Nee, natuurlijk niet

McDonald's weg uit Nederland? Onbestaanbaar. Als, om wat voor reden dan ook, de pusher van het Happy Meal Nederland de rug toe zou keren, zou er een volksopstand uitbreken. Het zou in elk geval op alle voorpagina's staan. Het land zou te klein zijn. De voorpagina's gaan vandaag over hele andere dingen en van revoluties is op deze zonnige ochtend niets te merken. En toch is er iets heel ergs gebeurd, veel erger dan het nepnieuws waar ik vanmorgen mee besloot uit te pakken: Jan Robben, het aardbeiengeweten van Nederland, de man die zo ongeveer in zijn eentje de écht lekkere aardbei op de kaart zette, stopt ermee. Hij is het, begrijpelijkerwijs, moe om tegen de stroom op te roeien. Want het rare is dat een eigenwijze aardbeienteler, die er in tientallen jaren van hard werken en experimenteren met teeltwijzen, bemestingsschema's en wat al meer in slaagt om een aardbei te telen die écht spectaculair beter smaakt dan wat er in de super het hele jaar door (!) te krijgen is, die verrukkelijke aardbeien waarvan er op geen stukken na voldoende zijn voor heel Nederland, niet als vanzelf weg ziet vliegen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Duurzaamheid en koeienstaarten

, door

Het is de elfde van de elfde vandaag. In het zuiden gaan ze door het lint voor iets carnavalesks. In het noorden kijken kinderen met bezorgde blik naar het stormweer buiten en vragen ze zich af of hun lampion wel blijft branden als ze vanavond langs de deuren gaan om te zingen dat koeien staarten hebben. Is het eigenlijk wel zo’n geschikte datum voor de Dag van de Duurzaamheid?

Nou ja, we hebben het ermee te doen. En omdat duurzaamheid ook betekent dat je geen of in elk geval zo min mogelijk voedsel weggooit, heb ik besloten vandaag mijn koelkast leeg te eten. Of er in elk geval een flinke hap uit te nemen, want er zit nogal wat in. Zo heb ik nog een halve pompoen, een halve groene kool en een half kilo aardappelen en liggen er ook nog een goede honderd gram aangebraden varkenshaas en een half onsje gerookt spek, beide van de scharrelslager, in mijn koelkast. Ik vermoed dat we dat met ons tweeën vanavond op geen stukken na op krijgen, maar gelukkig is er morgen weer een dag.

En dan zijn die kinderen er nog. Hoe ga je daar nou mee om op de Dag van de Duurzaamheid? Al dat snoepgoed is in elk geval verre van duurzaam, al was het alleen maar omdat het allemaal per stuk verpakt moet zijn omdat het anders veel te eng is. Gewoon een koekje geven komt je op een verwijtende blik en een streng verbod van een meebedelende ouder te staan. ’t Moet in de praktijk allemaal van Mars of Haribo komen. Leve de afvalberg, en dan zwijg ik nog over de ingrediënten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

A message you can’t tuna out

, door

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.

Okay, the pun stinks. But what’s even more foul is what we are doing to our oceans through unsustainable fisheries. This ad from WWF South Africa, is a graphic representation of “bycatch”, which is the sea life killed and wasted by some commercial fishing techniques:

Copy: Only a tenth of the catch in long line tuna fishing is actually tuna. Most commercial fishing gear is not completely selective. As a result many endangered sea animals are also captured. To ensure the fish you buy is caught in a way that is environmentally friendly, text our fishms number (079 499 8795) with the type of fish and you’ll receive an sms back as to whether it’s in the red, orange or green category.

This ad is particularly timely for me, since my 5-year-old son has started telling off our neighbourhood fishmonger for selling monkfish.

From the campaign web site:

FISHERIES IN CRISIS

It is now widely accepted that commercial fisheries are in a state of decline worldwide. 80% of the world fish stocks are over exploited or exploited to their maximum, this was indicated in The State of World Fisheries and Aquaculture report (SOFIA) from The Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO) released in 2008.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Koken moet wel leuk blijven

, door

U, als geïnformeerde Sargassolezer wist dat misschien niet, maar een groot deel van de Nederlanders kan niet de minste interesse opbrengen voor de formatie. Geef ze eens ongelijk. Ook ik stem televisiewijs tegenwoordig liever af op verstrooiing dan op politieke beschouwingen. En mijn kijkzonden zijn niet de strapatsen van Haagse oligofrenen op Kreta of kijk-mij-nou-dansen/schaatsen/zingen/goochelen/grappig doen. Ik kijk naar kookprogramma’s.

En dan liefst ook niet de so-you-think-you-can-cook varianten. Nee, gewoon: voedsel-keuken-koken. Leerzaam, en je krijgt er altijd trek van. En zoals iedereen weet, voor die programma’s moet je bij de BBC zijn.
Maar als je -zoals ik- geen BBC hebt, ben je aangewezen op RTL4, die sommige programma’s nog wel eens aankoopt. Alle lof daarvoor overigens. Maar nou komt het…

Sinds een paar weken heb ik een nieuw favoriet programma: “What to eat now“, van Valentine Warner. En Warner pakt het stevig aan. Behalve recepten laat hij ook zien waar het voedsel vandaan komt. Hij verzamelt bessen in het wild en gaat bij boeren langs voor groenten. Maar hij is vooral niet te benauwd om voor het hoofddeel van de maaltijd een geweer ter hand te nemen en zelf een konijn, fazant, of patrijs te schieten en een lammetje de nek om te draaien. Vlees eten is beesten doden, en koken is niet voor mietjes. Een mooie in-your-face voor huilebalkjes die graag wild eten, maar diertjes vooral lief willen vinden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gestoofde apenkool?

