Stropoppen over de multiculturele samenleving

Ik ben geen fervente tegenstander van de multiculturele samenleving – dat wist u vermoedelijk al. Wat u wellicht nog niet wist is dat ik eigenlijk ook niet echt een voorstander ben van de multiculturele samenleving. Misschien wel nooit geweest ook. Ik zou ook eigenlijk niet zo goed weten waar ik voor of tegen moet zijn – een samenleving is multicultureel of niet, en dat lijkt me in niet zozeer een ideaal, als wel een demografisch feit. Je kan dat mooi of lelijk vinden, maar het blijft eerst en vooral een feit. En over dat simpele feit heb ik niet zo’n sterke mening, eigenlijk. Het is zo. Ik begreep ook niet waarom iedereen zo boos werd op Ella Vogelaar, toen ze tien jaar terug zei dat, op termijn, de islam deel van onze cultuur zou worden. Het leek me dat ze sprak over een simpele, op demografische gronden gebaseerde waarschijnlijkheid, niet over of zoiets wenselijk of onwenselijk was. Ik denk ook nog steeds dat ze gelijk heeft, trouwens, en ik denk dat het zogenaamde ‘islamdebat’ waar we nu al jaren middenin zitten een belangrijke eerste stap in die onvermijdelijke richting is. Maar dat terzijde.

Door: Foto: summerbl4ck (cc)
Foto: 'Sint slaat Alexander', uit Sint Nicolaasvertellingen voor de jeugd, door C. van Schaick, 1852. (OLM Arnhem) copyright ok. Gecheckt 01-11-2022

Zwarte Piet verdient beter dan drogredenen

OPINIE - Hartje zomer discussiëren over Zwarte Piet, terwijl menig ander op zonnige vakantiebestemmingen van strand en zee, gebruinde lichamen en pittoreske locaties geniet, heeft dat zin?

Mogelijk wel, de timing is tenslotte nooit opportuun: zwengel je het debat over het racistisch karakter van de zwarte Knecht van de Goedheiligman in november en december aan, dan verpest je de onschuld van het kinderfeest, doe je het in elk ander jaargetijde, dan is het niet actueel. Een catch-22: het komt zo nimmer gelegen.

Beter is het dus maar gewoon de koe bij de horens te vatten, zoals de BN-ers hebben gedaan in anticipatie van de productie van de volgende serie Sinterklaasjournaals. Je moet tenslotte ergens beginnen, en waarom dan niet bij een beeldbepalende institutie, betaald van ons aller belastinggeld?

Je kunt die discussie echter beter laten voor wat het is, als je – zoals Aart G. Broek in zijn opinieartikel naar aanleiding van hun open brief – laat blijken, totaal geen sjoege te hebben van wat die discussie nu eigenlijk behelst.

Grabbelton aan drogredenen

Zelden heb ik een stuk gelezen dat zo bol stond van de drogredeneringen, oppervlakkig denken en desinteresse in de argumenten van de opponenten als dat van Aart Broek. Uit denkluiheid willens en wetens wanredeneren is een fikse ondeugd, en het is dan ook maar goed dat Broek allang de middelbare leeftijd heeft bereikt, anders liep hij nog het risico komende december met de zak mee naar Spanje te verdwijnen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verdonk: ‘Partijprogramma niet nodig’

Hup Rita (Foto: Flickr/Karen Eliot)

Voorlopig komt er geen programma voor de partij beweging van Verdonk. Aan het eind van dit jaar komt er een manifest, waarin ze meer visie geeft over haar onderwerpen. Pas net voor de verkiezingen zal ze met een programma komen.

Dit was slechts één van de opmerkelijke dingen die Verdonk gisterenavond zei tijdens haar eerste bijeenkomst. Want hoe gaat ze nu capabele mensen werven voor haar partij? Welk weldenkend mens wil voor een partij beweging zitting nemen in de Kamer, gemeenteraad, enz. enz. waarvan je niet weet wat de standpunten zijn? Geen, denk ik, behalve mensen die voor het eigen gewin gaan.

En waar gaat Verdonk voor, naar eigen zeggen? Verdonk gaat voor onderwijs, zorg, veiligheid, files, immigratie en integratie. Zo’n beetje alles dus waar ‘het volk’ zich in interesseert, op belastingen na. Maar daar heeft ze straks als het moet vast ook nog wel een mening over, zo vlak voor de verkiezingen. Iets met ‘de belastingen moeten omlaag’.

Andere dingen die ze zei gisterenavond, of moet ik zeggen drogredeneerde, waren dat Den Haag alleen maar discussieert over onzinnige dingen, zoals in wat voor kom goudvissen mogen zwemmen (bedankt, Thieme), suffe regels invoert (‘en straks moeten oma’s en opa’s een cursus volgen om op hun kleinkinderen te passen of moeten vrouwen langer borstvoeding gaan geven’), en de bevolking wantrouwt (‘Den Haag ziet u als een soort crimineel, ziet u als dom, ziet u als een melkkoetje’).

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.