Over hoe de eurocrisis eigenlijk best handig is, en de echte economische tijdbommen nog op ons liggen te wachten. Toen de Griekse crisis uitbrak, was dat een boost voor de Nederlandse en Duitse economie, omdat de lagere euro de export aanjoeg. Inmiddels profiteren beide landen ook van de Griekse crisis, doordat ze minder rente hoeven te betalen op staatsleningen. Zelfs als we geen cent terug zien van wat we in totaal aan Griekenland lenen, is er een kans dat Nederland min of meer quitte draait op de eurocrisis: vijftien miljard euro kwijt aan de Griekse garantie, vijftien miljard rentevoordeel. Terwijl de Grieken, Portugezen en Spanjaarden hun koopkracht zien kelderen, ontstaat in Nederland ophef over een paar procent minder voor de bovenkant van de middenklasse. Economisch gesproken zijn die bezuinigingen niet nodig, het gaat vooral om het naleven van een boekhoudkundige afspraak voor Brussel. Curieus genoeg hoeft Nederland dankzij boekhoudkundige afspraken rond de eurocrisis zelfs minder te bezuinigen dan anders had gemoeten om het begrotingstekort onder de drie procent te houden.
NIEUWS - Maar er zal nooit een tram rijden door het centrum van de stad. Eind september stapten drie Groningse wethouders op omdat, nadat een meerderheid van de gemeenteraad steun introk voor de begroting waarin de tram was opgenomen. Duur grapje, zo’n spooktram.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bij het onderzoeken welke partij nu het beste met lands financiën omgaat, zijn we dit keer weer wat meer de diepte in gegaan. Lieten we voor het weekend kort door de bocht zien dat de beschuldiging van de VVD aan het adres van de zogenaamde verspillers van de PvdA ongefundeerd was, nu laten we zien dat eigenlijk alle pijlen op het CDA gericht moeten worden. Als er 1 partij is die onverantwoord omgaat met geld, dan is het wel het CDA.
Laten we beginnen met de inkomsten en uitgaven uitgedrukt als percentage van het BBP. En daarbij kijken we naar de langere termijn effecten van regeren:
De langere termijn effect is als volgt gewogen:
1e jaar regeren: 33% van resultaat
2e en opvolgende jaren regeren: 100% van het resultaat
1e jaar na stoppen regeren: 80% van het resultaat
2e jaar na stoppen regeren: 50% van het resultaat
3e jaar na stoppen regeren: 30% van het resultaat
Het moge duidelijk zijn dat het CDA zowel meer uitgeeft als teveel lasten (inkomsten) voor haar rekening neemt.
Maar dan zou je kunnen zeggen dat ze misschien vaker de zooi van anderen moeten opruimen. Echter, als we naar de mutaties (dus de verschillen van jaar op jaar op conto van de regerende partijen) kijken, dan verschil de prestatie van het CDA nauwelijks van de andere partijen.
Maandag leek het er even op dat Geert Wilders met zijn gedoogbreuk iets heel concreets ging regelen voor de pensionado’s van Nederland. De rente op staatspapier steeg, wat goed nieuws is voor pensioenfondsen die daar veel van hebben. Hun dekkingsgraad stijgt en de kans dat ze volgend jaar moeten afstempelen neemt af. Maar gisteren was het alweer business as usual. De financiële markten zijn niet onder de indruk van de politieke crisis in Nederland.
Dat heeft een simpele reden: Nederland is zo solide als wat. De staatsschuld is zo laag dat zelfs een iets hoger begrotingstekort dan drie procent daar niks aan verandert. GroenLinks voorvrouwe Jolande Sap wees naar het structurele overschot op de betalingsbalans, maar dat is niet helemaal correct. Als dat overschot helemaal in private handen is, schieten de overheidsfinanciën daar immers niet zoveel mee op. Multinationals en brievenbusfirma’s hevelen hun gelden net zo makkelijk over naar elders. De vraag is dus of er geld is dat je tot publiek bezit zou kunnen rekenen. Het antwoord is ja.
Nederlandse pensioenfondsen bezitten in totaal 875 miljard euro aan beleggingen (een record). Daarvan zit 250 miljard bij het ambtenarenfonds ABP. Als je dat zou nationaliseren (niet haalbaar), daalt de Nederlandse staatsschuld van 400 naar 150 miljard. Toen Nederland in de aanloop naar de euro een te hoge staatsschuld had, heeft Gerrit Zalm nog eens tevergeefs geprobeerd Europa ervan te overtuigen dat het ABP-vermogen bij dat van de staat geteld moest worden. Volgens de boekhoudkundige spelregels hoort het ABP niet bij de staat, maar als je de feitelijke situatie vergelijkt met andere landen, die staatspensioenen uit de lopende begroting betalen, kan de Nederlandse overheid haar verplichtingen met gemak nakomen, en dat zal niet veranderen als er een jaartje iets meer geld wordt uitgegeven dan eigenlijk zou moeten.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De kamer komt vandaag van reces terug om te debatteren over de Griekse noodsteun. Dat levert extra druk op de Nederlandse begroting, dus zal er extra hard bezuinigd moeten worden. Die druk is handig voor ministers die impopulaire maatregelen willen doordrukken, zoals de ontmanteling van het ov in de Randstad.
De ministers moeten wel opschieten, want tegen het eind van het jaar zou wel eens duidelijk kunnen worden dat er geen economische noodzaak is voor draconische bezuinigingen. De Nederlandse economie draait namelijk als een tierelier en het begrotingstekort smelt als sneeuw voor de zon. Kijkt u even mee naar de hoofdlijnen van de begroting voor 2011. In de eerste tabel staan de belangrijkste macro-economische aannames. Leg die voorspellingen naast de jongste cijfers van het cpb.
Er zijn eigenlijk alleen maar meevallers. Economische groei 2 procent in plaats van 1,5. Lange rente op staatsschuld een kwart procent lager, omdat Nederlandse staatsobligaties gewilder zijn door de crisis elders in Europa. Oliekoers meer dan vijftig procent hoger en dollarkoers fors lager, met een knoepert van een meevaller in de aardgasbaten als gevolg. Werkloosheid komt uit op 4 procent in plaats van 5,5, wat leidt tot een meevaller bij de sociale dienst (minder uitkeringen) en de belastingdienst (meer inkomsten). Inflatie is hoger, maar blijft binnen de perken – dat is goed voor de groei zonder dat consumenten gaan morren.
De EU begroting voor 2012 ligt op tafel, 132,7 miljard euro. En men is not amused om het zo maar te zeggen. Veel te hoog! Veel te veel stijging!
Nu kwam ik laatst een linkje tegen naar een spreadsheet met de begrotingen van 2000 tot en met 2009. En die heb ik, met wat duw- en trekwerk vanwege hernoemen posten, aangevuld met die van 2010 tot en met 2012. En dan ziet het er zo uit:
Ja, duidelijke zaak toch? De EU blijft maar meer geld vragen. Einde discussie. Toch?
Nou, nee, niet helemaal. Want je moet die begroting natuurlijk wel zien in de context van de totale omvang van de EU. Net als dat we staatsschuld in percentage van het BBP uitdrukken, zo kunnen we de begroting als percentage van het GNI (Gross National Income) uitdrukken. En dan ziet het plaatje er ineens anders uit:
Minder schokkend, toch? De begroting schommelt ronde de 1% van het GNI. Op zich nog steeds veel. En er zit natuurlijk nog steeds die krankzinnig grote pot met geld voor landbouw in. Maar goed, dat is een andere discussie.
Verder moet nog aangetekend worden dat er twee verschuivingen in de getallen kunnen optreden. De cijfers tot en met 2009 zijn de gerealiseerde begrotingen (vast). De cijfers van 2010 en 2011 zijn die van de goedgekeurde begrotingen (lager dan de oorspronkelijke aanvraag en realisatie nog niet bekend) en die van 2012 zijn die van het eerste voorstel (kunnen dus nog naar beneden worden bijgesteld).
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
[qvdd]
We staan voor een existentiële crisis. Iedereen moet nu samenwerken om de eurozone te redden. Want als de eurozone niet overleeft, dan de Europese Unie ook niet.
De Europese president Herman Van Rompuy waarschuwt dat de eurozone in een ‘overlevingscrisis’ zit. Portugal maakte afgelopen weekend bekend dat het misschien de euro verlaat, terwijl ook de situatie in Ierland problematisch blijft. Ierland heeft een ultimatum gekregen van de Europese Unie om een reddingsplan van de EU of het IMF te aanvaarden, volgens de Britse krant The Guardian.
[qvdd]
Dit was het maximaal haalbare.
Mark Rutte was voor het eerst is Brussel en moest meteen een compromis sluiten. De EU-begroting handhaaft volgend jaar niet de nullijn, zoals hij wil, maar stijgt met 2,9 procent, de helft van wat de Europese Commissie wilde.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.