Zijn kiezers van populistische partijen bovengemiddeld vatbaar voor misleidende informatie die door politici en (sociale) media wordt verspreid? Een analyse van Stijn van Kessel, Javier Sajuria en Steven van Hauwaert. Eerder verschenen op Stuk Rood Vlees. Politicologen hebben vaak genoeg aangetoond dat kiezers van radicaal linkse en rechtse populistische partijen bewuste keuzes maken: ze stemmen grotendeels op deze partijen omdat ze het eens zijn met de standpunten die deze verkondigen. Toch worden kiezers van populistische partijen vaak afgeschilderd als slecht geïnformeerd en vatbaar voor bezwerende doch misleidende woorden van een charismatisch leider.
Dit is het Sargasso-café van zondag 02-02-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Kunst en troost. Een dubbelzinnige relatie. Vanaf de eerste Kunst op Zondag speelt het bij herhaling een rol. En buiten Sargasso ook.
Troost is traditioneel een reactie op verdriet. Kunst wordt soms ook, misschien zelfs vooral, gezien als de troostbrenger in de warboel die de alledaagse waan kan zijn.
Joe Rosenthal – Consolation, 1996.
Meer troost>>>>>>>>
Jen Wen Luoh – Pain in Blue, 2001.
Sylvester Mubayi – Comforting My Child, 2001.
Michel Huisman – Halfautomatische Troostmachine, 2001 (in 2018 na restauratie weer in werking).
Berenkuilen, waar zie je die nog? De Halfautomatische troostmachine staat in de voormalige berenkuil in het stadspark van Maastricht (filmpje). Een hele troost dat er geen beer meer in gevangen wordt gehouden. Die kijkt het nu van een afstandje aan.
Michel Huisman – Beer, onderdeel van installatie Halfautomatische troostmachine.
Patricia Piccinni – The Comforter, 2010.
Marc Sijan – Embrace, 2014.
Troost hoeft niet zo (hyper)realistisch te zijn. Gewoon mooi mag ook. Zoals van die schitterende zeepbellen blazen. Nick Assmann pakt dat wat groter aan. Met zeep en licht.
Nicky Assmann – Solace, 2011 – 2013.
Lieve lezer, schenk ons wat troost zeg eens: uit welke kunst put u troost?
COLUMN - van Maarten Stremler
Hebben burgers in Nederland voldoende invloed op wetgeving? Uit onderzoek blijkt dat het merendeel van de burgers tevreden is met de parlementaire democratie zoals we die in Nederland kennen. Tegelijk blijkt ook dat sommige burgers graag meer betrokken worden bij beleid en politiek.
Het voornaamste instrument om – indirect – mee te beslissen over wetgeving zijn verkiezingen. Verkiezingen voor de Tweede Kamer vinden in de regel evenwel slechts om de vier jaar plaats. Mondige burgers zouden wel vaker gehoord willen horen.
Uiteraard staat het hen vrij om op informele wijze contact te zoeken met volksvertegenwoordigers. Menig Kamerlid wordt dagelijks bestookt met e-mails waarin burgers hun mening kenbaar maken.
Daarnaast maken groepen burgers regelmatig gebruik van hun grondwettelijke petitierecht, bijvoorbeeld door een verzoekschrift in te dienen bij de Tweede Kamer. Bovendien kunnen burgers via internetconsultatie commentaar geven op wetsvoorstellen – een mogelijkheid waar zij overigens nog maar mondjesmaat gebruik van maken.
Sinds 2006 bestaat tevens het burgerinitiatief, een instrument waarmee burgers een onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer kunnen plaatsen. Daarvoor zijn ten minste 40.000 handtekeningen nodig, terwijl het onderwerp niet al in de afgelopen twee jaar door de Kamer behandeld mag zijn. Tot nog toe zijn er nog maar acht burgerinitiatieven behandeld in de Tweede Kamer. De meeste burgerinitiatieven sneuvelen omdat het onderwerp recent nog door de Tweede Kamer is besproken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bij het schrijven van het stukje bij dit pareltje, kwam ik er achter dat er zoiets bestaat als een New Wave of Traditional Heavy Metal.* Dat had ik helemaal gemist, maar het is fascinerend. Zowel de muziek als het artwork zijn inderdaad zeer traditioneel (zie link).
Nu was ik in de veronderstelling dat zo’n new wave al in de jaren nul begonnen was, met bijvoorbeeld een Sabaton, of nog eerder in de jaren negentig. Vaandeldrager toen was natuurlijk het Zweedse Hammerfall. Ook als je de albumhoes van toen bekijkt, had het prima bij de huidige NWOTHM gepast. Maar hoe dan ook, nieuwe traditionele metal, tegenwoordig for real, want het staat op het internet dus is het true, eh, waar, bedoel ik.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 01-02-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
“Het beste album van 2016? Dan moet je dit eens horen!” Kreeg ik te horen op een van mijn socials, naar aanleiding van dit stukje van enige dagen terug. Nu was, net als jullie waarschijnlijk, wat sceptisch bij het zien van de, eh, ‘old school’ albumhoes van het eerste album van Eternal Champion. Maar omdat je niet af moet gaan op uiterlijk vertoon, heb ik het een kans gegeven.
ExxonMobil en Chevron hebben goede kwartaalcijfers bekend gemaakt, toch dalen de aandelenkoersen. Jim Cramer, presentator van Mad Money on CNBC, stelt:
I’m done with fossil fuels. They’re done. They’re just done. (…) We’re seeing divestment all over the world. (…) We’re in the death knell phase (…) This is the other side of Tesla. (…) These are tabacco, we’re not gonna own them any more.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 31-01-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dankzij Brexit (over drie uur) staat het Europese volkslied bovenaan de Britse hitparade, in de versie van André Rieu. Die zullen we u besparen, maar u krijgt wel een enigszins haperende renditie door de bekende bariton Robert Bennington.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
