Uit de Sargasso redactievergaderingfiles: georganiseerd daten met vrouwen uit Oekraïne

‘Schuif eens op, man.’ Mark port met zijn rechterarm in de zij van Michiel die strak voor zich uit blijft staren. ‘Ik zeg, schuif EENS OP, man.’ Priemende blik. ‘De naam is Maas, Michiel Maas. En ik schuif voor niemand op, mafketel. En nou ophouden met dat geduw of ik eis dat we nu deze auto omdraaien en rechtsomkeert naar de kaasmarkt in Gouda gaan alwaar ik een schitterend verslag kan maken van de tweejaarlijkse Gouden Stremsel Wielerrit, begrepen?’ Mark doet zijn mond wat verder open en door de Dodge klinkt het in koor: ‘BINNEN houden die boer!’ Mark kijkt verbaasd en staart naar buiten. De koeien langs de snelweg kijken loom terug. Met een slakkengang van vijftig kilometer per uur rijden we naar een geheimzinnige meeting.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | My Mistakes Were Made For You

, door

Je heet Alex Turner en je hebt je eigen hippe young loud and snotty bandje The Artic Monkeys, en dan besluit  je samen met Miles Kane  ­een project te beginnen The Last Shadow Puppets, waarin je barokke jarenzestigpop met omineuze strijkpartijen maakt. Een genrestukje dus, historiserende pop-noir, maar erg weelderig en romantisch gespeeld. Liedjes vol zwoele dreiging en theatrale onheilspellende Ennio Morricone muziek. En als het dan toch over films gaat, dit nummer zou niet misstaan in een James Bond film.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Op zoek naar verfrissing bij London Calling

, door

London Calling Voor liefhebbers van de Britpop is het London Calling festival nu al ruim vijftien jaar een uitgelezen plek om te zien welke nieuwe bands er aan staan te komen. Om maar even wat namen te noemen die na het festival groot zijn geworden; Skunk Anansie, Blur, Franz Ferdinand, Bloc Party, Kaiser Chiefs, Editors; allen hebben ze in Paradiso min of meer hun vuurdoop beleefd voor het Europese publiek en daarom komen bands ook graag hier om hun kunsten te vertonen. Programmeur Ben Kamsma heeft een neus voor nieuwe bands en het publiek laat zich graag verrassen door de keuzes die hij telkens weer maakt. Ook de 29e editie van afgelopen weekend was binnen een mum van tijd uitverkocht en dat terwijl de programmering niet eens bekend was bij de start van de voorverkoop.

In de loop van de jaren heeft Kamsma zijn horizon verbreed en spelen er niet alleen maar Engelse bands op het festival en is ook niet alles Britpop wat de klok slaat. En daardoor dekt de titel van het festival niet helemaal de lading meer, maar is het aanbod wel interessanter geworden. De leukste ‘echte’ Britpop-band van deze editie was the Metros, een vijftal uit Pecknam dat er alles aan gelegen was om een wervelende show neer te zetten. Hun muziek is een mix van gitaarpop met een vleugje funk en doet zo nu en dan denken aan Madness. Hieronder een greep uit dat andere wat London Calling afgelopen weekend te bieden had.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Closing Time | The Verve

, door

In Sargasso’s redactielokaal is de zomervakantie merkbaar. Daarom sluiten we in augustus ook doordeweeks om 16 uur. De reactievelden en het SG-café blijven gewoon open.

Tja, The Verve… wat moet ik er over zeggen? Ik kende eigenlijk maar één liedje (ja dat bekende), waarbij dat gruwelijk irritante, tenenkrommende melodietje er voor gezorgd heeft dat ik nóóit meer iets van die band wilde horen. Maar hé, verzoeknummers, buiten je comfort zone kijken, etc. Dit nummer is in ieder geval stukken beter te doen. Je gaat je echter wel afvragen of alle videoclips van deze band bestaan uit “lopende zanger met arrogant kijkend hoofd”. Ach ja, ik roep altijd dat het om de muziek gaat…

Closing Time | Pulp

, door

In 1995 was “Common People” van Pulp een dijk van een hit en het is komen gelden als hét voorbeeld van Britpop. Het lag lekker in het gehoor en had nog een intelligente tekst over klasse-tegenstellingen ook: de ik-figuur ontmoet een rijke Griekse studente die als een toerist wil rondkijken in de wereld der gewone mensen.

Ik kwam in die tijd regelmatig in Londen en herinner me dat de komieken van Goodness Gracious Me een perfecte imitatie neerzetten, “Hindi People”, die op deze website nog valt te beluisteren (laadt wat traag). Ik herinner me ook dat er op TV werd gediscussieerd over de vraag wie de vrouw zou zijn geweest die bij de werkende klasse aapjes wilde gaan kijken. Het leek me een wat domme vraag – waarom zou een liedje op feiten moeten zijn gebaseerd? – maar twintig jaar nadat “Common People” in de hitparade had gestaan, wist The Independent te melden dat het vermoedelijk ging om Danae Stratou, de echtgenote van Yanis Varoufakis.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.