700 milliseconden voor je ‘nee’ zegt

In de categorie Kleine bevindingen die desalniettemin grote bevrediging schenken vandaag een onderzoekje dat Sara Bögels en een aantal andere Nijmeegse onderzoekers volgende week op een congres in Göteborg presenteren, en waaruit onomstotelijk is aangetoond dat mensen een schokje in hun hoofd krijgen als op een vriendelijk verzoek onmiddellijk 'nee' volgt. Dat schokje blijft weg als je onmiddellijk 'ja' zegt, of als je even wacht met antwoorden. Uit een groot aantal uit het ware leven geplukte en voor de wetenschap opgenomen echte conversaties tussen willekeurige Nederlanders en Vlamingen hadden de onderzoekers een aantal minidialoogjes geknipt waarin iemand een verzoek deed, of een uitnodiging, of een aanbod, en waarop een ander reageerde met ja of nee. Het geluidsbestand van die dialoogjes werden met de computer zodanig gemanipuleerd dat er ofwel 300 ms ofwel 1000 ms pauze lag tussen het einde van de vraag en het begin van het antwoord. 1000 ms is een hele seconde en dat is een lange tijd (probeer het maar); 300 ms voelt daarentegen als een onmiddellijk antwoord.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Lieven SOETE (cc)

Hebben eigen voorzieningen van migranten toekomst?

ANALYSE - De discussie is inmiddels al zo’n 40 jaar oud, maar nog steeds actueel: vormen initiatieven als islamitische scholen, migrantenorganisaties (zelforganisaties), huiswerkbegeleidingsprojecten e.d. een brug naar de samenleving of werken ze segregatie in de hand?
Misschien is de vraag in hoeverre deze organisaties en initiatieven nog van nut zijn voor de tweede en de derde generatie relevanter. Dat stelt Ewoud Butter.

De discussie is nu actueel geworden door de decentralisatie van zorgtaken naar de gemeenten waardoor er een groter beroep wordt gedaan op de mensen zelf. Burgers en hun eigen netwerken moeten meer initiatief tonen en hun ‘eigen kracht’ benutten.

‘De transformatie dwingt professionals van “traditionele” voorzieningen ertoe om zich te richten op de eigen kracht en het netwerk op lokaal niveau. En dan kom je dus uit op samenwerking met die eigen initiatieven’, aldus Trees Pels op de website van het Kennisplatform Integratie en Samenleving (KIS).

Samen met haar collega Mehmet Day van het Verwey-Jonker Instituut doet ze momenteel een literatuuronderzoek naar eigen voorzieningen en hun impact op de ontwikkeling van het kind.

Migrantengemeenschappen richten volgens de onderzoekers steeds meer eigen voorzieningen op rond opvoeding, opvang, educatie en zorg voor kinderen en jeugd op.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Antisemitisme! Of eh, anti-Israëlische sentimenten! Of nee, we hebben eigenlijk geen idee

Er was vandaag wat ophef over het achterhouden van een rapport over “toenemend antisemitisme” onder moslim-jongeren. Bij mij sloeg direct de bullshit-radar aan, omdat zelfs de usual suspects de woorden “anti-israëlische sentimenten” gebruikten, in plaats van het sterkere “antisemitisme”. Ikzelf heb al flink last van anti-Israëlische sentimenten, dus het verbaast me niets dat die ook veelvuldig worden aangetroffen bij moslim-jongeren.

Dat het onderzoek zuigt hoeft u overigens niet van mij aan te nemen. Het extreem-linkse, anti-Israëlische CIDI is het met me eens. And that’s a first.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Studiekeuze in relatie tot inkomen ouders

Een interessante grafiek uit een Amerikaanse krant, laat zien dat studenten uit minder welvarende gezinnen vaker kiezen voor “veilige” en praktisch georiënteerde studies. De journalist van de The Atlantic schrijft daarover:

“Kids from lower-income families tend toward “useful” majors, such as computer science, math, and physics. Those whose parents make more money flock to history, English, and performing arts.”

