Vrouwen en jongeren in Ohio beslissen Obama’s lot

Ohio, de staat waar morgen alle ogen op gericht zijn. Het draait er om alleenstaande vrouwen onder veertig en jongeren, volgens Jerry Austin, politiek consultant. Gastredacteur Maurits Denekamp sprak met hem. Jerry Austin heeft gewerkt aan meerdere presidentiële campagnes, onder ander die van Jimmy Carter. Gevestigd in Ohio staat hij midden in de politiek van de swing state. Gevraagd naar de rol van de staat in de Amerikaanse verkiezingen zegt Austin het volgende: 'If next Tuesday I was on Mars, and I would call you up and had one question to ask it would be: Who won Ohio?' Ohio is volgens Austin een microversie van de Verenigde Staten. Austin is ervan overtuigd dat twee groepen kiezers bepalend zijn voor de uitslag: vrouwen en jongeren. Als eerste de vrouwen. In de ogen van Austin zijn alleenstaande vrouwen onder de veertig de kiezers die de doorslag geven. Dit zijn vrouwen die toebehoren tot zowel de werkende- als de middenklasse. Waar het gaat om de economie zijn ze meer conservatief dan progressief, ze zijn het eens met de financiële overtuigingen van de Republikeinse Partij. Echter wegen sociale onderwerpen zwaarder. Ze willen niet dat de overheid het recht heeft om een vrouw op te leggen wat zij wel en niet met haar lichaam mag doen, daarmee doelend op het conservatief Republikeinse standpunt om abortus te verbieden. Daarom stemmen deze vrouwen Democraten.

Foto: Steve Rhodes (cc)

De president en de inspiratie

ANALYSE - De volgende Amerikaanse president moet de wereld nieuwe inspiratie opleveren, maar met welke zal dat het beste lukken? Tom van Doormaal kan niet kiezen tussen Obama en Romney.

De presidentsverkiezingen in Amerika zijn theater: groot, spektakel, democratisch, ouderwets en primitief. Ik voel vooral verbazing. Als dit democratie is, dan toch wel een andere soort dan wij gewend zijn. Volgens de onlangs overleden Gore Vidal is Amerika een éénpartij-staat, namelijk die van het geld. Daar zit iets in, als je naar het belang van de campagnefondsen kijkt. Of naar het taboe van de inkomensverdeling, die ongelijker lijkt te zijn dan ooit.

Kijken naar de Amerikaanse politiek ontregelt. Ik geef een paar manieren van kijken.
De wereld

De president van de VS is nog steeds de machtigste aardbewoner. Hij is de baas in de Navo en opperbevelhebber van het sterkste leger ter wereld. De economie is nog steeds de grootste.

Obama had geen geluk met zijn voorganger George W. Bush. Hij erfde twee oorlogen (Irak, Afghanistan), een zelfuitgeroepen oorlog (War on Terror) en een economie in een diepe crisis. De oorlogen zijn te duur en met de democratie en de vrijheid in het Midden Oosten vlot het ook niet erg. De Syrische burgeroorlog en de spanning tussen Israël en Iran maken het gebied opnieuw tot een kruitvat. De euforie van de Arabisch Lente is voorbij.

Foto: Robert Batina (cc)

Schimmige campagnefinanciering: Wie kopen de verkiezingen?

ACHTERGROND - De bedragen die omgaan in de Amerikaanse verkiezingen zijn bespottelijk. Tegelijkertijd dreigt de bewonderenswaardige transparantie van de campagnefinanciering te sneuvelen. Komt het nog goed met de Amerikaanse democratie?

De Amerikaanse verkiezingen zijn boven alles de verkiezingen van het geld. Er is nog nooit zoveel uitgegeven aan de campagnes als in deze cyclus. Een klein aantal individuen en organisaties laten hun invloed gelden.

De achttien grootste donateurs hebben tot nu toe al voor 100 miljoen dollar aan politieke campagnes geschonken, vooral Republikeinse. Bekend is Sheldon Adelson, een casinomagnaat, die er alles aan is gelegen om Obama uit het Witte Huis te krijgen. Hij en zijn vrouw schonken ruim 35 miljoen dollar aan de Republikeinen. In de top twintig zijn veel miljardairs te vinden. Daarnaast veel financials, hedge fund managers en dergelijke.

Als we kijken naar welke organisaties het meeste geven, dan zien we een meer wisselend beeld. De vakbonden zijn goed vertegenwoordigd. Zo geeft de National Education Association, de grootste bond van de VS, ruim 20 miljoen dollar aan verschillende kandidaten. Maar ook de American Federation of State, County and Municipal Workers is gul: 17 miljoen dollar. Lager op de lijst staan de grote bedrijven: Microsoft, AT&T, Comcast en Bain Capital (van Mitt Romney). De vijftig grootste donateurs schonken tot nu toe samen 310 miljoen dollar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Kristin Wolff (cc)

So goes Ohio, so goes the nation

COLUMN - Waarin de auteur het verkiezingsnieuws uit Ohio op de voet volgt. En onderwijl terugdenkt aan vier jaar geleden, toen zij daar woonde en studeerde.

Weinig mensen zullen warme gevoelens krijgen als ze aan de Amerikaanse staat Ohio denken. Ik ben een van die weinige mensen. Want in 2008 studeerde ik aan The Ohio State University (OSU) in de hoofdstad Columbus en was ik deel van het grote en enthousiaste OSU-for-Obama-team.

Kiezers registreren, canvassing, phone banking, de hele campus (die zo groot was dat het een eigen postcode had) vol posteren en stickeren, en op vrije momenten zoveel mogelijk studenten aanspreken om vooral op Obama te stemmen: het hoorde er allemaal bij om te zorgen dat hij verkozen zou worden. De situatie zal daar nu, vier jaar later, niet anders zijn.

Amerikaanser kan niet

De kranten en websites staan er immers vol mee: zowel Obama als Romney heeft Ohio nodig om te kunnen winnen. Slechts één presidentskandidaat heeft ooit de verkiezingen gewonnen zonder Ohio te dragen (Nixon won in 1960 Ohio, maar Kennedy werd president). Het is swing state numero uno. Dat weten beide kampen zelf heel goed: de kandidaten bezoeken de Buckeye state vaak. Heel vaak.

Foto: Talk Radio News Service (cc)

Romney mocht niet met zwarten omgaan

COLUMN - Hoe kijken Amerikanen in Nederland naar de presidentsverkiezingen aldaar? De komieken van Boom Chicago in Amsterdam werpen hun licht op Obama, Romney en alles daaromheen in een serie gastblogs. Vandaag in aflevering 2: Mitt Romney en zijn Mormoonse achtergrond.

Reading today’s news is tough for Obama supporters like me. Gallup polls have Romney ahead of Obama by two percentage points among likely voters.  Election Day is less than a month away and the idea of a Romney victory gives me the shivers.

So, I thought now is as good a time as any to bring up something about Mitt Romney that nobody is talking about; something that bothers me.

Mitt Romney is a Mormon.

Not just a Mormon, actually. He’s a Mormon Bishop. He baptized people. He hired priests. And, because he’s Mitt Romney, he probably fired them as well.

I don’t have anything against religion. I grew up in a religious family, and, to be honest, I rather enjoy going to church.

No, my beef isn’t with Religion. It’s with Mormons and their history with black people. Did you know that before 1978, Mormons weren’t supposed to “associate with black people”?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Scott Beale (cc)

The VP Debate: Paul Ryan Shrugged

COLUMN - Hoe kijken Amerikanen in Nederland naar de presidentsverkiezingen aldaar? De komieken van Boom Chicago in Amsterdam werpen hun licht op Obama, Romney en alles daaromheen in een serie gastblogs. Vandaag in aflevering 1: Paul Ryan, zijn liefde voor Ayn Rand en de Tea Party.

The Vice Presidential candidates had their debate last night, but let’s face it: who cared?  We know all we need to know: Biden is a charismatic, straight-talking leader with a mostly unearned reputation for being a bare-chested mix of Nicolas Cage, Hulk Hogan and a bottle of tequila.  Paul Ryan is a small town boy, fitness nut and liar with a reputation for being a wholesome policy genius, but his numbers never seem to add up.  Plus, Ryan is a devotee of Ayn Rand, the author of Atlas Shrugged.

Have you read Atlas Shrugged?  Me neither; life’s too short for 1,200 pages about how the government is evil, job creators would flourish if only they weren’t hampered by moochers, and that everything your parents taught you about how the strong should defend the weak is bull.  But you know who has read it?  All of Paul Ryan’s staffers; it’s required reading for them.  So when Ryan got the nod as VP pick, I went ahead and read the Cliffs Notes.  If Ayn Rand wrote Spiderman, his Uncle Ben would tell young Peter Parker, “With great power comes great profit.”  What about “great responsibility,” Uncle? What about the needy?  “We don’t want to turn the safety net into a hammock that lulls able-bodied people into lives of dependency and complacency.”

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende