Op vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.
Het einde van de show, een lege stoel en zijn gitaar languit, breekbaar op de houten vloer, terwijl het publiek klapt, joelt en fluit voor meer, meer, meer. Moeilijk voor te stellen dat hij het veroorzaakt heeft: de schuchtere figuur met zachte stem, gekleed in een eenvoudig blauw t-shirt, lichtbruine corduroybroek en met bescheiden oogopslag. Dan begint hij zijn toegift: Elliott Smith, geboren in 1969, genomineerd voor een Oscar voor het beste liedje in een film tijdens de uitreiking van 1998. Een paar jaar later zou hij er niet meer zijn.
Elliott Smith – Ballad of Big Nothing
Opening
Het nummer ‘Ballad of Big Nothing’ dat je net kon bekijken, komt van het album ‘Either/Or‘ uit 1997. Elliott Smith, een singer-songwriter, speelde alle instrumenten zelf in op deze plaat die indirect zorgde voor zijn doorbraak. Drie nummers van het album kregen een prominente plek in de film ‘Good Will Hunting’ en een nieuw nummer ‘Miss Misery’ kreeg een nominatie voor de Oscar. Daar stond hij: in smetloos wit pak, met enkel een gitaar, onder het felle licht van Hollywood. Uiteindelijk won Celine Dion de prijs met ‘My Heart Will Go On’, maar Smith had zijn naam gevestigd.