De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Verhagen enige politicus die niets om macht geeft
[speld]
Vice-premier Maxime Verhagen (CDA) is de enige Nederlandse politicus die niets om macht geeft, zo blijkt uit een peiling van Maurice de Hond onder de Nederlandse bevolking. Een meerderheid noemt hem een ‘voorbeeld voor andere politici’. “Verhagen is een hoogst opmerkelijk verschijnsel in het politieke landschap,” aldus De Hond. “Voordat hij verscheen, dacht iedere politicus dat de top slechts te bereiken was door de technieken van Machiavelli. Maar Maxime komt, ziet en maakt gehakt van de Florentijn.”
Vooral de onbaatzuchtigheid en onkreukbaarheid van Verhagen worden geroemd. Politicoloog André Krouwel (VU): “Als Verhagen al ergens in gelooft, dan zal hij dat nooit opgeven voor regeringsmacht. Hij geeft niets om het pluche van Den Haag. Hij zou bijvoorbeeld ook nooit liegen over het feit dat hij directeur van een basisschool is geweest om hogerop te komen. Dat hij er nu toch zit ziet hij als een vervelende maar noodzakelijke bijkomstigheid, zoals iedere functie die met zich meebrengt.”
Op de lijst van de minst machtbeluste politici uit de Nederlandse geschiedenis, is Verhagen de enige met een noemenswaardige politieke carrière. “Zeker, de geschiedenis van Nederland laat zien dat het fenomeen ‘onbaatzuchtig politicus’ niet geheel nieuw is,” aldus Krouwel. “Tot dusverre was het beste vooruitzicht voor zo’n politicus een onverkiesbare plaats op de lijst van Leefbaar Schiermonnikoog bij de gemeenteraadsverkiezingen.” Van de huidige politieke generatie komt alleen D66-backbencher Fatma Koser Kaya ‘een beetje in de buurt’. “Helaas is zij, met alle respect, toch wel van een heel ander kaliber dan Maxime. Zijn onbaatzuchtigheid doet denken aan die van Gandhi. Mocht reïncarnatie werkelijk bestaan, dan heeft de Indiase legende bij deze een promotie gemaakt, waar zelfs de Dalai Lama zijn bewierookte vingers bij kan aflikken.”
Politieke bestel op de schop?
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Stefan Vermaat.
In een opiniestuk in de Volkskrant roept Maurice de Hond op tot een ingrijpende verandering van het politieke bestel. Om dit te kunnen doorbreken roept hij op tot een extraparlementair kabinet met snuggere mensen die niet per se aan een partij gelieerd zijn, die het onderling oneens mogen zijn en de Tweede Kamer kan buitensluiten door wetgeving direct in een referendum voor te leggen aan het volk.
Hij heeft een punt wanneer hij beweert dat de Nederlandse kiezer niet zoveel invloed heeft op het uiteindelijke beleid. Maar zijn voorstellen pakken het werkelijke probleem niet aan, omdat daarin het kiesstelsel, het enige echte moment waarop de burger zijn invloed kan uitoefenen onveranderd blijft. Zijn oproep tot het invoeren van een referendum dat moeten worden ingesteld door het kabinet zelf, zal in de praktijk nauwelijks voorkomen. Na de verkiezingen heeft de politiek het liefst zo weinig mogelijk met de burger van doen, kijk bijvoorbeeld maar naar het weinig succesvolle burgerinitiatief en zeker sinds het debacle met de Europese Grondwet. Ook zijn voorstel om te stoppen met de eenheid van het kabinet zet weinig zoden aan de dijk. Het is niet voor niks dat het kabinet met één mond spreekt en als je terugdenkt vallen de meeste kabinetten op het moment dat dat niet meer gebeurt.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Quote du Jour | Rutte: steun van het volk
“Inmiddels zijn er meer plannen en voornemens van de regering bekend geworden met betrekking tot de bezuinigingen. Deze zijn voorgelegd aan de kiezer met de vraag of ze ermee eens of oneens zijn. Van de 9 plannen die voorgelegd worden zien we bij 6 een (duidelijke meerderheid) en bij 3 niet.”
(Peiling Maurice de Hond)
De cijfers hebben gesproken. En keihard. Deze neutrale maar omineuze formulering van Maurice de Hond, met (waarschijnlijk in de haast) verkeerd geplaatste haakjes, laat zien dat het oordeel is gevallen: het kabinet Rutte zal de volle vier jaar blijven zitten en kan gewoon verder met zijn soms abjecte bezuinigingsplannen. Waar Rutte en Wilders ook in tekort mogen schieten, ze hebben kennelijk juist ingeschat hoe en waar op dit moment een meerderheid bij de kiezers is te halen. Wie weet hadden ze zelfs al van tevoren bedacht waarbij ze gaan ‘toegeven’: bijvoorbeeld de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen. Het CDA (nu virtueel 13 Kamerzetels) zal zich als partij nauwelijks roeren. Verkiezingen op korte termijn zou alleen maar betekenen dat ze een groot verlies moeten nemen. En over de oppositie vanuit de PvdA, wel, daarover zijn ze zelfs vanuit die partij zelf niet te spreken.
