IMF dringt aan op loslaten brexit-deadline

Wie dacht nu eindelijk van dat gedoe met de Britten af te zijn vergist zich. Elf maanden was volgens de Britse premier Boris Johnson genoeg om de nieuwe verhouding tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk in een handelsakkoord te regelen. Het Britse parlement stemde er met een ruime conservatieve meerderheid na de verkiezingen graag mee in. Nu is er bijna drie maanden na de officiële datum van uittreding nog niets in zicht dat op overeenstemming lijkt. Volgende week zetten Michel Barnier (EU) en David Frost (VK), de onderhandelingen voort via een videoverbinding. Beide zijn getroffen door het coronavirus, maar inmiddels hersteld. Boris Johnson, die er naar nu gebleken is heel wat erger aan toe was,  is ook weer aan de beterende hand na zijn verblijf op de IC, maar moet nog aansterken. De twijfels aan EU-zijde over de haalbaarheid van een akkoord voor het einde van het jaar zijn er door de coronacrisis niet minder op geworden. Het hoofd van het IMF, Kristalina Georgieva, dringt nu aan op uitstel. 'Laten we het niet moeilijker maken dan het al is,' zei ze. Het coronavirus levert al zoveel onzekerheden op, brexit-spanningen daarbovenop kunnen alleen maar leiden tot meer economische ellende. Een besluit om de geplande datum van 31 december voor een akkoord los te laten zou heel wat verlichting kunnen geven. Een dergelijk besluit zou volgens de  afspraken uiterlijk eind juni genomen moeten worden. De Britse regering wil er echter nog steeds niet aan. Zonder akkoord of uitstel van de onderhandelingen volgt op op 1 januari 2021 onverbiddelijk een 'harde brexit'.

Foto: International Monetary Fund (cc)

De Europese Centrale Bank lijkt een verfrissend sociale baas te krijgen

COLUMN - Fascinerend dat Christine Lagarde genomineerd is om de nieuwe baas van de Europese Centrale Bank te worden. Ze staat nu 8 jaar aan het hoofd van het IMF, en heeft in die periode het IMF iets socialer weten te maken. Onder haar leiding heeft het IMF zijn rol als hardvochtige saneerder versoepeld – half 2015 riep Lagarde zelfs op een fors deel van de schulden van Griekenland kwijt te schelden, omdat de strenge aanpak die het land eerder was opgelegd, inmiddels had bewezen niet te werken. Het land raakte er alleen maar dieper door in het slop.

Lagarde lijkt voor de duvel niet bang. In interviews zegt ze kalmpjes dat de twee grootste uitdagingen voor de wereld, en voor het IMF, de klimaatcrisis en de groeiende ongelijkheid zijn. Ze is een groot voorstander van een flinke CO2-heffing, tot wel 70 dollar per ton CO2.

In een gesprek met Trevor Noah van The Daily Show zei ze ­vorige maand voorts dat het hoog tijd is de onvoorstelbare hoeveelheid subsidies die overheden wereldwijd in fossiele brandstoffen steken – ze schatte het totaalbedrag dat daarmee gemoeid is op liefst 5 biljoen dollar per jaar – over te hevelen naar een totaal ander type investering: in schone energie, infrastructuur, onderwijs en gezondheidszorg.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Interne waakhond IMF: de Grieken hadden gelijk

Het Onafhankelijk Evaluatie Bureau van de IMF heeft een rapport uitgebracht dat het beleid van het IMF ten aanzien van de Euro en Griekenland kraakt, zo meldt de Telegraph.

De top van de IMF heeft haar eigen Raad van Bestuur misleid, een reeks catastrofale beoordelingsfouten gemaakt t.a.v. Griekenland, zichzelf opgesteld als euforische cheerleaders voor de Euro, allerlei waarschuwingssignalen van een aankomende crisis genegeerd en de top ontbeerde begrip van een elementair concept in economische theorieën over hoe valuta werken, aldus de weergave van het rapport door de Telegraph.

Foto: Alan Parkinson (cc)

“De financiële sector is het probleem, niet de oplossing”

ACHTERGROND - Investeren in een duurzamere wereld? Als het aan de aandeelhouders ligt, liever niet. In de serie lezingen ´Met het doel voor ogen´ legt onderzoeker Myriam Vander Stichele uit hoe de gouden greep van winstmaximalisatie het aanpakken van grote mondiale problemen, zoals ongelijkheid, armoede en milieuschade tegenhoudt.

De 17 duurzame doelen (SDG’s) van de Verenigde Naties vormen een ambitieus plan. Maar er is geld voor nodig, heel veel geld. Geld dat bovendien niet alleen door overheden opgehoest kan worden. Zonder een aanzienlijke bijdrage van de private sector, volgens schattingen zo’n 80% van het benodigde bedrag, zijn de plannen gedoemd te mislukken. Wat mogen we van het ‘grote private geld’ verwachten?

Myriam Vander Stichele (SOMO) onderzoekt al jaren de maatschappelijke en economische impact van multinationals en de financiële sector. Onder invloed van de globalisering is hun aandeel in de wereldeconomie de afgelopen decennia enorm toegenomen. En daarmee ook hun macht. Het is inmiddels duidelijk dat duurzaamheid niet op hun prioriteitenlijst staat. Sterker nog: het huidige financiële systeem, waar de wet van de hoogste winst geldt, werkt duurzame ontwikkeling tegen. Vander Stichele: “Op dit moment zijn ze het probleem, niet de oplossing.”

Van miljarden naar biljoenen

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du Jour | Imagining a New Bretton Woods

The financial meltdown of 2008 prompted calls for a global financial system that curtails trade imbalances, moderates speculative capital flows, and prevents systemic contagion. That, of course, was the goal of the original Bretton Woods system. But such a system today would be both untenable and undesirable. So, what might an alternative look like?

Het is het stokpaardje van de marxistisch angehauchte economieprofessor en charismatische Griekse ex-minister van Financiën Yanis Varoufakis: waar sommige landen een structureel exportoverschot hebben, zullen anderen een structureel exporttekort hebben (en derhalve structureel schulden maken). Niet ieder land kan nu eenmaal een exportoverschot hebben, dat is logisch onmogelijk.

Grexit komt gevaarlijk dichtbij

Het schuldenakkoord voor Griekenland is in de problemen. Het akkoord zou mogelijk wel standhouden in het Griekse parlement, de Noord Europese parlementen en misschien zouden de ministers van financiën wel een innovatief financieel instrument boven tafel halen waarmee noodzakelijke overbruggingsfinanciering mogelijk zou kunnen worden gemaakt. Maar niemand blijkt te hebben gerekend op het IMF.

Volgens eigen regels mag het IMF niet deelnemen aan financieringsacties als die niet als “sustainable” worden gezien.

Trojka: Griekse schulden onhoudbaar zelfs bij aanvaarding ‘hervormingen’

Aldus een verzameling vertrouwelijke documenten waar The Guardian de hand op wist te leggen:

Greece would face an unsustainable level of debt by 2030 even if it signs up to the full package of tax and spending reforms demanded of it, according to unpublished documents compiled by its three main creditors.

The documents, drawn up by the so-called troika of lenders, support Greece’s argument that it needs substantial debt relief for a lasting economic recovery. They show that, even after 15 years of sustained strong growth, the country would face a level of debt that the International Monetary Fund deems unsustainable given Greece’s debt profile […].

The documents show that the IMF’s baseline estimate – the most likely outcome – is that Greece’s debt would still be 118% of GDP in 2030, even if it signs up to the package of tax and spending reforms demanded. That is well above the 110% which the IMF regards as sustainable […]

Een aanpak voor Griekenland gebaseerd op IMF onderzoek

Terwijl het Griekse drama dit weekend nieuwe hoogte-, of misschien passender dieptepunten bereikt vroeg Ashoka Mody, bezoekend professor internationale economische politiek aan de Princeton Universiteit, zich eerder deze week af hoe een aanpak voor Griekenland er uit zou zien als IMF onderzoek als basis zou dienen.

De aanpak van de Eurogroep bestaat volgens Mody al 5 jaar uit:

  • Borrow more money (this time mainly from the European authorities) to repay one group of creditors (the IMF, to which substantial repayments are due);
  • Stay focused on more austerity, steadily increasing the primary surplus (the budget surplus not including interest payments); and
  • Undertake structural reforms—changes in labour and other markets to improve the Greek economy’s longer-term growth potential.

De EU vraagt het onmogelijke van Griekenland

Niet figuurlijk of bij wijze van spreken onmogelijk, maar letterlijk onmogelijk, aldus Clive Crook in Bloomberg View:

Suppose that Tsipras capitulated, and that he was able somehow to stay in power long enough to keep his promises — or that the successor government was reliably conservative on fiscal policy. Would this be sufficient to put Greek public finances on the path to sustainability? The sustainability of Greek debt, you may recall, is Europe’s main purpose in all this.

The answer is no, it wouldn’t — and my authority here is the International Monetary Fund, one of Greece’s main creditors and partner of the European Commission and European Central Bank in what used to be called the troika.

The fund’s chief economist, Olivier Blanchard, published an article on Sunday which said that for the new budget targets to achieve sustainability, significant new financing and debt relief would also be needed. But Europe won’t discuss debt relief until Greece has put its public finances on a sustainable footing.

The IMF says Greece can’t put its finances on a sustainable footing without more debt relief; Europe says it has to. That’s the agreed position of the creditors. Clear? […]

What Europe is demanding of Greece can’t be done […] And, according to the IMF, even if it could be done, it wouldn’t work. Aside from this, Europe’s position is eminently reasonable.

Berichtgeving Griekenland een farce

Want laten we als krant vooral geen enkele verantwoordelijkheid nemen voor beoordelen van claims, moeten ze bij Trouw hebben gedacht. Dat moeten onze lezers zelf maar uitzoeken:

Zonder een compromis over verdere steun aan Griekenland lijkt een bankroet van het Zuid-Europese land dichtbij te zijn. De schatkist is nagenoeg leeg en Griekenland moet in juni voor circa 1,6 miljard euro aan leningen terugbetalen aan het Internationaal Monetair Fonds (IMF).

Op de plank ligt nog ruim 7 miljard euro aan eerder toegezegde leningen, maar de geldschieters (naast de eurolanden, de Europese Centrale Bank en het IMF) zijn niet bereid dit over te maken zonder dat er harde afspraken zijn gemaakt. De nieuwe regering in Griekenland wil echter af van het stringente bezuinigingsbeleid. Dat beleid is er (mede) de oorzaak van dat het zo slecht gaat in Griekenland, meent de huidige regering.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Volgende