Vijfde kandidaat partijleiderschap PvdA: Lutz Jacobi
, door
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 25-10-2022
Wat is een goede partijleider?
, door
Wie moet de nieuwe leider van de PvdA worden? Bij dit besluit zouden de leden zich moeten laten leiden door drie overwegingen.
Allereerst moet een politiek leider een man/vrouw met een missie zijn. Hij moet gekozen hebben voor een politieke loopbaan omdat hij vindt dat er veel mis is en het (radicaal) anders moet. En daarbij gedrevenheid en urgentie aan de dag leggen. De politiek is geen baan, maar een instrument om de samenleving te veranderen. Als je als politiek leider geen eigen “verhaal” hebt maar vooral leunt op wat anderen aan ideeën aandragen, moet je geen leiding willen geven aan een politieke partij. Waar je als partij voor staat is altijd het resultaat van collectieve gedachtevorming. Maar als partijleider moet je gezag afdwingen omdat jouw visie op de samenleving inspirerender en overtuigender is dan die van anderen. Als dat niet het geval is, kun je nooit geloofwaardig zijn. Niet binnen je fractie en niet daarbuiten. De intellectueel Den Uyl had autoriteit omdat hij ergens voor stond en de volkse Jan Schaefer op een andere manier maar om dezelfde reden, ook. Cohen had die niet omdat hij bevlogenheid miste.
Daarnaast moet je een politicus zijn. In die rol moet je er niet voor terugdeinzen om over te gaan tot immoreel gedrag zoals manipulatie en wat kleine en grotere leugens als je daarmee macht behoudt of verwerft, aldus Macchiavelli, de man die als geen ander begreep hoe politiek werkt. Het is een misplaatst idee dat je vooral authentiek moet zijn. Cohen was er trots op dat hij zichzelf bleef in de politiek en zich niet liet leiden door scoringsdrift en zich niet bezig hield met wheeling and dealing. Hij was authentiek maar tegelijkertijd ineffectief. Als je de politieke arena betreedt moet je bereid zijn om het spel te spelen volgens de regels die daar gelden. Cohen maakte vooral de indruk dat hij niet wist hoe hij in het Haagse theater moest acteren en als hij het al wist, dat niet wilde. Je moet de rol van politicus ook met verve willen spelen zonder jezelf erin te verliezen. Wiegel is daar een goed voorbeeld van. Hij straalde uit dat hij het politieke spel leuk vond maar kon het ook relativeren. Agnes Kant daarentegen kon dat niet en ging aan haar idealisme ten onder. Wie niet bereid is om het spel om de macht te spelen om politieke idealen te realiseren (wat iets anders is dan macht gebruiken om er zelf beter van te worden) en er geen lol in heeft, heeft niets te zoeken in de politiek en kan zeker geen partij aanvoeren.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Nebahat
, door
De idiote preoccupatie met afkomst die de Nederlander in de afgelopen tien jaar heeft ontwikkeld, is in volle hevigheid losgebarsten nadat de kandidatuur van Nebahat Albayrak voor het partijleiderschap van de PvdA bekend is geworden. Mensen die nooit (meer) PvdA zouden stemmen, beginnen al te schuimbekken bij de gedachte aan een allochtoon als partijleider.
De Reactiegraaf verzamelde de ergste. “Wat doet deze vrouw in mijn geboorteland met haar dubbele nationaliteit?” “A.U.B. alleen Nederlanders aan het hoofd van een partij.” “Albayrak de eerste Turkse minister president van Nederland. Hoe ver kunnen we zinken?” “Straks moeten onze dochters ook met een hoofdoek om lopen.”
Wie heeft jullie toch aangepraat – oh wacht, ik weet al wie. Waarom hebben jullie je laten aanpraten dat afkomst bepalend is voor iemands functioneren? Kan iemand me dat uitleggen? Is daar eh… statistiek over? En wat hebben hoofddoekjes met Albayrak te maken? Ik heb haar nooit met zo’n ding gezien. Een oppervlakkige beschouwer van het Nederlandse politieke toneel zou zomaar kunnen denken dat ons land ten prooi is gevallen aan een collectieve gekte.
Massale angstpsychose is misschien een betere term. De Nederlander blijkt vooral een bang baasje te zijn. Hij wentelt zich in zijn angst als was het een sleetse jas die hij toch maar niet wegdoet omdat hij zo vertrouwd om de schouders valt. Elk verstandelijk argument wordt weggehoond, of niet geloofd, of binnen tien minuten vergeten. Dokter, het kan nou wel zo zijn dat die stemmen niet echt zijn, maar ik hoor ze nog steeds in mijn hoofd!
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-11-2022
Kunst op Zondag | Volg de leider
, door
De PvdA zoekt een nieuwe leider. Eentje die een grote schare volgers aan de partij weet te binden. Gaat het nu om leiderschap of volgzaamheid?
Sommige kunstenaars brengen leiderschap in verband met blindheid. De afbeelding hierboven is het ‘Follow the leader’ van Andre Dluhos.
Toen in de V.S. de discussie woedde of het land Irak moest binnenvallen, maakte Gil Scullion de installatie ‘Follow the leader’. Hier het onderdeel ‘Blind leading the blind’.
Het ‘Follow the leader’ van de in de V.S. geboren, maar in Iran grootgebrachte Hesam Rhamanian.
Erg groot vertrouwen in het volgen van leiders, komt je in de kunst niet tegen. We hadden hem al eerder in KOZ: Isaas Cordal, die in steden minifiguurtjes plaatste in zijn project ‘Follow the leader’.
De street art kunstenaar Señor X maakt op zijn manier duidelijk dat je leiders niet te veel moet vertrouwen.
De Nederlandse kunstenaar Dennis Teunissen schilderde het perspectief van blinde volgzaamheid.
Anderen menen dat leiderschap alleen gedijt als er een massa is die volgen wil. Hier de bronzen, met rode verf bewerkte beelden van John Tuomisto-Bell.
De in Cuba geboren, later naar Miami uitgeweken Alain Guerra en Neraldo de la Paz recylcen allerlei afval in hun kunst. En maken zo een in lompen gehulde massa, die achter de leiders aansjokt.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Waarom Albayrak de beste keuze is
, door
De strijd om de opvolging van Job Cohen begint een beetje trekken te krijgen van revenge of the nerds. We hebben nu al Martijn van Dam (technisch bedrijfskundige) en Diederik Samsom (kernfysicus). Daar komt straks vast ook nog Ronald Plasterk (moleculair bioloog/ijdeltuit) bij. Nou dacht ik toch dat het de bedoeling was de 1) de PvdA weer contact zou krijgen met de lageropgeleiden 2) feller oppositie gaat voeren. Dat gaat met deze hogeropgeleide mannen uit de linkse elite die alle drie ook nog een wat babbelige, wijdlopige manier van spreken hebben dus echt niet lukken. Zeker niet Diederik Samsom, in wie ik elk vertrouwen heb verloren nadat hij zich een keer finaal onder tafel heeft laten lullen door godbetert Richard de Mos (waarschuwing: tenenkrommende televisie.)
Wie dan wel? Nebahat Albayrak natuurlijk. De dochter van een steigerbouwer en een inpakster met Rotterdamse straatvechtersmentaliteit die zich via onder meer het enige echte Sciences Po opwerkte tot staatssecretaris op de post met het grootste afbraakrisico, Vreemdelingenzaken, en daar probleemloos overeind bleef. Niet iemand van de wetenschappelijke mitsen en maren, maar van het juridisch dichtgetimmerde betoog, versterkt door de “niet lullen, maar poetsen” cultuur van de Maasstad, waar de inwoners haar overigens graag als burgemeester hadden gezien. Bovendien is Albayrak één van de weinige fractieleden die niet geassocieerd wordt met gelekte mails en ongelukkige interviews.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 25-09-2022
Martijn van Dam pitcht zichzelf als PvdA kandidaat
, door
PITCH – Ik heb goed nagedacht en een besluit genomen. Ik stel me kandidaat voor het leiderschap van de PvdA. Ik wil samen met jullie een nieuwe PvdA vormgeven. FILMPJE!