Op naar de permanente democratie

Uit de as van de jaren zestig verrees een partij die Nederland democratischer wilde maken. Onder andere door de premier en de burgemeester direct te laten kiezen door het volk. En door het referendum makkelijker te maken, zodat het volk in zou kunnen grijpen als zij het niet eens was met de besluiten van de regering. Daar was veel voor te zeggen in die dagen toen wij door een arrogante kliek geregeerd werden die overigens volledig gelegaliseerd was door het behoudende volk. De politiek was toen trouwens wel leuker met bijvoorbeeld de cliniclown-avant-la-lettre Joseph Luns. Die man is nooit meer overtroffen al heeft Pim natuurlijk een heel verdienstelijke poging gedaan met z'n "at your service". Hoe mooi de permanente democratie van het referendum ook leek, er kleefde wel een groot bezwaar aan. Regeren is een zaak van lange adem. Het aanleggen van 's lands infrastructuur is niet iets dat in 4 jaar geregeld is evenals minder grijpbare zaken als de participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Tijdens een regeerperiode telkens het roer om moeten gooien ten gevolge van referenda had de hoge snelheidslijn echt niet dichterbij gebracht. Vandaar dat politici niet van harte warm liepen voor het referendum. Direct kiezen van de premier zou het belang van partijen uit kunnen hollen. Een gekozen burgemeester was strijdig met de gegroeide praktijk van beloning voor bewezen diensten. De initiatiefnemers bleven tenslotte met de brokken en weinig zetels zitten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De massa heeft de wijsheid toch echt niet in pacht

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Will Tiemeijer, onderzoeker bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Onlangs verscheen zijn boek ‘Wat 93,7 procent van de Nederlanders moet weten over opiniepielingen’.

Hoeveel zegt U? (Foto: Flickr/pixiesticks23)

Nederland doet enthousiast over de ?wiki-democratie?: de massa weet het altijd beter. Een misvatting. Juist in de politiek schuilt hierin een groot gevaar. Er is een nieuw argument in de strijd tegen de politieke elite dat snel aan populariteit wint: ?de wijsheid van de massa?. Met deze kreet wordt gedoeld op een verbazingwekkend fenomeen: vraag een groot aantal mensen om een schatting te maken van hoeveel bonen er in een pot zitten, en zie: het gemiddelde van al deze schattingen blijkt dichter bij het juiste aantal te liggen dan elk van de afzonderlijke schattingen. Ook in andere situaties, bijvoorbeeld de aandelenhandel, is de groep als geheel slimmer dan de afzonderlijke leden.

Dus hoezo, de massa is dom? Het is niet meer nodig dat mensen kennis van zaken hebben. Tel alle meningen bij elkaar op en er komt vanzelf een wijs besluit uit. Is dat niet het ultieme argument voor meer democratie? De elite is ten onrechte bang voor de mening van de massa.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour

Quote du Jour – Lobbycratie

, door

“I don’t think the way you advocate is to put everything online and say, ‘All right American people, weigh in on that,’ because then what’s next?” Miller asked. “Are we going to let the American people decide our defense policy, our trade policy, our immigration policy?”

Heerlijk Droste-effect artikeltje ivm de Lobbylobby in de Amerikaanse politieke wereld. Droste, omdat een organisatie, publicmarkup, via een niet-lobby manier probeert lobbyisten buitenspel te zetten door de lobbypolitiek wettelijk te verzwakken. “Maar lobbyen is helemaal niet lobbyen”, zegt de lobbyist steevast, wat de plicht is van elke lobbyist.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Experiment met genuanceerd stemmen

, door

Het is een rustige zondagavond, tijd voor een klein experiment. Zoals deze week geconstateerd, hoeven we van de politiek niet te verwachten dat ze zichzelf zullen gaan vernieuwen. Dus dan moeten we zelf maar aan de slag.
Ik had al een tijd een idee dat nog getoetst moest worden. Doordat ik gisteren dit artikel las, bedacht ik dat het tijd werd er maar eens werk van te maken.
In ons huidige kiesstelsel kan je één stem uitbrengen op één partij. De veronderstelling is daarbij dat die partij dan geheel jouw positie kan representeren in het parlement. In dit experiment gaan we uit van een genuanceerd stemsysteem. Niet één partij kan een stem krijgen, maar alle partijen kunnen stemmen krijgen. In het geven van de stemmen kan je duidelijk maken of een partij in meer of mindere mate ook jouw steun geniet.
Let op, ik wil niet beweren dat dit het beste kiessysteem is of dat het onmiddelijk moet worden ingevoerd. Het gaat mij erom te zien of zo’n systeem een wezenlijk ander resultaat oplevert dan het huidige.
Daarom wordt u eerst gevraagd om een “traditionele” stem uit te brengen en vervolgens om, veel uitgebreider (het is niet anders), genuanceerd te stemmen. Onderaan vindt u vervolgens nog uitleg hoe het tellen dan in zijn werk zal gaan.

Om het toch een beetje representatief experiment te laten zijn, hoop ik minstens 500 deelnemers te halen. Ik stel het dan ook zeer op prijs als u dit experiment aan anderen voorlegt.
Genoeg gekletst, nu eerst stemmen op de traditionele manier.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Autistisch parlement vraagt om revolutie

, door

Als ik het in dit stuk heb over het parlement, bedoel ik eigenlijk de gehele landelijke politieke top, dus regering, eerste en tweede Kamer. Ze zijn allemaal direct danwel indirect product van een landelijk “democratisch” proces.
En het is nu juist het “democratische” aan het proces waar het begint te knellen. Alleen leeft het parlement in staat van ontkenning.

In 2002 was er de Fortuyn revolte. Het leek er even op dat het parlement daarna inzag dat hun houding en aanpak niet meer aansloot bij hoe een groot deel van Nederland het op dat moment wilde.
Maar na een paar obligate bestuurlijke vernieuwingsinitiatieven onder D66, werd het al heel snel stil. De adviezen van het burgerforum zijn nooit serieus besproken, laat staan de aanbevelingen van de Nationale Conventie.
Het referendum over de Europese Grondwet dat in 2005 voor behoorlijk wat reuring zorgde in de samenleving kreeg geen opvolging na herziening van die grondwet, zeer waarschijnlijk vanwege de ongewenste uitkomst van de eerste.
De Raad van Economisch Adviseurs is door het parlement terzijde geschoven omdat men er toch niet naar wilde luisteren.
En deze week krijgt de Nationale Ombudsman het zwaar te verduren in het parlement omdat hij kritiek heeft op het functioneren van de overheid.

Uit de eigen evaluatie van de Tweede Kamer door de Raad voor Openbaar Bestuur bleek dat ze allerlei oorzaken voor het wantrouwen in hun functioneren zagen, maar dat het altijd buiten henzelf lag.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politiek: Geen moslimpartij

, door

GroenLinks kamerlid Tofik Dibi vreest dat het integratiedebat wordt bemoeilijkt, het CDA-Tweede Kamerlid Schinkelshoek zegt dat het geen bijdrage zal leveren aan de integratie van Moslims in Nederland. Ook de SP is tegen. Volgens de partij kunnen de moslims zich vinden in de huidige partijen en zich daar prima in thuisvoelen.

Waarover heb ik het? Over het voorstel van Rabbae om een moslimpartij op te richten. Het CDA omlijst dat zelfs met de volgende uitspraak: “jezelf terugtrekken in je eigen politieke kring is niet verstandig”.

Van dit soort uitspraken krijg ik jeuk. Het klinkt als goedkope angst voor een politieke nieuwkomer die je kiezers kan kosten, verpakt in mooie woorden. Want waarom mogen moslims niet een partij oprichten? Laat de kiezers zelf maar beslissen of de partij bestaansrecht heeft.

Ik kan zo’n initiatief alleen maar toejuichen. Het betekent immers dat Nederlandse moslims zich uitdrukkelijker gaan bemoeien met de Nederlandse politiek. Wederom een goede stap richting integratie.

En mocht de partij een Nederlandse samenleving willen nastreven op islamitische grondslag, so what? Ooit het beginselprogramma gelezen van de SGP?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Terreur van de meerderheid?

, door

Ik luister naar het volk ja. De meerderheid beslist. Dat is democratie. We kunnen geen rekening blijven houden met een minderheid. Kijk nou naar de bevolkingssamenstelling. We zitten met 15 miljoen autochtonen en twee miljoen allochtonen en bij iedere beslissing die we nemen houden we toch vooral ongelofelijk veel rekening met die minderheid.

Rita Verdonk breekt een been lans voor de meerderheid in een interview met De Pers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

QvdD: Komrij: ‘Democratie is dood’

, door

Met democratie als woord wordt niet de spot gedreven. Het woord danst op ieders lip. Er worden veel, heel veel monologen gewijd aan de toestand van de democratie. Alleen al daarom zou je nattigheid moeten voelen. Zoveel mooie en brave woorden wijd je alleen aan een overledene.

‘Gerrit Komrij’ op zijn weblog.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende