De tijd van de koude oorlog heeft veel invloed op ons politieke debat. De centrale vraag die nu over de wereld waait is: “nu de vrije markt door de crisis heeft bewezen, dat het zonder regulering niet gaat, wat is de rol die de overheid moet spelen?” Of is het feit dat de financiële wereld zijn hebzucht niet kan of kon bedwingen, niet van belang voor het denken over de rol van de staat? De landen met “staatskapitalisme” (China, India, Rusland) komen beter door de crisis, dan wij in het westen. Kennelijk gaan de dingen beter, als er enige autoritaire sturing plaats vindt; maar wat is de goede maat daarin? Het is maar een vraag: de Koude Oorlog ging tussen de vrije ondernemingsgewijze productie en een geleide staatseconomie. Die oorlog werd door het westen gewonnen en hete vrede was ons deel, het ”einde van de geschiedenis” werd uitgeroepen (Fukuyama). Maar spoedig ging de discussie verder: wat was nu de juiste vorm van staatsingrijpen? Die vraag werd overheerst door een economische terminologie, die het politieke debat overwoekerde: wat is efficiënt, wat is doeltreffend, wat geeft het beste rendement?
Zojuist heeft het CDA-congres haar steun uitgesproken voor het gedoogakkoord. Vanaf hier schatten we het percentage voor-tegen op zo’n 70-30. Straks horen we de precieze percentages. Hieronder kunt u filosoferen over wat deze uitslag betekent voor het CDA en de kabinetsdeelname van die partij.
Update:
Stemmen voor: 2759
Stemmen tegen: 1274
Totaal: 4033.
68% voor, 32% tegen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Deze bijdrage aan het open podium is van Peter (website)
Redactie: dit is dan de eerste Open Podiumpost. Dat er nog maar veel mogen komen!
Onderdanen!
De demissionaire informatieve toestand in de polder baart Ons grote zorgen. De mist die vandaag over de residentie hangt, mag symbolisch worden genoemd voor de situatie waarin Ons Rijk verkeert. Wij zien de donkere dagen van het naderende herfsttij en de koude winter dan ook somber in.
Onderdanen!
Terwijl uw demissionaire collega’s een stiekem voortvarendheid aan de dag leggen, hullen de informatieve collega’s zich in een hardnekkig stilzwijgen. Wat U wel naar buiten laat druppelen, beter gezegd, stelselmatig laat lekken, leidt tot onrust onder grote delen van Het Volk. Onder de noemer Bezuinigingen laat U vooral weten wat er allemaal niet kan. Daarentegen blijkt u met stomheid geslagen over wat het Volk mag verwachten wat er nog wel kan.
U zult zeggen: maar wij hebben wel meer naar buiten laten lekken. Dat is ontegenzeggelijk waar en van een schandelijk, beschamend gehalte. Wij hoeven u alleen maar te herinneren aan de Klinknagel die U aan uw doodskist meende te ontwaren en die met brute kracht is verwijderd.
Voorts meende u de door Ons benoemde informateurs telkenmale met een kluitje in het riet te sturen. U kwam herhaaldelijk bij Ons op de thee en de wijze waarop u verscheidene mogelijkheden uitsloot, doet vermoeden dat u Ons ernstig heeft misleid.
Telkens opties met elkander bespreken en nog voor u alles had gewikt en gewogen, waren Wij genoodzaakt alweer de thee gereed te zetten.
Het is een kwestie van tijd totdat het CDA implodeert en er alleen nog maar kleine christelijke partijen over zijn.
Zondag in Buitenhof uitte Herman Wijffels ongekend harde kritiek op de lijn van zijn partij het CDA en dan in het bijzonder op Maxime Verhagen en zijn trouwe volgelingen. Volgens Wijffels zijn er twee koersen mogelijk voor het CDA en in het geval dat het CDA kiest voor de rechtse koers van Verhagen dan overweegt hij serieus zijn lidmaatschap op te zeggen.