, door

Dit is de tweede gastbijdrage van Gerrit Jan Groothedde. Op eetschrijven.nl vindt u meer ‘vrijblijvende gedachtenspinsels’ van deze culinair journalist.

honig150We leven tegenwoordig in the fast lane. De bereiding van de maaltijd moet snel en makkelijk, want we hebben steeds minder tijd. Die tijd is namelijk nodig om in vergelijking met vorig jaar nóg weer een kwartier langer per dag op internet te surfen.

Zelf zou ik zeggen dat stoofschotels uitstekend in die trend passen. Je hebt er namelijk, na een paar minuutjes voorbereiding, geen omkijken naar. Maar Honig denkt daar anders over.

Deze voormalige stijfselfabrikant, die aan een bankroet wist te ontkomen door zijn dreigende overschot aan zetmeel te verwerken tot een travestie van de Italiaanse pasta en die tot op de dag van vandaag nieuwe toepassingen is blijven vinden voor het spul dat vroeger vaders boord overeind hield (maar dat gelukkig wel zonder gevaar voor de gezondheid kan worden geconsumeerd), vindt dat het met de stoofschotel sneller moet. Tenminste, dat vertelt mij via de tv-reclame een Caraïbisch type dat een a-typische haast blijkt te hebben.

Inderdaad: er is een nieuw product van Honig dat dank zij een marketingtruc meteen al “vertrouwd” is en dat ons stoofschotels in recordtijd belooft. Hoeveel recordtijd precies vermeldt de tv-reclame niet, maar enig zoekwerk leert dat deze eigentijdse stoofpotten wel driemaal zo snel klaar zijn als die van oma. Dat is tijdwinst, al spaart u er zelf totaal geen tijd mee uit–terwijl de warmte het werk doet, kunt u namelijk net zo heerlijk surfen als wanneer er niets staat te sudderen. Het ruikt alleen minder lekker in huis.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eigen vis eerst

, door

Dit is een gastbijdrage van Gerrit Jan Groothedde. Op eetschrijven.nl vindt u meer ‘vrijblijvende gedachtenspinsels’ van deze culinair journalist.

visserijfotoOp Sargasso wordt afgeteld. Afgeteld tot een drietal mijlpalen. De eerste is de klimaattop in Kopenhagen. Die staat er het kortst op en verdwijnt ook het eerst weer: over 16 dagen zijn we op dit punt uitgeteld. De tweede teller loopt tot de gemeenteraadsverkiezingen. Daarop moeten we, als we niet in Zuidplas, Oldambt of een zevental Limburgse gemeenten wonen, nog dik drie maanden wachten. De laatste teller loopt tot het uitsterven van de blauwvintonijn.

Natuurlijk is voor dat laatste geen datum geagendeerd, maar de schatting van nieuwjaarsdag 2012 zou zelfs nog wel aan de optimistische kant kunnen zijn. Het is best mogelijk dat de favoriete sushi van de Japanners al vóór die tijd uit een ander visje zal moeten bestaan. Een duiveltje binnenin mij maant me nog even gauw een stukje te kopen, om nog één keer goed te proeven hoe ongelooflijk lekker. Toch maar niet doen. De herinnering moet maar volstaan. Ik heb me erbij neergelegd dat ik, gedwongen of vrijwillig, waarschijnlijk nooit meer blauwvintonijn zal proeven.

Over een andere vis gaat het op Sargasso eigenlijk nooit, en dat is in zekere zin eigenaardig want er bestaat een nauw verband met de naam van dit blog. Ik bedoel de paling, een vissoort die onze nationale zou kunnen zijn als we niet zo trots waren op de maatjesharing, die we vermoedelijk aan de Belgen danken. Of we het palingroken wél hebben uitgevonden, is niet met zekerheid te zeggen. Ik zou er niet op rekenen. Hoe dan ook is gerookte paling lekker, bijna net zo lekker als blauwvintonijn.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Snoep verstandig. Eet meer rups

, door

scorpionHet is ook niet makkelijk. Je wilt als vleeseter geen dieren mishandelen, dus koop je biologisch. Daar betaal je wat meer voor, maar ach, je moet er wat voor over hebben. Maar uit de recent gepubliceerde vleeswijzer blijkt dat je beter een mishandelde kip kan eten dan een gepamperde koe als je voor het milieu gaat. Wat te doen?

Nou, heel simpel. doe wat ze in de derde wereld doen: eet meer insecten! Insecten hebben een veel lagere milieu-footprint en zijn een bron van eiwitten. Zo at ik in Thailand ooit gefrituurde sprinkhanen, en in China schorpioenen en rupsen. Best te eten, en lekkerder dan een rookworst van Unox.

Maar dat zal in de Westerse landen niet vlot gebeuren. Om hier de schade van een beest voor het milieu te verlagen kunnen we bijvoorbeeld meer vlees eten die nu als afval wordt beschouwd. Maar de meeste mensen rillen van een vetrandje en gaan liever dood dat dat ze orgaanvlees eten. Om van bloedworst maar te zwijgen.

De bloedworst haalde zelfs de lijst van meest gruwelijke gerechten, natuurlijk bedacht door Amerikanen. Die vreten zich dood aan de geheel uit room, additieven en zetmeel bestaande Twinkies, maar frituren een garnaal helemaal dood.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende