen hout snijdt: de theorie dat de mensheid kan worden onderverdeeld in een overzichtelijk aantal duidelijk van elkaar afgebakende groepen op basis van hun afkomst, rassen. Voor veel racisten is er bovendien een tweede deel van de theorie, die zegt dat sommige rassen superieur zijn aan anderen in bijvoorbeeld intellectueel of moreel opzicht. Doorgaans is het superieure ras dat van de aanhanger van de racistische theorie in kwestie.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Gambiaan in elkaar getremd in Drenthe

Het kan natuurlijk toeval zijn dat juist nu de gemoederen zo verhit raken over de komst van enkele tienduizenden asielzoekers uit Eritrea, Syrië en Irak een Gambiaan zomaar in elkaar wordt getremd, maar erg waarschijnlijk is dat niet.

Het slachtoffer, dat in Zwitserland werkt, verbleef een weekje bij een vriend in Zuidlaren, en werd in de nacht voorafgaand aan de Zuidlaardermarkt zonder enige aanleiding in elkaar geslagen. De Gambiaan, die wegens zijn verwondingen naar het ziekenhuis moest, hield er een gebroken oogkas en een hersenschudding aan over. Zijn andere oog zit helemaal dicht, aldus zijn gastheer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerikaanse ex-agent doet boekje open over politiecultuur

Voormalig agent uit Baltimore Michael Wood legt uit hoe het komt dat de Amerikaanse politie vooral achter zwarte jongemannen aanzit, en hen als de vijand beschouwt. Ze zien de burgers volgens Wood niet als volwaardige en gelijkwaardige mensen.

Om te beginnen worden politiekorpsen gedomineerd door blanken, die niet zijn opgegroeid noch wonen in de wijken waar ze patrouilleren. Voor hen zijn de mensen op straat volstrekte vreemden. Zwarte agenten zijn overigens nog wat harder richting zwarte delinquenten en hangjongeren, omdat ze vinden dat die de zwarte gemeenschap een slechte naam bezorgen.

Chefs verwachten een aantal boetes en arrestaties, en die ga je als agent niet halen in een nette blanke wijk. Dus zelfs als je zo’n wijk loopt, ga je op jacht in een arme, zwarte wijk.

Binnen het korps zelf vindt trouwens ook discriminatie plaats. Promoties worden bepaald door de blanke mannen in de hogere rangen, en die trekken mensen voor die op hen lijken: andere blanke mannen dus.

Het hele justitiële systeem drukt zwarten volgens Wood alleen maar de armoedespiraal in. Men pakt bij de vleet jongemannen op wegens kleine drugsvergrijpen of uitstaande boetes, waardoor het enkel nog moeilijker voor hen is iets van hun leven te maken of voor hun kinderen te zorgen. Ook die kinderen groeien vervolgens op voor galg en rad.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Asielzoekers en PVV’ers over één kam scheren even erg?

Ik ben dan wel geen onverdeeld fan van Klaver, maar zijn repliek op Wilders doet hij dan wel bijzonder goed.

… om dan te doen alsof een hele groep van vluchtelingen of alle vluchtelingen criminelen zijn en mensen die rotzooi komen trappen, of als ik zou doen alsof alle mensen die kritisch zijn op vluchtelingen racisten zijn, dat is allebei even erg en dat zou de heer Wilders niet moeten doen.

Met name retorisch gezien overigens, want de vergelijking van asielzoekers met Wilders-fans gaat ergens ook mank. Wilders-fans verenigen zich vrijwillig in een politiek standpunt. Asielzoekers hebben hun status niet vrijwillig gekregen – of zeker niet allemaal – en delen hun politieke standpunten niet. Het is dus principieel gezien wel even erg om te generaliseren, maar het is gradueel gezien veel ‘erger’ om alle asielzoekers over één kam te scheren en ze verschillende eigenschappen toe te dichten, dan mensen die zich verzetten tegen de komst van vluchtelingen een politiek verwijt te maken.

(Wegens technische problemen zijn Facebook-video’s niet op Sargasso af te spelen: klik hier voor het filmpje.)

Quote du Jour | Afgunst jegens de verliezers

De laatste malle frats is de suggestie van een VVD-leider dat de vluchtelingen uit zijn op onze borstvergrotingen. Ik dacht ook even dat die uit dezelfde hoek kwam als de angst voor pindakaaspotten-opendraaiers, maar Halbe Zijlstra bedoelt dat hij vindt dat vluchtelingen niet moeten wennen aan ons ‘welvaartsniveau‘.

En daarmee zijn we weer terug bij de kern. Die hele paniekzaaierij, het geweld tegen politici en vluchtelingen, de doodsbedreigingen, het hysterische geblèr in de media, de haatpropaganda; het draait allemaal om één ding, om de oerangst van elke Nederlander, zijn grootste nachtmerrie, wat hij het meest haat van alles.

Namelijk dat een ander wat krijgt.

Quote du Jour | Ik ben een racist!

Ik heb mezelf altijd als ruimdenkend beschouwd, verheven boven het onverholen racisme van veel Belgen. Tot mijn scha en schande moet ik bekennen dat ik almaar minder voldoe aan dat hooggestemde zelfbeeld.

Het zit in de kleine dingen, zo merk ik. Zoals mijn misplaatste vraag aan een zwarte serveuse in een Brussels café of zij misschien geen dancing kent waar ze hip-hop draaien. Alsof haar huidskleur betekent dat zij kennis heeft van het uit Afro-Amerika overgewaaide muziekgenre.

Natuurlijk zal u mij een lans horen breken voor gelijkberechtiging. Ik ben toch Afrika-journalist! Bij MO* dan nog! Wijd ik me niet professioneel aan een zo divers continent?

Mijn racisme zit echter veel dieper, het is onbestemder, ligt onderhuids.

Kafka in Ferguson

In 2009 werd Henry Davis door vier agenten afgetuigd in het huis van bewaring omdat hij niet van plan was om de nacht door te brengen in een cel zonder bed of zelfs een matras.

Binnen de korste keren lag hij op de grond terwijl de vier hem schopten en sloegen. Daar was geen enkele rechtvaardiging voor: Davis was namelijk reeds geboeid.

Alsof ze hem nog een middelvinger na wilden geven, probeerde de politie Davis ook nog een aanklacht aan te smeren wegens ‘beschadiging van overheidseigendom’ omdat hij op het uniform van de politieagenten had gebloed.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende