Het Theater, De IJdeltuit en De Waarheid

[Context: dit is een grove, absurdistische, satirische vertekening van mijn eigen standpunt die op geen enkele manier recht doet aan het stuk van Rijxman. Voor mijn veel genuanceerdere mening over dit onderwerp zie hier.]Vrijdagavond was ik bij de voorstelling "Wat is het nu" een directe aanklacht van de actrice Lineke Rijxman tegen de kunstbezuinigingen van dit kabinet. Het stuk heeft lyrische recensies gekregen. In de solo-voorstelling laveerde Rijxman tussen haar eigen persoonlijke ontwikkeling, de discussie tussen volk en elite over het belang van kunst, en de vraag wat waarheid is. De persoonlijke manier waarop de vraag over het nut van kunst gesteld werd irriteert en ergert. Waarom zouden we kunst eigenlijk subsidieren? Waarom moet iedereen mee betalen aan de dure hobby's van sommigen? De zaak wordt er niet beter op als theater gepresenteerd wordt als een obsessie van een podiumdier dat niets anders kan dan het toneel op gaan. Die vervolgens haar ergenis over het onbegrip van het volk en de politiek moet uithuilen bij een handvol designerbrildragende VPRO-kijkers met een NRC-abonnement in de kleine zaal van het theater. Hiermee wordt het probleem van kunstsubsidie alleen maar groter: waarom moet de gemeenschap betalen voor een therapeutische uithuilsessie van een actrice die zich zorgen maakt over haar eigen baan? Een ijdeltuit die niet kan zonder een publiek dat alleen maar komt als het niet te duur is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The literati sent out their minions to do their bidding

Newt Gingrich, een van de kandidaten voor de Presidentsverkiezingen in 2012, heeft een poëtische inslag. Lees dit hardop als een gedicht:

The literati sent out their minions to do their bidding.
Washington cannot tolerate threats from outsiders who might disrupt their comfortable world.
The firefight started when the cowardly sensed weakness. They fired timidly at first, then the sheep not wanting to be dropped from the establishment’s cocktail party invite list unloaded their entire clip, firing without taking aim their distortions and falsehoods.
Now they are left exposed by their bylines and handles.
But surely they had killed him off. This is the way it always worked. A lesser person could not have survived the first few minutes of the onslaught. But out of the billowing smoke and dust of tweets and trivia emerged Gingrich, once again ready to lead those who won’t be intimated by the political elite and are ready to take on the challenges America faces.

Het was een slechte week voor Gingrich. Op de Amerikaanse versie van “Buitenhof”, Meet the Press had hij het moeilijk. Meestal worden daar alleen maar luie vragen gesteld door de presentator David Gregory. Hij is dan ook niet te vergelijken met onze Clairy Polak of Peter van Ingen. Gingrich werd deze keer echter geconfronteerd met zijn eigen gedraai over ziektekostenverzekeringen. In de jaren 90 had hij altijd verkondigd voor verplichting (de ‘individual mandate’) te zijn maar tegenwoordig is plotseling furieus tegen. Hoe kan dat? Moeilijke vragen had Gingrich van Gregory echter niet verwacht, en waarom zou hij ook, want dat is in dat programma niet gebruikelijk.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

CU slimste oppositiepartij

En toen werd ik woensdagmiddag gebeld door Sywert van Lienden of hij misschien gebruik zou kunnen maken van onze dataset met stemmingen. Hij was door Steven de Vries en Layla de Jong op onze data set gewezen. Hij vroeg zich af: wie is er kampioen-indiener van moties? En wie is er kampioen in het aangenomen krijgen van moties? Allemaal voor zijn bijdrage aan BNN-today.

Laat ik zelf dan ook eens blik wagen in de data: het indienen, aannemen en afwijzen van moties door kamerleden sinds het aanstellen van het minderheidskabinet.

Per Kamerleden

Moties van Kamerleden(klik om te vergroten)

Het is leuk cijfer-materiaal: Arie Slob (CU) is de eerste indiener van de meeste moties (56) gevolgd door Esther Ouwehand (PvdD – 48) en Henk van Gerven (SP – 37). Kijken we naar aangenomen moties dan zien we weer Slob (27), gevolgd door CDA’er De Rouwe (16) en dan Ouwehand (PvdD, 15). Ouwehand is echter ook kampioen-indiener van kansloze moties (33 keer 150A4-tjes zinloos rondgedeeld), gevolgd door Van Gerven (30) en Bashir en Slob (SP en CU, 29). Maar zulke cijfers zeggen maar zoveel. Onze Tweede Kamer is een partijenparlement. Om patronen te herkennen moeten we kijken naar politieke partijen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bert Brussen is een nihilistische Calvinist

Bert houdt niet van wereldverbeteraars. Als de wereld beter zou zijn, zou Bert geen werk meer hebben. Bert schrijft over dingen in de wereld die niet goed zijn. Wereldverbeteraars drammen. Bert houdt niet van drammen. Bert kan schrijven. Heeft hij geleerd op school. Een school in een onderwijssysteem dat er gekomen is door het jarenlange gedram van wat wereldverbeteraars.
Bert is blij met het label Gutmensch voor de wereldverbeteraar. Dat bekt lekker. Kan je snel inzetten om iemand in een hokje te duwen. Hoef je niet meer in te gaan op de argumenten. Kan je ook fijn politici mee diskwalificeren. Politici binnen een democratie die er kwam door het jarenlange gedram van Gutmenschen. Met een algemeen kiesrecht met dank aan betweterige politici en vrouwen.
Bert houdt niet van Gutmenschen. Die sluiten volgens Bert iedereen buiten die niet dezelfde moraal heeft. Bert heeft geen moraal. Bert is tegen.
Bert vindt dat iedereen die zijn kop boven het maaiveld uitsteekt een venijnig stukje verdient. Bert is een echte Hollandsche Calvinist. En een nihilist. Dat zijn ook labels.

Ik ben een wereldverbeteraar. Een onverbeterlijke zelfs. En als ik denk dat drammen helpt om een betere wereld te krijgen, is dat mijn goed recht. Ik doe mijn best daarbij niemand uit te sluiten (helaas doen sommigen dat wel). Maar zeggen dat iets heel anders moet (bv minder vlees eten) is niet hetzelfde als groepen uitsluiten.
Bert Brussen mag ook drammen tegen Gutmenschen, dat is ook zijn goed recht. Als hij ze maar niet uitsluit.
Ik doe dingen graag om de wereld te verbeteren. Waar doet Bert het voor?

Update (binnen een kwartier!)
: Reactie van Bert Brussen

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Leuk

Op 11 september 1944 werden meer dan 300 mensen, waarvan meer dan 200 burgers, in en rond Breskens gedood ten gevolge van een Brits bombardement op zich terugtrekkende Duitse legereenheden. Meer dan honderd burgerslachtoffers liggen op de Algemene Begraafplaats in Breskens begraven in een massagraf. Het massagraf is dan ook de plek waar op 4 mei de plaatselijke dodenherdenking wordt gehouden – het is het epicentrum van alles wat Bressiaanders in de oorlog hebben meegemaakt.

De VVV vindt het feit dat Breskens vrijwel volledig met de grond is gelijk gemaakt “leuk om te weten”. Leuk. Laat u dat woord eens over uw tong rollen. Leuk. Ik vind het niet leuk van de VVV, maar ik zal dan wel een grote flauwerd zijn. Alleen flauwerds vinden dingen niet leuk. Er zijn dingen die ik wèl leuk vind, zoals een baksteen door de ruiten van de VVV. En dan eens kijken of de VVV dat ook “leuk” vindt. Jammer genoeg staan er wetten in de weg, en praktische bezwaren.

Echter, de VVV is niet de enige die zich schuldig maakt aan dergelijke debiliteiten. De ANWB bakt ze ook bruin. Zo kopte de PZC gisteren dat de ANWB het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk door de ANWB is uitgeroepen als kanshebber voor de titel van “Leukste Uitje van Zeeland”. Daar hebben we `m weer, dat zelfde woord, grijnzend, kwijlend, en hinnikend van de lach staat het daar weer zwart op wit. Leuk. Andere kandidaten voor deze leuke prijs zijn leuke Zeeuwse attracties zoals de Voetbalexperience, Speelboerderij `t Klokuus en Kinderparadijs `t Vlindertje. Ik hoop maar dat degenen die verantwoordelijk zijn voor Voetbalexperience, Speelboerderij en Kinderparadijs het niet erg vinden even leuk te zijn als het Watersnoodmuseum.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De PvdA weet ineens weer waar ze staat?

De Haagse PvdA-wethouder Henk Kool denkt dat meer collega’s zullen opstappen, nu Dominic Schrijer in Rotterdam het lichtend voorbeeld heeft gegeven.

Schrijer diende zijn ontslag in na ruzie met zijn collega-wethouders en zijn eigen partij. Hij wilde niet meer dan 100 miljoen euro bezuinigen op de sociale sector. Zijn collega’s vonden dat wangedrag. Hijzelf had immers al voor een tekort van 200 miljoen gezorgd. Dus moest ook hij bezuinigen en die kosten niet op zijn collega’s afwentelen, luidt het verhaal.

