“It’s a Man’s Man’s Man’s World”

Van auto's en smartphones tot medisch onderzoek: de wereld is ontworpen door en dus voor mannen. Ook het nog jonge terrein van kunstmatige intelligentie is hier vatbaar voor, dat is onhandig en levensgevaarlijk. "It's a Man's Man's Man's World" zong James Brown in 1963, een nummer waarin alle uitvindingen van de moderne beschaving (de auto, de trein, de boot en het elektrische licht) worden toegeschreven aan mannen. Er lijkt veel veranderd in de verhoudingen tussen mannen en vrouwen in de wereld, maar is dat zo? Recentelijk betoogde essayist Marjolein van Trigt in de Volkskrant dat we nog steeds in een mannenwereld leven. Ontwerpers en onderzoekers gaan vaak uit van mannen als ze eigenlijk 'mensen' bedoelen. Zo is de ongelijkheid van vrouwen terug te zien in het design van veel producten. Om net als James Brown maar even met de auto te beginnen: in een auto-ongeluk heeft een vrouw gemiddeld 47 procent meer kans op zwaar letsel dan een man, en 17 procent meer kans om te overlijden.

Door: Foto: cc Photo by Juan Marin on Unsplash edited by Studium Generale Utrecht

Quote du Jour | Ontwerp voor mannen (dode vrouwen)

The Guardian had gisteren een uitstekende longread over hoe ‘de gemiddelde man’ de default is waar ontwerpers meestal rekening mee houden. Soms irritant (te hoge schappen), soms dodelijk.

Men are more likely than women to be involved in a car crash, which means they dominate the numbers of those seriously injured in them. But when a woman is involved in a car crash, she is 47% more likely to be seriously injured, and 71% more likely to be moderately injured, even when researchers control for factors such as height, weight, seatbelt usage, and crash intensity. She is also 17% more likely to die. And it’s all to do with how the car is designed – and for whom.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Nams82 (cc)

#Jijookal?

COLUMN - Het is confronterend, dat #metoo. Tuurlijk, eigenlijk weten we al lang dat seksueel misbruik van vrouwen door mannen aan de orde van de dag is. Het is niet alsof er geen statistieken of onderzoeken over zijn. Alsof er nooit een nieuwsbericht over verschijnt. En alsof je nooit een persoonlijk verhaal hoort. Maar zo’n campagne als #metoo maakt het wel héél zichtbaar. Ik zie in ieder geval een schier oneindige hoeveelheid statusupdates op Twitter en Facebook voorbij komen. Allemaal vriendinnen, kennissen en random personen die ik interessant vind om te volgen. Die zijn lastig gevallen, of (veel) erger. “Jij ook al? Jij ook?” Ik word er droevig van.

Ik ben niet zo van de collectieve schuld. Dat is één van de redenen waarom ik kriegel word van hetzerij tegen moslims, Marokkanen, Joden, bijstandsgerechtigden, politieagenten, getatoeëerden, of wat voor groep dan ook. Mensen beoordelen op hoe ze zich gedragen, en niet op afkomst, geslacht, beroep of wat voor kenmerk dan ook, dát is een van de belangrijkste verworvenheden van de moderne tijd. Daarom roept het bij mij ergernis op wanneer zelfverklaard voorvechters van onze westerse beschaving deze willen beschermen tegen een ‘ander’, die ze op basis van hun groep collectief verantwoordelijk maken voor daden die niet de hunne zijn.

Foto: earldan (cc)

Tere zieltjes

COLUMN - Verschijnen er eindelijk eens een paar vrouwelijke superhelden op het witte doek en op de tv – eerst Marvels Wonder Woman, daarna de aankondiging van een nieuwe incarnatie van Dr. Who – of mannen beklommen fluks de barricaden om luidkeels tegen deze ellende te protesteren, plus plechtig te verklaren dat ze nu nóóit meer zouden kijken: hun liefde was in de kern aangetast, hun halfgoden ontheiligd! (Dat belooft nog wat wanneer Idris Elba eindelijk de nieuwe James Bond wordt: die is weliswaar geruststellend man, maar tevens zwart: vast ook een enorm schandaal.)

Vervolgens valt een akelig groot deel van Nederland in katzwijm wanneer de gemeente Amsterdam en de NS besluiten om mensen in het kader van grotere inclusiviteit voortaan niet meer als ‘dames en heren’ maar lekker genderneutraal als ‘geachte aanwezigen’, ‘beste burgers’ of ‘onze reizigers’ aan te spreken. Al is hun aanwezigheid, dat burgerschap, dat onderweg zijn de crux om ze überhaupt aan te spreken: het vlugzout moest eraan te pas komen. Hun mannelijkheid werd hen evident ontnomen, hun kloten werden gekneusd, hun essentie was aangetast.

Die arme, tere mannenzieltjes toch. Dat ravotten, wat SIRE ze kennelijk zo graag ziet doen, kunnen ze heus beter achterwege laten: straks raakt hun haar nog in de war. Voetballen doen Nederlandse vrouwen de laatste tijd trouwens ook beter, net als ze de Giro eerder wonnen dan een man deed – vier keer, zelfs: Marianne Vos in 2011, 2012 en 2014, en Anna van der Breggen in 2015. Niettemin werd Tom Dumoulin deze zomer neergezet als de eerste Nederlander die de Giro ooit won. Een akelig staaltje fake male news.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Patrik Nygren (cc)

Echte mannen hebben geen bladblazer

COLUMN - Echte mannen hebben geen bladblazer of elektrische grasmaaimachine. Echte mannen zijn niet verslaafd aan machines die het van ze over nemen.

Echte mannen hebben geen elektrische bladblazer nodig. Met een paar machtige veegbewegingen hebben ze de stoep in no time schoon.
Echte mannen hebben geen bladstofzuigers. Echte mannen snappen dat je tussen de planten de bladeren gewoon moet laten liggen. Ze snappen immers wat de natuur nodig heeft.
Echte mannen hebben geen elektrische grasmaaimachine waar de ze bak iedere minuut van moeten legen. Ze hebben een grasmaaier die ze zelf voortduwen. Een grasmaaier waar ze zelf de bladen van slijpen. Een grasmaaier die ze zoveel inspanning kost dat ze niet meer in hun lycra pakjes op hun veel te dure sportfietsen anderen van het fietspad hoeven te jagen.

Echte mannen hebben geen elektrische grasrandjestrimmer. Ze houden van ruwe rafelranden, niet van de kunstmatig rechte lijnen die ze voorgeschreven wordt door de woonmagazines.

Echte mannen hebben al helemaal geen hogedrukspuit. Ze hebben echt wel wat beters te doen dan voor de zoveelste keer een beetje aanslag van het terras te spuiten.

Echte mannen hebben geen elektrische heggenschaar. Ze knippen gewoon met een grote schaar de juiste contouren in een heg zonder daarbij ooit per ongeluk dat domme snoer door te kunnen snijden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Anders nog iets? | Betrouwbaar liegen

COLUMN - Mannen liegen gemiddeld zo’n drie keer per dag. Vrouwen hooguit maar één keer per dag. Dit blijkt uit het onderzoek naar de betrouwbaarheid van mannen en vrouwen. Meteen heb ik hier al mijn twijfels over. Is dit onderzoek wel te vertrouwen? Is er niet gesjoemeld met de cijfers, om ons mannen er slechter uit te laten komen? In al mijn argwaan zou ik nu kunnen denken dat dit onderzoek door een vrouw gedaan is. Mijn vertrouwen wordt er in elk geval niet beter op. Ik ga dan ook direct bij mezelf te rade. Het is op dit moment van schrijven, zaterdagmiddag 14.15 uur. Ik heb vandaag nog geen enkele keer gelogen. Alhoewel, dat is deels gelogen. Ik heb eerder vandaag tegen mijn vriendin gezegd dat de kleine potjes huismerkmayonaise uitverkocht waren, terwijl ze er eigenlijk wél nog eentje hadden in de supermarkt. Leugentje om bestwil, want de grote pot Calvé mayonaise is natuurlijk relatief goedkoper dan het kleine potje. Die reden wordt geaccepteerd.

Dat we soms gewoonweg niet onder een leugen(tje) uit kunnen komen is niet zo vreemd. De heersende maatschappij eist natuurlijk op alle fronten honderd procent inzet en participatie van ons. Daarbij is het vaak onmogelijk om onder een leugen(tje) uit te komen (zoals mijn mayonaiseleugen(tje) van zojuist, waarmee ik voldoe aan het feit dat de helft van de mannen liegt om het leven makkelijker te maken (want: geen gezeur van vrouwlief over die grote pot mayo, die kleine was immers ‘op’…)). Nu is mijn mayonaiseleugentje een minuscuul deeltje in een groot en complex geheel. Want blijkbaar is dat pas 1/1095e deel van al mijn leugens dit jaar! Moet ik nu gaan vrezen voor mijn relatie? Is deze vanaf nu dan enkel en alleen op onbetrouwbaarheid gebaseerd, door ‘mayonaise-gate’?

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Mannen en kinderopvang

Parool-columniste vindt dat mannen net zo goed op een crèche kunnen werken, maar toch eigenlijk niet, want Robert M.

Maar het is duidelijk: laat ratio een discriminerend stuk nooit in de weg staan.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Anders nog iets? | Evolutionaire miscommunicatie

COLUMN - Eigenlijk is het gewoon de schuld van de evolutie. Al die veranderingen in de afgelopen miljoenen jaren hebben ons geen goed gedaan. Zo zijn we bijvoorbeeld rechtop gaan lopen. Een houding die, lichamelijk en menstechnisch gezien, onnatuurlijk blijkt te zijn. We moesten zo nodig primitieve werktuigen ontwikkelen om in leven te blijven. Een uitvinding die zeer urgent bleek te zijn destijds, maar in de loop der duizenden eeuwen is geëvolueerd tot het vervaardigen van moord- en massavernietigingswapens. En er moest een vorm van communicatie ontstaan, om elkaar beter te begrijpen wanneer er kreten werden uitgeslagen die ook nog gepaard gingen met gebaren en een scala aan emotionele gezichtsuitdrukkingen!

Dat zou een probleem gaan opleveren, blijkt nu achteraf. Het leven bestond miljoenen jaren geleden namelijk niet uit vaardigheden ontwikkelen, die ervoor zorgden dat men zo empathisch mogelijk en sociaal verantwoord met elkaar zou gaan communiceren. Daar waren onze hersengebieden destijds nog te marginaal voor ontwikkeld. Het bestaan was letterlijk een gevaarlijk spel op leven en dood, waardoor de standaard rolpatronen tussen mannen en vrouwen het minst zijn geëvolueerd ten opzichte van de grote sprongen die we op andere gebieden hebben gemaakt. Iets wat nu nog steeds ten koste gaat van ons menselijk communiceren en de onderlinge verstandhoudingen tussen mannen en vrouwen.

Zo was het in het allereerste menselijke begin gebruikelijk dat de mannen dagelijks op jacht gingen en hun territorium verdedigden. En waarschijnlijk is het voor de man op dat punt misgegaan met het herkennen en beleven van de emotionele gezichtsuitdrukkingen van de vrouw en het bijbehorende wederzijdse begrip. Onderzoeken hebben namelijk aangetoond dat mannen veel moeite hebben met het herkennen en begrijpen van de vele gezichtsuitdrukkingen van een vrouw. En dat is dus weer te herleiden naar de vroegere jachtvelden. Naarmate de mannen meer gingen jagen en vechten voor hun levensbestaan, werd het steeds belangrijker om de gezichtsuitdrukkingen van hun mannelijke opponenten te herkennen. Deze blikken zijn door de miljoenen jaren heen zó goed opgeslagen bij de man, met als gevolg dat de gezichtsexpressie van de vrouw niet of nauwelijks wordt herkend en begrepen. Met alle gevolgen van dien.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Feminisme

OPINIE - Feminisme is niet achterhaald, maar meer nodig dan ooit.

Gedurende de afgelopen anderhalf jaar ben ik geleidelijk feminist geworden. Daarvoor was ik expliciet géén feminist; gelijke kansen bestonden al en we hoefden nou toch zeker niet de ongelijkheid om te draaien en vrouwen superieur te achten, meende ik. Inmiddels zie ik in dat ongelijkheid nog bestaat en dat feminisme niet draait om een vermeende superioriteit van vrouwen. Ik denk niet dat ik met deze blog fundamentele inzichten zal toevoegen aan de feministische literatuur. Ik wil gewoon wat voorbeelden met u delen.

Een paar dagen geleden las ik deze blog op Vrij-Zinnig. De auteur haalt een onderzoek aan naar de afmetingen van vrouwelijke karakters in tekenfilms. Uit deze analyse blijkt dat 58 procent van de vrouwelijke tekenfilmfiguren letterlijk onmogelijk dunne tailles hebben. Bovendien zijn vrouwelijke figuren veel uniformer dan mannelijke figuren; die laatste komen in alle vormen en maten. Met die bevindingen nog voor in mijn hoofd, ging ik vrijdag naar de bioscoop. Daar kwam ik de set filmposters tegen die hierboven te zien is.

De linkerposter bevat een collectie ‘roar-some’ karakters die naar alle waarschijnlijkheid mannelijk bedoeld zijn. De rechterposter bevat nog zo’n collectie. Voor hen moet je ‘slightly afraid’ zijn. En de middelste poster… Dat zijn ‘the girls’. De girls zien er allemaal hetzelfde uit en blinken uit door erg lange, erg dunne benen en erg lange, erg dunne nekken. Ze zijn niet ‘roar-some’ en niet angstaanjagend. Ze zijn gewoon… meisjes. Een doorn in mijn feministische oog, uiteraard.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Volgende