Onderwijsgrafiek Studiekeuze Relatie inkomen ouders
Bron: The Atlantic (2015). Rich Kids Study English. Ben Southgate | Data: Kim Weeden; National Center for Education Statistics

In de grafiek staan de lerarenopleidingen (Education) bijna onderaan: ouders hebben een gemiddeld inkomen van 70.000 dollar. Bij het vak Engels is dat 100.000.

Bijzonder aardig aan het artikel is dat men ook heeft uitgezocht of studenten van Cambridge met elitaire achternamen andere studies kiezen; ook daar zie je dat de elite men de minder lucratieve studies kiest in termen van inkomen halverwege de loopbaan.

Dat suggereert dat studenten bij hun keuze meewegen hoeveel geld ze uiteindelijk meekrijgen van hun ouders.

Zou interessant zijn om dit uit te zoeken voor Nederland. Ben ook benieuwd hoe de lerarenopleidingen in verhouding tot andere studies “scoren”.

Originele publicatie

Via Onderwijs in Grafieken.

 

Foto: Bayview Home (2007) - MJMonty (cc)

Afkoppelen van het elektriciteitsnetwerk en waarom we dat niet willen

Tekst: Craig Morris. Vertaling: Krispijn Beek.

Het Rocky Mountain Institute (RMI) heeft recent zijn onderzoek verdiept naar het gebruik van zonne-energie en energieopslag in plaats van het elektriciteitsnetwerk. Craig Morris stelt dat deze studie vooral bruikbaar is, omdat het laat zien dat energiebedrijven die de trend bevechten het enkel maar erger maken.

Een spook waart door de energiesector: afkoppelen van het elektriciteitsnetwerk. In haar recente studie laat RMI zien dat, afhankelijk van je lokale energieprijs, elektriciteit van het netwerk afnemen in een krimpend aantal gebieden van de VS de goedkoopste optie is. Aan het begin van het volgende decennium zal een netwerkaansluiting in combinatie met zonnepanelen in praktisch alle delen van de VS de beste optie zijn.

Craig_Morris_gridconfiguration

De volgende stap zal energieopslag zijn, wat mensen de mogelijkheid biedt om veel onafhankelijker te worden, zelfs als ze een netwerkaansluiting behouden. Het resultaat daarvan is slinkende inkomsten uit de verkoop van lagere hoeveelheden elektriciteit. De vraag is dan hoe we zullen blijven betalen voor de vaste kosten van het elektriciteitsnetwerk*, dat praktisch iedereen zal blijven gebruiken, al is het minder intensief.

De studie van RMI moedigt energiebedrijven (en netwerkbedrijven) in wezen aan om mensen op het netwerk aangesloten te houden. Volledig afkoppelen van het netwerk betekent dat mensen voldoende energieopslag installeren om volledig van het elektriciteitsnetwerk af te kunnen koppelen. Het resultaat zou een vicieuze cirkel zijn: doordat de vaste lasten van het elektriciteitsnetwerk over een kleiner aantal gebruikers wordt verdeeld stijgt de prikkel om van het netwerk af te koppelen alleen maar. Het elektriciteitsnetwerk heeft de energietransitie tot nu toe mogelijk gemaakt; het elektriciteitsnetwerk is niet onze vijand. Dus hoe kunnen we het netwerk verdedigen?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Lou Gold (cc)

Kunst op Zondag | Pijn

Kunst verzacht pijn. En kunst draagt  bij aan genezing. In 2014 kregen drie Italiaanse wetenschappers de IG Nobelprijs voor hun onderzoek waarmee ze aantoonden dat de pijndrempel lager wordt als mensen naar kunst kijken, die door hen als mooi wordt gezien.