Al de hele formatie borrelt het ongenoegen op binnen het CDA en terecht natuurlijk. Het CDA als keurige christelijke middenpartij bestaat niet meer als ze met VVD en PVV in zee gaat. Zelfs al mag men het potentiële kabinet Rutte-1 van Verhagen geen rechts kabinet noemen van Verhagen, volgens Rutte zal ‘rechts Nederland zijn vingers (erbij) aflikken’. Hard bezuinigen op ambtenaren en sociale zekerheid, hypotheekrenteaftrek onaangeroerd laten, harder beleid op het gebied van migratie/ lekker moslims pesten, extra politieagenten en de gedoogsteun van de 24=1-mansfractie die mag blijven zeggen wat hij wil en ga zo maar door. Noem dat maar eens een middenkabinet.
Steeds meer CDA-ers, van huis uit toch hondstrouw aan de partij, keren zich daarom af van de partij van Verhagen. Dat Verhagen de uiterste rechterkant van het CDA vertegenwoordigt was genoegzaam bekend, maar dat hij ook daadwerkelijk met de PVV in zee zou gaan/ één van de schoothondjes van Wilders zou willen zijn, komt voor velen kennelijk toch nog als een verrassing. Na de decimering bij de verkiezingen van 9 juni is voor het CDA het vooruitzicht van pakweg ‘vijf ministers en wellicht het dubbele aantal staatssecretarissen’ (Wijffels) natuurlijk een prachtig korte termijn vooruitzicht, zeker voor toekomstig vicepremier Verhagen. Dat kabinet komt er dus wel.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat je voor een paar tientjes en twee keer maximaal anderhalf uur reizen vanaf zowat iedere plaats in Nederland meermalen per jaar een geweldige avond kan hebben met hoogwaardig vermaak in de concertzaal is een luxe die ze zelfs elders in Europa lang niet overal kennen. Het is een verworvenheid die kenmerkend is voor de rijkdom en het succes van de Nederlandse samenleving, en het is een verworvenheid waarvan je hoopt dat de mensen die erover gaan er zorgvuldig mee omspringen: toegang tot concert, dans, opera en theater is in Nederland enorm laagdrempelig, en dat mag wat mij betreft nog heel lang zo blijven. Toch sta ik nog niet in vuur en vlam door alle commotie om de vermoedelijke bezuinigingsplannen van het kabinet-in-wording. Ik ben er eerder een beetje door in verwarring.
Die verwarring komt deels doordat de alarmistische retoriek van het protest (Kaalslag!! Grote Zorgen!!!!!) je als buitenstaander zo hard in het gezicht mept dat alle gevoelens van sympathie als sneeuw voor de zon verdwijnen, maar deels komt het ook doordat ik oprecht grote moeite heb om goede redenen te bedenken waarom het een taak van de rijksoverheid zou zijn om een volledig systeem van allerlei regionale en nationale orkesten, dansgezelschappen en wat dies meer zij te onderhouden. Sterker nog: ik kan het maar moeilijk verenigen met mijn idee dat je een overheid hebt om de samenleving wat eerlijker te maken en de verschillen tussen ‘haves’ en ‘have-nots’ kleiner. Volledige subsidiëring van deze ‘subsidieslurpers’ van hoge kwaliteit stuit mij tegen de sociale inborst; delen van die 120mln per jaar (periode 2009-2012 (.pdf)) kunnen misschien best wel beter ingezet worden. In de zorg. In het onderwijs. Bij mensen die het echt nodig hebben om een beetje redelijk te kunnen leven. Het is niet veel, maar het kan helpen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
‘Maxime verhagen is politieke hoer’
Harde woorden Raad van Kerken
[qvdd]
De Pers bevestigt wat ik 1,5 week geleden uit zeer betrouwbare CDA-bron hoorde: na vertrek Klink zou @JackdeVries fractievoorzitter worden
André Rouvoet twittert in reactie op berichtgeving in De Pers dat Jack de Vries zich warmloopt voor het fractievoorzitterschap van het CDA. Jack de Vries zegt dat het verhaal onzin is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.