Er hangt onweer in de lucht; De onhoudbare juridische en maatschappelijke uitzonderingspositie van de burgerluchtvaart

Sinds gisteren is Twitterend Nederland in de ban van de officier van justitie (OvJ) in de zaak rond Akwasi. Volgens een extreemrechts twitteraccount, bekend om het verspreiden van haat en bedreigingen, was deze OvJ niet onafhankelijk, daarover zo meteen meer. De aantijgingen, maar ook hoe de media hierover rapporteerden, waren behoorlijk van de pot gerukt.

Deze hele discussie zou niet van de grond zijn gekomen als Nederland niet zo raciaal gesegregeerd zou zijn als het is, en als o.a. de NOS haar werk beter had gedaan.

Ik vond het belangrijk om de blinde vlekken in de verontwaardiging aan te stippen. Dat zijn geen prettige discussies om je in te mengen, want de hatelijke reacties vliegen je rond de oren. Mede vanwege het hoge aandeel misplaatste racistische reacties is het volgens mij wel belangrijk dat ook witte Nederlanders zich uitspreken over de racistische aard van de ophef. Dit is een probleem van ons allemaal.

Racistisch rechts heeft hier ongetwijfeld geen monopolie op, maar dit zijn ook helaas geen discussies die ooit tot een einde komen. De boze mensen zijn namelijk de opper-officieren van “Brandolini’s law” (a.k.a. the bullshit assymetry principle: “The amount of energy needed to refute bullshit is an order of magnitude bigger than to produce it.”). Je maakt een punt over A, maar dan heb je het helemaal mis, want B, C en D, met allemaal linkjes naar obscure websites of tendentieuze telegraafberichten die over iets anders gaan.