Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Kruistocht in legerbroek
Evangelistische soldaten in het Amerikaanse leger zetten hun laars tussen de deur in Afghanistan. Recentelijk dook er een video op van een bijeenkomst op de Amerikaanse legerbasis in Bagram. Een groepje soldaten krijgt Bijbels uitgedeeld in de lokale talen Pashtu en Dari en wordt verteld “to hunt people for Jesus” (Huffington Post). Het vanuit het leger bekeren van lokale mensen is tegen de regels van het Amerikaanse leger en zelfs in strijd met de Amerikaanse grondwet. Nu het bestaan van ‘kruisvaarders’ is vastgelegd op film zullen deze beelden ongetwijfeld hun polariserende werk doen in de islamitische wereld.
Toch staat dit incident niet opzich. Sinds 911 zijn er steeds meer signalen dat evangelisten hun invloed in de Amerikaanse strijdkrachten vergroten. Luitenant generaal William Boykin sprak in 2003 voor publiek dat islamisten uit zijn op de vernietiging van Amerika omdat het een christelijke natie is en dat moslims geen god eren maar een “idol”. Zelfs president Bush distantieerde zich van deze uitspraken. In 2005 waarschuwde Lutheran minister and Captain MeLinda Morton dat evangelisten zieltjes wonnen op de Air Force Academy in Colorado Springs, ze werd overgeplaatst. Bekeerlingen in het leger schijnen een cultuur van angst te creëren en niet-gelovige soldaten worden al snel als non-patriottisch neergezet (bron:CrookandLiars)
Wapenhandel stijgt, VAE runner-up
Nee, dit is geen update van de varkensgriep(hoax). Dit is een kaart met de Top 20 grootste wapenimporteurs in de wereld. Bovenaan de lijst staan China, India en de Verenigde Arabische Emiraten, ja dat landje van de martelende sjeik… Stonden de Verenigde Arabische Emiraten in de periode 1999-2003 nog op een bescheiden 15de plaats, inmiddels bezetten ze dankzij de aankoop van o.a. tachtig Amerikaanse F16’s en vijftig Franse Mirages de derde plaats. Deze stijging wordt verklaard door de (voorbije?) oorlogsdreiging tussen het neoncon Amerika en Iran over het vermeende kernwapenprogramma van Teheran waartegen de buuremiraten zich willen beschermen (AlJazeera).
Het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) bracht de wereldwapenhandel in kaart [rapport.pdf] en concludeerde dat deze de afgelopen vijf jaar met 20% is gestegen, de wapenimporten naar het Midden-Oosten zijn maar liefst met 38% gestegen. Amerika is de grootste exporteur, maar Duitsland zag haar wapenexporten met 70% spectaculair stijgen. De hoofdbestemmingen van het Duitse wapentuig: Griekenland en Turkije, ist dass nicht schön dualistisch? Rusland blijft een goede tweede exporteur na de Amerika, het kleine Nederland staat met haar onverzettelijke VOC-mentaliteit op een trotse zesde plaats.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De islamcritici zetten vooral zichzelf te kijk
De onderstaande gastbijdrage is van schrijver / columnist Mohammed Benzakour. Dit artikel verscheen eerder in Trouw. Benzakour bood Sargasso het originele artikel ter plaatsing aan.
Natuurlijk, in normale tijden was de ‘kwestie Ali Eddaoudi’ geen kwestie geweest. Een geëngageerde geestelijke verzorger met keurige antecedenten en dito functieprofiel, wat doen een paar onwelvoeglijkheden in een ver columnverleden nog toe? Minister Plasterk en Pim Fortuyn hekelden in hun vorige columnistenbestaan beduidend scherper het Kabinetsbeleid, maar mochten ongehinderd bij Balkenende aanschuiven. Zo hoort het ook.
Maar voor Eddaoudi geldt, nogal onverholen, een ander meetlat. Heerlijk hoe Hero Brinkman (Pauw & Witteman, 14 april) moeiteloos verwoordt waar anderen met intellectuele rimram omheen zwieren: een pastoor, een humanist, een dominee, een rabbijn, allen zijn welkom bij Defensie, maar moslimsoldaten moeten hun zielenheil maar ‘privé’ verzorgen. Duidelijke taal, een pluimpje waard.
De kwestie Eddaoudi staat niet op zichzelf. Er ging een straffere kwestie aan vooraf. Tariq Ramadan, de Egyptisch-Zwitserse moslimfilosoof, lag al wekenlang onder vuur. Driftig werd het balletje gekaatst tussen de driehoek Gay Krant – Volkskrant Forum – Leefbaar Rotterdam, met Frits Bolkestein als pitcher achter de coulissen. Dubbele tong, wolf in schaapskleren, fundamentalist, terrorisme-ideoloog, misogyn, homofoob, u kent ‘t rijtje. Jaren geleden al werd eenzelfde vuurtje opgepookt in bepaalde milieus in Frankrijk, tot het wetenschappelijk als ‘hetze’ werd ontmaskerd. Daarna vond de campagne een doorstart in zekere Engelse en Duitse kringen, tot ook daar de ‘kritiek’ luchtfietserij bleek. En toen was Nederland aan de beurt. Sinds met de grote denker Bolkestein door Ramadan de vloer is aangeveegd tijdens een debat op de Erasmus Universiteit (11 september 2008; zie de videoregistratie op de NMO website) is het startschot gegeven voor een reeks verdachtmakingen, culminerend in het beruchte artikel in de Gay Krant van Henk Krol (tevens oud-persvoorlichter van de VVD) waarin Ramadan beschuldigd wordt van homodiscriminatie. Tot twee weken geleden met een onafhankelijk onderzoek de ‘omstreden uitlatingen’ werden ontzenuwd. Ingewijden wisten het allang: de citaten en insinuaties in de Gay Krant blijken ‘onjuist, tendentieus, onvolledig en uit hun context gerukt.’
Noord-Korea is boos
Op 5 april jongstleden probeerde Noord-Korea haar eerste satelliet de ruimte in te schieten. Hoewel de staatsmedia van het stalinistische bewind stug volhoudt dat de lancering een waar succes was weet de rest van de wereld wel beter: het projectiel stortte in zee.
Niettemin was iedereen verontwaardigd. President Barack Obama noemde de lancering “provocerend” en riep de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties op bijeen te komen om over sancties te praten. Hoewel volgens V.N. Resolutie 1718 Noord-Korea helemaal geen raketten de lucht in mag schieten was de raad verdeeld. Japan en de Verenigde Staten wilden actie ondernemen; China en Rusland riepen op tot “kalmte“.
Na dagen van onderhandelen kwam er vandaag dan eindelijk een verklaring waarin de Veiligheidsraad het optreden van Noord-Korea veroordeeld en waarschuwt voor verdere sancties. Aldus de president van de raad, ambassadrice Claude Heller van Mexico, stuurt de verklaring “een zeer krachtige, heldere boodschap welke de eenheid van de Veiligheidsraad op deze zeer belangrijke zaak toont.” Secretaris-generaal Ban Ki-moon liet middels een woordvoerster weten te hopen dat de verklaring “de weg voor hernieuwde inspanning naar de vreedzame oplossing van alle openstaande kwesties in de regio” zal vrijmaken. Ook benadrukte hij het belang van de zespartijen onderhandelingen tussen China, Japan, Rusland, Noord- en Zuid-Korea en de Verenigde Staten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Quote du Jour | SP Propaganda
“Dit is een vorm van propaganda die zelfs de SP onwaardig is. Ik aanvaard niet dat op deze manier de professionele inzet van onze militairen wordt gediskwalificeerd”. (Volkskrant)
Eimert van Middelkoop (minister van Defensie) hekelt het SP spotje “Opbouwmissie” dat zich afkeert tegen de militaire aanwezigheid in Afghanistan. Dergelijke propaganda zou zelfs de SP onwaardig zijn aldus deze Christen-Unie minister. Nog maar enkele jaren geleden liftte zijn partij echter maar al te graag mee op de SP propaganda toen de CU samen met de SP én Lijst Wilders in een tripartite kongsi zich afzette tegen de Europese Grondwet. Herinnert u zich nog de flagrant propagandistische SP-poster met het uitgegomde Nederland?
Prime time wapenlobby
Een gevalletje “Wij van WC-eend bevelen WC-eend aan”. Op de spreekbuis van het oude Amerika: Fox News mocht een militair deskundoloog zijn licht laten schijnen op de recente aanval van Somalische piraten op een Amerikaans vrachtschip waarbij de kapitein gekidnapt werd (filmpje + uitleg). Deze piraterij had volgens deskundoloog Thomas McInerney voorkomen kunnen worden door (a) F-22 Raptor gevechtsvliegtuigen, in samenwerking met (b) een RQ-4 Global Hawk onbemand spionagevliegtuigje, ondersteund door (c) in-flight refueling tankers. Allemaal spulletjes waar de firma Northrop Grumman aan meebouwt, deskundoloog McInerney werkt toevallig als adviseur voor deze firma. Tot zover WC-eend, dank u wel voor uw aandacht.
Terug naar het ‘gebroken geweertje’?
Op de site van Dagblad “De Telegraaf” staat de mening van Generaal van Uhm, wanneer het gaat om het vervangen van de F16 verwoord.
Hoewel de mening van de beste man, evenals de discussie eromheen al heel interessant is, zijn in dit geval met name de reacties van de lezers enorm boeiend. Niet boeiend in de zin dat er erg veel respect of waardering voor Van Uhm of militairen in het algemeen uit spreekt, integendeel. Ook niet boeiend in die zin dat er daadwerkelijk diep lijkt te zijn nagedacht over het onderwerp.
Nee, boeiend in de zin dat het erop lijkt dat ‘de gemiddelde telegraaflezer’ of althans de telegraaflezer die de moeite neemt om te reageren, terug lijkt te zijn in het interbellum. De tijd dus, tussen de beide wereldoorlogen waarin het Nederlandse leger was uitgerust met op zijn zachtst gezegd oude meuk en waarbij de militaire diensttijd soms slechts één maand bedroeg.
Over de geschiktheid of wenselijkheid van de JSF heb ik niet zo’n mening. Ik heb niet echt verstand van vliegtuigen en al helemaal niet van militaire gevechtsvliegtuigen, dus hou ik mij ver van inhoudelijke discussies daarover. Waar ik wel een mening over heb is leren van het verleden. En kijkend naar het verleden tekent zich in Nederland een aardige trend af. Een trend waarin de bevolking en de politiek geen belang hecht aan de mening van deskundigen. Er voor het gemak even van uitgaand dat de heer van Uhm als deskundig op militair gebied mag worden beschouwd.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.