Onderhandelen met slangen

Afgelopen weekend deed ik al een poging om te analyseren wat het is dat Obama wil bereiken met zijn onderhandelingen met Slangen de Republikeinen. Mijn veronderstelling is dat hij het meent, en dat begrotingsdiscipline voor hem belangrijk is. Maar dat verklaart nog niet waarom hij dat op deze manier doet. Waarom onderhandelt Obama over deze maatregelen als voorwaarde voor het verhogen van 's lands kredietlimiet (debt ceiling)? Iets dat hoe dan ook zal moeten gebeuren, omdat als dat niet gebeurt de Verenigde Staten voor het eerst in de geschiedenis hun rekeningen niet zouden kunnen betalen. Het is iets dat in de ruim 200 jaar dat het land bestaat nog nooit is gebeurd. Waarom wordt dit niet op de gebruikelijke manier afgehandeld, zoals vele tientallen keren daarvoor, ook onder Bush, namelijk als een hamerstuk? Hoe is het mogelijk dat men nu serieus overweegt om het tot een default te laten komen? Iets dat in de afgelopen 70 jaar dat dit systeem bestaat volkomen ondenkbaar zou zijn?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (26): Controle op de hogeschool

Om parlementaire controle anno 2011 te kunnen begrijpen, kunnen we het beste kijken naar de Kamervragen die Kamerleden indienen. Deze geven een goed beeld van hoe Kamerleden hun functie opvatten, wat zij als hun taken zien en hoe zij de relatie zien tussen het parlement en de samenleving.

Vorige week stelde PvdA-Kamerlid Jadnanansing vragen aan de staatssecretaris voor Onderwijs over de onrust bij hogeschool Van Hall Larenstein. Wat is er aan de hand? Een manager bij de hogeschool wil opleidingen onderbrengen in grotere ‘schools’ en daarmee een nieuwe managementlaag introduceren. Het idee is daarnaast om de opleidingen te verbreden en diensten te centraliseren. Het personeel is bang dat dit ten koste gaat van de kwaliteit van het onderwijs. Een opstandige onderwijsmanager werd weggewerkt tegen de zin van de docenten.

De positie van het onderwijspersoneel
Jadnanansing wil nu van de staatssecretaris weten hoe hij de situatie op de vestiging van Van Hall Larenstein in Velp beoordeelt, ‘vooral met het oog op de positie van het onderwijspersoneel en de kwaliteit van het onderwijs’. Ze wil weten of het ministerie bij deze plannen betrokken is en of de staatssecretaris bereid is de situatie en de plannen te zijner tijd te toetsen, ‘waarbij er ook recht wordt gedaan aan opvattingen die leven onder onderwijspersoneel en studenten op de vestigingen van de hogeschool’?

Laten we niet uitgaan van het valide standaardargument dat de Tweede Kamer helemaal niets te zeggen heeft over het beleid van individuele hogescholen. Wat wordt hier impliciet door Jadnanansing beweerd over de relatie tussen onderwijspersoneel, bestuurders en politici?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ware islam en het ware anti-islamisme

Als het uiten van je mening niets anders is dan dat, als het beïnvloeden van anderen geen doel is, dan kunnen we GeenCommentaar wel opdoeken. Sterker nog, onze hele democratische stelsel is gebaseerd op het idee dat ideeën en inzichten uitgewisseld kunnen worden en het denken en doen van mensen zo kunnen veranderen.

Geert Wilders is een politicus. Hij gelooft dus blijkbaar genoeg in dit systeem om er aan deel te nemen. Sterker nog: Geert Wilders is een succesvol politicus, dus hij weet uit ervaring dat het mogelijk is mensen te overtuigen van je ideeën.

Eén van de ideeën die Geert Wilders zo succesvol verkondigt is dat wat ene Mohammed eeuwen geleden liet optekenen in een boekje genaamd de Koran een enorme bedreiging voor de Westerse wereld is.

Als Geert Wilders dat allemaal gelooft, dan moet Geert Wilders logischerwijs ook aannemen dat wat hij kort geleden gezegd heeft ook het denken van de terrorist Anders Breivik beïnvloed heeft. Zeker is immers dat Breivik op de hoogte was van en bewondering had voor de ideeën van Wilders.

“Wacht even,” zegt Geert Wilders, “ik weet waar dit heen gaat. Maar dat zijn allemaal linkse leugens. Wij geloven in de kracht van de stembus en de wijsheid van de kiezer. Niet in bommen en pistolen.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Portretrechten van Anders Behring Breivik

Het meest confronterend vind ik dus die foto’s die overal opduiken. Er zijn een paar varianten, maar de keurige-trui-variant lijkt het, gek genoeg, vooralsnog te winnen. In deze variant kijkt de massamoordenaar het publiek met licht naar links gebogen hoofd aan, de haren keurig gekamd, een paar plukjes haar op de kin, en iets dat op een haast verlegen grijns lijkt. De torso is licht gedraaid. Over een oranje blouse draagt de marxistenkiller een donkerblauwe, haast zwarte trui met de krokodil van de firma Lacoste iets boven de linker tepel. De witte achtergrond suggereert een haast professionele portretfoto. Een fatsoenlijke knaap, zou je zeggen. Een keurige jongen. Een acht voor wiskunde, een zeven voor economie. Nine to five burobaan met behoorlijke financiële compensatie. Keurig samenwonend met zijn vriendin. De ideale schoonzoon. Eens in het jaar nog dronken met de oude studievrienden. Nu nog wel, want binnenkort komen de kinderen, en dan is het afgelopen met de pret. Misschien een beetje conservatief, maar verder vooral onopvallend.

De waanzin heeft een verontrustend vertrouwd gezicht, en dat gezicht lacht de wereld vriendelijk en beleefd toe. Het kwaad ziet eruit als dertien in dozijn. Ik word daar koud van. Ik realiseer me dat ik geen truien van Lacoste heb, en ik bedenk me prompt dat het feit dat ik me dat zo ongeveer automatisch realiseer tamelijk bizar is. Maar misschien ben ik wel niet de enige.
Aan de ene kant is de confrontatie met de banaliteit van het kwaad misschien wel goed. Het kwaad zit ergens misschien ook wel in ons allemaal. Natuurlijk zit er een steekje los in die man, maar het blijft een mens die door zijn eigen menselijke tekortkomingen tot onmenselijke daden komt. U en ik hadden ook tot zo’n machinegeweermonster kunnen verworden – door de psychische aanleg waarmee we op de wereld kwamen, door de loop der dingen, door het ideologische gif dat we besloten tot ons te nemen. Het is slechts niet zo gelopen, omdat we als andere mensen op de wereld kwamen, en ons niet in die richting hebben ontwikkeld. Huiveringwekkend vind ik dat.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het huillie huillie van GeenStijl

De kogel kwam van links, toen in 2002 Pim Fortuyn gedood werd. Na de dood van Van Gogh in 2004 werd opeens iedere moslim aanhanger van een “fascistische ideologie”, uit op wereldheerschappij. Maar toen een hoogblonde Noor besloot een massamoord te begaan en uit zijn nagelaten evangelie blijkt dat hij zich in belangrijke mate heeft laten beïnvloeden door Wilders, en idioten gingen roepen dat de PVV-ideologie hier verantwoordelijk voor is schoot GeenStijl opeens in een politiek-correcte kramp.

De Noor was volgens het weblog een eenzame (maar wel berekenende) gek, en niets daarvan kan de PVV aangerekend worden. Een mooi artikel dat je voorhoudt dat je een complete groep niet verantwoordelijk kan houden voor wat een enkeling doet. Je hoeft maar een paar woorden te veranderen en je hebt een vlammend betoog tegen het over een kam scheren van moslims met de Bouyeri’s van deze samenleving.

Een beetje zelfreflectie zou wonderen doen, daar op de burelen van Marck Burema et al.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Woorden doen ertoe


Geert Wilders is niet verantwoordelijk voor de terroristische aanslagen van Anders Breivik, de Noor die vrijdag 92 mensen doodde. Dat staat als een paal boven water en iedereen die toch probeert Breivik’s gestoorde daad in de schoenen van Wilders te schuiven, doet dat met een politieke agenda om Wilders te beschadigen. En wie dat doet is ironisch genoeg niet anders dan Wilders en wat hij met de islam probeert te doen. Maar dat Wilders niet verantwoordelijk is, ontslaat hem niet van de verantwoordelijkheid zijn woorden te wegen.

In de discussie over de vraag of Wilders nu wel of niet verantwoordelijk te houden valt voor de daden van Breivik, is het belangrijk de feiten in de gaten te houden. Want feiten zijn in zulke discussies vaak het eerste slachtoffer: de houders van meningen proberen de feiten dan zo te vervormen dat ze passen in hun visie van de wereld.

Feit is dat de meningen van Wilders over islam en multiculturalisme onmiskenbaar een leidraad vormden door de gedachten van Breivik. Dat spreekt klip en klaar uit het ‘manifest’ van de Noor. In zijn waanzinnige geschrift zet Breivik Wilders neer als een held, als een eenzame roepende in de woestijn. Hij citeert Wilders uitgebreid en haalt hem aan als een politieke, dan wel ideologische leider. Wie het niet met Wilders eens is, wordt door Breivik neergesabeld en weggezet als een verrader. Sterker: wie het niet met Wilders’ gedachtengang eens is, is een aanhanger van het ‘cultureel Marxisme’, een verrader, en moet van Breivik dood. Waarvan akte.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Luxemburgisering van het Europees Parlement

In hoeverre lijken Europese partijsystemen op elkaar? Door de uitslagen van de Europese verkiezingen in de verschillende Europese landen met elkaar te vergelijken kunnen we inzicht krijgen hoe Europese partijsystemen van elkaar verschillen en hoe het Europese partijsysteem is ontwikkeld.

De methode is een simpele correspondentie-analyse op de matrixen van de samenstelling van Europees Parlementsdelegaties naar staat. Dus hoe dichter twee landen naast elkaar staan des te meer ze op elkaar lijken qua partijsysteem en hoe dichter twee partijen bij elkaar staan hoe vaker ze in dezelfde landen sterk zijn.

In 1979 zijn er twee sterke tegenstellingen: op de horizontale dimensie aan de ene kant staan alle landen en aan de andere kant Engeland en de Conservatieve Europese Democraten. Op de verticale dimensie staan alle landen en aan de andere kant Frankrijk en de Gaullistische Europese Progressieve Democraten. De verdeling is dus met name tussen rechtse partijen. De rechtse krachten zijn verdeelt: de Conservatieve, de Gaullisten en de Christen-Democratische EPP zijn de drie uiterste. Omdat de meeste Europese landen Christen-democratische partijen hebben staan deze allemaal aan de kant EPP: Luxemburg, Nederland, Belgie, Duitsland en Italie. Deze Europese landen hebben “typische” Europese partijsystemen met Christen-democraten, liberalen en sociaal-democraten. Hierop was het originele partijsysteem van het Europees Parlement (stammend uit 1958) gebaseerd. Dit partijsysteem is in de meest pure vorm in Luxemburg te vinden. Frankrijk, Ierland, het Verenigd Koninkrijk en Denemarken met andere centrumrechtse partijen staan op de buitenrand: conservatieven in het Verenigd Koninkrijk en Denemarken, en Gaullisten in Ierland en Frankrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Concentrische cirkels: overwegingen naar aanleiding van “Oslo”

Ik meende dat het Karel van het Reve was die zei: er is altijd wel een ergens een gek die een mes trekt om daarmee iemand dood te steken, het is niet te voorkomen. Tegenwoordig is dat niet meer een mes maar een automatisch pistool of hij zet een bom in elkaar. Wie een beetje zijn best doet kan met gemak enige honderden mensen doden. Deze keer waren het er 91, de schutter in Alphen aan de Rijn 7, Jared Lee wist het tot 6 te brengen.

De gedachte aan wat daar op dat eiland gebeurd moet zijn is niet te bevatten: één voor één heeft hij jonge mensen neergeschoten, ze opjagend op het eiland terwijl niemand kon wegkomen.

Deze keer is het een “christenfundamentalist” volgens de NRC, een andere keer een moslimfundamentalist of iemand die geestelijk in de war is. Omdat het nu om een christen gaat wordt er weinig ophef over het geloof gemaakt, maar als het een moslim was geweest was er zeker meer over te doen geweest. “Deskundigen” komen dan met verklaringen dat er iets is in de Islam die mensen tot dit soort daden aanzet, en er zullen ook nu vast wel hardcore atheïsten zijn die dit zien als een kenmerk van elk geloof.
Maar wat kun je er aan doen? Je kunt dit soort ontsporingen niet voorkomen. Wat moet je immers doen? Alleen kunstmest aan vergunninghouders verkopen? Wapens verbieden? Ja dat laatste kan en gebeurt gelukkig in dit deel van de wereld ook wel, maar voldoende zal het nooit zijn. Iemand die kwaad wil zal dat altijd kunnen doen, er is immers altijd wel ergens een mes te vinden. Gekken en dwazen zijn van alle tijden.

En wat als het om religieus of etnisch gemotiveerd fanatisme gaat, zoals blijkbaar nu ook het geval is? Het heeft in ieder geval geen zin om een hetze te beginnen tegen het christendom of de islam – als de dader een moslim was geweest – want wat wil je daarmee bereiken? De gekken worden alleen maar gekker en doordat je een hele bevolkingsgroep isoleert radicaliseer je nog meer mensen. En om de daders te vinden heb je de hulp nodig van mensen die dicht bij de daders staan: familie en vrienden. Zo is bijvoorbeeld Theodore Kaczynski, de Unabomber, opgespoord.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: De grenzen van de Telecomwet

[qvdd]

De providers lijken de grenzen van de wet op te zoeken. […] De Telecomwet laat alleen in zeer specifieke gevallen volggedrag toe. Wij willen samen met andere partijen druk blijven uitoefenen zodat telecombedrijven geen loopje met de nieuwe wet nemen.

Kees Verhoeven, kamerlid voor D66, gaat achter de telecomproviders aan. Deze gaan namelijk door met Deep Packet Inspection, waarmee ze onderzoeken wat voor informatie er wordt verzonden, ondanks dat het CBP heeft geconcludeerd dat het mogelijk in strijd is met de wet. Een logische reactie zou dan zijn om (al dan niet tijdelijk) te stoppen met DPI. Dat doen ze niet, omdat de partijen er naar eigen zeggen verantwoordelijk mee omgaan.

Het punt van D66 is dat dat oncontroleerbaar is, en dus onwenselijk. Verhoeven gebruikt daarvoor een mooie analogie: “Het is net als met een postbode die brieven openmaakt, maar ze niet leest”. En inderdaad, dat zouden we ook niet accepteren.

Vorige Volgende