Het zal nog wel even duren voor we te weten komen wie van de kemphanen gelijk heeft. Nu stuur je een collega-wethouder niet zomaar weg en zeker een politieke partij laat een eigen wethouder niet snel vallen. Dominic Schrijer heeft dus de schijn tegen.
“Je idealen zijn natuurlijk wel de basis waarom ik politiek actief ben geworden”, verklaarde Schrijer tegenover BNR Nieuwsradio. “De bezuinigingen zijn zo fors (…) dat ik in een context terecht kom waar ik niet op een goede verantwoordelijke manier uitvoering geven aan hetgene dat gebeuren moet”, daarmee wijzend op zijn portefeuille (Sociale Zaken).

Met het bestuursakkoord in zicht, verwacht Henk Kool meer opstappers. Het bestuursakkoord is niet alleen een afspraak om tot decentralisatie van taken te komen, maar tevens een opdracht van Rutte I aan de gemeenten om 2 miljoen te bezuinigen op de sociale sector. Gemeentebesturen hebben al forse bezuinigingen op hun programma staan, ten koste van reïntegratieprojecten, de maatschappelijke opvang en de sociale diensten. Naast de bezuinigingen op cultuur, sport en recreatie en welzijn (club- en buurthuizen).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Op zoek naar geluk

Gelukzoekers. Als je erover nadenkt is het raar dat dat woord in het Nederlands zo’n negatieve klank heeft gekregen. Een gelukzoeker is iemand die iets zoekt dat we uiteindelijk op een bepaalde manier allemaal hopen te vinden: geluk. Niet ‘geluk’ als in ‘een mazzeltje’, een lot uit de loterij, een kortstondig vlammetje dat meteen weer dooft, maar ‘geluk’ als in ‘een aangename toestand waarin men zijn wensen bevredigd ziet’, zoals meneer Van Dale het omschrijft. Het zal dat verdoemde poldercalvinisme wel weer zijn dat de Nederlander in de weg zit bij het herkennen van de eigen permanente queeste en het waarderen van andermans zoektocht. Want gelukzoekers, dat zijn in ons huidige vocabulaire lieden die iets proberen te krijgen waar ze eigenlijk geen recht op hebben. Gelukzoekers snuffelen volgens de Nederlander aan het plafond van het betamelijke, speuren naar gaatjes en zwakke plekken en proberen door de grenzen van wat het lot hen heeft toebedeeld heen te breken, op weg naar plaatsen waar ze niet horen. Dat moeten we niet willen met z’n allen. Een beetje geluk, prima. Maar je moet het vinden of erdoor gevonden worden, en het vooral niet zelf zoeken.

En dat dus in een land waar men vierhonderd jaar na dato nog steeds liederen zingt over de zilvervloot van Piet Heyn en waar men nog immer spreekt van die roemruchte VOC-mentaliteit. Zonder alle gelukzoekers uit de Gouden Eeuw was Holland nog immer wat het in de late middeleeuwen was: een rottend en stinkend moeras. Maar ja. ‘Onze’ gelukzoekers heten dan weer géén gelukzoekers. Die noemen we helden, als ze dood zijn en bij leven en welzijn genoeg Spanjaarden of Britten de dieperd in hebben gezonden (meer recentelijk: Duitsers). Die noemen we ijzervreters, hakken we uit steen en gieten we in brons en zetten we op een voetstuk. Of we noemen ze, indien het gaat om mensen zoals u en ik, globetrotters en bewonderen de verhalen en foto’s uit de verre landen waar men verblijft of woont. Of we noemen ze backpackers. Desnoods expats. Maar géén gelukzoekers. De onzen hebben het geluk namelijk niet zelf gezocht, maar hebben het op miraculeuze wijze gevonden. U begrijpt: dat vliegticket werd geheel toevallig en per ongeluk gekocht op een nietsvermoedende maandagmorgen – sterker: het viel spontaan op de deurmat, en die sollicitatiebrief, die schreef zichzelf – en opeens was daar een aanbod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schrap ‘Groen’, behoud ‘Links’

Willem de Gelder, “opinionist” binnen GroenLinks stelt dat GroenLinks “links” uit de naam moet schrappen en “groen” moet behouden. Al eerder deed Tofik Dibi zo’n onzinnig voorstel. Hij kijkt naar de ontwikkelingen in Duitsland en zegt: GroenLinks moet zich ontdoen van zijn linkse sympathieen en zich richten op groen. Ik denk dat hij daarmee de ontwikkelingen in Duitsland en de ontwikkeling van GroenLinks in de laatste jaren verkeerd beoordeelt.

