Zomerquote | Vallen in de Tour…

"Valpartijen maken deel uit van de wielersport, maar zijn geen entertainment. Er zijn renners die nooit meer herstellen en geblesseerd zijn voor het leven” (Fränk Schleck, wielrenner) Wordt er dit jaar in de Tour meer gevallen dan in andere jaren of lijkt het maar zo? Feit is dat renners al bij bosjes van hun fiets vielen. Maar vallen is geen entertainment, meent renner Fränk Schleck, die op 6 juli onderuit ging en zijn sleutelbeen brak. Volgens Schleck is er zelfs boze opzet in het spel: de organisatoren van de Tour zouden een parcours uittekenen dat garant staat voor valpartijen. Ofwel: zijn valpartijen bedoeld ter vermaak en verhoging van de kijkcijfers? Of zijn meerdere renners gewoon rampzalige stuurders? Fränk Schleck zelf bijvoorbeeld, die twee jaar geleden een vrij lullige smak maakte. Zie hier nog een keer hoe slecht hij een bocht nam, daarbij over de vangrail knalde en de diepte in viel...

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat kost de PVV – en dan nu het laatste woord

U weet het vast nog. Eind vorig jaar lanceerde ik doodleuk watkostdepvv.nl, dat per 1 januari los zou barsten. Linkse hobby!

Dit project moest iets tongue-in-cheekerigs worden waarbij ik Geert Wilders en zijn gevolg een spiegel wilde voorhouden, als reactie op de tendentieuze initiatieven van de PVV. We benaderden vrienden en we porden collega’s in de zij. Het leek me wel mooi, een ventiel losdraaien. Even de hetze proberen te keren. Nogal naïef.

Mensen zegden toe, twijfelden, trokken het plan in twijfel om een politieke beweging van zo’n omvang te analyseren. En zo gek is het niet. Het was in eerste instantie natuurlijk ook ridicuul, maar dat was het leuke eraan. Vandaar dat ik ook enkele toezeggingen kreeg voor dit initiatief.

Maar ik kreeg vooral berichten van talloze verontwaardigde PVV-stemmers. En, o ironie, ik kreeg veel ingevulde formulieren die onder het kopje ‘Bent u / Kent u een PVV’er?’ stonden. Nu Circus Wilders definitief van start is gegaan met dat hele proces – waar ik in beginsel helemaal niet negatief tegenover stond – wordt de sfeer rond de PVV steeds banaler.

Het is een gladiatorenstrijd zonder gladiatoren. De hele discussie rond Geert Wilders is zinloos. Er wordt te veel geluld over leegheid. Dit is verspilde energie. Stop met flyeren tegen, stop met de stille marsen, stop met petities, met aanklachten en ander gelul rond de PVV. Voor alle Nederlanders, van links tot rechts, schreef ik eenmalig op de site watkostdepvv.nl een gedicht.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nova College Tour en de pijn van entertainment

Op de warmhoudplaat van De Wereld Draait Door staat deze week de Nova College Tour van de NPS geprogrammeerd.

Het programma bevatte voorheen enige diepgang, met ruimte voor debat van prominenten met studenten. Het verschil met een reguliere NOVA College Tour is dat er in plaats van één hoofdgast nu één hoofdthema centraal staat. Vanavond gebeurde er iets vreemds. Het één uur durende programma leverde het volgende op: niets.

Onderwerp van het gesprek was die vermaarde vrijheid van meningsuiting en de regiezitting tegen de Grote Onzichtbare Leider op 20 januari as. Gasten van presentator Twan Huys vanavond: Advocaten Wim Anker en Gerard Spong, Leefbaar Rotterdam-kopstuk Marco Pastors en kunstenaar Jonas Staal. In de zaal zat ook nog Constant Kusters, de Gelderse lijsttrekker van de als rechts-extremistische omschreven Nederlandse Volks Unie. Het ‘W’-woord werd meermaals gehanteerd, zonder dat de Grote Onzichtbare Leider of een afgeleide ervan werd opgevoerd.

Anker, wat deed Anker daar? Hij is een advocaat die ooit is benaderd door de Grote Onzichtbare Leider om hem bij te staan, maar de PVV-frontman verkoos RTL-Blvd-regular Moszkowicz. Weg functie Anker. Het zangerig Fries van de advocaat schoot meters naast het doel. Sowieso kon je niemand betrappen op stellingen of overtuigingen met enig gewicht. Marco Pastors, die in interviews altijd maar moet zeggen dat de Grote Onzichtbare Leider ook niet de ideale woordvoerder van zijn ongenoegens is, gebruikte het deskje in de studio vooral om niet weggejodeld te worden door de sardonische Gerard Spong. De best geklede van het stel, Constant Kusters, mocht zijn riedeltje weer afdraaien over Mein Kampf (‘sterker, ik vind dat het boek gepubliceerd mag worden in Nederland’. Nou. Heet nieuws van jou, Kusters). Natuurlijk werd Mein Kampf door Twan Huys speels op de desk naast de Koran geplaatst. Ja, Kusters mocht zijn tegen Top 2000-nostalgie aangrenzende Herinneringen Aan De Centrumpartij oprakelen (waarbij Anker hem bijstond in menig rechtszaak. In de vorige eeuw, ja).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | Literatuur niet meer ‘moeilijk’?

zomerquotes3 “The revolution is under way. The novel is getting entertaining again.”
(Lev Grossman)

De wereld van de literaire roman is behoorlijk aan het veranderen. Volgens literair criticus Lev Grossman (Time, Wall Street Journal) gaat het richting leesbare verhalen. Met een plot dat klopt en te volgen is. De liefde voor een goed verhaal is het dirty secret dat we allemaal met elkaar delen.

Een eeuw lang hebben we volgens Grossman te maken gehad met het idee dat grote literatuur ‘moeilijk’ en compromisloos moet zijn. Pret was verboden. Hij verklaart dat uit de wereld waar de modernisten van zo’n eeuw geleden mee te maken hadden. In één keer kregen de mensen toen massamedia, psychonanalyse en de Eerste Wereldoorlog met tanks en mitrailleurs over zich heen. In zo’n wereld voelde de ordentelijke negentiende-eeuwse roman als een leugen. De roman werd een spiegel die de modernisten moesten breken om hun kapotte wereld des te beter weer te geven. Eén van de dingen die ze daarbij afbraken was het plot. Het bestaan weergeven in een kloppend verhaal was leugenachtig. Enkele namen die de tijdgeest van toen weergeven: James Joyce, Franz Kafka, Marcel Proust, Virginia Woolf.

Maar inmiddels leven we in een andere wereld. Een wereld waarin we zelfs al een paar jaar congressen houden over het einde van het postmodernisme. Grossman waagt zich niet aan een omschrijving van de wereld waarin we nu terecht zijn gekomen. Maar wat hij wel waarneemt is dat we verveeld zijn geraakt met ‘moeilijke’ romans. Hij wijst er in dit verband op dat er een tijd was dat grote literatuur zeer toegankelijk was, zie bijvoorbeeld Charles Dickens.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gré Wildeters’ scrabblebox

anagramLiefhebbers van letterzetten gezocht. Kijk, Gré Wildeters of Gerd Sliewert zijn maar laffe voorbeelden van anagrammen voor de naam van de Grote Leider. Dat kan natuurlijk véél beter. Zoals die van Minister Ella Vogelaar: Arme gevallen solitair. Of Eimert van Middelkoop: Politiek verdoemd man. Of deze voor Willem Alexander: Malle laxeerwind, en Prinses Maxima: Man is sapmixer.
Van Geert Wilders (12 letters) moet toch ook iets moois, treffends of hilarisch te scrabblen zijn met driemaal woordwaarde. Oké dan, laat die anagramse puzzelvlijt maar doorkomen in de comments. Wel in het Nederlands svp, want met deze anagramserver of deze is er geen fluit meer aan. Wel handig bij het letterhusselen is deze tool.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilders opgelet: hier is je concurrent Eduard Zonneveld

posternnaAls het aan Eduard Zonneveld, lijsttrekker van het vers opgerichte Nieuw Nederlands Appèl ligt, ligt Geert Wilders in 2011 ver achter hem. ‘Van negatief effectbejag heeft men over twee jaar schoon genoeg. Je moet wel oplossingen bieden. De beestjes bij de naam noemen. Niet de Islam aanvallen, maar de rotjochies aanpakken. Niet mensen aan de lopende band beledigen, maar de goede Nederlandse burgers belonen.’ Aan het woord de enthousiaste 37-jarige Zonneveld uit Brunssum, nu al de gedoodverfde kandidaat voor de grote volkspartij, Nieuw Nederlands Appèl. Maurice de Hond kan aan de slag.

‘Inderdaad, ik kom net als de heer Wilders ook uit Limburg, maar ik maak denk ik meer vrienden in de rest van Nederland,’ grapt de kersverse politicus in-spé. De redactie van Sargasso werd getipt door een mail van de man zelf. Maar we hebben geen zin om het uithangbord van een politieke partij te worden. ‘Prima, maar mag ik dan wel mijn zegje doen, al is het heel kort, om duidelijk te maken dat Nederland er helemaal naast zit met de massale steun aan Wilders? Ik denk dat men daar best wel eens oren naar zou kunnen hebben.’

Nou, vooruit dan maar. Omdat Zonneveld nu al zo druk bezig is met Tweede Kamerverkiezingen. Omdat hij een man van het volk is. Omdat hij een partijprogramma heeft dat naar eigen zeggen ‘naar meer smaakt, en meer biedt dan kreten alleen.’ Niet veel later kregen we een uitgemeten programma opgestuurd, de statuten, begrotingen en een lijst met mogelijke kandidaten.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie durft zich nog te vervelen?

In de hangmat (Foto: Flickr/wisemandarin)

Een reportage van het radio 1 journaal deze vrijdag. Op Schiphol is het de drukste dag van het jaar en een aantal reizigers wordt ondervraagd over vakantiestress, of ze alles wel bij zich hebben en waar de reis zoal heengaat. Kortom, de reportage van vorig jaar had zo van de plank kunnen worden gehaald. Maar dan meldt de verslaggever heel opgetogen dat er entertainment is voor de mensen in de lange rijen voor de incheckbalies. Entertainment! Op de achtergrond schalt “These boots are made for walking” uit iets wat klinkt als een goedkoop karaokeapparaat en een vrouw gilt uit de maat “mensen we gaan allemaal op vakantie en dat is leuk” of iets van die strekking.

Koude rillingen lopen me over de rug. Entertainment op het vliegveld, omdat je een half uurtje in de rij moet staan. Zijn we met z’n allen nou helemaal gek geworden! Kunnen mensen tegenwoordig niet eens meer gewoon in de rij staan? Gewoon, lekker even voor je uit staren, om je heen kijken, met je medereizigers praten, van de vakantievoorpret genieten? Of, o gruwel, niets doen?

Onlangs merkte ik dat bij mijn huisarts Sky Radio door de wachtkamer blèrt, bij de kapper modeshows op het plafond voorbijkomen als je haar gewassen wordt en de fysiotherapeute een televisie heeft opgehangen met non-stop RTL-Z. De beurskoersen terwijl je je gewoon verheugt op een ontspannende massage. Wat was er mis met ’s ochtends tijdens het spreekuur rustig wakker worden met een ouwe Libelle terwijl je probeert de blik te vermijden van die oude dame naast je, omdat je zeker weet dat je anders haar hele ziektegeschiedenis te horen krijgt?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.