Ik kies voor de partij van mijn jeugd

Waarin de auteur uitlegt waarom ze deze keer voor de PvdA kiest.Zolang Jolande Sap op de kieslijst voor Groen Links staat, zolang stem ik al op haar.Of ik dat op 12 september weer zal doen? Ik weet het niet.Met haar verkiezingsprogramma heeft het niets te maken, daar kan ik me grotendeels in vinden. Ik heb ook nog steeds vertrouwen in haar deskundigheid en politieke vaardigheid, daar is niets mis mee. Sympathiek lijkt ze me ook en haar nieuwe coupe vind ik prima.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies voor groen en open

Waarin de auteur na een korte periode als zwevende kiezer toch terugkomt bij de partij die echt bij hem past.

Het ging vreselijk fout met Kunduz. Hoe kan je in hemelsnaam instemmen met een hopeloze missie waarin mensen opgeleid worden om de oorlog nog erger te maken. Een oorlog die al vanaf het begin zijn doel helemaal voorbij schoot, waardoor er wederom nodeloos veel doden vielen en er geld in een bodemloze put werd geworpen. En de Amerikanen gelegaliseerd werden in hun volledig foute aanpak van de strijd tegen het terrorisme. Ik word er weer boos om.

Hopelijk doen ze dit niet nog een keer.

Kijk, een lente-akkoord begrijp ik prima. Dat is verantwoordelijkheid nemen. Geven en nemen. En dan vooral ook iets krijgen wat je alleen krijgt als je meespeelt. En ook belangrijk, wat van de scherpe randjes van het extreem rechtse beleid tot dan toe afhalen.

Maar goed, laat me uitleggen waarom ik straks vooral wel op GroenLinks ga stemmen.

Put your money where your mouth is, zeggen ze aan de overkant van de plas. Oftewel stem voor waar je regelmatig publiekelijk over uitlaat. In mijn geval duidelijk: klimaat, vrijheid/privacy, een andere economie en een open, diverse en humane samenleving.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Dus toch GroenLinks

Veel mensen vragen zich af wat de signatuur van de Sargasso-bloggers toch is. Het antwoord: die denken natuurlijk met name voor zichzelf en zijn geen uithangbord voor een partij. Maar we zijn niet te belazerd om te zeggen wat we stemmen. Dit keer legt Klokwerk uit waarom hij ondanks alles toch GroenLinks stemt.

Tot ongeveer vorig jaar wist ik het vrij zeker: ik stem GroenLinks. Het huidige geklungel van deze partij en het gedecimeerd worden in de peilingen hebben me echter hevig doen twijfelen.

Zweven

Nee, om een mislukte grap met een stekkerdoos zal ik een partij niet verlaten. Als ik op de beste entertainer zou stemmen ging mijn stem wel naar Wilders. De Kunduz-missie kan ik niet steunen, maar om één naïef standpunt laat ik een partij ook niet vallen. Maar het schaamteloos etaleren van het eigen gebrek aan competentie heeft bij GroenLinks inmiddels wel hele extreme vormen aangenomen. De zaak Sap-Dibi staat helaas niet op zichzelf. De organisatie van de partij is een puinhoop en politici kunnen geen hoofd- van bijzaken onderscheiden, getuige ook het recente voorstel voor gratis glaasjes water in de horeca. Ik begon dus te zweven.

Wegzweven

Maar nu: wat vind ik belangrijk? Het vrije marktdenken is zo dood als een pier. De werkloosheid loopt op. De financiële reuzen graaien nog steeds gretig om zich heen en Brussel staat mede door Nederlands toedoen machteloos. Politici kennen geen andere remedie dan bezuinigen en hier in den lande zit de partij van de marktwerking (of moet ik zeggen de partij van het roofkapitaal) nog steeds stevig in het zadel. Lachebekje Rutte krijgt niets voor elkaar en is erin geslaagd de internationale positie van Nederland stevig te ondermijnen. Maar hij doet alsof er niets aan de hand is, ramt op zijn reclameslogans die holle vaten blijken en belooft als verkiezingsstunt iedere hardwerkende Nederlander duizend euro. Sinterklaas bestaat, en hij zit in het torentje.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kids

‘Geen van de kids bleef in Hoenkoop,’ schreef iemand een paar dagen geleden op dit blog. Ik weet niet waar Hoenkoop ligt of gelegen heeft, maar ik schat dat het in Zuid-Holland ligt, ik ben ook te lui om het op te zoeken. Maar het gaat mij om de kids. Dat is nu eens een term die u nooit zult tegenkomen in mijn stukjes, en ik weet eigenlijk niet goed waarom dat is.

‘Kids’ is even duidelijk als ‘kinderen’, maar korter dus sms-baarder. Ik heb in mijn leven nog nooit een sms-bericht verstuurd, maar ik weet dat sommigen korte woordjes prefereren boven langere. Eigenlijk ben ik daar zelf ook een voorbeeld van: ik hoop steeds zo duidelijk mogelijk en eenvoudig mogelijk te schrijven, zodat een kind van 14 ook kan begrijpen wat er staat. Toch krijg ik ‘kids’ niet uit mijn pen.

Het zou ermee te maken kunnen hebben dat ik geen satire bedrijf in mijn schrijfsels. Ik zal in een verhaaltje over een slager niet gauw de naam Ossepoot voor die slager bedenken, voor een verhaal over een atleet niet de naam Snel. Dat laat ik over aan de Nederlandse cabaretiers, maar ik heb u, lezer, voor zulke goedkope grappenmakerij te hoog zitten. En met ‘kids’ probeer je toch de lachers enigszins op je hand te krijgen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 13-10-2022

Piraat Spaink verliest de buit uit het oog!

Afgelopen week nam Karin Spaink met een felle column afscheid van GroenLinks. Via de website van de partij diende Jorrit Nuijens, fractievoorzitter GroenLinks Amsterdam Centrum, haar van repliek met een open brief.

Beste Karin,

Omdat we samen op de kieslijst van GroenLinks Amsterdam Centrum staan (het Parool, 4 Maart 2010), voel ik me geroepen om je te schrijven over je afscheid van onze partij in het Parool van 31 Juli. Wat jammer om te lezen, en wat schrijf je weer prachtig. Scherp als een piraten-sabel zeg maar.

Roerend spreek je in je column over het “verkwanselen van alles waar GroenLinks voor stond”, en dat is retorisch natuurlijk prachtig. ’t Is theatraal, het bekt lekker, spaart geen kolen en geen geiten. Genieten dus, voor grage lezers zoals ik. Politiek is het echter onwaar.

Dramatisch is je hardheid voor Jolande Sap, maar goeddeels onverdiend. Zonder oog voor kiezerswinst toonde ze de civil courage om als enige linkse partijleider te onderhandelen over het Lenteakkoord. Ze onderhandelde niet alleen, maar wist daar verschrikkelijke bezuinigingen op sociaaleconomisch gebied en in de zorg terug te draaien, en ook nog eens te zorgen voor een aantal vergaande vergroenende maatregelen.

Voor alle lage en middeninkomens was het Lenteakkoord een verbetering, mede dankzij de door jou -terecht- bewonderde Ineke van Gent. Niet slecht, als oppositiepartij met tien zetels.

Foto: Logo GroenLinks Zin in de Toekomst Graphic design Robert-Jan Hoesman. copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Exit GroenLinks

Ik heb – op één keer na – altijd op GroenLinks gestemd of op de PSP, één van haar voorouders. Maar nu is het basta: GroenLinks heeft voor me afgedaan. De operatie in Kunduz ondersteunen vond ik al ongelooflijk dom. Denken we heus dat de aanstaande agenten van een land een burgeroorlog verheugd uitkijken naar lesjes in conflictbeheersing? De trots waarmee Jolande Sap opschepte over haar onderonsje op het Catshuis, maakte de zaak er niet beter op. Sap deed of ze de hoofdprijs voor de poorten van de hel had weggesleept, terwijl ze zich knollen voor citroenen had laten verkopen.

Na de val van het kabinet donderde GroenLinks finaal ineen. Ze namen deel aan een idioot Voorjaarsakkoord. Welke oppositiepartij sluit, pal nadat de regering is gevallen, in hemelsnaam een politiek akkoord met twee partijen uit diezelfde regering? Dan verlam je jezelf toch in de komende verkiezingen?

Ook intern werd de rommel steeds groter. Het bestuur wilde, buitengewoon ondemocratisch, geen andere kandidaten dan Sap accepteren voor het lijsttrekkerschap. Kort daarna serveerden zij nieuwe kandidaat-Kamerleden af met knullige, quasi-psychologische schoolrapporten. Vertrekkend Kamerlid Ineke van Gent – de enige GroenLinkser die dapper tegen Kunduz had gestemd – liet voorts weten dat het fractiebestuur al tijden niet meer functioneerde.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Interne kritiek is nieuw mes in rug van Sap

 “Van Gent: GroenLinks heeft al een jaar geen leiding”, kopte de voorpagina van de Volkskrant afgelopen maandag. In een interview geeft vertrekkend Kamerlid Ineke van Gent kritiek op onder andere het bestuur van haar partij. Binnen het GroenLinks-bestuur zou er niet de “juiste chemie” zijn. Ook op het verloop van de lijsttrekkersverkiezing van GroenLinks heeft Van Gent kritiek.

Door Carina Jacobi.

Interne kritiek is de slechtste vorm van publiciteit voor een politieke partij en kan grote gevolgen hebben voor de partij in de peilingen en voor de positie van de lijsttrekker. In de recente parlementaire geschiedenis liep het slecht af met Jan Peter Balkenende, Job Cohen en Rita Verdonk, mede door interne strijd. Het vertrek van Cohen leek het gevolg te zijn van een negatieve spiraal van negatieve publiciteit en dalende peilingen, in een stroomversnelling gebracht door het uitlekken van een interne brief vol kritiek van Frans Timmermans. Bij het CDA kwam er kritiek op Balkenende van binnen de partij tijdens de verkiezingscampagne van 2010, wat samenviel met kritiek op Balkenende vanuit de media. Uiteindelijk verloor het CDA 20 zetels tijdens de verkiezingen, bijna de helft van de fractie. Voor Verdonk was het met name de breuk met haar twee belangrijkste adviseurs Kay van de Linde en Ed Sinke die voor de ondergang van Trots Op Nederland zorgden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Groene thee met Sap

Deze zomer drinkt Apparadsjik, schrijver van de zowel ongeschreven als onvolprezen roman Papa Pinda, nu en dan thee op locatie. Als de Knevel & Van den Brink van de zojuist gestopte Ernest van der Kwast, probeert hij de zomerprogrammering een beetje overeind te houden.

In de zithoek van de Groenlinks wandelgang neemt Jolande plaats, in gedachte verzonken. ‘Groene thee neem ik aan?’, zeg ik terwijl ik haar inschenk. Knikkend vervolgt ze haar gedachte, hardop tegen zichzelf pratend. ‘Strategisch gezien staan we er goed voor. Met de veranderingsgezinde partijen van het Lenteakkoord bewezen we regeringsmacht te kunnen dragen. En met de behoudende PvdA en SP hebben we een lijstverbinding, dus we zijn goed aangesloten.’

‘Toch ben ik er niet gerust op.’ Ze zet de naar haar mond gebrachte thee weer neer. ‘Stel dat Geert het voor elkaar krijgt met CDA en VVD om tafel te gaan en achterlangs de steun van Emile te krijgen.’ Achterlangs, hoe bedoelt ze dat? ‘De uiterste raken elkaar zeggen ze toch? De SP en de PVV staan dichter bij elkaar dan je denkt.’ Met licht paniekerige blik kijkt ze me aan, ‘Dan zitten we er dus mooi niet bij!’

We worden afgeleid door een dichtslaande deur. Met ferme stappen beent Tof Thissen, voorzitter van de selectiecommissie van de partij, richting uitgang. ‘We hebben zojuist besloten ook het oordeel over de commissieleden naar buiten te brengen’, zegt ze verontschuldigend. Hoe de partij over hem denkt? Ze pakt de papieren erbij en citeert: ‘Tof Thissen. De partij sluit niet uit dat hij kan groeien naar een succesvol voorzitterschap indien zijn politieke gevoel zich verder ontwikkeld, waaronder ook het innemen van een meer luisterende houding wordt verstaan.’

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende