Uit de Sargasso redactievergaderingfiles: georganiseerd daten met vrouwen uit Oekraïne

‘Schuif eens op, man.’ Mark port met zijn rechterarm in de zij van Michiel die strak voor zich uit blijft staren. ‘Ik zeg, schuif EENS OP, man.’ Priemende blik. ‘De naam is Maas, Michiel Maas. En ik schuif voor niemand op, mafketel. En nou ophouden met dat geduw of ik eis dat we nu deze auto omdraaien en rechtsomkeert naar de kaasmarkt in Gouda gaan alwaar ik een schitterend verslag kan maken van de tweejaarlijkse Gouden Stremsel Wielerrit, begrepen?’ Mark doet zijn mond wat verder open en door de Dodge klinkt het in koor: ‘BINNEN houden die boer!’ Mark kijkt verbaasd en staart naar buiten. De koeien langs de snelweg kijken loom terug. Met een slakkengang van vijftig kilometer per uur rijden we naar een geheimzinnige meeting.

‘Big time…ik denk dat we de jackpot binnenhalen met deze kanjer. Ik voel het gewoon aan mijn sokken!’ Carlos klinkt opgewonden door de telefoon. ‘Steeph kreeg een tip via de geheime tiplijn, volkomen underground. Nergens terug te vinden, weet je. We mogen onze ogen niet sluiten voor deze moderne Chinese politiestaat, waar het kraken van panden gezien wordt als misdaad en de taart van rechts komt. Hoe lang nog moet het regenwoud gebukt gaan onder onze laksheid, terwijl de koffiebonen gaar zijn! En..’ Ik onderbrak hem enigszins bruusk. ‘ja, het is goed, Carlos. Rustig nu. We nemen dus de Dodge Journey en gaan met z’n allen kennismaken met deze potentiële sponsor?’ ‘Dat is inderdaad het plan. Kittekat, neem de asbestvrije schoudertas mee. Je weet maar nooit! En trek je meest moderne kleren aan. Ik zie je zo onder de appelboom bij de moeder van Mark.’ Klik, tuut tuut.

Twee uur later sta ik klaar bij de afgesproken plek, samen met Jorn. Hij proest het uit zodra EIEI in zicht komt. ‘Son of a gun! Were did you get that outfit? Hield ABBA een garagesale?’ Hij giechelt nog wat na achter zijn hand. EIEI zet woest de gouden Elvis Bril op zijn hoofd. ‘Nee, jij ziet er lekker uit met die nep Miami Vice negentienachtentachtig look. En why the hell moet je altijd in het half engels praten? Teveel Britpop bandjes geïnterviewd?’ Jorn schiet nu in een slappe lach. ‘Britpop is zo totally passé, come on man! Ik bedoel, come on Benny!’ Jorn rolt nu in het gras van plezier. EIEI staat klaar om een linkerhoek uit te delen als de appelboom oplicht als een vogelnest tijdens de olympische spelen. Vanuit de keuken komt een man aangeslenterd, handen nonchalant in de broekzakken Italiaanse gangsterstijl, gleufhoed op, wit open geknoopt overhemd en zwarte Ray-Ban. We staren de figuur aan. ‘Bent u de vader van Mark?’ Ik steek beleefd mijn hand uit. De man doet zijn bril af en fluistert: ‘Ik ben het, Carlos! Kom, de Dodge staat klaar met Crachàt achter het stuur.’ Oh God, sweet Amy Winehouse.’ Jorn kijkt vertwijfeld naar EIEI. ‘Heb je drank bij je want dit gaat een lange zit worden.’

Het begint te schemeren als Crachàt de snelweg verlaat door een afslag richting Hulshorst te nemen. Na een uur rijden over steeds smallere wegen, stopt Crachàt de Dodge. ‘Jongens, meisje, wat een heerlijke rit was dit. Ik vind jullie lief. Ik weet dat bij ons altijd ruimte is voor meer warmte en genegenheid, dus heb ik de vrijheid genomen om S’z en Larie op te halen en mee te nemen voor de meeting.’ Stralend doet hij de deur open en twee mannen springen de auto in. ‘Allez mannekes en wiefke, kunt U allemaal een tietje opschuiven?’ Gegrom klinkt vanuit de achterbank. Na wat geduw en gepluk rijden we weer. Dan drie uur later, vanuit het niets, doemt een rotsformatie voor ons op. In het schijnsel van de volle maan zien we een donkere figuur naar beneden klauteren. De man heeft een rode fluwelen kamerjas aan en tussen zijn lippen bungelt een pijp. De man springt het laatste stukje kwiek van de rots af.

Hij draait zich om en we kijken recht in het gezicht van Marcel van Dam. ‘Gegroet, arbeiders van Sargasso. Steeph zit al in mijn grot op jullie te wachten. Volg mij, dan kunnen we snel tot zaken komen. Bovendien wordt mijn tomatenbonensoepje minderwaardig koud. In naam van Karel van de Graaf, wat zijn jullie laat, zeg.’ Nieuwsgierig volgen wij Marcel van Dam in zijn tocht omhoog, achterop zijn kamerjas ontwaar ik geborduurde letters…olé, oléé SP…? Ik huiver onwillekeurig.

Wordt Vervolgd.