Links is volgens De Gelder uit in Europa. Het gaat niet goed met sociaal-democratische partijen. Ze verliezen kiezers en zitten vaak in de oppositie. Rechts weet goed “Links” de schuld te geven van allerlei problemen. De kracht van groene partijen is volgens De Gelder dat ze niet links of rechts zijn, uitgaan van hun groene idealen en kunnen samenwerken met links en rechts. En de Duitse Grünen doen het in Duitsland zo goed omdat ze links noch rechts zijn. Dat moet volgens De Gelder het Nederlandse GroenLinks ook doen.

Ik heb een aantal bezwaren tegen het verhaal van De Gelder. Zo’n naamswisseling gaat voorbij aan de flexibiliteit van het woord “Links”. In Denenmarken heet de grootste partij nu “Links“: het is een conservatief-liberale partij met een sterke boerenachtergrond. Vroeger stond deze liberale partij tegenover de gevestigde, conservatieve rechtse krachten. Daarnaast iedere GroenLinkser -uitgezonderd De Gelder en Dibi- kan zich vinden in de term links: of het nu gaat om Kritiese GroenLinksers die det term “links” koppelen aan die socialistiese traditie of Femke Halsema die GroenLinks als “laatste links-liberale partij” ziet.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vreemdeling in eigen land

Honderdduizenden inwoners van van Estland en Letland zijn nog steeds vreemdeling in eigen land. Het zijn Russen die na de onafhankelijkheid voor de keuze stonden te verhuizen naar Rusland of na een pittige inburgeringscursus de nationaliteit van het nieuwe land te verwerven. Veel Russen weigerden een keuze te maken. Of ze slaagden niet voor de taaltoets. Het gevolg is dat in deze landen nu nog steeds een aanzienlijk deel van de bevolking zonder burgerrechten moet leven. Ze hebben als niet-burgers een apart paspoort, hebben geen eigendomsrechten en komen niet in aanmerking voor een reguliere baan. “Discriminatie” roept buurman Rusland. Volgens de Baltische landen heeft de voormalige bezettingsmacht boter op het hoofd. Rusland zou etnische Russen aanmoedigen om de band met het moederland in stand te houden en niet te kiezen voor het land waar ze wonen. Terwijl mensen met een paspoort uit de Baltische landen voor Rusland een visum moeten aanvragen zijn de niet-burgers van deze landen met hun grijze paspoort vrijgesteld van de visumplicht.  Het nationaliteitenconflict binnen de grenzen van het oude sovjet-rijk is nog steeds niet opgelost. Maar ook de toetreding tot de EU heeft de Russen in de Baltische staten minder happig gemaakt om te kiezen voor een andere nationaliteit. Zij kunnen nu als inwoners van een EU-lidstaat zonder problemen ook vrij westwaarts reizen. Dat leidt nu tot de vreemde situatie dat degenen die geen officieel paspoort hebben de grootste vrijheid hebben om naar het buitenland te reizen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (17): Wissels

Hoe komt het toch dat veel Kamerleden onzinvragen stellen aan ministers en onderwerpen nauwelijks uitzoeken voordat ze hun Kamervragen indienen? De verklaring is eenvoudig: denk- en leeswerk van Kamerleden wordt door kiezers niet beloond. Een voorbeeld kan dat verduidelijken.

Het is nog maar vijf maanden geleden dat er grote problemen waren bij Prorail, de organisatie die verantwoordelijk is voor het onderhoud van het spoor. In de winter van 2009-2010 waren er veel problemen op het spoor, en dus beloofde Prorail samen met de NS het spoor ‘winterklaar’ te maken. Het ging in december 2010 alweer mis. Kamerleden eisten het vertrek van de directie, en dus kwam directeur Klerk in Buitenhof uitleggen dat Prorail aan oplossingen werkte.

De belangrijkste oplossing was: het reduceren van het aantal wissels. Klerk wist te vertellen dat bij een Japans spooremplacement het aantal wissels vele malen kleiner is dan in Nederland. Dat is een probleem, want wissels zorgen voor storingen en in de winter vriezen ze vast. Dus wilde Klerk zoveel mogelijk wissels weghalen. In het buitenland was immers gebleken dat dat goed mogelijk was. Weg winterproblemen.

Wissels saneren
Enkele maanden later is het zover. Prorail heeft een rapport geschreven met de veelzeggende titel ‘wissels saneren’. Arie Slob stelde er Kamervragen over. Een kleine bloemlezing: waarom maakt Prorail geen analyse van de gevolgen van de wisselsanering voor de transfercapaciteit op stations, het extra overstappen voor reizigers en verstoringen? Wordt dit plan getoetst op toekomstige dienstregelingen? Waarom wordt niet gekeken naar lagere onderhoudskosten voor wissels in plaats van het schrappen van wissels? En de mooiste:

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende