Kunst op Zondag | Utrecht Overvecht in kleurvlakken

Sargasso besteedt op geheel eigen wijze 1x per week aandacht aan kunst. Kunst op Zondag geeft ruimte aan kunstbloggers. Vandaag een bijdrage van Els Vegter van Huidlandschappen. Toen de flats in Utrecht Overvecht werden afgebroken jaren geleden, stond beeldend kunstenaar Astrid Rubie aan de zijlijn. Ze keek door het bouwskelet heen en zag de felle kleuren van de binnenwanden. De bomen in het park stonden er voor als stille getuigen. Met dit beeld is zij als schilder aan de slag gegaan en zo ontstond de serie 'Overvecht'. [caption id="attachment_312571" align="aligncenter" width="450"] Astrid Rubie Tweeluik Overvecht in Herman van Veen Arts Center. © foto Els Vegter[/caption] De kleuren van de binnenmuren die tevoorschijn kwamen in het afbraakproces symboliseren eveneens de veelkeurigheid van Overvecht, een multiculturele wijk in Utrecht noord.

Door: Foto: Astrid Rubie Overvecht in Herman van Veen Arts Center. © foto Els Vegter copyright ok. Gecheckt 15-11-2022
Foto: rogerbirchler (cc)

Kunst op Zondag | Wandeling in hout

, door

Een wandeling in hout maakt u natuurlijk tussen bomen en struikgewas. Gezien de vitale betekenis van bossen (o.a. voor het klimaat) kan de vraag worden gesteld of houten kunst nog wel zo verantwoord is.

Het antwoord is gauw gegeven: kunstwerken waarvoor speciaal een boom of bos is gekapt komen tegenwoordig niet meer voor. Zonder gewetensnood kunnen we u dan ook vandaag door een drietal “bossen” laten wandelen. Welke ‘boswandeling’ spreekt u het meeste aan?

Om te beginnen een maatschappelijk-sociaal en ecologisch kunstproject dat Konstantin Dimopoulos sinds 2005 in 14 steden over heel de wereld, met talrijke vrijwilligers heeft uitgevoerd. Het is tijdelijke kunst, want ook al bleven de bomen staan, de kunst vervaagde. De angst te vervagen, is dat waarom sommige mensen wat tegen de natuur hebben?

Kijk naar de ‘Blauwe bomen’ (3 min 51’)’.

We zagen het al in de voorgaande twee afleveringen, met o.a. houten ‘follies’, nu meer kunst van voorbije bomen, maar wel hout waar u doorheen kunt lopen.

Je kunt ‘Escape’, houten bouwwerken van Foon Sham, wel in en er gelukkig ook weer uit. Goh, zult u zeggen, niks bijzonders want bij mijn huis kan dat ook.

Ah, kijk eens aan, u heeft wel een huis….

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Waan van de dag

Huizen bouwen van hout draagt bij aan lagere CO2 uitstoot

, door

The Economist geeft een korte uiteenzetting waarom bouwen met hout bijdraagt aan een lagere CO2 uitstoot. Dit heeft voor een behoorlijk groot deel te maken met het bouwproces:

Cement-making alone produces 6% of the world’s carbon emissions. Steel, half of which goes into buildings, accounts for another 8%.

And the standards only count the emissions from running a building, not those belched out when it was made. Those are thought to account for between 30% and 60% of the total over a structure’s lifetime.

Foto: Jim Linwood (cc)

Kunst op Zondag | Folly

, door

Vorige week passeerde even de architectuurcompetitie ‘follyDOCK’ (2006 – 2007). Het winnende ontwerp van Aeneas Wilder was een folly, een koepelvormig bouwsel dat later ook nog even dienst heeft gedaan als informatiepaviljoen.

Een gangbare definitie van een folly is: een nutteloos bouwsel, ongeschikt voor reguliere bewoning, maar wel fantasierijk vorm gegeven. Wie op zoek gaat naar follies komt er echter achter dat een folly  nooit echt nutteloos is. Het kan functioneren als prieeltje, uitzichtplaats, nepruïne, mausoleum, paviljoen of gewoon als ‘mooi bouwsel’.

De folly leeft in Nederland meer dat u misschien dacht. Eén organisatie als pleitbezorger en twee vrij recente folly-festivals lijkt weinig, maar dit land is te klein om vol te bouwen met de fantasierijke uitspattingen van architecten en andere ontwerpers.

De DonderbergGroep (zo genoemd naar het inmiddels gesloopte hotel/restaurant in Leersum waar de groep bij elkaar kwam) is, net als hun Engelse en Ierse collega’s, pleitbezorger voor historisch folly-erfgoed. Dat zijn vooral bouwsels op voormalige landgoederen. Sprookjesachtige torentjes, theepaviljoentjes in Chinese stijl of barokke belvédères.

Om een klein deel van het zo diverse arsenaal aan follies te noemen. Kijk vooral naar de foto´s op de websites van de DonderbergGroep en de Folly Fellowship om een indruk te krijgen wat er zoals onder follies wordt verstaan. Wij gaan kijken naar follies als architecturale kunst.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Another day at the office V

, door


Wouter Mijland, bosbouwkundige en kunstenaar, werkt momenteel in de jungle van Zuid Oost Kameroen. Sargasso plaatst de komende weken foto’s en verhalen door die Wouter ook op zijn eigen blog Extra Way to Express zet. Hierboven ziet u het bureau van Wouter in Kameroen. Wouter stelt zich hierbij in de derde persoon enkelvoud aan u voor:

Met een klein budget en vol goede moed probeert hij een gemeenschapsbossen project, dat ernstig leidt onder het brutaal afkappen van ontwikkelingsgeld door onze rechtse regering, nog enigszins te redden. Door zich onder de bevolking te mengen, veel in het bos zelf te zijn en als een doorsnee Kameroenees te leven hoopt hij inzicht in de problematiek te krijgen en daardoor eenvoudige doch werkbare praktische oplossingen te ontwikkelen. Ontwikkelingssamenwerkingsprojecten zijn vaak verre van realistisch. Het bureau en de praktijk staan te ver uit elkaar. Onbetrouwbare mensen en initiatieven worden gesubsidieerd, waardoor sociale lokale structuren ontwricht raken. Grote organisaties besteden veel budget aan dure auto’s, consultants, topsalarissen voor het management en mooie huizen en kantoren. Wat dat betreft verschilt Afrika niet veel van Europa. Wouter reist per Chinese motorfiets, slaapt waar hem een plek wordt aangeboden en eet wat de pot schaft. Hij doet nu en dan verslag op zijn blog als er voldoende diesel voor de generator is en de satellietverbinding voor het internet, gehackt via de Wifi van een nabijgelegen bureau van een internationaal mijnbouwbedrijf dat in de regio actief is, het doet. De ene keer wat gefrustreerd, de andere keer dik tevreden. Ontwikkelingssamenwerking in de jungle gaat niet van een leien dakje en vergt een boel aanpassing en nieuw inzicht.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Volgende