Quote van de Dag: Cijfers weinig waarde
[qvdd]
“Uit het antwoord rondom de files blijkt dat velen tijdens de verkiezingscampagne vooral worden bevestigd in hun mening die ze al hadden en niet door de cijfers worden beïnvloed. Het hoort blijkbaar tot de Nederlandse folklore van Tweede Kamerverkiezingen.”
Maurice de Hond verwondert zich over de discrepantie tussen de cijfers uit de CPB-berekening betreffende de aanpak van files, en de indruk van de kiezer over welke partij de files het beste aanpakt. Uit de berekening blijkt dat de VVD het minst effectief is, terwijl de kiezers de VVD daarin het hoogste waardeert van alle partijen.
Slechts achttien procent van de ondervraagden hechtte veel waarde aan de CPB-doorrekening.
Nederlanders vinden controle gezellig
De gemiddelde Nederlander vindt het geweldig dat zijn telefoon wordt afgeluisterd. Camera’s op iedere straathoek zorgen er voor dat Nederlanders meer aandacht aan hun uiterlijk besteden. De meesurfende staatsgeheim-agent wordt zelfs als ‘geil’ ervaren.
Dit constateert Maurice de Hond in onderzoek dat gisteren is gepubliceerd. “Controle komt tegemoet aan de onbewuste smacht naar aandacht”, meent hij. Dat geldt vooral voor het massale aftappen van telefoons door de politieminister, op haar departement liefkozend Ter Horst Tappert genoemd. In Nederland zijn in 2007 anderhalf miljoen mensen afgeluisterd. “Een goede ontwikkeling”, meent De Hond. “Niets is zo zeldzaam prettig als de wetenschap dat er _wel_ naar je wordt geluisterd in een gesprek.”
De opiniegigant voerde het onderzoek uit in opdracht van Bits for Freedom, een organisatie die ondermeer pleit voor online-privacy, maar slechts weinig respons krijgt uit de samenleving. De Hond: “Ik heb die jongens moeten teleurstellen. De meeste mensen vinden controle namelijk gezellig. Mannen die naar porno surfen doen dat met het idee dat er een frisse blonde stagiaire van de AIVD meekijkt. Vrouwen die chatten met Manolo uit de Filipijnen zien een struise marinier uit Den Helder meelezen. Controle, zo menen respondenten, maakt het allemaal alleen maar spannender en socialer. Je voelt je nooit meer echt alleen, maar je weet nooit echt zeker of er iemand bij is. Het is bijna religieus.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Peiling, het sprookje van De Hond en de wolf
Goh, Maurice de Hond onthulde dit weekend: 14 procent van de Nederlanders wil Neelie Kroes of Job Cohen als premier van ons land. Enkele media tikten het bericht vrolijk over. Ik begin steeds nieuwsgieriger te worden naar zowel de onderzoekstechniek van Maurice de Hond als het stemgedrag van de gemiddelde Nederlander. Cohen en Kroes, momenteel allebei op een post buiten de nationale politiek. Opmerkelijk: ze hebben hun nationale politieke sporen verdiend in een tijdperk dat door velen ongetwijfeld als de periode van de ‘oude politiek’ wordt beschouwd.
PvdA en VVD doen het in diezelfde onderzoeken van De Hond elke week beroerder, maar de prijsdieren Kroes en Cohen zijn de nieuwe leiders van dit land. Niet dat ik er iets tegen zou hebben, integendeel. Maar het lijkt me sterk. Althans, als ik Maurice de Honds eerdere peilingen moet geloven. Als Cohen premier moet worden, betekent dat op z’n minst dat de PvdA meer dan 14 zetels moet krijgen bij de verkiezingen in 2011. En de VVD mag dankzij een semi-iron lady van het volk floreren, maar de partij zou nu amper een poot aan de grond krijgen bij de burger. Toch?
Ik heb het vermoeden dat de resultaten en uitslagen van peilingen weer andere peilingen en uiteindelijk zelfs het resultaat sterk beïnvloeden. Het lijkt er misschien vaak op dat mediagevoelige politici dankzij een handjevol rondgepompte ANP-berichten en een borrelprogramma een volk de kast op jagen, Maurice de Honds aandeel moet niet onderschat worden. Prof.dr. Joop van Holsteyn, hoofddocent en bijzonder hoogleraar Kiezersonderzoek aan de Universiteit Leiden, schreef eerder dit jaar in NRC: ‘De deelnemers aan zijn onderzoek – vaste leveranciers van meningen met alle extra problemen van dien – kunnen niet worden gezien als een groep kiesgerechtigden op basis van wie verantwoorde uitspraken over de Nederlanders en het electoraat worden gedaan. Dat is jammer, maar het is niet anders. De Hond mag van week op week melden wat de deelnemers van zijn panel denken en vinden, maar trekt een veel te grote broek aan als hij meent daarmee de opvattingen van alle Nederlanders te verwoorden.’
Maurice de Hoax: Sap kost GL zetel
Maurice de Hoax: Sap kost GL zetel
Eén zetel valt binnen de foutmarge, dus onzin.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.