De vorige zittende politicus die in Zomergasten plaatsnam tegenover Janine Abbring, was de nimmer aan zichzelf twijfelende Eric Wiebes, Minister van Economische Zaken en Klimaat. Het contrast met Carola Schouten (de vijfde Zomergast van 2020 en de zittende Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) kon bijna niet groter zijn. Ik heb het stukkie nog even opgezocht dat ik twee jaar geleden had geschreven. Wiebes zette zichzelf neer als een problem solver: iemand die problemen analyseert en oplossingen vindt. Janine Abbring deed haar best om Wiebes op zijn blinde vlekken te wijzen, maar het lukte niet. ‘Wiebes is iemand die zijn eigen denkfouten niet ziet omdat hij zichzelf zo slim vindt dat hij denkt niet in staat te zijn denkfouten te maken’, schreef ik toen. Net als Wiebes heeft Schouten op negenjarige leeftijd haar vader verloren, maar verdere overeenkomsten zag ik niet. Want in tegenstelling tot Wiebes, is Schouten voortdurend bezig met de vraag of ze het wel goed doet. Of ze de juiste beslissingen neemt. En of ze nog wel oog heeft voor de mensen die haar beleid zullen raken. Hoe vaak zie je een zittende politicus zo openhartig vertellen over haar twijfels en drijfveren? Zelden tot nooit, en het is een verademing. (Tijdens de uitzending schijnt er een aantal boeren per tractor naar het Mediapark te zijn gereden om hun onvrede te uiten over het beleid van Schouten. Ik neem aan dat de betreffende boeren de uitzending hebben gezien en, bittere tranen wenend, na afloop hun vergeving hebben aangeboden. Vergeving die Schouten op haar beurt dan weer huilend zou hebben weggewuifd. Waarna de boeren en Schouten tezamen, in navolging van Bono in het laatste fragment van de avond, Yahweh hebben aangesproken om hun handen te leren het juiste te dragen, in plaats van altijd maar weer die vuist te maken.)
Dit is het Sargasso-café van zondag 16-08-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Hieronder leest u de voorbeschouwing. Voor Sargasso’s recensie klikt u hier.
Jullie zijn met velen hier naar toe gekomen, niet ongezien gebleven, jullie hebben wat jullie laten horen. En wat mij betreft blijven jullie dat doen.
Nou, dat was niet aan dovemansoren gezegd. Carola Schouten, VPRO’s Zomergast van vanavond, had de agrarische Malieveldmeute op 1 oktober 2019 amper toegesproken of de boeren gingen tot op heden loos.
Het moet voor Schouten teleurstellend zijn dat sommige boerenagressiviteit tegen haar is gericht. In diezelfde toespraak beloofde ze immers dat “zo lang dat ik minister van landbouw ben, betekent dat er wat mij betreft geen gedwongen halvering van de veestapel komt.” Voor zover wij weten is die halvering ook nog lang niet in zicht.
Carola Schouten mag gerust, wat tegenwoordig modieus heet, een powervrouw genoemd worden.
Ondanks een jeugdtrauma (haar vader overleed toen zij 9 jaar was), samen met moeder en twee zussen een boerderij draaiende houden, toch vlot de school doorlopen en al op 17-jarige leeftijd in Rotterdam op kamers gaan wonen om op de Erasmus Universiteit te studeren.
Zo’n vijf jaar later, tijdens een uitwisseling met de universiteit in Tel Aviv, liet ze zich zwanger schoppen en besloot als alleenstaande moeder verder te gaan. Janine Abbring hoeft hier niet verder naar te vissen want in een interview in 2014 zei Schouten al: “de details over het hoe en waarom zijn privé, voor ons drieën, niet voor de krant.”
Kunt u zich voorstellen dat straatartiesten gevaarlijk zijn?, vroegen we u, omdat in het centrum van Amsterdam een verbod op straatoptredens van kracht is.
Dan maar een stukje verderop gekeken en in Floradorp, een buurt in Amsterdam-Noord, kwamen we kunst op straat tegen.
Een heuse Mondriaan op boogiewoogie muziek. Het blijkt om ‘Het Grote Gebeuren’ te gaan. Een project van Guda Koster en Frans van Tartwijk. Toen door de lockdown de kunst zich digitaal terugtrok, wilden zij met hun werk de straat opgaan om kunst terug te brengen in de publieke ruimte.
Het leidde tot vier performances, die plaats vonden tussen half juni en 10 juli. Ze zijn gefilmd en nu in de internetionale publieke ruimte te zien. Tevens zijn er posters van gemaakt die door heel Amsterdam zijn opgehangen.
In Amsterdam-West, bij het standbeeld van Domela Nieuwenhuis, zien we figuur met een houten bak om zijn/haar middel, waarop een socialistisch-realistisch mozaïek is te zien. De figuur komt in beweging zodra er socialistisch repertoire uit de dertiger jaren klinkt (herkent u iets?). Een performance over verleden en toekomst, over utopie en ideologie, aldus de kunstenaars.
Kijk ook naar de overige twee performances. In park Frankendael (Amsterdam-Oost), over dieren die leegte vullen die door de lockdown is ontstaan en wandelende architectuur op de Amsterdamse Zuidas.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Simon & Garfunkel behoeven geen introductie, hun concert in Central Park behoeft geen toelichting en het liedje America is een evergreen, niet te zingen voor mannen die geen tenor zijn. Het bevat een van de (volgens mij) mooiste regels die ooit in popliedje is terechtgekomen: “Kathy, I’m lost,” I said, “Though i knew she was sleeping.”
Angsthazen op de vlucht voor sluwe vos? Of wie is er bang voor democratie?
Zo kunnen we de mini-thriller wel noemen, die zich 12 augustus in het parlement afspeelde. U geeft er ongetwijfeld over gehoord of gelezen: de heer Wilders vroeg een hoofdelijke stemming aan over zijn motie over “een forse salarisverhoging voor zorgmedewerkers”.
Vervolgens bleek die stemming niet gehouden te kunnen worden want er waren te weinig Kamerleden voor aanwezig. Bij hoofdelijke stemmingen dienen er minstens 76 leden aanwezig te zijn.
Geen probleem zou je zeggen, want bij aanvang van de vergadering waren er 96 leden aanwezig. Maar de Kamervoorzitter moest constateren dat er op het moment dat tot hoofdelijke stemming over gegaan zou kunnen worden, er 36 leden weg waren.
Toen waren er nog maar 60 aanwezig.
Wat bleek? Die 36 vetrokken leden waren op één SGP’er na allemaal lid van een van de coalitiepartijen. Wie wanneer aan-of afwezig was kun u hier naslaan (exceldocumentje).
Toeval? Nou, dat vond Wilders niet. Ook Klaver en Asscher spuiden hun gal en de coalitiepartijen zagen zich genoodzaakt zichzelf de schoonheidsprijs te ontzeggen.
Nu heeft de wens de zorgmedewerkers te belonen met een structurele salarisverhoging wel een geschiedenis en wel deze:
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 15-08-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
15 augustus, Maria Hemelvaart. Een mooie dag om dit nummer van Broeder Dieleman te laten horen. Een Zeeuw van vrijgemaakt-gereformeerde huize die over Onze Lieve Vrouwe zingt. Het duurt tot ongeveer driekwart van het nummer voordat de zangeres mee mag doen, maar dan wordt het ook echt mooi. Een bezwerend en ontroerend einde: laat ons niet alleen, bid voor ons, zie ons aan, heb gena, zorg voor ons, heb ons lief. Laat ons niet alleen.
Broeder Dieleman heeft in mei een nieuwe plaat uitgebracht: Liefde is de eerste wet.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 14-08-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De vroege jaren 90 zijn een ware goudmijn voor briljante metalmuziek van eigen bodem. Dead Head bracht in 1993 het agressieve thrash/death album Dream Deceiver uit, geïnspireerd door de film Angel Heart, met o.a. Robert De Niro en Micky Rourke. Het titelnummer van de cd valt op door onder andere de geniale solo’s en mooie breaks. De cd past prima tussen andere klassiekers uit deze tijd. Ook in latere jaren maken Nederlandse bands een heel aardig potje metal, blijkens onder andere uit deze lezerssuggestie, maar dat terzijde.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.