Het Jeroen Bosch Ziekenhuis stelt dat  kunst een belangrijk onderdeel van de healing environment is. De filosofen Alan Botton en John Armstrong kregen vorig jaar in het Rijksmuseum de gelegenheid aan te tonen dat kunst als therapie werkt.

Verder zie je in de literatuur ‘pijn’ alleen nog in verband met kunst gebracht, als het gaat om getormenteerde kunstenaars en kunstenaars die vinden dat kunst pijn moet doen. Vandaag willen we weten of kunst u pijn doet.

En dan bedoelen we niet de performance kunstenaars die heel wat pijn kunnen verdragen om hun boodschap uit te dragen. Bijvoorbeeld de Israëlische kunstenares Sigalit Landau met haar “Barbed Hula”.

We bedoelen ook niet de plastische kunstwerken, die sneller tot de verbeelding spreken, dan het platte canvas. Bijvoorbeeld de beelden van Berlinde de Bruyckere.
cc Flickr happyfamousartists photostream Berlinde De Bruyckere @ Hauser & Wirth, NYC

En we bedoelen ook niet de installaties, die een veel fysieker impact hebben dan tweedimensionale plaatjes. Hoe leuk het ook is dat Yoko Ono een schilderij bedenkt waar je een spijker in kan slaan. A painting to hammer a nail in.
cc Flickr Mal Booth photostream Painting To Hammer a Nail 1961-1966-1988 Yoko Ono

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Europees vertrouwen

De moeilijkheden in de eurozone tonen niet alleen de gebreken van de Europese instituties, maar ook het gebrek aan vertrouwen tussen de verschillende Eurolanden. Hetzelfde kan worden gezegd naar aanleiding van het beschamende gebrek aan solidariteit  in de opvang van de migrantenstroom naar Italië, Griekenland en Spanje. Het vertrouwensprobleem volgt vaak een Noord-Zuid patroon, en is zelfs zichtbaar in een simpel laboratoriumexperiment met Europese deelnemers.

Het experiment in kwestie vond plaats op het European University Institute (EUI), het instituut waar ik, alweer veel te lang geleden, mijn proefschrift heb geschreven. Het EUI verschaft beurzen aan beginnende academici uit alle landen van de EU, en is daarmee een kleine microkosmos van de EU zelf. Om het vertrouwen tussen die verschillende nationaliteiten te onderzoeken lieten de onderzoekers ongeveer honderd leden van het instituut meerdere ronden spelen van het zogenaamde “trust game” of “vertrouwensspel”.

In dit spel, dat wordt gespeeld tussen twee spelers, krijgt één van beide spelers een som geld.  Van dat geld kan hij een zelf te kiezen deel aan de tweede speler geven, en dat deel wordt door de onderzoekers verdrievoudigd. Vervolgens kan de tweede speler kiezen hoeveel van dit verdrievoudigde bedrag hij zelf houdt, en hoeveel hij teruggeeft aan speler één.  Hoe meer geld speler één aan speler twee geeft, hoe meer de twee dus samen te verdelen hebben. Maar geven vereist vertrouwen, want als speler twee het (verdrievoudigde) bedrag zelf houdt is speler één zijn geld dus kwijt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Wervingsposters KNIL copyright ok. Gecheckt 25-08-2022

Potje vechten voor je land?

DATA - Op twitter ging gisteren de uitslag van een enquête rond. Hier het betreffende plaatje:

vechten_475
De vraag boven het plaatje is: “Would you be willing to fight for your country”.

Nederland scoort met 15% erg laag. Dat valt op.
Dus veel reuring.

En wantrouwig als we zijn als er weer eens een spraakmakend publieksonderzoek langs komt, gingen we op zoek naar de bron.

Het blijkt om een onderzoek te gaan dat aan het begin dit jaar is verschenen. Dit is een andere afbeelding gebruikt op basis van datzelfde onderzoek. Deze wel. Die heeft dan weer als titel “Würden sie für Ihr Heimatland in den Krieg ziehen?”. Vechten is hier inmiddels al oorlog. Maar in essentie is het dezelfde vraag.

