“De vrouw is het meest perfecte wezen op aarde. Ik hou van échte vrouwen, bij wie je zin krijgt om kinderen met hen te hebben.”
Aldus de observaties van Prins Laurent, iets in lijn van het Belgisch koningshuis.
Al een week ofzo houdt een ridicule saga mijn koninkrijk in de ban. Schijnt dat de marine een smak geld heeft gegeven aan de Prins, onder de mantel van een stichting met de naam: Koninklijk Instituut voor het Duurzame Beheer van de Natuurlijke Rijkdommen en de Bevordering van Schone Technologie (KINT). Het maakt hem kandidaat voor redacteurschap van Sargasso, dus als Hij medeleest …?
Het joligste aan de de hele historie is de Shakespeariaanse kant eraan: het is de volledige familie die de prins niet kan hebben, tegenwoordig met vader op kop. En dat is raar, want toen Hijzelve nog broer van de koning was, scheurde hij motogewijs van affaire naar affaire, met wel eens een bastaardkind tot gevolg. Men fluistert zelfs dat Laurent er ook één is, een bastaard, maar ‘het DNA’ op het paleis, dat is nog niet voor vandaag, en ik weet van niets.
Smeuïg zijn zeker de strapatsen op logeniveau. Er zijn pogingen ondernomen om lid te worden, en leuk is dat je nu het resultaat ziet: Fred Erdman, een socialist en broeder van de hoogste orde, is zijn advocaat.
Voor mijn part, en enige subjectiviteit is nooit weg, mag heel die inteeltclub vandaag inpakken en gaan werken, maar prins Laurent moet blijven. Het is een geur van Poco Rabanne, de klank van de Concorde, de kleur van roze Dom Perignon en het geluid van handboeikes die we zouden opgeven, en dat mag België zichzelf simpelweg niet aandoen. Iemand die bovenstaand citaat zegt, kàn niet slecht zijn.
Als België haar laatste Belg opgeeft, kunnen we netzogoed ook een Duitse provincie worden….
