Boete voor plaatsen cartoon?

Gisteren verscheen er een nasleep van de Deense cartooncontroverse voor de rechter. Ruim vier jaar geleden plaatste de Arabisch Europese Liga een aantal cartoons op haar site die de holocaust ontkenden. Volgens AEL-voorman Abu Jahjah moeten mensen voorzichtig met elkaars gevoeligheden omgaan. Om te illustreren hoe moslims zich voelen als hun profeet spottend wordt afgebeeld plaatste de organisatie de cartoons. Het OM was hier niet van onder de indruk en eiste gisteren 1250 euro boete. De aanklager vindt dat de AEL het debat wil voeren ten kosten van de Joden, die met de cartoonrellen niets van doen hebben. En daar kunnen we het over eens zijn. De Joden hebben met deze kwestie niets te maken. Aan de andere kant vraag ik me af in hoeverre je ze hier mee kwetst. In de nasleep van de Deense cartoonaffaire werd er in Israël door kunstenaars opgeroepen zelf de beste anti-semitische cartoons te maken. Daarbij werd de AEL wel gedwongen dit soort cartoons te gebruiken. Simpelweg omdat we in Nederland door weinig anders meer geshockeerd worden. Om het gevoel dat moslims hebben bij (christelijke) Nederlanders op te roepen was een Holocaust-ontkenningsprent denk ik de enige mogelijkheid. Het middel was dus het juiste om het doel te bereiken. Maar de AEL had zich wel even mogen afvragen waarom dat het enige type cartoon is waar in Nederland ophef over ontstaat, en niet een cartoon van pak 'm beet een goddelijke ezel.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AIVD blijkt incompetent

Misschien is zo'n sticker een idee? (Foto: Flickr/Jinx!)

In Nederland, het land met het meeste aantal telefoontaps ter wereld, maakte een paar jaar geleden een ommezwaai. De AIVD zou vijf jaar na dato de persoon inlichten bij wie het afgeluisterd had. Goede zaak, dat zou het een stuk transparanter maken waar onze dienst allemaal mee bezig is, aangezien daar weinig toezicht op is.

Maar wie schetst vanochtend mijn grote verbazing bij het volgende korte nieuwsbericht: Minister Hirsch Ballin wil de regeling terugdraaien. De reden? “De AIVD had de grootste moeite om afgeluisterde mensen te traceren.” Pardon me? Een inlichtingendienst lukt het wel schijnbaar verdachte mensen op te sporen en af te luisteren, maar ze vijf jaar later terugvinden is te moeilijk?

Dit is zo patently absurd dat hier toch wel kamervragen over gesteld gaan worden, of is deze Kamer zo anti-privacy geworden dat hier niks meer mee gebeurt? Houdt u met mij de Kamer in de gaten?

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kindersterfte controversieel

Sinds het kabinet viel is een waar circus onstaan over welke onderwerpen nu ‘controversieel’ zijn of niet: de kilometerheffing, AOW-leeftijd, de JSF. De ene partij wil zoveel mogelijk voorstellen bespreken, de andere liever helemaal niets. Controversieel zijn in principe alleen voorstellen waarvan verwacht mag worden dat ze met een ander kabinet een andere uitkomst zouden hebben.

Vreemd genoeg werden ook voorstellen om de kindersterfte aan te pakken controversieel verklaard. Een probleem dat een aanpak verdient: met een sterfte van 1 op de 100 geboorten scoort Nederland twee keer zo slecht als bijvoorbeeld Spanje en Luxemburg.

Terecht trekt Kamerlid Khadija Arib van de PvdA hierover aan de bel bij minister Klink. Sommige voorstellen kosten veel geld en zijn daarom controversieel, andere voorstellen kosten weinig. Sterker nog: als bevallen in het ziekenhuis standaard zou worden levert dat zelfs een kostenbesparing op.

Het is voor een aantal van de controversieel verklaarde voorstellen moeilijk voor te stellen dat zij bij een ander kabinet niet uitgevoerd zouden worden. Maar de kans dat Arib met dit slotoffensief iets kan bereiken is waarschijnlijk klein, omdat de Kamer eerder al tegen stemde en de situatie sindsdien niet lijkt veranderd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PVV: Immigratie kost enkele tonnen per persoon

De PVV heeft het instituut Nyfer laten doorrekenen wat de immigratie zoal kost. De conclusies liegen er niet om. Zo’n zes miljard euro, een – zeker in deze tijd van bezuinigingen – enorm bedrag. Omgerekend betekent dit dat de gemiddelde immigrant Nederland tonnen kost. Per persoon.

Wilders kraait uiteraard victorie en gooit er nog maar een schepje bovenop: het werkelijke bedrag zal volgens hem veel hoger liggen. Ikzelf ben sceptisch. Niet omdat ik Nyfer niet vertrouw, dat instituut lijkt me redelijk objectief, maar omdat ik zelf het rapport niet heb gezien en heb kunnen beoordelen hoe volledig het plaatje is. Is er bijvoorbeeld gekeken naar de westerse netto-immigratie?

Wat bij mij echter wel enkele flinke vragen oproept zijn de geclaimde kosten per persoon. De raming schijnt op basis van 20.000 niet-westerse immigranten per jaar gedaan te zijn. Zes miljard gedeeld door 20.000 is drie ton per persoon. Dat lijkt me een rijkelijk hoog bedrag. Hiervan kan elke van de nieuwe immigranten twintig jaar een uitkering ontvangen.

Is het werkelijk allemaal zo bar en boos, of wordt hier slechts naar een deel van de rekensom gekeken? We wachten met spanning op het rapport.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De banaliteit van de oorlog

Een apache vlak na opstijgen (Foto: Flickr/E-Mans av8pix.com)

Op 12 juli 2007 werd op een straathoek in Bagdad een groepje rondhangende mannen onder vuur genomen door een Apache gevechtshelikopter. Een aantal van de mannen werd direct gedood. Een busje dat even later stopte om hulp te verlenen aan een gewonde, werd eveneens onder vuur genomen, waarbij de bestuurder van het busje om het leven kwam. Zijn twee kinderen, die hij naar bijles bracht, raakten zwaargewond.

Wellicht had niemand ooit enige aandacht geschonken aan dit incident, ware het niet dat onder de doden twee medewerkers van persbureau Reuters waren: de 22-jarige fotograaf Namir Noor-Eldeen en de 40-jarige chauffeur Saeed Chmagh. Reuters vroeg onder de Freedom of Information Act om openbaarmaking van de beelden vanuit de helikopter, maar dit werd geweigerd. Gisteren verscheen de video echter op Wikileaks onder de titel Collateral Murder.

De beelden zijn zeer schokkend en misselijkmakend: bemanningsleden maken zich vrolijk om legervoertuigen die over lijken heen rijden en lijken zich meer in een videospel te wanen dan dat ze ook maar enig moment beseffen dat ze zojuist twaalf levens hebben beeindigd. Kijk zelf hieronder.

WAARSCHUWING: DEZE VIDEO BEVAT GRUWELIJKE GEVECHTSBEELDEN



Wat echter het meest tragisch is, is dat dit drama verklaarbaar is als je begrijpt
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

En als hy oorlog wil, hy oorlog kry…

Eugène Terre'Blanche in 2004 (Foto: Flickr/Fugue)

Bij de naam Eugène Terre’Blanche zweeft mij altijd een specifiek beeld voor ogen. Een man, met witte baard, die voor een uitzinnige menigte staat, en uitschreeuwt: “En als hy oorlog wil, hy oorlog kry…” In mijn herinnering draagt Terre’Blanche ook nog een cowboyhoed, en heeft hij een geweer in zijn rechterhand. Deze elementen zijn wellicht door mijn verbeelding toegevoegd. Ik heb het fragment, daterend uit de vroege jaren negentig, niet op YouTube terug weten te vinden. Ook de exacte context valt niet meer te achterhalen, en ook niet wie er precies met ‘hy’ bedoeld wordt. Voor dat laatste zijn er echter twee duidelijke kandidaten: Frederik Willem de Klerk, leider van de Nasionale Party en destijds president van Zuid-Afrika, en Nelson Mandela, leider van het ANC.

Destijds was de uitroep van Terre’Blanche erg angstaanjagend. Terugkijkend is hij eerder ironisch, of bijna hilarisch. Terre’Blanche bood hier de Klerk en Mandela het vooruitzicht van een oorlog aan. De impliciete reactie van de heren kwam neer op een heel beleefd ‘nee’. Ze kozen voor een vreedzame oplossing voor de situatie in Zuid-Afrika, en tegen de apocalypse van rassengeweld die de hele tweede helft van de twintigste eeuw een waarschijnlijke uitkomst had geleken.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De doodstraf – de schande van China

Strop (Foto: Flickr/peppergrasss)

De Argentijnse journalist Jacobo Timerman interviewde, midden jaren zeventig, een officier over de recente terdoodveroordeling en executie van een dissident. Het feit dat dit gebeurd was, was pas achteraf bekend geworden. Timerman was voorzichtig, en zei niet dat hij het met het oordeel oneens was. Het enige wat hij zich afvroeg was, waarom deze landverrader niet publiekelijk berecht was. Dat was toch een veel betere manier geweest om zijn misdaad aan de kaak te stellen.

“Dat was helaas niet mogelijk,” zei de officier. “Als we hem publiekelijk veroordeeld hadden zou de paus om gratie verzocht hebben.”
“En wat maakt dat uit?”
“U weet heel goed dat wij een verzoek van de Heilige Vader niet kunnen weigeren.”

Aan deze anekdote moest ik denken toen Amnesty International een paar dagen geleden een rapport over de doodstraf in 2009 (.pdf) openbaar maakte. In grote lijnen gaat het hierbij om een goed nieuws-show. Voor het eerst in de geschiedenis was heel Europa, inclusief alle staten van de voormalige Sovjet-Unie, doodstraf-vrij. We weten nu dat in 2010 Wit-Rusland alweer executies heeft uitgevoerd, maar het blijft een goed teken. De doodstraf is in heel Latijns-Amerika afgeschaft, en naast de Verenigde Staten voerde alleen het kleine St. Kitts en Nevis een executie uit. Ook in de Verenigde Staten is de trend qua veroordelingen en executies dalende, en ook in Afrika beneden de Sahara waren er maar twee landen (Soedan en Botswana) waar executies werden uitgevoerd. Landen waar relatief veel executies plaatsvonden waren in veel gevallen staten met een sterke mate van politieke onrust, zoals Pakistan, Afghanistan, Irak, en Iran. De gedachte dat de doodstraf in vredestijd een probaat middel is om criminaliteit te bestrijden is duidelijk op zijn retour.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gedoogbeleid verder in verdrukking

Coffeeshop in Leeuwarden (Foto: Flickr/FaceMePLS)

Vorige week verklaarde de rechter de mega- coffeeshop Checkpoint in Terneuzen tot een criminele organisatie en veroordeelde de eigenaar tot 14 weken cel en het betalen van 10 miljoen euro, die hij volgens de rechter met de illegale praktijken had verdiend.

Strikt gesproken heeft de rechter gelijk. De shop had slechts toestemming om 500 gram ‘handelsvoorraad’ tegelijkertijd in huis te hebben (goed voor ongeveer duizend joints), maar zat daar een factortje 20 overheen. Er kwamen dagelijks meer dan duizend klanten.

In de praktijk zit de Nederlandse coffeeshop nu echter ingeklemd tussen twee vuren. Het oorspronkelijke idee van het gedogen was, volgens de Adviescommissie Drugsbeleid: “een kleinschalige voorziening voor lokale behoeften“. Kleine coffeeshops dus, en geen grote.

Tegelijkertijd maken gemeenten het steeds moeilijker voor coffeeshops om zich te vestigen. De afgelopen 15 jaar is het aantal coffeeshops ruim gehalveerd. Het gaat er bij mij niet in dat gedurende die tijd de vraag ook gehalveerd is. De klanten worden daardoor geconcentreerd bij minder shops, en zo creëren de gemeenten vanzelf grotere coffeeshops die vervolgens makkelijk over de zojuist getrokken ‘georganiseerde criminaliteits’-grens gaan. Waarna deze, met de huidige uitspraak in de hand, kunnen worden aangepakt.

Zo wordt er een situatie gecreëerd waar er uiteindelijk niet voldoende aanbod zal zijn in de gedoogde en semi-gecontroleerde markt, waardoor de handel zich verder het illegale circuit in zal verplaatsen. Mogelijke consequenties zijn dat coffeeshops gedegradeerd worden tot tussenhandelaren, het drugsgerelateerde geweld zal toenemen, en dat we alle greep verliezen op de handel van deze drugs.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een Europees internetfilter? Nee dank u

Filteren is geen oplossing (Foto: Flickr/ksfoto)

Kinderporno en terrorisme: de afgelopen jaren zijn er tal van maatregelen onder het mom van deze twee grote kwaden doorgedrukt. Helaas was het grootste effect die deze maatregelen hadden het beperken van de vrijheid van normale mensen. De effectiviteit is omstreden.

Gelukkig geldt dat niet voor de effectiviteit van de maatregel die vandaag – als alles goed gaat – wordt voorgesteld: een Europees internetfilter dat het onmogelijk maakt kinderpornosites te bezoeken (.pdf).

Althans, als je de naam van de site intikt. Via het IP-adres is de site waarschijnlijk nog wel gewoon te bekijken. Of via een van de vele anonieme proxies op het internet. En dat is dan ook precies de reden dat de effectiviteit al bekend is, die is namelijk nul. Het gaat geen enkele pedoseksueel er (lang) van weerhouden zijn weerzinwekkende hobby’s toch gewoon uit te voeren. Een groot deel van het ‘kinderporno’-verkeer gaat toch al via p2p-netwerken als Bittorrent, waarop dit filter totaal geen effect zal hebben.

Wat zo’n filter wel gaat doen is fouten bevatten. Normale sites blokkeren omdat iemand een melding niet goed heeft gecheckt, of een tikfout heeft gemaakt bij het toevoegen van de site aan het filter. Maar je kan je ook afvragen hoe groot de drempel dan eigenlijk nog is om ook andere onwelgevallige sites te blokkeren? Is het niet makkelijk om meteen ook alle Holocaust-ontkenningssites te blokkeren? En wat gebeurt er met sites waar slechts een deel kinderporno is, waar veel mensen tegelijkertijd op werken? Gaat die in het geheel achter het slot?

Vorige Volgende