De vraag zo geformuleerd suggereert dat mensen gevraagd wordt of ze willen meevechten als hun land in oorlog komt. Of nog vrijer (zo las ik het): vecht je mee als Nederland aangevallen wordt?

Wat schets echter onze verbazing? De werkelijk gestelde vraag was namelijk:

If there were a war that involved your country, would you be willing to fight for your country?

En dat is een hele andere vraag. Want dat houdt bijvoorbeeld ook in meevechten in Irak in 2003, of meehelpen in Libië in 2011, of vrede bewaren in Mali (war on terror).

Foto: James Vaughan (cc)

De leukste thuis

COLUMN, SATIRE - U bent de leukste thuis, op de deurknop na. Om er zeker van te zijn dat ik thuis echt de leukste ben, heb ik uit voorzorg overal klapdeuren gemonteerd. Maar, potdomme, voor je het weet, wordt je door de werkelijkheid ingehaald.

Koelkast is meest gewaardeerde gezinslid

luidde de kop boven een artikel in tal van plaatselijke kranten. U weet: wij van Sargasso houden van onderzoek, dus waren we verheugd te zien dat dit bericht voortkwam uit een onderzoek die de firma Bosch in april liet uitvoeren door Panelwizard, onder 511 Nederlanders die een huishouden bestieren.

De kop van het persbericht van Bosch meldde heel wat anders: “Kwart van mannen grijpt naar koelkast voor comfort food”.  Waarom berichten de lokale media dan dat de koelkast de leukste thuis is?


Omdat Bosch vervolgens laat weten dat “van alle deuren in huis de koelkastdeur het vaakst wordt geopend (77%). Gemiddeld zelfs nog vaker dan de toiletdeur (64%)”.

Afijn, er volgde nog wat bijzonderheidjes, alles bij elkaar voldoende om mensen bewust te maken van het enorme belang dat een koelkast voor ons leven heeft. Het onderzoek toont aan dat zelfs degenen die een koelkast hebben, zich amper bewust zijn van de importantie.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: bert boerland (cc)

Het volgende “Proces van de Eeuw”

COLUMN - Een reeks racistische moorden. Sinds de Duitse partij NPD ermee in verband is gebracht, wordt (weer) getracht haar te verbieden. Op 15 mei liep een termijn af voor bewijsvoering. Zulke juridische actie tegen anti-immigratiepartijen is niet onomstreden. De effecten op de publieke opinie zijn onduidelijk.

“U bent de eerste die ik eigenhandig doodsla wanneer ik vrijkom. Dan weet ik tenminste waarom ik vastgezeten heb.” Dat zei Günter Deckert, destijds NPD-leider, tegen een politieagent toen hij in november 1995 werd gearresteerd. Deckert kwam pas vrij in oktober 2000. Zijn partij was inmiddels geïnfiltreerd door de geheime dienst. Daarna volgden procedures om te komen tot een partijverbod.

Enerzijds zijn anti-immigratiepartijen controversieel. Ze worden wel in verband gebracht met politiek geweld, zoals Gouden Dageraad in Griekenland in 2012 en ook, meermalen, de NPD. En uitspraken van hun leiders zijn soms niet mals. Zo becommentarieerde Deckert met instemming een boek van een holocaustontkenner, en adviseerde hij een joodse Duitser om te vertrekken naar Israël, “waar u hoort.”

Anderzijds zijn maatregelen tegen die partijen ook controversieel. Het vervolgen van politici vanwege hun politieke uitlatingen is problematisch vanuit normatief democratisch oogpunt. Ook zijn er complicerende factoren, zoals verandering in jurisprudentie. Bijvoorbeeld, uitspraken waar anti-immigratiepartijleider Hans Janmaat in 1997 nog voor werd veroordeeld worden tegenwoordig met schouderophalen afgedaan.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende